حقایق جالب فیلم Heat | از ایفای نقش رابرت دنیرو و آل‌پاچینو تا شرایط فیلم‌برداری

حضور رابرت دنیرو یا آل پاچینو به‌تنهایی در یک فیلم باعث می‌شود تا کیفیت آن فیلم یکی دو پله بالاتر رود، حالا اگر هردوی آن‌ها در نقش شخصیت‌های اصلی یک فیم در آن نقش‌آفرینی کنند چه خواهد شد؟ فیلم Heat نخستین فیلمی به‌شمار می‌رود که در آن شاهد حضور همزمان دو بازیگر ماندگار تاریخ سینما یعنی رابرت دنیرو و آل‌پاچینو به‌طور همزمان روی پرده نقره‌ای بودیم. اتفاقی که مثل یک بمب صدا کرد تا بلاخره طرفداران بی‌شمار این دو بازیگر بتوانند آن‌ها را درکنار یکدیگر تماشا کنند. نتیجه این همکاری هم چیزی نبود به‌غیر از یک فیلم ماندگار در ژانر جنایی سینما؛ فیلمی که در آن رابرت دنیرو در نقش یک جنایت‌کار حرفه‌ای به ایفای نقش می‌پردازد و آل‌پاچینو در نقش یک کارآگاه باهوش و کارکشته به‌دنبال دستگیر کردن او است.

فیلم Heat به کارگردانی مایکل مان و تهیه‌کنندگی آرت لینسون به‌همراه مایکل مان در سال ۱۹۹۵ توسط برادران وارنر با بودجه‌ای معادل با ۶۰ میلیون دلار ساخته و اکران شد. باتوجه‌به فیلم‌هایی که با حضور آل‌پاچینو یا رابرت دنیرو تا آن زمان ساخته شده بود، همه انتظار داشتند فیلم Heat به فروش بسیار چشمگیری دست پیدا کند که این امر محقق نشد و فروش آن از ۱۹۰ میلیون دلار فراتر نرفت. بااین‌حال هرکس که این فیلم را تماشا کرده باشد به‌هیچ‌وجه از این کار پشیمان نشده است. در این مقاله تصمیم گرفتیم تا نگاهی کنیم به نکات و حقایق جالب فیلم Heat؛ حقایقی که شاید از آن‌ها اطلاعی نداشته باشید.

«توجه: مطالعه این مقاله ممکن است قسمت‌های مهمی از داستان فیلم Heat را برای شما اسپویل کند».

کلیت داستان فیلم Heat براساس یک داستان واقعی نیست ولی ایده ساخت آن براساس یک داستان واقعی شکل گرفته است. در سال ۱۹۶۳ کارآگاه چاک آدامسون که در نیروی پلیس شهر شیکاگو مشغول فعالیت بود در ملاقاتی با یک سارق حرفه‌ای بانک به نام نیل مک‌کالی در یکی از کافه‌های این شهر با وی دیدار کرد و پس از این ماجرا بین این دو نفر رابطه‌‌ای دوستانه شکل گرفت. نام شخصیت رابرت دنیرو در این فیلم دقیقا از روی نام همان سارق بانک در دهه ۶۰ میلادی برداشته شده است. البته این ملاقات در آن کافه برنامه‌ریزی شده نبود و این دو نفر به‌طور کاملا اتفاقی در آن مکان یکدیگر را ملاقات کردند.

یک سال پس از این ملاقات بسیار جالب کارآگاه آدامسون رد مک‌کالی و گروه او را دنبال کرد تا در حین یکی از سرقت‌های آن‌ها بتواند مک‌کالی و گروهش را دستگیر کند. در درگیری میان آن‌ها نیل مک‌کالی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و نقشه دزدی آن‌ها نقش برآب شد. پس از این ماجرا چاک آدامسون و مایکل مان، کارگردان فیلم Heat در فیلم‌های Thief و Crime Story نیز همکاری داشتند. بااین‌حال ایده کلی ساخت فیلم مخمصه براساس داستانی است که چاک آدامسون آن را برای مایکل مان تعریف کرده بود؛ داستان دو شخصیت که در جناه‌هایی کامل متفاوت نسبت‌به قانون قرار دارند ولی می‌توانند به‌خوبی یکدیگر را درک کنند.

