گزارش باکس آفیس: شروع موفقیت‌آمیز اکشن جدید جیسون استاتهام

درحالی که فصل سینمایی تابستان رسما از این هفته آغاز می‌شود، واژه‌ی کلیدی که عملکردِ فیلم‌ها براساس آن سنجیده خواهد شد این است: «عادی‌بودن». هیچکس انتظار ندارد مجموع درآمدِ باکس آفیسِ تابستان ۲۰۲۱ به تابستان‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ که مجموع فروشِ هر دوی آنها به لطفِ برخورداری از انتقام‌جویان: جنگ اینفینیتی و انتقام‌جویان: پایان بازی حدود ۵ میلیارد دلار بود برسد. بالاخره نه تنها بسیاری از غول‌های تابستان ۲۰۲۰ (تنت، واندروومن ۱۹۸۴، روح، تاپ گان: موریک، مینیون‌ها: ظهور گرو) یا قبلا اکران شده‌اند یا پخششان به زمانِ دیگری عقب اُفتاده است، بلکه حالا تاریخ اکرانِ بسیاری از بلاک‌باسترهای اورجینالِ تابستان ۲۰۲۱ (دکتر استرنج: دنیاهای موازیِ جنون، مرد عنکبوتی ۴، بتمنِ مت ریوز، دنیای ژوراسیک: قلمرو، ماموریت غیرممکن ۷ و غیره) هم به ماه‌های پایانیِ سال یا سال بعد منتقل شده‌اند. اما در میانِ فیلم‌های بزرگ (سریع و خشن ۹ و بلک‌ویدو) و کوچکی (یک مکان ساکت ۲ و احضار: شیطان مرا وادار کرد) که هنوز در تابستان ۲۰۲۱ باقی مانده‌اند، اُمید می‌رود که درآمد بسیاری از این فیلم‌ها با درآمدی که در شرایطِ نُرمالِ غیرکرونایی کسب می‌کردند برابر باشد.

پیش‌بینی‌اش غیرممکن است. بعضی‌وقت‌ها فیلمی مثل گودزیلا علیه کونگ را داریم که درآمد خانگی‌اش (۹۳ میلیون دلار) برابر با همان چیزی که در حالتِ عادی می‌فروخت است و بعضی‌وقت‌ها هم با فیلمی مثل مورتال کامبت مواجه‌ایم که درآمد نهایی‌اش (حدود ۴۵ میلیون دلار) کمتر از چیزی که در صورت اکران در شرایط عادی کسب می‌کرد است. اما فیلمی که فعلا با آن کار داریم، فیلمی که عملکردش به جای مورتال کامبت، به گودزیلا علیه کونگ نزدیک‌تر است، خشم مردانه (Wrath of Man)، ساخته‌ی جنایی جدید گای ریچی است که با کسب ۸ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار به عنوان افتتاحیه‌ی سه‌روزه، صدرجدولِ آخرهفته‌ی اخیر را تصاحب کرد. این رقم از زمان افتتاحیه‌ی ۷ میلیون دلاری کمدی شتر دیدی، ندیدی (See No Evil, Hear No Evil) در سال ۱۹۸۹ و افتتاحیه‌ی ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار دلاری جلوه‌های ویژه ۲: هنر مرگبار خیال (FX 2: The Deadly Art of Illusion) در سال ۱۹۹۱، کم‌درآمدترین افتتاحیه‌ در بینِ فیلم‌های آغازکننده‌ی فصل تابستان حساب می‌شود. با وجود این، افتتاحیه‌ی ۸ میلیون دلاری خشم مردانه، آن را از زمان ترانسپورتر ۲ (۲۰ و نیم میلیون دلار افتتاحیه‌ی چهار روزه) در سال ۲۰۰۵، به نخستین فیلم اکشنِ غیرتیمی جیسون استاتهام که صدرنشینِ باکس آفیس شده است تبدیل می‌کند.

