چرا بتمن همیشه جذاب ترین دشمن ها را داشته است؟

جوکر، پنگوئن، ریدلر، هارلی کویین، اسکیرکرو، مستر فریز. بتمن همیشه جذاب‌ترین گروه دشمنان را داشته و اگر نگاهی نزدیک‌تر به آن‌ها داشته باشد دلیل اینکه آن‌ها از بقیه‌ی شروران دنیای کمیک‌ها بسیار جذاب‌ترین هستند، کاملاً مشخص می‌شود.

اولین تصویر کامل جدیدترین جوکر سینما چند روز گذشته منتشر شد و واکنش‌های ضد و نقیض زیادی همراه داشت. جدا از اینکه آیا این جوکر اصولاً باید با جوکرهای دیگر فیلم‌ها مقایسه شود یا خیر، سوالی که در مورد این شخصیت پیش می‌آید این است که او بدون وجود اطلاعات چندانی از گذشته و حتی اسم رسمش، چطور در طی این ۷۵ سالی که از خلق شدنش می‌گذرد همچنان محبوب‌ترین دشمن بتمن است.

چیزی که جوکر را یک شرور فوق‌العاده می‌کند، همانی است که از بتمن یک قهرمان عالی ساخته است: هر دوی آن‌ها انسان‌های عادی هستند. وقتی جوکر تصمیم می‌گیرد سراغ بتمن برود، کاملاً از برنامه‌ها و مهارت‌های خودش مطمئن است. تبدیل کردن او به یک ابرشرور با قدرت‌های ماورالطبیعه، حجم عظیمی از جذاب‌های او را کاهش می‌داد.

شاید دلیلش همین باشد، اما این فقط جوکر نیست که قدرت خاصی ندارد. اگر کمی دقیق‌تر نگاه کنید، متوجه الگوی یکسانی در سراسر گاتهام می‌شوید.

خود بتمن هم همیشه تافته‌ی جدا بافته‌ای میان ابرقهرمانان بوده است. بر خلاف هم‌قطارانش - که ویژگی‌هایشان شامل چشمان لیزی و پرواز می‌شود - مجموعه‌ی مهارت‌هایش بسیار واقعی و قابل باور است. او فوق‌العاده قوی است، اما در حد محدودیت‌ها انسانی. او بی‌نهایت باهوش است، اما ذهنش یک کامپیوتر نیست. او ثروتمند است و جدیدترین فناوری‌ها را در اختیار دارد، اما ابزارها و وسایل او چیزهایی هستند که احتمالاً می‌توانید در یک آزمایشگاه تست فناوری‌های جدید بیابید. در واقع بر خلاف قهرمان‌های دیگر، دلیل اصلی جذابیت بتمن این است که او تنها یک انسان است که مهارت‌های خودش را تا مرز محدودیت‌های طبیعی بالا برده است.

با اینکه چند مثال نقض قابل توجه از دشمنان بتمن وجود دارد که قدرت‌هایشان از ماورالطبیعه سرچشمه می‌گیرد، دشمن‌های اصلی او هم مانند خودش آدم‌های عادی‌ای هستند که تمام انگیزه‌هایشان از یک وسواس فکری قوی ناشی می‌شود. زمانی که به داستان‌ به وجود آمدن یک ابرقهرمان یا ابرشرور نگاه می‌کنیم، معمولاً تنها مجموعه‌ای از اتفاقات است که برای آن‌ها افتاده در نهایت و باعث به وجود آمدن قدرت‌های عجیب شده است. در مورد بتمن، داستان‌های اولیه‌ بیشتر به دلبستگی‌های شدیدی می‌پردازند که هر کدام از شخصیت‌ها در زندگیشان به آن‌ها دچار شده‌اند. چه آن علاقه‌ی شدید انتقام (بتمن) باشد، چه گیاه‌شناسی (پویزن آیوی) و حتی اتفاقات زندگی روزمره (هاروی دنت).

در گاتهام، نیش رادیواکتیو عنکبوت‌ها، برخورد اشعه‌های کیهانی به یک سفینه‌ی فضایی یا خورشید یک سیاره‌ی دور منبع قدرت نیست؛ این تنها پیش‌روی آرام و مداوم زمان است که قهرمانان و ضدقهرمانان را به وجود می‌آورد. پیشرفت زمان باعث می‌شود مهارت شما در پرتاب یک تیر به شکل خفاش با دقت فوق‌العاده بالا افزایش یابد یا در مثالی بسیار کمتر هم‌نوع‌دوستانه، یک هزارتوی استادانه‌ی سرشار از معما که منجر به گیر افتادن دشمنانتان می‌شود بسازید. چرا که در دنیای بتمن، وسواس فکری قوی تنها ابرقدرت است.

منبع: io9