موارد مهمی که قبل از تجربه‌ی Sekiro: Shadows Die Twice باید بدانید

بازی Sekiro: Shadows Die Twice از همان ابتدای معرفی خود نشان داد که یک بازی مشابه با سولزبورن نیست. درنگاه کلی، گیم‌پلی، ساختار ارتقای کاراکتر بازی و نحوه داستان‌سرایی از تفاوت‌های اصلی سکیرو به‌حساب می‌آیند، اما دغدغه‌های اصلی این است که آیا با نداشتن تجربه از ساخته‌های قبلی فرام سافتور (FromSoftware) می‌توان پابه‌جهان سکیرو گذاشت؟ آیا لازم است برای شناخت بازی آثار سولزبورن را تجربه کرده باشیم؟ شرایط برای اشخاصی که سایر بازی‌های را تجربه کرده‌اند، به چه شکل خواهد بود؟ درجواب و قبل از شروع توضیحات در مورد اصلی‌ترین تفاوت و نکات مورد مهم بازی، باید بگویم که مهم نیست که سری سولز یا Bloodborne را بازی کرده‌اید یا خیر. Sekiro: Shadows Die Twice با تمام شباهت‌هایش (درجه سختی و وجود باس‌ها) از نظر گیم‌پلی یک بازی متفاوت است و در طول تجربه‌تان به این فکر نکنید که مکانیزم‌های مشابهی برای شما در نظر گرفته شده است. باید با یک دید کاملا متفاوت به‌سمت بازی بروید تا بتوانید با ساختار گیم‌پلی و تغییرات آن ارتباط برقرار کنید.

درغیراین‌صورت مدام کارهایی را انجام خواهید داد که در آثار سولزبورن همیشه کاربردی بوده‌اند، اما در اینجا فقط و فقط باعث مردن بیشترتان خواهند شد. این‌درحالی است که با رعایت چند مورد کلیدی، به‌خوبی می‌توانید در سکیرو دشمنان و باس‌های بازی را درکمترین زمان ممکن پشت سر بگذارید.

اولین موردی که در بازی با آن روبه‌رو می‌شوید، نبود نوار استامینا است. ازاین‌رو بدون محدودیت می‌توانید ضربات مختلفی را اعمال کنید و بدون هیچ حد و مرزی جاخالی بدهید و بدوید، اما مورد جدیدی وجود دارد که باید نگاه ویژه‌ای به آن داشته باشید. پاسچر (Posture) یا استقرار نام ویژگی جدیدی است که در سکیرو به‌مخاطبان معرفی می‌شود. نوار پاسچر به‌شما اجازه می‌دهد تا دفاع دشمنان را بشکنید و با یک ضربه تمام کننده، آن‌ها را از بین ببرید. همچنین باید مراقب نوار پاسچر خودتان هم باشید و نگذارید شکسته شود. نوار پاسچر درطول مبارزات در سمت بالای صفحه‌نمایش (برای دشمنان) و پایین صفحه‌نمایش (برای کاراکتر اصلی) نشان داده می‌شود.

بازوی مصنوعی شینوبی، یکی دیگر از موارد تازه‌ای است که در بازی Sekiro: Shadows Die Twice با آن مواجه خواهید شد که حال‌وهوای تازه‌ای به‌بازی بخشیده است. اصلی‌ترین استفاده از بازوی مصنوعی در گیم‌پلی، بالا رفتن از ساختمان‌ها و درختان است. بازوی مصنوعی شما در حالت پیش‌فرض دارای یک قلاب است که می‌توانید از آن برای پریدن از روی ساختمان‌ها، بالا رفتن و همچنین پریدن روی پشت بعضی از باس‌های بازی استفاده کنید. جدا از این مورد درجهان بازی ابزارهای مختلفی نظیر ساطور، نیزه، شوریکن هم در نظر گرفته شده است که با اعمال آن‌ها روی بازوی مصنوعی‌تان می‌توانید در نبردهای دور و نزدیک، عملکرد بهتری داشته باشید.

ارتقای ابزارهای بازوی مصنوعی هم اهمیت بالایی دارد. بازیکنان با پیدا کردن متریال‌های مورد نظر، می‌توانند ارتقاهای مربوط‌به هر ابزار را بخرند. نکته‌ی جالب این بخش، این است که هر ابزار به‌ ابزار دیگر مربوط است. برای مثال برای رساندن ساطور به آخرین سطح باید ابزارهای دیگری نظیر نیزه یا خنجر را هم دریافت کرده باشید. ازاین‌رو با گشت‌وگذار در تمامی محیط‌ها و همچنین کشتن باس‌های بازی می‌توانید متریال‌های مورد نیاز را پیدا کنید.