همچنین، این اولین‌باری است که یکی از فیلم‌های غیرفرنچایزی گای ریچی (مشخصا علاالدین و دوگانه‌ی شرلوک هولمز حساب نیستند) به صدر جدولِ باکس آفیس صعود می‌کند. مهم‌تر از همه اینکه، افتتاحیه‌ی خشم مردانه دقیقا همان چیزی است که از اکشن‌های غیرفرنچایزی و غیرتیمی جیسون استاتهام انتظار می‌رود. به بیان دیگر، خشم مردانه با وجود سینماهایی که با ظرفیتِ محدود فعالیت می‌کنند، کماکان به ۱۰۰ درصد درآمدی که در شرایط غیرکرونایی کسب می‌کرد دست پیدا کرده است. در مقایسه، مکانیک: رستاخیز (Mechanic: Resurrection)، آخرین نمونه از اکشن‌های غیرتیمیِ استاتهام که به‌طور گسترده در گیشه‌ی خانگی اکران شد، به ۷ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار افتتاحیه در سپتامبر سال ۲۰۱۶ دست یافت. آن فیلم که با ۴۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده بود در ادامه رفت تا به ۲۱ میلیون دلار فروش خانگی، اما مجموع شگفت‌انگیز ۱۲۵ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار فروش جهانی (به لطف ۴۹ میلیون و ۲۰۰ هزار دلاری که در بازار چین فروخت) دست پیدا کند؛ رقمی که مکانیک: رستاخیز را به پُرفروش‌ترین فیلم اکشن استاتهام‌محورِ کارنامه‌ی این بازیگر در دنیا تبدیل کرد. خشم مردانه تا حالا حدود ۲۱ میلیون دلار در کشورهای خارجی فروخته است و مجموعِ فروش جهانی‌اش ۲۹ میلیون دلار است.

وقتی می‌گویم واژه‌ی کلیدیِ باکس آفیسِ این روزها «عادی‌بودن» است منظور همین است؛ تعریف عادی‌بودن یعنی افتتاحیه‌ی تریلر انتقام‌محورِ بسیار خشن و نسبتا تیره و تاریکی از گاری ریچی دقیقا با همان چیزی که از اکشن‌های غیرتیمیِ/غیرفرنچایزیِ جیسون استاتهام انتظار داریم برابر است. افتتاحیه‌ی خشم مردانه به راحتی در بینِ افتتاحیه‌های ۶ تا ۹ میلیون دلاری امثال ترانسپورتر (Transporter)، کرنک: ولتاژ بالا (Crank: High Voltage)، گاوصندوق (Safe)، جبهه خودی (Homefront)، سرقت بانک (The Bank Job)، پارکر (Parker) و غیره قرار می‌گیرد. گرچه کرنک و ترانسپورتر ۲ به‌علاوه‌ی اکشن‌های تیمیِ استاتهام مثل جنگ (همراه با جت لی) و قاتل نخبه (همراه با کلایو اوون و رابرت دنیرو) افتتاحیه‌های بزرگ‌تری داشتند، اما حتی افتتاحیه‌های آنها هم به بیش از ۹ تا ۱۲ میلیون دلار تجاوز نمی‌کند. قسمت اول مکانیک (۱۱ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱)، مسابقه‌ی مرگ (۱۳ میلیون دلار در سال ۲۰۰۸) و ترانسپورتر ۲ (۱۹ میلیون دلار) نیز استثنا حساب می‌شوند.

