آخر هفته چی بازی کنیم: از Dungeon Siege تا یک روگ‌لایک کارتی

به رسم همیشگی چهارشنبه‌ها، این هفته هم در قسمتی دیگر از مقاله‌های آخر هفته چی بازی کنیم، به سراغ معرفی دو بازی خواهیم رفت. این روز‌ها در آستانه انتشار بازی Diablo Immortal هستیم و به همین دلیل سراغ یکی از بازی‌هایی رفتیم که با الهام زیاد از این مجموعه خلق شد و از قضا توانست به چیزی فراتر از یک کپی صرف هم تبدیل شود. دومین بازی هم ترکیبی خلاقانه از سبک‌های روگ‌لایک و کارتی است که موفق به کسب امتیاز بالای ۸۹ در متاکریتیک شده است. پس لطفا همراه معرفی بازی‌ها باشید:

مجموعه دیابلو، تاثیر بسیار زیادی در سبک نقش آفرینی داشت و پس از انتشار آن، آثار زیادی سعی کردند تا با الهام از این مجموعه، تجربه‌ای مشابه را ارائه کنند. این وسط، بازی‌های شکست‌خورده زیادی داشتیم که نتوانستند چیزی فراتر از یک کپی ضعیف از دیابلو باشند؛ بااین‌حال بازی‌های موفقی هم ساخته شدند که به‌لطف خلاقیت سازنده، به تجربه‌ای فراتر از صرفا یک کپی سطح پایین تبدیل شدند و یکی از این بازی‌ها هم Dungeon Siege است که در مقاله این هفته، سراغ نسخه دوم آن رفتیم؛ چرا که نسخه اول کمی بیش از حد قدیمی شده است و نسخه سوم مجموعه هم آنطور که باید تجربه جالبی نیست.

قبل از اینکه سراغ خود Dungeon Siege 2 برویم، بد نیست کمی به عقب‌تر برگردیم و چگونگی خلق شدن این مجموعه را مرور کنیم. کریس تیلور که پیش‌تر در سال ۱۹۹۷ به‌لطف بازی استراتژی Total Annihilation اسم و رسمی برای خودش در صنعت بازی داشت، در سال ۱۹۹۸ اقدام به تأسیس استودیو Gas Powered Games کرد. تیلور دوست داشت اولین بازی استودیو جدیدش، تجربه‌ای متفاوت از سبک استراتژی باشد و به همین دلیل تصمیم گرفت سراغ سبک اکشن نقش آفرینی برود و خب چه چیزی بهتر از دیابلو برای الهام گرفتن؟ به عقیده تیلور، مزیت اصلی مجموعه دیابلو تمرکز بالای آن روی جنبه‌های اکشن بود که باعث می‌شد تا هر بازیکنی بتواند به‌راحتی با آن ارتباط برقرار کند و جذب بازی شود.

به همین دلیل، تیلور و تیمش تصمیم به ساخت اثری نقش آفرینی گرفتند که پیچیدگی‌های زیادی نداشته باشد و بتواند برای مخاطبان بیش‌تری قابل تجربه باشد. تلاش آن‌ها منجر به بازی Dungeon Siege شد که از قضا هم حسابی موفق بود و یک سری ویژگی‌های منحصربه‌فرد هم داشت. سازندگان در ادامه برای دنباله بازی، تغییرات نسبتا زیادی در مکانیک‌های گیم‌پلی ایجاد کردند و Dungeon Siege 2 به اثری تبدیل شد که خیلی بیشتر از نسخه قبل شبیه به دیابلو بود و بسیاری از آن ویژگی‌هایی را که در بازی‌های نقش آفرینی هک اند اسلش با آن‌ها آشنا هستیم، در خود داشت.

برای مثال، در Dungeon Siege 2 سیستم کلاس‌ها به شکلی آشنا‌تر ارائه شد و شاهد کلاس‌هایی متمایز از هم، هرکدام با ویژگی‌های مخصوص به خود، هستیم و البته که امکان ترکیب خصوصیات کلاس‌ها با یکدیگر هم فراهم است که به‌دلیل جزییات زیاد ارتقا هر کلاس، چندان هم این کار ساده نیست. مبارزه‌های بازی در نسخه دوم به شیوه آشنای کلیک کردن‌های متوالی تغییر شکل دادند و انتقادی که به سیستم مبارزه‌های نسخه اول به‌خاطر بیش از حد اتوماتیک بودن آن‌ها وارد بود، در نسخه دوم رفع شد. همین موارد درکنار ویژگی‌هایی مثل سیستم لوت غنی و تنوع مناسب دشمنان، باعث شده‌اند تا Dungeon Siege 2 از نظر گیم‌پلی تجربه‌ای غنی، اعتیادآور و حسابی سرگرم‌کننده باشد و اگر پس از تجربه دیابلو ایمورتال هوس بازی مشابه دیگری داشتید، هنوز هم با وجود گذشت ۱۶ سال از عرضه می‌توان لذت زیادی از آن برد.