همچنین اکثر باس‌ها و مینی‌باس‌ها بیش از یک جان دارند. به‌عبارتی همان‌طور که شما پس از مردن می‌توانید از ریزورکشن استفاده کنید و زنده شوید، باس‌ها و مینی‌باس‌ها هم این ویژگی را دارند. ازاین‌رو اگر بخواهید تمام نوار سلامت‌شان را با مبارزه‌ی عادی از بین ببرید، اصلا نمی‌توانید شخص موفق میدان باشید. به‌همین دلیل حملات مناسب، ثابت نگه‌داشتن و افزایش نوار پاسچر حریف و همچنین توجه به‌نوار پاسچر خودتان، موردی است که هسته اصلی مبارزات را تشکیل می‌دهد. از طرفی مخفی‌کاری یکی دیگر از عوامل کلیدی مبارزات سکیرو به‌حساب می‌آید.

برای مثال ضرباتی که شما را می‌گیرند، بهترین راه، دور شدن از آن‌ها است. این‌درحالی است که بازیکنان ضربات Thrust چرخشی را می‌توانند ازطریق پریدن، جاخالی دهند و حملات هوایی خود را آغاز کنند. نوع دیگر ضربات Thrust، مربوط‌به‌ضرباتی می‌شوند که از عقب‌به‌جلو به‌سمت شما وارد می‌شوند. این نوع ضربات را به‌راحتی می‌توانید جاخالی دهید یا با کمک درخت مهارت‌های شینوبی کاراکتر بازی، می‌توانید آن‌ها را دفع کنید. درواقع درخت مهارت و شاخه‌های مبارزاتی، موردی است که عمیق بودن مبارزات سکیرو را نشان می‌دهد. از‌آن‌جایی که یک شینوبی هستید، جدا از مواردی مثل شوریکن که در قالب بازوی مصنوعی است، استفاده از جادو یا نینجوتسوهای مختلف هم به‌کمک شما می‌آیند تا مبارزات شکل و شمایل جدیدتری بگیرند. درکل سه نینجوتسو برای بازیکنان درنظر گرفته شده است که با پیشروی در بازی، به‌صورت خودکار در دسترس شما قرار داده می‌شوند.

ارتقای مهارت‌ها در بازی سکیرو هم بدین شکل است که باید نوار XP خود را با کشتن دشمنان و باس‌ها به‌ آخر برسانید تا یک امتیاز به‌شما داده شود. به‌عبارتی این بخش همانند ارتقای سطح عمل می‌کند، اما جای بالاتر رفتن سطح کاراکتر بازی، به‌شما امتیاز داده می‌شود. ازطرفی در سکیرو با مردن اصلی، ۵۰ درصد از نوار XP شما خالی می‌شود. ازاین‌رو سعی کنید با دریافت امتیاز، مهارت مورد نیازتان را خریداری کنید. البته بعضی از مهارت‌ها به بیش از یک امتیاز نیاز دارند. این موارد سبب می‌شوند تا بیش‌ازپیش مبارزات بازی را جدی بگیرید و قبل از رویارویی با باس‌ها، مهارت مورد نیازتان را خریداری کنید و سپس وارد میدان نبرد شوید.

دربازی‌های سولزبورن سیستم ارتقای کاراکتر بدین شکل بود که بازیکنان به‌واسطه‌ی سول یا بلاد اکوهایی که جمع‌آوری می‌کردید، می‌توانستند کاراکترهای خود را دربخش‌هایی نظیر استفاده از جادو، میزان آسیب‌رسانی ضربات، نوار استامینا و نوار سلامت ارتقا دهند. در Sekiro: Shadows Die Twice بازیکنان تنها نوار سلامت و میزان آسیب‌رسانی‌شان را می‌توانند ارتقا دهند. سیستم ارتقای نوار سلامت بدین شکل است که با پیدا کردن Prayer Beed می‌توانید نوار سلامت و مقاومت نوار پاسچر را افزایش دهید. این‌درحالی است که برای بالا بردن قدرت ضربات، باید باس‌های اصلی بازی را بکشید تا آیتم مموری را دریافت کنید. همین موارد سبب شده است تا بازیکنان به‌جای متکی بودن به‌سطح کاراکترشان، به‌مهارت‌شان و همچنین سیستم مبارزات متکی باشند.