معرفی مستند Fire of Love | در دل آتش
در این مقاله به‌معرفی مستند Fire of Love (آتش عشق) که داستان کاتیا و موریس کرافت، یک زوج فرانسوی آتشفشانشناس را روایت می‌کند می‌پردازیم که زندگی خود را وقف مطالعه، عکاسی و فیلم‌برداری از آتش‌فشان‌های سراسر جهان کردند.
Fire of Love (آتش عشق) یک فیلم مستند است که داستان کاتیا و موریس کرافت، یک زوج فرانسوی را روایت می‌کند که زندگی خود را وقف مطالعه و فیلم‌برداری از آتش‌فشان‌های سراسر جهان کردند و تصاویر و ویدئوهای خیره‌کننده‌ای از فوران‌های آتشفشانی، جریان‌های گدازه‌ای و جریان‌های آذرآواری ثبت کردند. کاتیا در سال ۱۹۴۲ و موریس کرافت در سال ۱۹۴۶ به‌دنیا آمدند و برای اولین مرتبه در دانشگاه استراسبورگ یکدیگر را ملاقات کردند و هر دو در آن دانشگاه، رشتهٔ زمین‌شناسی می‌خواندند. آن‌ها در سال ۱۹۷۰ ازدواج کردند و به‌دلیل سفرهای جسورانه خود به‌آتش‌فشان‌های فعال که اغلب لباس‌های قرمزِ روشن برای محافظت و بهتر دیده‌شدن از فواصل دورتر به‌تن داشتند، شناخته می‌شدند و البته خیلی زود مشهور هم شدند. کاتیا و موریس کرافت تصاویر و ویدئوهای خیره‌کننده‌ای از فوران‌های آتشفشانی، جریان‌های گدازه‌ای و جریان‌های آذرآواری ثبت کردند که از آن‌ها برای تحقیقات علمی و آموزش عمومی بهره بردند.
آن‌ها همچنین به‌تخلیه مردم از مکان‌هایی که خطرات آتشفشانی تهدیدگر زندگی مردمان عادی بود کمک کردند و به‌خلق سیستم‌های نظارت و هشدار بهتر، کمک‌های فراوان کردند. این دو شخص ماجراجو در ۳ ژوئن ۱۹۹۱ به‌همراه ۴۱ نفر دیگر توسط یک جریان آذرآواری از کوه Unzen در ژاپن غرق شدند و جان خود را از دست دادند. کوه «آنزن» کوهی آتشفشانی و فعال در نزدیکی شهر شیمابارا در استان ناگاساکی در جزیره کیوشو ژاپن است و جالب است بدانید در سال ۱۷۹۲ فروریختن یکی از گنبدهای گدازه‌ای در این کوه، یک سونامی عظیم به‌راه انداخت که جان ۱۵ هزار نفر را گرفت. این حادثه پرتلفات‌ترین رخداد مربوط‌به‌آتش‌فشان‌ها در ژاپن بود.
مستند Fire of Love به‌کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی سارا دوسا است که از آرشیو فیلم‌ها، عکس‌ها و نوشته‌های کاتیا و موریس کرافت برای بیان داستان خود استفاده کرده است. این فیلم مستند همچنین شامل مصاحبه با دوستان، همکاران و تحسین‌کنندگان کار این دو شخصِ شجاع و ماجراجو است. مستند «آتش عشق» توسط میراندا ژوئیه روایت می‌شود که گزیده‌هایی از نامه‌ها و مجلات خانوادهٔ کرافت را می‌خواند. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم ساندنس، در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۲ داشت و در آن‌جا برنده جایزهٔ بهترین تدوین شد و جاناتان اوپنهایم در بخش فیلم مستند ساندنس این جایزه را به‌خانه برد. این فیلم مستند در ۶ ژوئیه ۲۰۲۲ توسط National Geographic Documentary Films و Neon4 خریداری و منتشر شد. مستند Fire of Love مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نامزد بهترین فیلم مستند بلند در نودوپنجمین دوره جوایز اسکار شد.