حالا فقط باید صبر کرد و دید که دوامِ خشم مردانه در روزهای پسا-افتتاحیه‌اش چگونه خواهد بود. مخصوصا با توجه به اینکه شاهد تابستان سینمایی شلوغی خواهیم بود. نه تنها ارتش مردگان (Army of the Dead)، فیلم زامبی‌محور زک اسنایدر از آخرهفته‌ی پیش‌رو به‌صورت نیمه‌گسترده اکران می‌شود، بلکه برادران وارنر نیز کسانی که آرزوی مرگ مرا می‌کنند (Those Who Wish Me Dead)، فیلم جدید آنجلینا جولی و استودیوی لاینزیگت هم مارپیچ: از کتابِ اَره (Spiral: From the Book of Saw) را اکران خواهند کرد. آیا استاتهام زور و بازوی کافی برای دوام آوردن در برابر این رُقبا را خواهد داشت؟ اگر خشم مردانه عملکردی شبیه به دیگر اکشن‌های استاتهام داشته باشد، فروش خانگی نهاییِ ۱۷ تا ۲۳ میلیون دلاری‌اش پیش‌بینی می‌شود. دوباره باید تاکید کرد که در شرایط فعلی هدفِ امثال خشم مردانه، مارپیچ، سریع و خشن ۹ و بلک‌ویدو نه دستیابی به رکوردهای شگفت‌انگیز، بلکه تجربه‌ی عملکردی در حد و اندازه‌ی شرایط عادی است. خشم مردانه تا اینجا از انجام این ماموریت سربلند خارج شده است.

اما از خشم مردانه که بگذریم، به انیمه‌ی سینمایی هیولاکُش (Demon Slayer) می‌رسیم که ۳ میلیون دلار دیگر در سومین آخرهفته‌ی اکرانش کسب کرد. این اکشنِ فانتزیِ بزرگسالانه‌ که دنباله‌ی مستقیم یک انیمه‌ی سریالیِ پُرطرفدار به همین نام حساب می‌شود، پس از ۱۷ روزی که از نمایشش گذشته، ۳۹ میلیون و ۵۶۵ هزار دلار در گیشه‌ی آمریکای شمالی فروخته است؛ رقمی که آن را با پشت سر گذاشتنِ هزارتوی پنِ گیرمو دل‌تورو (۳۷ میلیون دلار)، در رده‌ی ششم پُرفروش‌ترین فیلم‌های خارجی‌زبانِ سینماهای آمریکای شمالی جای می‌دهد. گرچه تاکنون فیلم چینی هشتصد نفر (۴۷۲ میلیون و ۵۷۵ هزار دلار) پُرفروش‌ترین فیلم ۲۰۲۰ در باکس آفیسِ جهانی بود، اما هیولاکُش به لطف درآمدش در آمریکای شمالی از مجموعِ جهانی ۴۷۴ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار (حدود ۳۶۴ میلیون و ۹۰۰ هزار دلارش به بازار ژاپن تعلق دارد) عبور کرده تا با سرنگون کردن هشتصد نفر لقب پُرفروش‌ترین فیلم ۲۰۲۰ را تصاحب کند. اما در رده‌ی سومِ جدول به مورتال کامبت (Mortal Kombat) برمی‌خوریم که پس از تجربه‌ی ۶۳ درصد اُفت فروش، فقط ۲ میلیون و ۳۷۵ هزار دلار در سومین آخرهفته‌اش کسب کرد و مجموعِ فروش خانگی‌اش را به ۳۷ میلیون و ۸۴۶ هزار دلار و مجموع فروش جهانی‌اش را به ۷۲ میلیون دلار رساند.

گرچه نوشتن عملکرد ضعیفِ این فیلم به پای قابل‌دسترس‌بودنِ آن روی اچ‌بی‌اُ مکس وسوسه‌کننده است، اما واقعیت این است که واندروومن ۱۹۸۴، تام و جری و گودزیلا علیه کونگ هم شرایط پخش مشابه‌ای داشتند. اما آنها برخلافِ مورتال کامبت یا دوام قدرتمندی را در دوران پسا-افتتاحیه تجربه کردند یا پس از اُفت فروش آخرهفته‌ی دومشان در شرایط پایدار و مطمئنی قرار گرفتند. در مقایسه، مورتال کامبت هنوز هیچی نشده به رده‌ی سی و پنجم پُرطرفدارترین فیلم‌های اچ‌بی‌اُ مکس سقوط کرده است. به بیان دیگر، نادیده گرفتن این فیلم در سینماها به معنی دیده شدن آن در سرویس استریمینگ وانرمدیا نیست. این‌طور که به نظر می‌رسد مورتال کامبت تنها مورد استقبالِ طرفداران هاردکور بازی‌های ویدیویی منبعِ اقتباسش قرار گرفته است. اُفت فروش شدید فیلم در دوران پسا-افتتاحیه به این معنی است که فیلم در جلب نظر غیرطرفداران و عمومِ سینماروها ناموفق بوده است. در رده‌ی چهارم جدول به گودزیلا علیه کونگ (Godzilla Vs. Kong) برمی‌خوریم که یک میلیون و ۹۱۰ هزار دلار دیگر در ششمین آخرهفته‌ی اکرانش کسب کرد و به مجموعِ خانگی ۹۳ میلیون دلار رسید.

