نگاهی به بتای بتلفیلد ۲۰۴۲؛ ناامیدی تمام‌عیار؟

بعد از تجربه‌ی بلتفیلد ۵ (Battlefield V)، به نظر می‌رسید EA از اشتباهات خود درس گرفته است. تلاش برای گنجاندن حالت بتل رویال در نسخه‌ی قبلی بتلفیلد و سوار شدن روی موج محبوبیت زیاد این مود بازی‌های شوتینگ، باعث شد تا گیم‌پلی بازی به ناچار تغییرات زیادی کند و در نهایت نه تنها حالت بتل رویال، بلکه حتی حالات عادی بازی هم نتواند تجربه‌ی خوبی را برای کاربران فراهم کند. بتلفیلد ۵ در بسیاری زمینه‌ها بازی بسیار خوبی بود، اما هیچ‌گاه نتوانست در حد نام بزرگ خود ظاهر شود و در طرف مقابل هم Call of Duty Modern Warfare و پس از آن Warzone، تمامی گیمرهای سبک شوتینگ را به خود جذب کردند.

اما گزارشات و پیش‌نمایش‌های بتلفیلد ۲۰۴۲، خبر از بازگشت این سری به دوران اوج خود خبر می‌داد. EA برای این موضوع سرمایه‌گذاری گسترده‌ای کرده است و طی چند سال گذشته نه تنها DICE، بلکه ۳ استودیو دیگه وظیفه‌ی توسعه‌ی بزرگ‌ترین پروژه‌ی شوتینگ تاریخ این شرکت را برعهده داشتند. ظاهرا دیگر خبری از الگوگیری‌های نابالغانه از سایر فرنچایز‌های سبک شوتینگ نبود و EA سعی بر ارایه‌ی تجربه‌ی خالص بتلفیلد را داشت؛ چیزی که سال‌ها کاربران در انتظار آن بودند. توسعه‌دهندگان بازی تا اینجا هیچ اشاره‌ای به حالت بتل رویال نکرده و همواره به تشریح دو حالت All out Warfare و Hazard Zone پرداختند تا باری دیگر تاکید کنند که بتلفیلد می‌خواهد دست روی نقطه‌ی قوت خود بگذارد و با ارایه‌ی نبردی عظیم در محیطی وسیع که اکنون ۱۲۸ نفر می‌توانند به‌طور همزمان در آن حضور داشته باشند، نزدیک‌ترین تجربه‌ی ممکن به جنگ را ارایه دهد.

حتی در تریلر بازی هم نکات متعددی از بازگشت بلتفیلد به مکانیزم اسبق خود می‌داد که در این خصوص می‌توان به صحنه‌ی باشکوه حرکت Rendezook که در بتلفیلد ۳ و ۴ توسط کاربران اجرا می‌شد، اشاره کرد.

با توجه به عملکرد Call of Duty: Cold War و مشکلات عجیب و غریب بالانس، باگ‌های جدید و هجوم وحشتناک چیترها در Warzone، به نظر می‌رسید نوبت به EA و بتلفیلد رسیده است تا مجدد خودنمایی کند. با توجه هایپ ایجاد شده و ضعف رقیب، ظاهرا که همه چیز برای عرضه‌ی باشکوه بتلفیلد ۲۰۴۲ آماده بود. تا این که خبر تاخیر یک ماهه‌ی عرضه‌ی بازی منتشر شد نگرانی‌هایی (بسیار اندک) ایجاد کند. در ادامه زمان آغاز بتا عمومی بازی اعلام شد تا علاقه‌مندان به بازی بتوانند آن را پیش از عرضه‌ی رسمی تجربه کنند. 

