معرفی مستند The Prison in Twelve Landscapes | زندان در نگاهی نو

مستند The Prison in Twelve Landscapes، یک فیلم مستند محصول سال ۲۰۱۶ است که تأثیرات سیستم و محیط زندان را بر جنبه‌های مختلف جامعه آمریکا بررسی می‌کند‌ و مستند بدون اینکه زندان یا زندانیان واقعی را نشان دهد، موفق به‌انجام این کار می‌شود. این فیلم مستند از ۱۲ بخش تشکیل شده است که هر یک با تمرکز بر یک مکان یا موضوع خاص مانند یک شهر با معدنی ذغال سنگ‌، یک انبار، آتش‌سوزی جنگلی، یک ایستگاه رادیویی یا حتی گوشه‌ای از خیابان، روایت را به‌زندان مرتبط می‌سازد. مستند «زندان از دوازده منظر» نشان می‌دهد که چگونه سیستم زندان، زندگی مردمان، محیط‌های زندگی این مردمان و فرهنگ‌ میلیون‌ها آمریکایی را در داخل و خارج از دیوارهای زندان شکل داده و می‌دهد.

در این فیلم مستند به‌کارگردانی برت استوری، یک فیلم‌ساز و جغرافی‌دان کانادایی، می‌بینیم که کارگردان برای پیشبرد روایت مستندِ خود از مصاحبه‌ها با افراد مختلف از اقشار مختلف، فیلم‌های بایگانی و صحنه‌هایی که سازندگان با آن‌ها مواجه می‌شوند و از آن‌ها فیلم می‌گیرند، برای ایجاد یک پرتره قانع‌کننده و روشنگر بهره می‌برد و در این راه از مجموعه آنچه می‌توان صنعتِ زندان نامیدش، استفاده می‌کند. مستند The Prison in Twelve Landscapes از منتقدان و مخاطبان نمره‌های خوب و امتیازهای مثبتی دریافت کرد و در جشنواره‌های مختلف سینمایی چندین جایزه برد و نامزد دریافت جوایز گوناگونی نیز شد.

مستند The Prison in Twelve Landscapes با الهام از اثر معروف میشل فوکو، فیلسوف و مورخ فرانسوی، یعنی کتاب «مراقبت و تنبیه: تولد زندان» ساخته شده است. میشل فوکو در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ سخنرانی‌هایی در فرانسه و برزیل شامل بررسی جامعهٔ جزایی و قدرت قضایی انجام داد و نتیجه آن سخنرانی‌ها، خلق این کتاب شد. فوکو در کتاب خود روی نهادهایی چون مدارس، زندان‌ها و بیمارستان‌ها دست می‌گذارد و اینکه چنین نهادهایی، تکنیک‌های انضباطی خاص خود را دارند که مقررات حاکم بر رفتارها، اقدامات مراقبتی و شیوه‌های نظارت آن‌ها براساس همان تکنیک‌های نظارتی تدوین‌ شده و به‌اجرا در‌می‌آید. این فیلم همچنین از جغرافیای انسانی می‌گوید و ابعاد مکانی و اجتماعی حبس و مجازات را مورد مطالعه قرار می‌دهد.

این فیلم با حمایت «شورای هنر کانادا‌»، «شورای هنر انتاریو»، «شورای هنر تورنتو»، «شورای تحقیقات علوم اجتماعی و علوم انسانی کانادا» و «سرویس تلویزیونی مستقل» کانادا ساخته شده است. بودجهٔ ساخت این فیلم مستند همچنین توسط یک کمپین موفق کیک‌استارتر تأمین شد که بیش از ۳۰ هزار دلار از ۳۶۶ پشتیبان جمع‌آوری کرد. مستند The Prison in Twelve Landscapes در چندین رسانه معتبر و انتشارات مانند «نیویورک تایمز»، «گاردین»، «آتلانتیک»، «نیویورکر» و «دموکراسی اکنون» به‌نمایش درآمده است. این فیلم بحث و گفت‌وگو در مورد موضوعات و مشکلات حبس جمعی، بی‌عدالتی نژادی و اصلاحات عجیب رفتاری در زندان‌های ایالات متحده را برانگیخت. نکته جالب در مورد مستندی که برت استوری ساخت این است که سازمان‌ها و گروه‌های مختلف، مانند «ابتکار سیاست زندان» و «پروژه مجازات»، از آن به‌عنوان یک ابزار آموزشی و مشاوره استفاده می‌کنند.