ساخته‌ی آدام وینگارد تاکنون ۴۲۲ و نیم میلیون دلار در سراسر دنیا فروخته است و این رقم منهای درآمدش در بازار ژاپن (اکرانش در این کشور از دوم جولای شروع می‌شود) افزایشِ خاصی را تجربه نخواهد کرد. ۹۳ میلیون دلاری که گودزیلا علیه کونگ فروخته است شاید با درآمد خانگی گودزیلای گرت اِدواردز در تابستان ۲۰۱۴ مساوی باشد، اما دقیقا با همان چیزی که این فیلم در صورت اکران در شرایط غیروکرونایی به دست می‌آورد برابر است. در مقایسه، بهترین درآمد تام و جری (۴۴ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار از ۱۴ میلیون دلار افتتاحیه) و مورتال کامبت در شرایط کرونایی برابر با ناامیدکننده‌ترین درآمدِ این فیلم‌ها در شرایطِ غیرکرونایی است. در رده‌ی پنجم جدول به انیمیشن رایا و آخرین اژدها ‌(Raya and the Last Dragon) برمی‌خوریم که والت دیزنی در دهمین آخرهفته‌ی اکرانش، ۵۰۵ سینمای تازه به تعداد سینماهای نمایش‌دهنده‌اش اضافه کرد. این فیلم با تجربه‌ی ۲۵ درصد رُشد فروش، یک میلیون و ۷۲۰ هزار دلار فروخت و مجموع فروش خانگی‌اش را به ۴۳ میلیون و ۶۷۲ هزار دلار رساند. رده‌ی هشتم به امروز اینجا (Here Today)، محصول سونی اختصاص دارد که اکرانش را با کسب ۹۰۰ هزار دلار از نمایش در یک هزار و ۲۰۰ سینما آغاز کرد. اکشن هیچکس (Nobody) که با ۱۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده بود، تاکنون ۲۴ و نیم میلیون دلار در خانه و ۴۳ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار در دنیا فروخته است. در همین حین، صخره‌نوردان ‌(Cliffwalkers)، تریلر جاسوسی ژانگ ییمو که او را به خاطر کارگردانی اکشن‌هایی مثل قهرمان ‌(Hero) و دیوار بزرگ (The Great Wall) می‌شناسیم، پس از دو هفته‌ای که از اکرانش گذشته، ۱۲۴ میلیون دلار در بازار چین فروخته است.

