آخر هفته چی بازی کنیم: از Fear تا جوجه تیغی دوست‌داشتنی

به رسم چهارشنبه‌ها، قسمتی دیگر از سری مقاله‌های آخر هفته چی بازی کنیم را آماده کرده‌ایم تا در آن به معرفی چهار بازی مختلف بپردازیم؛ بازی‌هایی در سبک‌های متفاوت که هرکدام می‌توانند برای سلیقه‌ای مورد پسند قرار بگیرند. این هفته هم بازی‌های بزرگ و مشهوری انتخاب کرده‌ایم و هم سراغ بازی‌های مستقل رفته‌ایم که می‌توانید در ادامه با آن‌ها آشنا شوید.

Monolith Productions از استودیو‌های بازیسازی نسبتا قدیمی است که با گشتن در کارنامه آن‌ها، می‌توان اسامی مشهور و موفق مختلفی را پیدا کرد. یکی از مجموعه بازی‌های خوب این استودیو اما چیزی نیست جز سری ترسناک F.E.A.R که به‌عنوان اولین بازی مقاله این هفته، سراغ نسخه نخست آن رفته‌ایم که در سال ۲۰۰۵ برای کامپیوتر منتشر شد و بعد برای ایکس باکس 360 و پلی استیشن 3 هم در دسترس قرار گرفت.

F.E.A.R یک بازی شوتر اول‌شخص ترسناک است و برای انتقال حس ترس، از آثار ترسناک شرقی و مخصوصا ژاپنی الهام گرفته است. به همین دلیل هم آنتاگونیست اصلی بازی، یک دختر مومشکی به اسم آلما است که کاملا یادآور آن دختر بچه‌های ترسناک فیلم‌های ژانر وحشت ژاپنی است و خب هر بار که در بازی ظاهر می‌شود، پتانسیل این را دارد که مو به تن مخاطب سیخ کند! اما جدا از حضور آلما و قوی بودن کلی حس ترس در بازی، F.E.A.R از حیث داستان هم تجربه قابل‌قبولی است و گیم‌پلی هم جایی است که بازی قدرت اصلی‌اش در شگفت‌زده کردن مخاطب را نشان می‌دهد.

به‌طور دقیق‌تر، F.E.A.R آنقدر گیم‌پلی چالش‌برانگیز، پرتنش و هیجان‌انگیزی دارد که حتی با گذشت سال‌های زیاد از انتشار هم کماکان می‌توان تجربه آن را به علاقه‌مندان سبک شوتر، مخصوصا از نوع ترسناک آن پیشنهاد کرد. تنوع خوب سلاح‌ها، قابلیت خاص کاراکتر بازی و دشمنانی که حسابی بلای جان‌تان خواهند بود، F.E.A.R را به اثری ارزشمند تبدیل کرده‌اند که متای ۸۸ را برای نسخه کامپیوتر به‌دست آورد و پس از بازی کردنش، احتمالا به تجربه دنباله‌های آن هم علاقه پیدا خواهید کرد.

یکی از نوستالژیک‌ترین کاراکتر‌ها در دنیای بازی، سونیک، جوجه تیغی آبی رنگ و دوست‌داشتنی شرکت سگا است که به‌نوعی نماد آن‌ها هم به‌حساب می‌آید. مثل هر مجموعه بازی دیگری، سونیک هم دوران پر فراز و نشیبی داشته و از یک دوره اوج، وارد دوران افول هم شده است. با این حال بازی Sonic Mania از این مجموعه که در سال ۲۰۱۷ بود، بازگشت نه ایده‌آل ولی خوبی به ریشه‌های مجموعه داشت که ارزش تجربه بسیار بالایی به آن می‌دهد.

سونیک را گیمر‌ها و طرفدارانش به‌عنوان یک بازی پلتفرمر سریع می‌شناسند و خب نسخه‌های ضعیف مجموعه هم معمولا آن‌هایی بودند که همین قضیه را نادیده می‌گرفتند. با این حال Sonic Mania کاملا با علم به این موضوع یک تجربه پلتفرمر سریع و دوست‌داشتنی است که خیلی خوب آن حس سرعت بالای سونیک و واکنش‌هایش را منتقل می‌کند. از طرف دیگر، این نسخه از حیث طراحی مراحل هم در سطح بسیار خوبی است و تنوع مراحل مناسب بازی و همینطور وجود محتویات غنی، بازی را به اثری ارزشمند تبدیل کرده‌اند.