علاقه‌ی شخصی بتلفیلد و نیاز به تجربه‌ی بازی شوتینگ AAA جدید در کنار تمامی پالس‌های جذاب و امیددهنده‌ی سازندگان، باعث شده بود تا شخصا خود را آماده‌ی خرید بازی در روز عرضه کنم. اما پس از ۶ ساعت تجربه‌ی بتا بتلفیلد ۲۰۴۲، نظرم کاملا تغییر کرد و به هیچ وجه شرایط فعلی بازی را حتی نزدیک به نام بتلفیلد نمی‌دانم. موج منفی بزرگی پس از اتمام بتا، ایجاد شده است و بسیاری از طرفداران دوآتیشه‌ی بتلفیلد، بازی رو ناقص و ضعیف عنوان کردند. این موج باعث شد تا دایس نیز مجبور به واکنش رسمی شود و اعلام کند، نسخه‌ی بتا بازی، مربوط به بیلد چند ماه پیش است و بسیاری از مشکلات در نسخه‌ی نهایی وجود نخواهند داشت. این موضوع بسیار نگران‌کننده است زیر تجربه ثابت کرده است که نسخه‌ی نهایی تفاوت چندانی با بتا یک ماه قبل از عرضه‌ی رسمی نخواهد داشت.

متاسفانه به تازگی خبری نیز منتشر شده که فردی آگاه اعلام کرده است بیلد نسخه‌ی بتا بتلفیلد ۲۰۴۲، مربوط به اوایل ماه سپتامبر (ماه گذشته) است و به چند ماه پیش باز نمی‌گردد. ظاهرا مشکلات بازی و موج نارضایتی کاربران، باعث ترس برخی از مسئولان دایس از آینده‌ی شغلی خود و واکنش EA شده است.

در ادامه می‌توانید تجربه‌ی شخصی و برخی از بزرگ‌ترین مشکلات بتا بتلفیلد ۲۰۴۲ را از نظرم، مطالعه کنید.

از لحظه‌ی اول ورود به بازی حس می‌کردم مشکلی وجود دارد و قطعات پازل درست کنار هم چیده نشده‌اند. برخی موارد بسیار خوب طراحی شده بودند، اما مشکلات عجیب و غریبی در بازی وجود داشت. انجام برخی کارها که به نظر باید ساده می‌آمدند، بسیار سخت و دشوار بود. مواردی در بازی بسیار آزاردهنده بودند که به تجربه‌ی بازی لطمه زیادی می‌زدند. 

باگ‌های متعدد گرافیکی

همیشه و از نسخه‌‌های ابتدایی، گرافیک و اتمسفر جذاب در کنار تخریب‌پذیری محیط، بتلفیلد را یک سر و گردن از رقبای خود بالاتر قرار می‌داد. اما بتا بتلفیلد ۲۰۴۲، با مشکلات بسیار زیادی در این زمینه دست و پنجه نرم‌ می‌کند. از افت فریم و استاتر گرفته، تا فلش زدن فریم‌های سفید حین بازی. جدا از این موارد، موردی که بیش از سایر به چشم من آمد، کیفیت پایین بافت‌ها و لود شدن آن‌ها حین بازی بود. اگر دقت کنید برخی از درخت‌ها در فاصله‌ی میانی تا دور، هنگام بازی لود می‌شوند یا تغییر شکل می‌دهند. چتر نجات نیز به هیچ وجه شباهتی به جسمی پارچه‌ای نداشت و رفتاری مشابه جسمی سالید از خود نشان می‌داد و پس از فرود گیمر، ناگهان ناپدید می‌شد!

در طرف دیگر تخریب‌پذیری بازی (حداقل در همان مپ در دسترس) به هیچ وجه در حد و اندازه‌ی نام بتلفیلد نبود. در نسخه‌های قبلی، کمپ کردن درون ساختمان‌ها راه چندان موثری برای پیشرفت در بازی نبود؛ زیرا در حالی که حس می‌کردید درون ساختمان امن هستید و می‌توانید پوینت را به راحتی مال خود کنید، همیشه این امکان وجود داشت که تانکی با تخریب دیوارها وارد ساختمان شود. اما برخی ساختمان‌های بتلفیلد ۲۰۴۲، به‌خصوص آن‌هایی که درون خود دارای پوینت بودند، ظاهرا از وایبرنیوم ساخته شده‌ بودند!

