گزارش روز سوم سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر
در روز سوم جشنواره فیلم فجر نگاهی به دو فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری و «ویلایی ها» ساخته منیر قیدی خواهیم انداخت.
در چند سال گذشته سینمای مستند اثر زیادی بر جریان اصلی سینما گذاشته‌اند. البته این اتفاق تازه‌ای نیست و در فیلم‌های فیلمسازان بزرگی همچون عباس کیارستمی یا خسرو سینایی می‌توان حضور داستان‌گویی نزدیک به روایت مستند را جستجو کرد. در آثار فیلمسازانی همچون علیرضا داوود نژاد هم با استفاده از فیلمبرداری‌های ساده بدون نورپردازی این اتفاق شکل گرفته است. فرم فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» به سینمای مستند نزدیک است. بازیگران سعی کرده‌اند شبیه به واقعیت باشند و نوع ترکیب‌بندی‌ها و دکوپاژ کاملاً وامدار سینمای مستند است. موضوع فیلم نیز بسیار مهم و جذاب است. دختری ۴۰ ساله و مجرد که چاق است به دنبال گزینه‌ای برای ازدواج می‌گردد. فیلم پایان بندی بسیار نفس‌گیری دارد و بازی زهرا داوودنژاد و مهرداد صدیقیان بسیار دیدنی از آب در آمده است. در مجموع محمود غفاری به عنوان یک فیلمساز جوان در جشنواره فیلم فجر امسال نمره قبولی گرفته و فیلم قابل قبولی ساخته است.
سعید ملکان که در سال گذشته دو فیلم موفق «ابد و یک روز» و «برادرم خسرو» را تهیه کرده بود امسال نیز سراغ فیلمی با نام ویلایی‌ها با حال و هوای ابد و یک روز رفته اما این‌بار یک کارگردان زن و فضایی زنانه در زمان جنگ تحمیلی. فیلم ساختار کلاسیک دارد و فیلمنامه آن را منیر قیدی همراه با ارسلان امیری نوشته است. ارسلان امیری در فیلم اسرافیل نیز همکار نویسنده بوده و در هر دو فیلم شانسی برای دریافت سیمرغ فیلمنامه دارد. پریناز ایزدیار در ویلایی‌ها نقش تأثیرگذاری را ایفا کرده و باید دید آیا بار دیگر موفق به نامزدی سیمرغ و یا دریافت جایزه می‌شود یا نه؟ هر چند که امسال رقبای قدری همچون هدیه تهرانی و زهرا داوود نژاد را دارد. ویلایی‌ها فیلم استانداردی است که هم در فیلمنامه و هم در کارگردانی اجرای خوبی دارد و بازی‌های قابل قبولی نیز در فیلم دیده می‌شود اما شروع و پایان فیلم چندان هیجان انگیز نیست و فیلم دیر شروع می‌شود اما بدون شک مهمترین حسن فیلم فضاسازی خوب آن است که مخاطب را به خوبی در جهان فیلم می‌اندازد.