چرا تابستان ۲۰۲۱ تحت سلطه‌ی فیلم‌های ترسناک خواهد بود؟

پس از اینکه شیوع کرونا فصلِ سینمایی تابستان ۲۰۲۰ را به زانو درآورد، سینماهای آمریکای شمالی می‌توانند پس از یک سال وقفه مجددا درهایشان را در جریانِ پُررونق‌ترین فصلِ سینمایی سال به روی سینماروها باز کنند و ژانری که بر تابستان امسال فرمانروایی خواهد کرد، ژانری که سینمادارها احیای مجدد کسب و کارشان را به آن مدیون خواهند بود، ژانر وحشت است. همین آخرهفته‌ی گذشته خشمِ مردانه (Wrath of Man)، جدیدترین فیلم جیسون استاتهام (یک اکشنِ انتقام‌محور که آن‌قدر خشن و بی‌رحم است که به فیلمِ ترسناک پهلو می‌زند) تابستان سینمایی ۲۰۲۱ را با کسب ۸ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار افتتاحیه آغاز کرد. پس از آن ارتش مُردگان (Army of the Dead)، ساخته‌ی زک اسنایدر پیش از پخش روی سرویس نت‌فلیکس، از تاریخ بیست و یکم مِی (۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰) به‌طور نیمه‌گسترده در سینماها روی پرده خواهد رفت و سینماهای آمریکای شمالی از سیزدهم مِی (۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۰) میزبان مارپیچ: از کتاب اَره (Spiral: From the Book of Saw)، جدیدترین قسمتِ مجموعه‌ی اسلشرِ استودیوی لاینزگیت خواهند بود. همچنین، استودیوی پارامومنت یک مکان ساکت ۲ ‌(A Quiet Place part II) را در تاریخ بیست و هشتم مِی (۷ خرداد ۱۴۰۰) به اُمید ظاهر شدنِ این فیلم در حد و اندازه‌ی چیزی که پیش از شیوع کرونا از آن انتظار می‌رفت اکران می‌کند.

به عبارت دیگر، باکس آفیسِ تابستان ۲۰۲۱ توسط فیلم‌های ترسناک قبضه شده است. اتفاقا تابستان ۲۰۲۰ وجودِ نصفه‌و‌نیمه‌ و ناچیزش را به اکران مجدد فیلم‌های ترسناکِ نوستالژیک و فیلم‌های ترسناکِ مستقلِ جدید مدیون بود. تابستان ۲۰۲۰ میزبان فیلم‌هایی مثل رنجور (The Wretched)، اجاره‌ای ‌(The Rental) و یادگار (Relic) بود که با وجود اینکه در مجموع فقط حدود ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار فروختند، اما برهوتِ سوت و کور ۲۰۲۰ به این معنی بود که آنها نزدیک‌ترین جایگزین‌هایی که به موفقیت‌های تابستانیِ مرسوم داشتیم حساب می‌شدند. بنابراین بخش کنایه‌آمیزش این است که فیلم‌های مشهورتر و سابقه‌دارترِ همان ژانری که جلوی تعطیلی تمام و کمالِ سینماها در تابستان ۲۰۲۰ را گرفته بودند، حالا در تابستان ۲۰۲۱ نیز به کمک سینمادارها خواهند شتافت. اتفاقا آن زمان که همگی در کمال ساده‌لوحی یا درماندگی اُمیدوار بودیم که پاندمیِ کرونا در اواخر تابستان ۲۰۲۰ کاهش پیدا خواهد کرد، بسیاری از بلاک‌باسترهای پسا-تنتِ کریستوفر نولان را فیلم‌های ترسناکی مثل هالووین می‌کُشد (Halloween Kills)، کندی‌من (Candyman)، یک مکان ساکت ۲ (A Quiet Place 2) و احضار: شیطان مرا وادار کرد (The Conjuring: The Devil Made Me Do It) شامل می‌شدند.

