چرا 2017 سالی رویایی برای بازی های پلتفرمر بود؟
سال ۲۰۱۷ در مجموع برای بازی های ویدیویی یک سال عالی و فراموش‌نشدنی بود، اما به طور خاص ۲۰۱۷ را می‌توان سال احیای سبک پلتفرمر یا سکوبازی نامید.
ژانر سکوبازی تعریف مشخصی دارد؛ بازی‌های این سبک از بازیکنان می‌خواهند که به طور مداوم از یک سکو به سکوی دیگر بپرند و همین روش جابه‌جایی در محیط، جذاب‌ترین و چالش‌برانگیزترین ویژگی بازی‌های پلتفرمر است. المان‌های دیگر مثل حل معماها، به دست آوردن مهارت‌ها و ارتقاهای جدید و سپس انجام دوباره مراحل بازی با استفاده از آنها هم می‌تواند به بخشی از گیم‌پلی بازی‌های این سبک تبدیل شود، اما در نهایت یک تجربه ناب پلتفرمری تنها زمانی نصیب‌تان می‌شود که هدایت یک لوله‌کش سیبیلو یا یک خارپشت بی‌اعصاب را در محیط‌های رنگارنگ و فانتزی به دست گرفته باشید. بله، سکوبازی سبکی است که با ماریو، سونیک و مگامن تعریف می‌شود.
سال ۲۰۱۷ میلادی یک سال استثنایی و چشمگیر برای سبک پلتفرمر بود. در سالی که گذشت شاهد عرضه بازی‌های زیادی در این سبک بودیم؛ سکوبازی‌های عالی، سکوبازی‌های ناامیدکننده و البته سکوبازی‌هایی که به شکل حیرت‌آوری فروش بالایی را تجربه کردند. در ادامه قصد داریم نگاهی داشته باشیم به مهمترین بازی‌های پلتفرمر که در سال ۲۰۱۷ منتشر شدند.
بازگشت پادشاهان
Super Mario Odyssey به همه نشان داد که یک پلتفرمر ماریویی در نسل حاضر باید چگونه باشد. نینتندو با درس گرفتن و الگوبرداری از تجارب موفق پیشین مثل Super Mario 64 و Super Mario Sunshine تصمیم گرفت تا سبک سندباکس مجموعه ماریو را حفظ کند و آن را با Odyssey به رفیع‌ترین جایگاه ممکن برساند. سازندگان Odyssey بسیاری از المان‌های آشنای سری ماریو را کنار گذاشتند و با بهره‌گیری از عنصر نوستالژی، اثری ساختند که هم برای طرفداران قدیمی و هم مخاطبان جدید، جذاب و حیرت‌انگیز است. اینکه نینتندو در بازی بعدی مجموعه ماریو که برای سوییچ می‌سازد چطور می‌خواهد به سطح کیفی Odyssey نزدیک شود یا حتی از آن پیشی بگیرد سوالی است که شاید خود بازی‌سازان نینتندو هم جوابش را نمی‌دانند.
اما بر خلاف ماریو، رقیب دیرینه‌اش یعنی سونیک اوضاع کاملا مطلوبی در سال ۲۰۱۷ نداشت. Sonic Mania یک بازی کاملا آبرومند از این مجموعه است که به وسیله طرفداران و برای آنها ساخته شده. این بازی که مانند سونیک‌های دوران کنسول سگا ساترن دوبعدی است و از گرافیک زیبای پیکسلی بهره می‌برد، مورد توجه علاقه‌مندان مجموعه قرار گرفته و آنان را کاملا راضی کرد، ولی بازی دیگر سونیک اوضاع کاملا متفاوتی دارد. Sonic Forces مثل اکثر بازی‌های این مجموعه در سال‌های اخیر، با تاکید بی‌جا روی سه‌بعدی شدن، نتوانست تجربه جالبی را ارائه کند. کم‌کم همه به این باور رسیده‌اند که سونیک در دنیای سه‌بعدی حرفی برای گفتن ندارد، اما سگا همچنان مایل نیست این حقیقت را بپذیرد.