شخصیت کارآگاه وینسنت هانا با ایفای نقش آل‌پاچینو دارای خصوصیات اخلاقی بسیار ناپایداری است. او خیلی راحت از کوره در می‌رود و عصبانی می‌شود. این موضوع بی‌دلیل نیست و به تفاوت‌های فیلم‌نامه ابتدایی فیلم ربط دارد. در یکی از نسخه‌های اولیه فیلم‌نامه فیلم Heat شخصیت وینسنت هانا به مواد مخدر اعتیاد دارد و دلیل عصبی بودن او استفاده از مواد مخدر غیرمجاز به‌شمار می‌رود. همین موضوع باعث می‌شود تا جایگاه او در نیروی پلیس نیز به خطر بیفتد و او نتواند وظیفه‌های محول شده به خود را درست انجام دهد. این خصوصیت مهم اخلاقی شخصیت هانا در نسخه اصلی و پایانی فیلم‌نامه به‌طور کامل حذف شد و در فیلم خبری از اعتیاد او به مواد مخدر نیست.

بااین‌حال با تماشای فیلم Heat خیلی راحت می‌توانیم خصوصیات اخلاقی یک شخص معتاد به مواد مخدر را در او ببینیم. طغیان‌های اخلاقی، عصبانیت بدون کنترل و صحبت‌های غیرعادی او همگی از خصوصیات اخلاقی یک شخص معتاد قلمداد می‌شوند. آل‌پاچینو در مصاحبه‌ای با کریستوفر نولان با اشاره به این موضوع گفت: «دلیل این خصوصیت اخلاقی وینسنت هانا اعتیاد او به مواد مخدر است. من از نسخه‌های ابتدایی فیلم‌نامه خیلی خوشم می‌آمد و به‌همین‌دلیل پیشنهاد دادم که این شخصیت را همچنان مثل یک شخص معتاد به مواد مخدر به‌تصویر بکشم. مایکل مان با این پیشنهاد موافقت کرد و من بسیار خوشحالم که نتیجه این موضوع رضایت‌بخش بوده. بااینکه در فیلم به داستان استفاده از مواد مخدر توسط وینسنت هانا هیچ‌وقت اشاره‌ای نمی‌شود ولی او دارای خصوصیات اخلاقی یک فرد معتاد به مواد غیرمجاز است».

در اواسط دهه ۸۰ میلادی مایکل مان شوق بسیار زیادی برای نوشتن فیلم‌نامه فیلم Heat داشت و این داستان را با وسواس بسیار زیاد و دقتی دوچندان نوشت ولی در آن زمان به‌هیچ‌وجه قصد نداشت کارگردانی آن را نیز برعهده بگیرد. او درنظر داشت تا تنها به‌عنوان نویسنده و نهایتا به‌عنوان یکی از تهیه‌کنندگان در تیم سازنده این فیلم حضور داشته باشد و نه به‌عنوان کارگردان آن. او پیشنهاد کارگردانی این فیلم را به والتر هیل، کارگردان فیلم‌هایی چون فیلم چهل و هشت ساعت، فیلم The Driver و فیلم The Warriors ارائه کرد ولی هیل پس از بررسی‌های بسیار زیاد این پیشنهاد را به‌دلایلی نپذیرفت. مان پس از این موضوع به کارگردان‌های دیگری پیشنهاد کارگردانی این فیلم را داد ولی درنهایت با رد کردن این پیشنهاد توسط همگی آن‌ها، وظیفه کارگردانی فیلم Heat سرانجام برعهده خود مایکل مان قرار گرفت.

