Little Nightmares 2؛ سفر به اعماق ترس و وحشت
از ماجراهای شهری تسخیره‌شده توسط اعتیاد به تلویزیون تا بازی کردن با شخصیتی جدید با خصوصیات متفاوت. در این ویدیو و مقاله، ویژگی‌های جذاب Little Nightmares 2 را مرور می‌کنیم.
زمان زیادی تا انتشار Little Nightmares 2 باقی نمانده است؛ ساخته جدید استودیو تارسیر که کیفیت نسخه اولش مجاب‌مان کرده تا برای تجربه‌اش هیجان‌زده باشیم، دو روز دیگر یعنی در تاریخ ۲۳ بهمن منتشر خواهد شد و خب آنقدر ویژگی‌های جدید و جذابی دارد که اگر حداقل علاقه‌ای به بازی‌های پازل/پلتفرمر داشته باشید یا کلا از آثاری که فضای تاریک و ترسناکی دارند خوش‌تان بیاید، برای تجربه کردنش هیجان‌زده خواهید بود. به همین خاطر ماهم تصمیم گرفتیم تا اطلاعات جالبی را که در مورد بازی داریم مرور کنیم و کاملا محیای بازی کردن Little Nightmares 2 شویم. پس لطفا ابتدا ویدیویی را که تدارک دیده‌ایم تماشا کنید تا بعد هم سراغ متن برویم:
بدون اینکه چیزی از نسخه اول اسپویل کنم، در این حد فقط اشاره کنیم که نسخه اول بازی، در مورد شخصیتی به اسم Six بود. کاراکتری دوست‌داشتنی که درگیر اتفاقات ترسناکی شده بود و برای فرار از محیطی که با نام Maw می‌شناختیم، تلاش می‌کرد. اتفاقات نسخه دوم بازی، دقیقا پس از فرار Six از این منطقه آغاز می‌شوند و خب این بار، بازی را با شخصیت دیگری به اسم مونو (Mono) تجربه خواهیم کرد. پسرکی که ظاهر عجیبی دارد و یک ماسک به شکل پاکت را روی سرش گذاشته است.
با‌توجه به آنچه که در دموی بازی دیدیم، ما کار را با مونو در وسط یک جنگل آغاز خواهیم کرد و پس از مدتی، با شخصیت Six هم آشنا خواهیم شد. پس کاراکتر نسخه قبلی، قرار است در Little Nightmares 2 هم برگردد. با این حال Six در این نسخه یک شخصیت قابل‌کنترل نیست و حکم کاراکتر همراهی را دارد که توسط هوش مصنوعی هدایت خواهد شد. اما اصلا هدف Six و مونو در این ماجراجویی چیست؟ خب Little Nightmares 2، در دنیایی به‌مراتب بزرگ‌تر در مقایسه با نسخه قبلی جریان دارد و در واقع این بار شاهد شهری به اسم Pale City هستیم که اتفاقات بازی در آن رخ می‌دهند.
اما Pale City، نه یک شهر معمولی که شهری تسخیرشده است. وقتی لغت تسخیرشده را می‌شنویم، شاید ذهن‌مان به‌سراغ موجوداتی مثل ارواح و نیرو‌های شیطانی برود؛ اما خیر، Pale City و مخصوصا مردمان آن، نه توسط چنین موجوداتی که توسط تلویزیون و اعتیاد شدید به آن تسخیر شده‌اند! به بیان دقیق‌تر، شخصیتی منفی که مردی لاغر‌اندام است و اگر DLC قسمت قبل را بازی کرده باشید شمایلی از او را دیده‌اید، با استفاده از امواجی خاص، باعث شده تا مردم شیفته تلویزیون باشند و اعتیاد شدیدشان به آن، آن‌ها را به برده‌هایی متحرک تبدیل کرده باشد.
این وسط Six و مونو، تلاش می‌کنند تا خودشان را برج سیگنال برسانند که محل اقامت آنتاگونیست بازی است و بدین ترتیب هم خودشان را نجات بدهند و هم شهر و مردمش را. اما خب این کار، قطعا به این راحتی‌ها هم نخواهد بود و Little Nightmares 2، این بار سعی می‌کند تا با تنوع بالاتری بازیکنان را به چالش بکشاند و مخصوصا آستانه تحمل آن‌ها در برابر حس ترس را بسنجد. از آنجایی که با محیط بزرگ‌تری طرف هستیم، شاهد مناطق متنوع‌تری هم خواهیم بود؛ از خانه‌ای که یک مرد ترسناک در آن اقامت دارد و با شات‌گان مرگبارش از کاراکتر‌هایمان استقبال می‌کند تا مدرسه‌ای شدیدا تاریک و ترسناک که یک موجود عجیب و غریب، فقط بخشی از تهدید‌های آن به‌حساب می‌آید.