فیلم مستند Fire of Love به‌دلیل جلوه‌های بصری خیره‌کننده، تأثیر احساسی و ادای احترام به‌شور و اشتیاق کرافت‌ها، مورد تحسین بسیاری از منتقدان قرار گرفت. در سایت Rotten Tomatoes و براساس ۱۷۳ بررسی، امتیاز ۹۸٪ گرفت و در متاکریتیک نیز براساس نقد ۳۸ منتقد، امتیاز ۸۲ از ۱۰۰ را به‌خود اختصاص داده است. این فیلم مستند همچنین برنده جوایز متعددی از جمله جایزهٔ فیلم سیدنی در جشنواره فیلم سیدنی، جایزهٔ بخش تماشاگران در جشنواره بین‌المللی فیلم میسکولک مجارستان و جایزهٔ بهترین مستند در جوایز فیلم آکادمی بریتانیا شد. فوران کوه Unzen در ۳ ژوئن ۱۹۹۱ باعث کشته شدن ۴۳ نفر از جمله کاتیا و موریس کرافت و همچنین آتشفشانشناس همکار آن‌ها، هری گلیکن شد که آن‌ها را برای مشاهده فوران آتش‌فشان همراهی کرده بود. سایر قربانیان بیشتر روزنامه‌نگاران و آتش‌نشانانی بودند که در نزدیکی آتش‌فشان بودند که جریان آتشفشانی مرگباری ایجاد شد و ترکیبی کشنده از گازهای فوق داغ و مواد آتشفشانی بود. گفتنی است اجساد کاتیا و موریس کرافت و هری گلیکن در ۵ ژوئن ۱۹۹۱ کشف شد.
در مورد ثبت جریان آذرآواری که کاتیا و موریس کرافت موفق به‌انجام آن شدند در ابتدای متن گفتیم؛ جریان آذرآواری پدیده‌ای سریع و کشنده است که در طی برخی فوران‌های آتشفشانی رخ می‌دهد. این جریان مخلوطی از گازهای داغ، خاکستر و سنگ‌های کوه‌پایه است که با سرعت زیاد به‌سوی سطح زمین جریان دارد و هر چیزی را در مسیر خود از بین می‌برد. یک جریان آذرآواری می‌تواند به‌دمای حدود ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد و سرعتی تا ۷۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. این جریان می‌تواند ناشی از فروریختن یک ستون موادِ مذاب، سرریز گدازه از دهانه یا شکست گنبد گدازه باشد. یک جریان آذرآواری همچنین می‌تواند یک موج آذرآواری ایجاد کند که یک ابر کم‌تراکم و سیال است. جریان‌های آذرآواری یکی از خطرناک‌ترین خطرات آتشفشانی هستند و باعث مرگ‌و‌میر و بلایای بسیاری در تاریخ شده‌اند.
بد نیست اشاره‌ای به‌برخی دیگر از آتش‌فشان‌شناسان معروف تاریخ داشته باشیم:
پلینی بزرگ یا گایوس پلینیوس دوم (۲۳ - ۷۹ بعد از میلاد) که فیلسوفِ طبیعت‌شناس و نویسندهٔ رومی و مؤلف دانشنامهٔ تاریخ طبیعی بوده است؛ او یک طبیعت‌شناس و نویسندهٔ رومی بود که هنگام مشاهده فوران کوه وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد درگذشت. او «تاریخ طبیعی» را نوشت که دایرةالمعارفی ۳۷ جلدی بود و موضوعات مختلفی ازجمله آتش‌فشان‌ها و زلزله‌ها را پوشش می‌داد. جالب است بدانید در نوشته‌های پلینی از شاهان، شهرها، طوایف و طبیعت ایران بسیار یاد شده است.
هری گلیکن (۱۹۵۸ - ۱۹۹۱) که وی یک آتشفشانشناس آمریکایی بود و از فوران کوه سنت هلن (آتش‌فشان چینه‌ای فعالی واقع در رشته کوه کسکیدز در ایالت واشینگتن در ایالات متحده آمریکا است و ارتفاع این کوه تا پیش از فوران فاجعه‌بارش در ۱۸ مه ۱۹۸۰، به ۲۹۴۹ متر می‌رسید، اما پس از فوران ارتفاع آن به ۲۵۴۹ متر کاهش یافت. کوه سنت هلن توسط کاپیتان جرج ونکوور و به‌افتخار دوستش آلن فیتزهربرت، سفیر بریتانیا در دربار اسپانیا که با عنوان بارون سنت هلن شناخته می‌شد، چنین نام‌گذاری شد. این کوه زمانی به‌کوه فوجی آمریکا شهرت داشت.) در سال ۱۹۸۰ جان سالم به‌در برد، اما در همان فورانی که کاتیا و موریس کرافت را در کوه آنزن در سال ۱۹۹۱ کشت، جان خود را از دست داد و او متخصص بقایای آتشفشانی با استفاده از بهمن‌های آتشین و فروریختن‌های گنبدهای سوزان بود.