پس از نوشتن فیلم‌نامه ابتدایی توسط مایکل مان او اصلا از پایان آن راضی نبود و پایان‌بندی داستان فیلم‌نامه را بارها و بارها عوض کرد. او در مصاحبه‌ای در جشنواره فیلم تورنتو درباره این موضوع توضیحات جالبی داد و گفت: «در یک برهه زمانی کلافه شده بودم، نمی‌توانستم تعادل درست و موردنیاز را بین شخصیت‌های وینسنت هانا و نیل مک‌کالی برقرار کنم. به‌قدری کلافه شده بودم که دونه‌دونه موهای سرم را می‌کندم ولی بلاخره توانستم به توازنی که برای این دو شخصیت درنظر داشتم، دست پیدا کنم. شخصیت‌های این داستان واقعا راضی هستند که اگر توسط شخصی بسیار شبیه به خودشان کشته شوند. نه‌تنها برای مسئله مرگ آن‌ها که این موضوع را برای بسیاری از سکانس‌های این فیلم اجرا کردم. تقابل دو شخصیتِ بسیار مشابه و موش و گربه بازی‌های این دو نفر که درنهایت به لحظه پایانی داستان می‌رسند و پایان داستان به‌وسیله این جریان می‌تواند بهترین پایان‌بندی برای این فیلم به‌شمار رود».

رستورانی که در فیلم Heat شخصیت‌های اصلی داستان با بازی رابرت دنیرو و آل‌پاچینو یکدیگر را ملاقات کردند را به‌خاطر دارید؟ این مکان دقیقا همان مکانی قلمداد می‌شود که ایده هم‌بازی شدن رابرت دنیرو و آل‌پاچینو به ذهن سازندگان فیلم رسید. در مورد قبلی اشاره کردیم که مایکل مان قصد داشت تنها نوشتن فیلم‌نامه و تهیه‌کنندگی این فیلم را برعهده داشته باشد. در یکی از ملاقات‌های او با آرت لینسون، تهیه‌کننده فیلم Heat مایکل مان به او پیشنهاد داد تا درکنار او وظیفه تهیه‌کنندگی این فیلم را برعهده بگیرد ولی لینسون در جواب با لحنی بسیار صریح به مان گفت که او باید کارگردان این فیلم باشد و نه تهیه‌کننده. لینسون در آن زمان به مان گوشزد کرد که درعهده نگرفتن کارگردانی این فیلم توسط او یک اشتباه بزرگ است.

مایکل مان از این ملاقات به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل تصمیم او برای کارگردانی این فیلم یاد کرده است ولی اهمیت این ملاقات به همین موضوع ختم نمی‌شود. طبق صحبت‌های مایکل مان، این دو نفر پس از گفت‌وگو درباره کارگردانی این فیلم درباره بازیگران احتمالی آن نیز صحبت کردند. نخستین بازیگرانی که مدنظر آن‌ها قرار داشت رابرت دنیرو و آل‌پاچینو به‌شمار می‌رفتند ولی در آن زمان امکان این موضوع که هردوی آن‌ها در یک فیلم حضور پیدا کنند، بسیار کم بود. بااین‌حال با پیگیری‌های مسمتر مایکل مان و آرت لینسون این مهم به واقعیت تبدیل شد و این دو بازیگر برجسته در این فیلم درکنار یکدیگر به‌ایفای نقش پرداختند.

نکته جالب درباره مکان این ملاقات که دقیقا همان مکان ملاقات وینسنت و نیل به‌شمار می‌رود این است که این رستوران نزدیک به ۳۰ سال میزبان بازیگران و سازندگان فیلم‌های زیادی بوده است. پس از اینکه میزان کرایه این مکان به‌طرز وحشتناکی زیاد شد صاحبان رستوران تصمیم گرفتند که آن مکان ماندگار را برای همیشه تعطیل کنند؛ این رستوران در سال ۲۰۱۴ به کار خود پایان داد. بااین‌حال همچنان یک عکس بزرگ از ملاقات وینسنت و نیل با نقش‌آفرینی رابرت دنیرو و آل پاچینو روی یکی از دیوارهای این مکان وجود دارد و بدون توجه به کاربری این محل، آن عکس ماندگار قرار نیست به این زودی‌ها از روی دیوار برداشته شود.

