آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از Awakenings تا The Secret Life of Walter Mitty

سه فیلم نخست قرارگرفته در فهرست پیش‌رو به شخصیت‌هایی می‌پردازند که مشغول تلاش برای پیدا کردن جلوه‌ی بهتر زندگی هستند. آن‌ها با اینکه در نگاه افراد دیگر عجیب به نظر می‌رسند، روی سبک زندگی و باورهای خود تاکید می‌کنند تا این‌گونه زندگی‌ها را تغییر دهند. شاید یک‌جا با زنی خوش‌قلب مواجه شویم که هفت فرزند مردی سخت‌گیر را با جلوه‌ی حقیقی زندگی آشتی می‌دهد و شاید در اثری دیگر پزشکی را ببینیم که راهی برای درمان افراد درمان‌ناشدنی پیدا کرده است. البته که تغییر اساسی زندگی برخی از افراد می‌تواند تاثیراتی جدی روی وضعیت انسان‌های پیرامون آن‌ها نیز بگذارد.

در انتهای شماره‌ی ۲۰۹ سری مقالات آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ زومجی به اثری می‌رسیم که بریتانیایی و آشنا با چگونگی سرگرم کردن مخاطب علاقه‌مند به نوع خاصی از کمدی سیاه است؛ فیلم Free Fire که از بازیگر نقش کاپیتان مارول تا بازیگر نقش تامی شلبی در آن به هنرنمایی می‌پردازند.

The Sound of Music (1965)

فیلمی که سال‌ها به‌عنوان پرفروش‌ترین اثر سینمایی تاریخ شناخته می‌شد و آوای موسیقی را به کشورهای مختلف برد. قصه برای مخاطب امروز به‌شدت آشنا به نظر می‌رسد؛ شخصیتی خوش‌قلب کاری می‌کند که چند کودک و نوجوان بتوانند شادی را در زندگی پیدا کنند. اما روش‌های این زن و باورهای او در تضاد با قوانین خانه قرار دارند. به نظر فیلم این وسط ممکن است در دل مخالفت‌ها، دردهایی پنهان شده باشند و حتی آدم‌هایی که از شادی می‌ترسند، در اصل بخواهند دوباره آن را به قلب خود راه بدهند.

ایده‌ها و مفاهیم داستانی که می‌توانستند در پرداخت غلط کاملا شعاری جلوه کنند، در فیلم The Sound of Music به خوبی پرورش می‌یابند. به همین خاطر مخاطبی که با دید باز به سراغ یک موزیکال عاشقانه‌ی حدودا ۳ساعته می‌رود، احتمالا می‌پذیرد که چه‌قدر برخی از عناصر سازنده‌ی این اثر به اصطلاح خوب عمر کرده‌اند. تازه مناظر به تصویر کشیده‌شده در طول دقایق مختلف هم انصافا همچنان تماشایی و دل‌نشین به نظر می‌رسند.

کریستوفر پلامر و جولی اندروز نقش‌آفرینی‌هایی به یاد ماندنی را ارائه دادند که به خاطر آن‌ها می‌شود از صمیم قلب با قوس‌های شخصیتی کاپیتان و ماریا همراه شد. درنهایت بخش به بخش فیلم The Sound of Music به موسیقی پراحساس آن پیوند خورد تا رابرت وایز اثری را در کارنامه‌ی هنری خود داشته باشد که همچنان خیلی‌ها آن را یکی از استانداردهای اصلی سینمایی برای خلق فیلم‌های خانوادگی می‌دانند.

Awakenings (1990)

متاسفانه گاهی مواقع انسان فقط وقتی از دست رفتن زندگی‌ها را می‌بیند، ارزش داشته‌های بزرگ خود را به یاد می‌آورد. فیلم Awakenings نمایش‌دهنده‌ی درد انسان‌هایی است که نفس می‌کشند و در عین حال زنده نیستند. آن‌ها گم شده‌اند و وقتی مالکوم سایر موفق به پیدا کردن راه درمان شد، انگار پس از مدت‌ها شخصی این افراد را از حالتی شبیه به کما درمی‌آورد. درحالی‌که حتی خود پرستارها فکر می‌کردند که آن‌ها تا آخر عمر به‌نوعی فقط زندگی نباتی خواهند داشت، ناگهان گویا راه نجات پیدا شده است. فیلم Awakenings را براساس یک داستان واقعی ساخته‌اند.

برای شخصی که این‌گونه پس از سال‌ها به زندگی بازمی‌گردد، همه‌ی کارها هیجان‌انگیز و جذاب جلوه می‌کنند. رابرت دنیرو به شکلی مثال‌زدنی سبب می‌شود که باور کنید در حال عشق ورزیدن به گام زدن در خیابان است. اما آیا این درمان بدون نتایج منفی خواهد بود؟ آیا انسان‌ها می‌توانند سال‌ها فقط از داشتن تجربه‌های عادی در زندگی لذت ببرند؟

The Secret Life of Walter Mitty (2013)

بن استیلر با فیلم The Secret Life of Walter Mitty که کریستن ویگ هم یکی از بازیگرهای آن است، از مخاطب می‌پرسد که آیا پذیرش کامل هویت خود کاری اشتباه به نظر می‌آید؟ اگر شخصی همیشه عاشق رویا دیدن و تصور رخ دادن اتفاقات شیرین باشد، احتمالا توسط عده‌ی زیادی از آدم‌ها مورد تمسخر قرار می‌گیرد. ولی چه می‌شود اگر او واقعا رویاهای خود را زندگی کند؟ مگر چه اتفاقی می‌افتد اگر واقعا قدم به عجیب‌ترین ماجراجویی‌ها بگذارد و از خواسته‌ها و هویت خود ذره‌ای خجالت نکشد؟

فیلم The Secret Life of Walter Mitty از آن آثاری است که پس از پخش عمومی و به شکل قدم به قدم توانست طرفدارهای خود را پیدا کند. به شکلی که اکنون خیلی‌ها را یک اثر دست‌کم گرفته‌شده به شمار می‌آورند؛ فیلمی عجیب برای تعداد بسیار زیادی از آدم‌های دنیا که عجیب هستند.

Free Fire (2016)

تحت تاثیر آثار کوئنتین تارانتینو و گای ریچی، فیلم Free Fire به‌عنوان یک اکشن گره‌خورده به کمدی سیاه می‌تواند مخاطب هدف خود را سرگرم کند. بری لارسون و کیلین مورفی از جمله بازیگرهای این ساخته‌ی سینمایی بزرگ‌سالانه هستند که در بوستون دهه‌ی ۷۰ میلادی جریان دارد؛ وقتی یک خرید و فروش اسلحه‌ی گرم بین دو طرف دعوا ایجاد می‌کند و گلوله‌ها شلیک می‌شوند و خون‌ها می‌ریزند.

برای فیلمی که داخل محیطی محدود ساخته شده است، Free Fire به خوبی از پس حفظ تنوع بصری برمی‌آید؛ بدون آن که کات‌های خود را در چشم بیننده فرو ببرد. نتیجه شکل‌گیری اثری است که با صداگذاری، کمدی‌های فیزیکی و صدالبته داستان‌گویی اغراق‌آمیز در لحظات کلیدی موفق به ایجاد سرگرمی سینمایی برای مخاطب می‌شود. بن ویتلی این‌جا اثری را به وجود آورد که نمی‌خواهد همه‌پسند باشد. ولی بدون شک تماشاگرهای خود را پیدا می‌کند.

---