با در نظر گرفتن این موارد، می‌دانیم که Little Nightmares 2 تجربه ترسناکی است و آن اتمسفر تاریکی که خیلی‌هایمان را شیفته آثار استودیو پلی‌دد یعنی لیمبو و Inside کرده بود و در نسخه اول Little Nightmares هم شاهدش بودیم، قرار است یک بار دیگر تکرار شود و به‌نظر این بار حتی عمق به‌مراتب بیش‌تری هم خواهد داشت. اما خب در برابر چنین دشمنان و تهدید‌هایی، چه روش‌هایی برای دفاع از خودمان خواهیم داشت؟ اینجاس که سازندگان با خلق مکانیک‌های گیم‌پلی، سعی در درگیر کردن‌مان با بازی دارند.
با اینکه مونو در مقایسه با Six کمی جثه بزرگ‌تری دارد، اما هنوز هم در برابر اکثر دشمنان بازی از نظر فیزیکی ضعیف‌تر است و خودِ این مساله قضیه را ترسناک می‌کند؛ پس با چنین شرایطی، اولین و موثر‌ترین ابزار‌مان برای مقابله با دشمنان در بازی، چیزی نیست جز فرار و مخفی‌کاری. خیلی از دشمنان بازی، به‌محض دیدن شخصیت‌ها یا شنیدن صدای آن‌ها، ماشه اسلحه را خواهند کشید یا به روش‌های مرگبار دیگری به سراغ‌شان خواهند آمد و کارشان را تمام خواهند کرد. پس بخشی از گیم‌پلی بازی، به مخفی‌شدن مربوط خواهد شد و بخشی از آن هم به فرار که خب در مواقع فرار، طبق تجربه‌ای که در دموی بازی هم داشتیم، سرعت‌عمل و دقت بسیار مهم است و کوچک‌ترین اشتباهی به مرگ ختم می‌شود.
اما خب مخفی‌کاری و فرار، در نسخه اول Little Nightmares هم وجود داشتند و سازندگان برای اینکه به بازی تنوع ببخشند، ویژگی‌های جدیدی هم برایش در نظر گرفته‌اند. یکی از این ویژگی‌ها، امکان حمل سلاح توسط شخصیت مونو است. البته شاید حمل سلاح کمی اغراق‌آمیز به‌نظر برسد؛ چرا که مونو قرار نیست مثلا اسلحه سردی بردارد و همه را با آن سلاخی کند و نه جثه این کار را دارد و نه سلاح‌هایش قدرت آن را. با این حال هر از گاهی در محیط، مواردی مثل تبری کوچک، یک تکه چوب یا حتی چکشی به‌دست خواهید آورد که استفاده اصلی آن‌ها، شکستن موانع برای حل پازل‌ها است ولی در یکی از نمایش‌های بازی، شاهد بودیم که مونو با یک ضربه چکش کله یک دشمن را هم له می‌کند و می‌توان انتظار چنین صحنه‌هایی هم داشت.
جنبه جدید دیگر گیم‌پلی بازی، بحث همکاری بین کاراکتر‌های مونو و Six با یکدیگر است. همانطور که اشاره کردیم ما در بازی مونو را کنترل می‌کنیم و Six هم توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شود و به‌لطف مهارت‌های فراری که از قبل کسب کرده، خیلی وقت‌ها کمک‌حال مونو خواهد بود. از کمک کردن برای رسیدن به لبه‌ای که قد هیچ‌یک از شخصیت‌ها به‌تنهایی به آن نمی‌رسد تا کمک در حرکت دادن جعبه‌ای سنگین و کار‌هایی از این دست. همکاری این دو شخصیت جدا از بحث گیم‌پلی، می‌تواند در صورت به‌تصویر کشیده‌شدن ارتباطی مناسب بین آن‌ها، از نظر داستانی هم تاثیرگذاری بازی را بیشتر کند. اما شاید سوالی که برای خیلی‌هایمان پیش بیاید، این باشد که آیا بازی از حالت Co-Op هم پشتیبانی می‌کند؟ که باید بگویم متاسفانه خیر!