هارون تازیف (۱۹۱۴ - ۱۹۹۸) که او یک آتشفشانشناس و زمین‌شناس فرانسوی-لهستانی بود و در استفاده از نوار فیلم و نگاتیوهای عکاسی برای مستندسازی فوران‌های آتشفشانی پیش‌گام بود. او همچنین مشاور دولت فرانسه در مورد خطرات آتش‌فشان‌ها و البته یکی از اشخاصی بود که به‌رواج عامیانهٔ علوم آتشفشانی کمک شایانی کرد.
دیوید ای. جانستون (۱۹۴۹ - ۱۹۸۰) که او یک آتشفشانشناس آمریکایی بود و اولین کسی بود که فوران کوه سنت هلن را در سال ۱۹۸۰ گزارش کرد. او در حین حضور در یک پست دیده‌بانی بر اثر انفجار جانبی آتشفشانی کشته شد. آخرین کلمات او این بود: «ونکوور! ونکوور! همین است!».
در حال حاضر فعال‌ترین آتش‌فشان جهان، آتش‌فشان Kilauea در جزیرهٔ هاوایی است. آتش‌فشان Kilauea از سال ۱۹۸۳ به‌طور مداوم فوران می‌کند و بیش از ۴.۴ کیلومتر مکعب گدازه در آن زمان تولید کرده است. این آتش‌فشان یکی از پنج آتشفشانی است که پارک ملی آتش‌فشان‌های هاوایی را تشکیل می‌دهد که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. دومین آتش‌فشان فعال جهان، آتش‌فشان اِتنا در سیسیل ایتالیا است. اِتنا هزاران سال است که فوران می‌کند و تاریخچهٔ پیچیده‌ای از فوران‌های انفجاری و پرتاب‌کننده دارد.
اِتنا همچنین بلندترین آتش‌فشان فعال اروپا و البته یک جاذبهٔ توریستی محبوب است. سومین آتش‌فشان فعال جهان، پیتون د لا فورنیز در جزیره لا رئونیون، یک قلمرو فرادریایی متعلق به‌کشور فرانسه در اقیانوس هند است. پیتون د لا فورنیز از قرن هفدهم تاکنون بیش از ۱۵۰ بار فوران کرده است. این آتش‌فشان یکی از دقیق‌ترین آتش‌فشان‌های جهان برای دانشمندان و منبع اصلی تحقیقات علمی آن‌ها است.
سارا دوسا کارگردان و تهیه‌کننده آثار مستند آمریکایی است که چندین فیلم تحسین‌شده درباره رابطهٔ انسان با طبیعت کاملاً غیرانسانی همچون همین آتش‌فشان‌ها ساخته است. او فارغ‌التحصیل رشته‌ای درواقع دو رشته‌ای جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی از دانشگاه Wesleyan است و دارای کارشناسی ارشد مشترک در انسان‌شناسی فرهنگی و مطالعات توسعه بین‌المللی از دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن است. سارا دوسا اولین فیلم خود را با نام The Last Season (آخرین فصل) در سال ۲۰۱۴ کارگردانی کرد که به‌دنبال دو سرباز کهنه‌کار جنگ بود که در ایالت اورگان به‌شکارچی قارچ‌های وحشی تبدیل شدند.
او در سال ۲۰۱۸ برای ساخت مستند ReMastered: Tricky Dick & the Man in Black که رابطهٔ بین ریچارد نیکسون و جانی کش را بررسی می‌کرد، نامزد دریافت جایزهٔ اِمی شد. سارا دوسا فیلم مستند Fire of Love را در سال ۲۰۲۲ کارگردانی کرد که داستان آتش‌فشان‌شناسان فرانسوی، کاتیا و موریس کرافت را روایت می‌کرد که در فوران آتشفشانی در ژاپن جان باختند. این فیلم مستند نامزد جایزهٔ اسکار و بفتا برای بهترین مستند بلند شد و جایزهٔ انجمن کارگردانان آمریکا را دریافت کرد.
.jpg?w=400)