پیشنهاد می‌کنم اگر قصد تجربه بازی را دارید، سراغ Sonic Mania Plus بروید که شامل چند شخصیت قابل‌بازی بیش‌تر و محتویات دیگری می‌شود و تجربه‌ای کامل‌تر است.

با وجود گذشت ۱۳ سال از عرضه، World of Goo، ساخته استودیو 2D Boy، هنوز هم از آن دست بازی‌های مستقل ارزشمند است که می‌توان ساعت‌ها غرق تجربه‌اش شد و از بازی کردن آن لذتی بی‌بدیل برد. دلیل این مساله هم بیش از هر چیزی خلاقیت بی‌پایانی است که در این بازی دیده می‌شود و البته ارزش تجربه چندین و چند باره آن که باعث می‌شود هرگز از بازی کردنش خسته نشوید.

World of Goo، ایده ساده ولی جالبی دارد. در هر مرحله از بازی، بازیکن تعدادی موجود گِرد دارد که هدفش، رساندن آن‌ها به لوله‌ای است که با مکش این موجودات را از مرحله خارج می‌کند. البته که در این راه همه این موجودات به لوله مذکور نخواهند رسید؛ چرا که باید با استفاده از آن‌ها سازه‌های مختلفی را بسازید که حکم مسیر شما تا رسیدن به مقصد را دارند. برای این سازه‌ها هم حواس‌تان باید به موانع موجود در هر مرحله، قوانین فیزیکی و موارد زیاد دیگری باشد که تنها با خرج خلاقیت می‌توانید بهترین سازه و مسیر ممکن را بسازید.

World of Goo تنوع محیطی و مرحله‌ای بسیار بالایی هم دارد و با حتی انواع Goo‌های آن هم به مرور بیش‌تر و بیش‌تر می‌شوند که هرکدام کارکرد خاص خود را دارند. این بازی همچنین امروزه روی پلتفرم‌های مختلفی،‌ از جمله موبایل در دسترس است و در نتیجه می‌توانید خیلی راحت در هر زمان و مکانی آن را تجربه کنید.

برای آخرین بازی این هفته هم سراغ یکی از تجربه‌های سبک ریسینگ رفتیم که شاید آنطور که باید دیده نشد و این روز‌ها دیگر خیلی اسمی از آن نمی‌شنویم ولی قطعا تجربه ارزشمند و مفرحی است. منظورم بازی Blur، ساخته استودیو Bizarre Creations است که اکتیویژن هم آن را منتشر کرد و نمره متای ۸۲ بازی هم نشان از کیفیت خوب آن دارد.

Blur، یک بازی ریسینگ آرکید است و اگر بخواهیم به‌شکل کلی آن را معرفی کنیم، یک ماشین‌سواری مفرح، سریع و به‌دور از قوانین بازی‌های شبیه‌ساز این سبک شاید بهترین توصیف باشد. سازندگان برای این بازی، یک سری ماشین‌های واقعی از شرکت‌های مشهور خودروسازی را طراحی کرده بودند و همینطور محیط‌های بازی هم برگرفته از یک سری مناطق واقعی مثل لندن یا لس آنجلس هستند. با این حال این موارد، با جنبه‌های مفرحی چون امکان استفاده از پاور آپ‌ها ترکیب شده و یک تجربه آرکید واقعی و هیجان‌انگیز خلق کرده‌اند.

Blur همچنین به‌نسبت زمان خودش گرافیک بسیار خوبی هم داشت و امروزه هم می‌توانید با رفتن به سراغ آن، از تجربه بخش Career جالبش با حضور کاراکتر‌های مختلف و مسابقات متنوع لذت ببرید. بازی البته حالت چندنفره‌ای هم دارد که هم امکان تجربه در حالت اسپلیت اسکرین و هم به‌شکل آنلاین را ارائه می‌کند.

در پایان، نوبت شما است تا مثل همیشه نظرات خود را در مورد بازی‌های معرفی‌شده با زومجی و کاربرانش به‌اشتراک بگذارید.