در توصیف ایفای نقش این دو بازیگر ماندگار سینما هرچه بگوییم اضافه گفته‌ایم؛ موضوعی که رابرت دنیرو و آل‌پاچینو آن را بارها و بارها در طول سالیان به همه نشان داده‌اند ولی داستان ایفای نقش آن‌ها در سکانس معروفی که در مورد قبلی به توضیح آن پرداختیم، از آن داستان‌های بسیار جالب است. سکانسی که این دو بازیگر در قالب شخصیت‌های وینسنت هانا و نیل مک‌کالی در یک رستوران یکدیگر را ملاقات می‌کنند، نخستین سکانس تاریخ سینما به‌شمار می‌رود که این دو بازیگر به‌طور همزمان روی پرده سینما قابل مشاهده هستند. نکته باورنکردنی درباره این سکانس ماندگار این است که رابرت دنیرو و آل‌پاچینو تمام این سکانس را بدون حتی یک ثانیه تمرین ایفا کرده‌اند، باورتان می‌شود؟

مایکل مان، کارگردان این فیلم درباره این سکانس و نقش‌آفرینی استادانه این دو بازیگر توضیحات جالبی داد و گفت: «این سکانس یک کلاسِ درسِ بازیگری با حضور بهترین بازیگران دنیا به‌شمار می‌رود. وقتی قرار است رابرت دنیرو و آل‌پاچینو در یک سکانس جلوی یکدیگر بنشینند و صحبت کنند، دیگر نیازی نیست به آن‌ها بگویید که چه‌کار کنند. من قصد داشتم تا آن سکانس تنها در قالب یک گفت‌وگوی ساده به‌تصویر کشیده شود. نخستین برداشتی که از آن سکانس گرفتیم قرار بود به‌صورت تمرینی باشد ولی این دو بازیگر به‌قدری زیبا و استادانه نقش‌های خود را اجرا کردند که از خودم پرسیدم مگر می‌شود این سکانس از این بهتر شود؟ خداروشکر می‌کنم که در آن لحظه دوربین در حال ضبط تصاویر بود و همان تصاویر در نسخه نهایی فیلم نیز استفاده شدند».

تعهد مایکل مان برای خلق جزییات فیلم Heat بسیار تحسین‌برانگیز است. او قبل از شروع مراحل فیلم‌برداری برای آماده‌سازی بازیگران فیلم از لحاظ روحی آن‌ها را با افراد واقعی و مرتبط با شخصیت‌هایشان آشنا کرد. مان بازیگران فیلم را در ملاقات‌هایی نزد نیروهای پلیس و تبهکاران واقعی برد تا بازیگران این فیلم از نزدیک با شخصیت واقعی مرتبط با نقش‌هایشان روبه‌رو شوند. یک شب مایکل مان بازیگرانی که در نقش پلیس قصد ایفای نقش داشتند را به رستورانی برد که در آن نیروهای پلیس وقت می‌گذراندند و در شبی دیگر بازیگران نقش‌های منفی فیلم را به یکی از محل‌های ملاقات خلافکاران شهر لس‌آنجلس برد؛ البته آدرس هیچ‌کدام از این محل‌ها به افراد خارج از تیم سازنده فیلم اعلام نشده است.

این تصمیم مایکل مان باعث شد تا بازیگران فیلم Heat بتوانند به بهترین شکل ممکن در نقش‌های خود غرق شوند و از طرفی با طرز فکر و خصوصیات اخلاقی افراد مرتبط با نقش‌هایشان بیشتر آشنا شوند. پس از شروع مراحل فیلم‌برداری تعهد مایکل مان به جزییات فیلم بار دیگر خودش را به‌خوبی نشان داد. موضوعی که شاید باور آن سخت باشد این است که تمام سکانس‌های فیلم Heat در مکان‌هایی واقعی فیلم‌برداری شده‌اند؛ حتی یک ثانیه از این فیلم هم در استودیو ضبط نشده تا این موضوع نشان دهد مایکل مان چه مقدار در به‌تصویر کشیدن طبیعی صحنه‌های فیلم وسواس داشته است.