همچنین Dungeon Siege 2 از نظر داستانی هم تجربه مناسبی ارائه می‌دهد. بازی پس از عرضه مورد استقبال منتقدین قرار گرفت و منتقد پی سی گیمر، آن را دنباله‌ای دانست که بهتر از نسخه قبلی عمل می‌کند و درنهایت هم بازی به‌عنوان بهترین اثر نقش آفرینی سال از نگاه این سایت انتخاب شد. پیشنهاد می‌کنم اگر به سبک نقش آفرینی علاقه دارید و تا به امروز سراغ دانجن سیج ۲ نرفته‌اید، زمانی برای تجربه آن اختصاص بدهید.

برای دومین بازی این هفته، سراغ اثری در سبک کارتی به اسم Slay the Spire می‌رویم که المان‌های روگ‌لایک هم نقش بسیار پررنگی در آن دارند. بازی که در اواخر سال ۲۰۱۷ به شکل ایرلی اکسس منتشر شد و در این حالت، تغییرات زیادی را هم تجربه کرد و در سال ۲۰۱۹، نسخه نهایی آن در دسترس قرار گرفت. Slay the Spire علاوه‌بر کامپیوتر، برای کنسول‌ها و حتی اندروید و iOS هم منتشر شده و می‌توانید روی دستگاه‌های موبایل‌تان هم آن را تجربه کنید.

Slay the Spire ایده اولیه خیلی پیچیده‌ای ندارد؛ بازیکن با انتخاب از بین کاراکتر‌های موجود و بعد هم نقطه آغازین کارشان در بازی، وارد جهانی می‌شوند که در هر مرحله از آن، باید با دشمنان مختلفی روبه‌رو شوند و با انتخاب درست کارت‌هایشان، آن‌ها شکست دهند. جهان بازی بسیار گسترده است و انواع و اقسام اتفاق‌ها را در آن تجربه خواهید کرد؛ به این صورت که علاوه‌بر مبارزه با دشمنان، در قسمت‌های مختلفی از بازی می‌توانید مثلا کارت‌هایتان را ارتقا دهید یا به ویژگی‌های جدیدی دست پیدا کنید که شما را در نبرد با دشمنان مجهز‌تر می‌کنند.

روند کلی نبرد‌های بازی، برای آن‌هایی که با آثار کارتی آشنا هستند، غریب نخواهد بود؛ شما تعدادی کارت و میزان مشخصی انرژی دارید و باید بسته به موقعیت و دشمنی که با آن روبه‌رو هستید، کارت‌هایتان را انتخاب کنید و دشمن هم در نوبت خودش، به شما ضربه خواهد زد. کارت‌ها تنوع بسیار بالایی دارند و از کارت‌هایی که به دشمن آسیب وارد می‌کنند گرفته تا مثلا کارتی که قدرت دفاعی شما را بالاتر می‌برد و مواردی از این دست در بین آن‌ها داریم. همچنین علاوه‌بر دشمنان معمولی، باس‌هایی هم در بازی طراحی شده‌اند که مبارزه با آن‌ها چالش بیش‌تری دارد.

اما جنبه دیگری از Slay the Spire، وجود عناصر روگ‌لایک در آن است؛ جایی که اگر در طول ماجراجویی خودتان شکست بخورید، باید کار را از ابتدا آغاز کنید. به‌طور کلی، Slay the Spire تجربه‌ای بسیار اعتیادآور است که حتی با وجود شکست‌های متوالی هم هرگز از تجربه آن زده نخواهید شد و برای تکرار چندین‌باره انگیزه خواهید داشت. فراموش نکنید که این بازی با کسب نمره متای ۸۹، تجربه بسیار موفقی به‌حساب می‌آید و به همین دلیل اگر تا به امروز سراغش نرفته‌اید، بد نیست فرصتی به آن بدهید.

در پایان لطفا مثل همیشه نظرات خودتان را در مورد بازی‌های این هفته با زومجی و کاربرانش به‌اشتراک بگذارید.