دیو مرویک، طراح ارشد روایت بازی، چندی پیش در مصاحبه‌ای با یوروگیمر دقیقا با این سوال که چرا در بازی شاهد ویژگی Co-Op نیستیم روبه‌رو شد و در پاسخ به آن، عامل اصلی را اتمسفر و داستان معرفی کرد:
قطعا بحث Co-Op مطرح شد و آن را با دقت هم بررسی کردیم ولی خب به همین سرعت هم بی‌خیالش شدیم. چرا که ما از اول می‌دانستیم که هدف‌مان در این بازی چیست و می‌خواهیم از طریق داستان و فضاسازی چه حسی به بازیکن منتقل کنیم و خب Co-Op، این حس را خراب می‌کرد. مثلا بازی مثل Little Big Planet را تصور کنید؛ در این بازی بازیکنان خیلی وقت‌ها بی‌خیال همه‌چیز می‌شوند و در محیط اینور آنور می‌روند؛ خب اگر چنین فضایی [به‌خاطر وجود Co-Op] در Little Nightmares 2 ایجاد می‌شد، کل فضاسازی بازی خراب می‌شد.
پس تصمیم گرفتیم تا قید Co-Op را بزنیم و در عوض، شخصیت Six و هوش‌مصنوعی‌اش را به‌شکلی تعریف کنیم که به این کاراکتر در نسخه اول وفادار باشد و از طریق ایجاد ارتباط بین شخصیت‌ها، داستانی را که می‌خواهیم در بازی روایت کنیم.
پس هرچند در بازی خبری از تجربه Co-Op نیست، ولی در کل شاهد اثری خواهیم بود که مکانیک‌های جدیدی مثل همکاری بین دو کاراکتر و امکان استفاده از سلاح را دارد و از طرف دیگر، پازل‌هایی که خلاقیت‌تان را به‌چالش می‌کشند، صحنه‌های فرار و تعقیب‌و‌گریزی که در آن‌ها باید سرعت‌عمل بالایی داشته باشیم و همزمان حواس‌مان به سکو‌هایی که از روی‌شان می‌پریم یا تله‌هایی که در محیط وجود دارند هم باشد و همینطور مخفی‌کاری، شاکله اصلی گیم‌پلی بازی را شکل می‌دهند.
در مجموع، نسخه اول Little Nightmares در نگاه اول، بیشتر شبیه به بازی به‌نظر می‌رسید که سعی دارد از موفقیت آثاری چون لیمبو و اینساید با ارائه تجربه‌ای مشابه سود ببرد ولی خب در عمل، استودیو تارسیر نشان داد که می‌تواند اثری منحصربه‌فرد هم بسازد و نه در سایه ساخته‌های پلی‌دد، که در کنار آن‌ها، حتی اگر شده با کمی سطح پایین‌تر، یک تجربه پازل/ پلتفرمر دوست‌داشتنی و در عین‌حال ترسناک را با اتمسفری تاریک به‌تصویر بکشد. همین موضوع هم ما را به تجربه نسخه دوم امیدوار می‌کند.
Little Nightmares 2، در تاریخ ۲۳ بهمن برای پلی استیشن 4، ایکس باکس وان، کامپیوترهای شخصی و نینتندو سوئیچ منتشر می‌شود و در کنار نسخه معمولی، یک نسخه دیلاکس دیجیتالی شامل محتویاتی چون ماسکی قابل‌استفاده برای کاراکتر مونو و یک نسخه کالکتور با محتویاتی فیزیکی هم دارد که از استیل‌بوک گرفته تا یک ست تلویزیون را در آن می‌توان پیدا کرد. بازی البته بعدا برای پلی استیشن 5 و ایکس باکس سری ایکس و ایکس باکس سری اس هم منتشر خواهد شد و با خرید نسخه PS4 امکان ارتقای رایگان به نسخه PS5 و با خرید نسخه ایکس باکس وان هم امکان ارتقای رایگان به Xbox Series X | S را خواهید داشت.
نظرات خودتان را در مورد بازی و ویژگی‌هایش با زومجی به‌اشتراک بگذارید.