برای فیلم‌برداری فیلم Heat از ۶۵ مکان مختلف که همگی در شهر لس‌آنجلس هستند، استفاده شده است. بازیگران و تیم سازنده فیلم به‌طور مرتب میان این مکان‌های مختلف در رفت‌وآمد بودند تا هر سکانس را در مکانی مناسب تهیه کنند. به‌همین‌دلیل مراحل فیلم‌برداری این فیلم بسیار طول کشید و تقریبا ۱۱۰ روز پس از شروع مراحل فیلم‌برداری، این مرحله از ساخت فیلم به انتهای خود رسید. سخت‌ترین سکانس این فیلم سکانس مربوط‌به درگیری مسلحانه در خیابان می‌شود. طبق گفته‌های مایکل مان، آن‌ها تنها مجاز بودند در روزهای آخر هفته فیلم‌برداری این فیلم را در خیابان‌های لس‌آنجلس انجام دهند تا مزاحم ترافیک روزانه این شهر پرجمعیت نشوند. نکته بسیار جالب درباره تهیه تصاویر این سکانس این است که در مدت فیلم‌برداری این سکانس حدود ۸۰۰ الی ۱۰۰۰ گلوله غیرواقعی توسط تیم سازنده فیلم استفاده شد.

این سکانس درگیری مسلحانه در خیابان به عقیده بسیاری از اهالی سینما و منتقدان سینمایی یکی از بهترین صحنه‌های اکشن تاریخ سینما به‌شمار می‌رود. دلیل این موضوع بدون شک این موضوع به‌شمار می‌رود که مایکل مان با وسواس بسیار زیاد تمام لحظات آن را به طبیعی‌ترین شکل ممکن به‌تصویر کشیده است. برای مثال در بیشتر فیلم‌های اکشن برای صدای تفنگ‌ها از صدا‌های ضبط شده در استودیو استفاده می‌کنند ولی در فیلم Heat تمام صداهای مربوط‌به اسلحه‌ها به‌طور واقعی و زنده مربوط‌به همان لحظه فیلم هستند.اعضای تیم تدوین صدای این فیلم وظیفه بسیار سختی برعهده داشتند تا میکروفون‌های حاضر در صحنه را دقیقا در مکان‌هایی مناسب جاگذاری کنند تا صدای شلیک اسلحه‌ها به بهترین و طبیعی‌ترین شکل ممکن به گوش بیننده برسد. داستان فیلم‌برداری و شیوه تهیه تصاویر این سکانس بدون شک بسیار تحسین‌برانگیز هستند.

همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم گزینه‌های اصلی سازندگان فیلم برای نقش‌های اصلی داستان رابرت دنیرو و آل‌پاچینو بودند که خوشبختانه گزینه‌های اصلی خود را توانستند استخدام کنند. همچنین رابرت دنیرو نخستین بازیگر در میان بازیگران این فیلم به‌شمار می‌رود که فیلم‌نامه نهایی را دریافت و آن را مطالعه کرد و پس از او فیلم‌نامه نهایی به آل‌پاچینو رسید تا او هم قبل از سایر بازیگران از داستان فیلم‌نامه اطلاع داشته باشد.

یکی از بازیگران مدنظر مایکل مان دان جانسون بود. مان که در گذشته سابقه همکاری با جانسون را در سریال Miami Vice دارد، درنظر داشت تا درصورت منصرف شدن یکی از بازیگران نقش‌های اصلی فیلم، او را به‌عنوان جانشین دنیرو یا آل‌پاجینو به‌کار گیرد. در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف بارها دیده‌ایم که بازیگران آن در روزهای پایانیِ قبل از شروع مراحل فیلم‌برداری از حضور در آن اثر انصراف می‌دهند و به‌همین‌دلیل مایکل مان به‌خاطر این موضوع دان جانسون را به‌عنوان جانشین برای نقش‌های اصلی درنظر داشت.

قبل از اینکه وال کیلمر به‌عنوان بازیگر نقش شخصیت کریس شیهرلیس معرفی شود، سازندگان فیلم کیانو ریوز را برای این نقش درنظر گرفته بودند. البته وال کیلمر گزینه اصلی آن‌ها به‌شمار می‌رفت ولی به‌خاطر حضور او در فیلم Batman Forever که در همان سال فیلم‌برداری می‌شد، امکان داشت حضورش در فیلم Heat لغو شود. به‌همین‌دلیل در یک بازه زمانی کیانو ریوز به‌عنوان بازیگر مدنظر آن‌ها برای نقش کریس شیهرلیس قلمداد می‌شد. همچنین جانی دپ و کارستن نورگارد دیگر بازیگران برجسته‌ای بودند که برای بازی در این نقش در ذهن سازندگان فیلم قرار داشتند ولی زمانی‌که وال کیلمر برنامه کاری خود را اعلام کرد، نقش شخصیت کریس شیهرلیس به او اختصاص یافت.