اپراتورها

دایس با الهام‌گیری از Modern Warfare، اپراتور‌ها را وارد بازی کرده است تا در کنار کلاس‌های مختلف، تنوع بیشتری به شخصی‌سازی کارکترها بدهد. اما این موضوع چند مشکل بزرگ در بازی ایجاد کرده است. با بزرگ شدن مپ، تشخیص نیروهای دشمن و خودی امری بسیار سخت شده است و تنها باید به نشانگر قرمز رنگ بالای آن‌ها بسنده کنید. این موضوع شاید در کال‌آو‌دیوتی به دلیل ماهیت بازی و کوچک بودن مپ‌ها چندان مشکل‌ساز نباشد و لازم به ذکر است که اپراتور‌های هر تیم در کال‌آو‌دیوتی، منحصر به همان تیم است.

اما در بتلفیلد ۲۰۴۲ یک اپراتور با ظاهری یکسان در هر دو تیم وجود دارد؛ مثلا هنگامی که در یکی از پوینت‌ها خود قرار دارید، ناگهان متوجه می‌شوید تیمی از حریف که برای رسیدن به آن نقطه مپ را دور زده است، به دلیل شبیه بودن اپراتور و لباس‌های آن‌ها به نیروهای خودی و در نتیجه کاهش توانایی تمایز دشمن و خودی، در حال تار‌و‌مار نیروهای شما است. شرایط در بازی به نحوی شده است که شما نیز باید به سمتی شلیک کنید که تمامی هم‌تیمی‌های شما در حال شلیک به آن هستند.

می‌توان با تغییر رنگ لباس اپراتور‌ها بسته به تیم مورد نظر، تا حد بسیار زیادی این مشکل را برطرف کرد.

کلاس‌ها و شخصی‌سازی آن‌ها

در طرف دیگر مشکل بزرگی که در بتا بتلفیلد ۲۰۴۲ به وضوح به چشم می‌آمد، قابلیت شخصی‌سازی و تغییر اسلحه‌ها برای هر کلاس بود. پیش از این و در نسخه‌های قبلی سری، اگر قصد نابودی تانکی را داشتید، چاره‌ای جز انتخاب کلاس مربوطه که عموما Assault بود، نداشتید. اما در بتلفیلد ۲۰۴۲ می‌توانید کلاس Medic را انتخاب کنید و اسلحه‌ی خود را به اسنایپر تغییر دهید و در کنار آن راکت لانچر را برای نابودی وسایل نقلیه بردارید. این حد از شخصی‌سازی شاید در تئوری جذاب به‌نظر برسد، اما در عمل، معنای کلاس را کاملا تغییر می‌دهد. شخصا به دلیل قابلیت سریع Heal و امکان زنده کردن هر یک از اعضای تیم خودی، همواره کلاس Medic‌ را ولی با اسلحه‌‌های Assault انتخاب می‌کردم تا هم قدرت آتش بالایی داشته ، هم امکان زنده‌ نگه داشتن خود و سایر اعضای تیم را داشته باشم.

این موضوع باعث شده بود تا دیگر نیاز چندانی به انتخاب کلاس‌های مختلف در هر گروه چندان حس نشود و تا حدی همکاری تیمی از بین برود. جایی که پیش‌تر و در نسخه‌های قبلی، برای موفقیت یک اسکواد، راهی جز وجود چند نفر با کلاس‌های مختلف برای رفع نیاز‌های تیم در شرایط متفاوت، وجود نداشت.

مهمات اسلحه‌ها

در بتلفیلد V، مهمات همراه بازیکنان کاهش یافت تا نقش کلاس Engineer (در نسخه‌های قبلی Support) پررنگ‌تر شود. همچنین انبارهای مهماتی نیز در نقاط مختلف مپ وجود داشت تا در صورت نیاز از این طریق نیز قادر به تامین مهمات اسلحه‌های خود باشید. اما در بتلفیلد ۲۰۴۲، به دلیل بزرگ شدن مپ‌ها و نبود انبارهای مهمات، مشکل کمبود تیر بیش از پیش به چشم می‌خورد. تغییرات کلاس‌ها نیز باعث شده بود تا شاهد حضور مناسب گیمرهای کلاس Engineer در بازی نباشیم و تنها به برداشتن تیر از روی اجساد بسنده کنیم.