برت استوری از آن‌جایی به‌ساخت فیلم The Prison in Twelve Landscapes علاقه‌مند شد که می‌خواست پیامدهای اجتماعی و سیاسی سیستم زندان‌ها در ایالات متحده آمریکا را بدون نشان دادن و آدرس دادن به‌زندان‌ها بررسی کند. او در این راه از پیشینه خود به‌عنوان یک جغرافی‌دان و یک فیلم‌ساز و شخصی که از آثار میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی، که در مورد تاریخ و عملکرد زندان‌ها نوشته بود، الهام گرفت. او همچنین می‌خواست روایت‌های مرسوم و بازنمایی زندان‌ها را در رسانه‌ها و فرهنگ عامه به‌چالش بکشد. برت استوری چهار سال را صرف تحقیق، فیلم‌برداری و تدوین این مستند کرد که درنهایت در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و تحسین منتقدان را به‌همراه داشت و همان‌طور که اشاره داشتیم جوایز متعددی را دریافت کرد.

برت استوری، فیلم‌ساز، نویسنده و جغرافی‌دان کانادایی است که مستندهایی درباره مسائل اجتماعی و سیاسی ساخته و می‌سازد. او بیشتر برای ساخت دو مستند The Prison in Twelve Landscapesو The Hottest August (داغ‌ترین اوت)، محصول سال ۲۰۱۹ شناخته می‌شود که به‌ترتیب تأثیر سیستم زندان‌ها و دومی، تغییرات آب‌و‌هوایی را بر جامعه آمریکا بررسی می‌کنند. او همچنین استادیار دانشکده هنرهای تصویری در دانشگاه رایرسون در تورنتو کانادا است. مستند The Hottest August برت استوری، مستندی است که حال‌و‌هوا و گفتگوهای نیویورکی‌ها را در طول یک ماه در سال ۲۰۱۷ به‌تصویر می‌کشد و اینکه چطور این مردم با چالش‌ها و عدم قطعیت‌ها در موضوع جهانی تغییرات آب‌وهوایی، نابرابری اقتصادی و البته ناآرامی‌های اجتماعی روبه‌رو هستند.

وی همچنین در سال ۲۰۱۷ مستند کوتاهی با عنوان CamperForceساخت که داستان آمریکایی‌های مسن را دنبال می‌کند که به‌عنوان کارمند فصلی برای برنامه CamperForceشرکت آمازون کار می‌کنند، برنامه‌ای که ساکنان RVبرای کار در انبارهای آمازون و در طول تعطیلات استخدام می‌شوند و چیزی شبیه به‌ فیلم فوق‌العادهٔ Nomadland (سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها)، که این فیلم مستند واقعیت‌های تلخ و شرایط سخت و هزینه‌های پنهان اقتصاد آمریکا را افشا می‌کند. برت استوری در سال ۲۰۱۰ مستند Land of Destiny(سرزمین سرنوشت) را کارگردانی کرد. یک مستند داستانی که زندگی و مبارزات ساکنان شهر سارنیای انتاریو، یک شهر پتروشیمی که ساکنان آن با آلودگی، مشکلات بهداشتی و زوال اقتصادی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند به‌تصویر کشیده می‌شود. این فیلم مستند، هزینه‌های انسانی و زیست محیطی سرمایه‌داری صنعتی و جهانی‌شدن را نشان می‌دهد.