اگر خانه‌ای را خریداری کنید و بدانید که یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما در آن فیلم‌برداری شده، چه حسی خواهید داشت؟ اگر در آن خانه اثری از آن فیلم پیدا کنید چه حسی خواهید داشت؟ این اتفاقات دقیقا به همین شکل برای خانواده مازوچی اتفاق افتاده است. خانه‌ای که در آن نیل مک‌کالی شخصیت ترخو را به‌قتل می‌رساند را به یاد دارید؟ این خانه در قسمت شرقی شهر لس‌آنجلس واقع شده و هم‌اکنون به خانواده مازوچی تعلق دارد. پس از اکران فیلم یک مستند ۱۲ دقیقه‌ای از مراحل ساخت آن تحت عنوان Heat: Return to the Scene of the Crime پخش شد که در آن یکی از فیلم‌برداران فیلم Heat به همان خانه می‌رود تا داستان جالبی را پوشش دهد.

این داستان را دقیقا از زبان جیم مازوچی، صاحب آن خانه بیان می‌کنیم، او در این مستند توضیحات بسیار جالبی داد و گفت: «من عاشق فیلم‌های رابرت دنیرو هستم و فیلم‌های او را بارها تماشا کرده‌ام. زمانی‌که خانه را خریدیم در همان لحظات نخست متوجه شدم که این خانه همان خانه‌ای است که در فیلم Heat از آن استفاده شده بود. حتما می‌دانید که در این فیلم مک‌کالی با نقش‌آفرینی رابرت دنیرو در این خانه به شخصیت ترخو گلوله‌ای شلیک می‌کند و مقدار زیادی خون در اطراف بدن ترخو پدیدار می‌شود. زمانی‌که مطمئن شدم این همان خانه است، سریعا فرش آن قسمت از خانه را بلند کردم و چیزی که دیدم را هیچ‌وقت فراموش نخواهم کرد».

او در ادامه گفت: «وقتی فرش را بلند کردم با لکه خون شخصیت ترخو روبه‌رو شدم. یک لکه به رنگ قرمز روشن که دقیقا همان رنگی به‌شمار می‌رود که اگر خون مصنوعی یک جا باقی بماند، به آن رنگ تبدیل خواهد شد. باور کنید باورم نمی‌شد، در پوست خود نمی‌گنجیدم. تکه‌ای از تاریخ سینما و یک یادگاری از فیلم Heat با بازی رابرت دنیرو و یک یادگاری از یکی از قتل‌های او در این فیلم دقیقا زیر فرش خانه من قرار داشت. اصلا نمی‌توانم حس آن لحظه خودم را توصیف کنم». جیم مازوچی تمام این صحبت‌ها را با افتخاری وصف نشدنی تعریف می‌کند. باور کنید زمانی‌که درحال نوشتن این توضیحات هستم، موهای تنم سیخ شده است. جیم مازوچی باید خودش را بسیار خوش‌شانس بداند.

زندگی شخصی تام سایزمور در آن زمان اصلا وضعیت خوبی نداشت. او درگیر مواد مخدر شده بود و اعصاب او نیز به‌هیچ‌وجه در شرایط آرامی به‌سر نمی‌برد. پس از مراحل فیلم‌برداری فیلم Heat تام سایزمور و رابرت دنیرو به دوستانی صمیمی تبدیل شدند و دنیرو به او کمک کرد تا بتواند اعتیادش به مواد مخدر را کنار بگذارد. دنیرو در آن زمان به سایزمور گوشزد کرد که باید اعتیاد خود را کنار بگذارد و برای کمک کردن به او، سایزمور را به هواپیمای شخصی خود منتقل کرد تا بتواند او را به بهترین مراکز درمانی منتقل کند.

نظر شما همراهان همیشگی و عزیز سایت زومجی درباره فیلم Heat چیست؟ اگر شما هم نکته جالبی درباره این فیلم در ذهن دارید که در این مقاله به آن اشاره‌ای نشده است، آن را با ما و سایر مخاطبان سایت زومجی به اشتراک بگذارید.