گان‌پلی

دایس ظاهرا با ایجاد برخی تغییر‌ها در سیستم حرکت بازی، سعی برا افزایش سرعت روند بازی داشته است. اکنون در بتلفیلد ۲۰۴۲، دو درجه‌ی Sprint‌ (مانند وارزون و مدرن وارفر) وجود دارد و اسلاید نیز در دسترس است. به همین دلیل اگر دقت کنید، می‌توانید گیمرهای کال‌آو‌دیوتی یا ایپکس را به راحتی و با توجه به نحوه‌ی دویدن و اسلاید شناسایی کنید. وجود Grapple هم برای کلاس Assault، قابلیت‌های جابجایی زیادی به آن می‌دهد. 

اما چرا این تغییرات به نفع بتلفیلد نیست؟ فراموش نکنید که این تغییرات از بازی‌های آمده است که سرعت بالا و شوتینگ سریع با TTK و TTD پایین دارند به همین دلیل سرعت حرکت و جابجایی نشانه در آن‌ها عموما سریع است. در بتلفیلد ۲۰۴۲ با وجود این که سرعت جابجایی افزایش یافته است، اما مکانیزم نشانه‌گیری و جابجایی نشانگر اسلحه هنوز به نسخه‌‌های قبلی شباهت دارد و TTK بیشتر از رقبای آن است؛ به همین دلیل حس می‌کنید به عنوان اولی اقدام باید حساسیت و سرعت آن را افزایش دهید. پس از این تغییر، به دلیل مپ بزرگ و درگیری‌های از راه‌ دور، ناگهان حس می‌کنید که سرعت جابجایی نشانگر بیش از حد نیاز است و باید آن را کاهش دهید! این دوگانگی همواره در حین بازی شما را آزار خواهد داد.

بازی نکات مثبتی هم دارد!

اشتباه برداشت نکنید؛ بتلفیلد ۲۰۴۲ عاری از هرگونه نقطه‌ی قوتی نیست. برخی مکانیزم‌ها در بازی جذاب طراحی شده‌ و بسیار کاربردی هستند. در این خصوص می‌‌توان به قابلیت شخصی‌سازی اسلحه در حین بازی اشاره کرد که رفتار اسلحه را بسیار تغییر می‌دهد و مثلا آن را از حالت ایده‌آل برای مبارزات دور، به حالت مخصوص نبرد محیط‌های کوچک تبدیل می‌کند. این قابلیت به حدی جذاب است که پیش‌بینی می‌شود در آینده‌ی نزدیک شاهد حضور آن در سایر بازی‌های بزرگ شوتینگ باشیم. 

نباید فراموش کنیم که هسته‌ی اصلی بتلیفد، در این بازی هم وجود دارد؛ بزرگ شدن نقشه و افزایش تعداد بازیکنان نیز به این امر کمک کرده است و به همین دلیل شاهد رخ‌داد اتفاق‌های عجیب و غریب و بسیار جذاب هستیم که پیش از این نیز تنها در بتلفیلد مشاهده می‌شود. مثلا پرش از آسمان خراش و پرتاب C4 روی هلیکوپر و نابودی آن حین سقوط آزاد.

تنها راه نجات بتلفیلد ۲۰۴۲، نمایش شجاعت EA و تاخیر بازی است تا مشکلات گزارش شده برطرف شوند. امری که مایکروسافت سال گذشته با هیلو اینفینیت انجام داد و بازخورد مثبت کاربران از بتا اخیر آن، از نتیجه‌بخش بودن این اقدام خبر می‌دهد. حل این دسته از مشکلات در مدت زمان یک‌ماهه تا عرضه‌ی بازی امری محال به نظر می‌رسد و در صورت عرضه‌ی بتلفیلد ۲۰۴۲ و با توجه به حضور رقبای قدرتمندی مانند هیلو اینفینیت، کال آو دیوتی ونگارد و عرضه‌ی مپ جدید برای وارزون، شکست بازی بسیار محتمل خواهد بود و مجددا تجربه‌ی تلخی برای عاشقان این IP در انتظار خواهد بود. 

---