بازی با نوستالژی
این فقط نینتندو نبود که برای ساخت بازی جدید ماریو از آثار گذشته الهام گرفت؛ سازندگان سری Banjo-Kazooie هم دقیقا همین کار را کردند و با الگوگیری از بازی‌های این مجموعه دست به ساخت Yooka-Laylee زدند. یک سکوبازی سه‌بعدی با محوریت دو شخصیت جذاب که یکی از آنها مارمولکی به اسم «یوکا» و دیگری خفاشی به نام «لیلی» است. با اینکه برخی از منتقدین روی خوشی به این بازی نشان ندادند، اما هواداران قدیمی Banjo-Kazooie از آن استقبال کردند.
یکی از خوشحال‌کننده‌ترین خبرهای سال ۲۰۱۷ تصمیم کمپانی اکتیویژن برای بازسازی مجموعه محبوب کرش بندیکوت بود. این شرکت با همکاری استودیوی ویکریز ویژنز (Vicarious Visions)، نسخه بازسازی‌شده سه بازی اول سری کرش را با عنوان Crash Bandicoot N. Sane Trilogy برای کنسول پلی استیشن 4 منتشر کرد. این بازی به لحاظ تجاری عملکرد خیره‌کننده‌ای داشت و خیلی زود توانست به فروش ۲.۵ میلیون نسخه‌ای در سراسر جهان دست پیدا کند. با این حساب امیدواریم در آینده نزدیک شاهد بازسازی بازی‌های دیگر مجموعه Crash Bandicoot هم باشیم.
امسال تنور بازسازی بازی‌های قدیمی حسابی داغ بود؛ علاوه بر Wonder Boy: The Dragon's Trap که نسخه ریمیک شماره سوم این مجموعه است، The Disney Afternoon Collection و Bubsy: The Woolies Strike Back هم جزء پلتفرمرهای بازسازی شده ۲۰۱۷ هستند.
نسل جدیدی‌ها
۲۰۱۷ تنها سال خودنمایی بازی‌های قدیمی و نام‌آشنا نبود، بلکه تازه‌واردها هم در این سال خوش درخشیدند. بازی SteamWorld Dig 2 روح تازه‌ای به سبک مترویدوانیا (یکی از زیرسبک‌های پلتفرمر) دمید و Little Nightmares از استودیوی تارسیر (سازنده مجموعه LittleBigPlanet) یک سکوبازی پازلی تاریک و ناب را ارائه کرد. در این بخش حتما باید به Cuphead هم اشاره کنیم که بدون تردید یکی از بهترین بازی‌های امسال بود. البته Cuphead در واقع جزء بازی‌های ران اند گان (Run and Gun) طبقه‌بندی می‌شود اما به خاطر داشتن عناصر پررنگ سکوبازی می‌توان آن را یک پلتفرمر نیز به حساب آورد.
A Hat in Time یکی دیگر از سکوبازی‌های نوظهور و موفق امسال بود که پروژه ساخت چند ساله‌اش از طریق کیک‌استارتر دنبال شد. گیم‌پلی این بازی را می‌توان با Super Mario 64 و Banjo-Kazooie مقایسه کرد. همچنین استودیوی سومو دیجیتال با عرضه بازی Snake Pass دست به سنت‌شکنی در ژانر پلتفرمر زد؛ در این بازی به جای پرش، مکانیک اصلی برای جابه‌جایی بین سکوها خزیدن است. با اینکه Snake Pass بازی کاملی نیست، اما نوآوری‌های جالبی دارد و تجربه آن جذاب خواهد بود.
اینتی کریتس (Inti Creates) سازنده بازی Mighty No. 9 امسال دو بازی جمع و جور اما خوب برای نینتندو سوییچ ساخت: Mighty Gunvolt Burst و Azure Striker Gunvolt. کنسول سوییچ در حال حاضر به خانه اصلی بازی‌های سبک پلتفرمر تبدیل شده است. علاوه بر بازی‌هایی که در این مطلب به آنها اشاره کردیم Cave Story+ و The End is Nigh و Shovel Knight و Shantae: Half-Genie Hero و Rayman Legends و Blaster Master Zero هم‌اکنون برای این کنسول در دسترس هستند، پس اگر به سبک سکوبازی علاقه دارید حتما باید این کنسول را داشته باشید.
در مجموع می‌توان گفت که در سال ۲۰۱۷، شاهد انتشار بازی‌های پلتفرمر بسیار خوبی بودیم و امیدواریم سال آینده میلادی هم مثل امسال بازی‌های پلتفرمر خوبی عرضه شوند. فراموش نکنیم طرفداران این سبک از همین حالا برای انتشار Mega Man 11 هیجان‌زده هستند.