همچنین، یکی از دلایلی که هم‌اکنون شاهدِ سلطه‌ی بی‌رقیبِ فیلم‌های ترسناک بر تابستان ۲۰۲۱ هستیم به این دلیل است که برخی از بلاک‌باسترهای اورجینال تابستان امسال (بتمنِ مت ریوز، دنیای ژوراسیک: قلمرو، دکتر استرنج و دنیاهای موازی جنون و غیره) به زمان اَمن‌ترِ دیگری منتقل شده‌اند. همچنین، بسیاری از بلاک‌باسترهایی هم که در سال گذشته با تاخیر مواجه شدند (مثل مینیون‌ها: ظهور گرو، تاپ گان: موریک یا شکارچیان ارواح: اَفترلایف) نه در تابستان ۲۰۲۱، بلکه یا در اواخر ۲۰۲۱ اکران می‌شوند یا به سال ۲۰۲۲ منتقل شده‌اند. در عوض، چیزی که باقی مانده است، منهای اندک بلاک‌باسترهای تضمین‌شده (سریع و خشن ۹ و بلک‌ویدو) و فرنچایزهای ریسکی‌تر و جمع‌و‌جورتر (اسپیس جَم: یک میراث جدید، کروئلا یا بادی‌گاردِ همسر آدمکش)، طوفانی از قسمت‌های جدیدِ فرنچایزهای ترسناکِ مختلف است. یکی از دلایلِ فراوانی فیلم‌های ترسناک در تابستان ۲۰۲۱ (و فصل پاییزِ سال‌های اخیر) این است: عموم مردم اعتقاد دارند که فیلم‌های ترسناک کماکان ارزش دیده شدن در سینماها را دارند. برخلاف زیرژانرهای دیگری مثل درام‌های جنایی، کُمدی‌های ستاره‌محور یا اقتباس‌های فانتزی که از سینما به شبکه‌های تلویزیونی و سرویس‌های استریمینگ کوچ کرده‌اند، فیلم‌های ترسناک یکی از اندک ژانرهای اولداسکولِ باقی‌مانده‌ی سینما است که در برابر بلعیده شدن توسط تلویزیون مقاومت کرده است؛ یکی از تنها ژانرهای باقی‌مانده است که جایگزین‌های تلویزیونی‌اش هنوز نتوانسته‌اند که نسخه‌ی سینمایی‌اش را بی‌اهمیت کنند. ژانر وحشت هنوز ارزشِ سینمایی‌‌اش را حفظ کرده است.

برای مثال، گرچه شبکه‌ی یو.اِس.‌اِی نت‌وورک سریال پاکسازی (Purge) را پس از پخش دو فصل کنسل کرد، اما پنجمین فیلم این مجموعه در دوم جولای امسال (۱۱ تیر ۱۴۰۰) اکران خواهد شد. البته که تسخیرشدگی خانه‌ی هیل (The Haunting of Hill House)، محصول نت‌فلیکس به یک موفقیتِ پُرسروصدا تبدیل شد، اما از طرف دیگر، هانیبالِ برایان فولر یکی از کم‌بیننده‌ترین سریال‌های شبکه‌ی اِن‌بی‌سی بود و بیش از اینکه در جریان سه فصلِ تحسین‌شده‌اش دیده شده باشد، سوژه‌ی مقاله‌نویسی قرار گرفته بود. یکی دیگر از دلایلِ بقای فیلم‌های ترسناک در سینما هم این است که حداقل ژانر وحشتِ واقعی هنوز توسط فیلم‌های ابرقهرمانی کودک‌پسندانه بلعیده نشده است. حالا که امثال مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه، آکوآمن و کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان اِشتهای سینماروها برای فیلم‌های کمدی/رومانتیک، فانتزی‌های شاه آرتوری یا تریلرهای سیاسی را برطرف می‌کنند، نسخه‌ی غیرابرقهرمانی این ژانرها جایگاه سابقشان را در سینما از دست داده‌اند. اما فیلم‌های ترسناک هنوز جزیره‌ی کوچک خودشان را در محاصره‌ی دنیای ابرقهرمانی‌زده‌‌ی پیرامونشان، دست‌نخورده حفظ کرده‌اند.

سومین و مهم‌ترین ویژگی برتر فیلم‌های ترسناک این است که آنها درحالی در جمعِ اندک ژانرهای باقی‌مانده‌ای که مردم برای دیدنشان در سینماها سر و دست می‌شکنند قرار می‌گیرند که با بودجه‌های ناچیزی تولید می‌شوند. ماهیتِ بسیار ارزان‌قیمتِ آنها در مقایسه با تقاضای بالای مشتری، آنها را به پروژه‌های سودآور اما کم‌ریسکِ ایده‌آلی تبدیل کرده است. مثلا یک مکان ساکت، محصول پلاتینیوم دونز و پارامونت با فقط ۱۷ میلیون دلار بودجه تهیه شد، اما در نهایت به مجموعِ ۱۸۸ میلیون دلار فروش خانگی و مجموع ۳۳۸ میلیون دلار فروش جهانی دست یافت؛ رقمی که آن را با تولید ۹۳ میلیون دلار سود خالص، در رده‌ی چهارم سودآورترین فیلم‌های کم‌خرجِ باکس آفیسِ ۲۰۱۸ جای داد. هر دوی برو بیرون (Get Out)، ساخته‌ی جوردن پیل و گسست (Split) به کارگردانی اِم. نایت شیامالان که با مجموع ۱۷ میلیون دلار بودجه تهیه شده بودند، به ترتیب ۲۵۶ میلیون دلار و ۲۷۶ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷ فروختند.

دو فیلم مجموعه‌ی آن (It)، محصول برادران وارنر که در بینِ فیلم‌های ترسناک نسبتا گران‌قیمت جای می‌گیرند، به ترتیب به ۷۰۰ میلیون دلار فروش از ۳۵ میلیون دلار بودجه در سال ۲۰۱۷ و ۴۹۰ میلیون دلار فروش از ۷۰ میلیون دلار بودجه در سال ۲۰۱۹ دست یافتند. دنباله‌ی نفس نکش (Don’t Breathe) به این دلیل ساخته می‌شود که قسمت نخستش (یک تریلرِ بزرگسالانه‌ی اورجینالِ بدون سوپراستار با یک ایده‌ی داستانی خلاقانه) در تابستان ۲۰۱۶ اکران شد و به ۱۵۸ میلیون دلار فروش جهانی از ۹ میلیون دلار بودجه دست پیدا کرد. اتاق فرار (Escape Room)، محصول سونی که حکمِ نسخه‌ی کودک‌پسندانه‌ی اَره را داشت، ۱۵۵ میلیون دلار در دنیا فروخت (از ۹ میلیون دلار بودجه). یا به عبارت دیگر، مجموع درآمد جهانی اتاق فرار منهای اَره ۳ (۱۶۳ میلیون دلار)، از تمام دیگر فیلم‌های اَره بیشتر بود.

گرچه آنابل به خانه می‌آید (Annabelle Comes Home) در مقایسه با دیگر فیلم‌های پیشینِ دنیای سینمایی احضار ناامیدکننده ظاهر شد، اما کماکان به ۲۲۷ میلیون دلار فروشِ جهانی از ۲۷ میلیون دلار بودجه دست پیدا کرد. نکته‌ای که می‌خواهم به آن برسم این است: شاید فیلم‌های ترسناک تابستان ۲۰۲۱ نتوانند به درآمد واقعی‌شان در شرایط غیرکرونایی دست پیدا کنند، اما بودجه‌های اندکشان به این معنی است که آنها برای بازگرداندن سرمایه‌شان و حتی سودآوری مجبور به جابه‌جا کردن کوه و شکستن رکورد نیستند. احتمالا یک مکان ساکت ۲ نمی‌تواند به افتتاحیه‌ی ۶۰ میلیون دلاری‌اش که تحلیلگران پیش از کرونا پیش‌بینی کرده بودند دست پیدا کند و احتمالا عملکرد پیر (Old)، فیلم جدید اِم. نایت شیامالان به جای گلس (۲۵۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۹)، به ملاقات (۹۸ میلیون دلار در سال ۲۰۱۵) نزدیک‌تر خواهد بود. همچنین گرچه پیش از کرونا، انتظار می‌رفت که افتتاحیه‌ی ریبوتِ کندی‌من به افتتاحیه‌ی ۷۱ میلیون دلاری مـا (Us) نزدیک خواهد بود، اما هم‌اکنون پیش‌بینی می‌شود که عملکرد این فیلم به برو بیرون (۳۳ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷) نزدیک‌تر باشد. احضار: شیطان مرا وادار کرد نیز احتمالا با کسب فقط ۱۰۰ میلیون دلار فروش جهانی به سودآوری خواهد رسید؛ مخصوصا اگر آن‌قدر از لحاظ کیفی خوب باشد که علاقه‌مندی مخاطبان به این مجموعه را حفظ کرده و ساختن اسپین‌آف‌ها و دنباله‌های بیشتر را توجیه کند.

به بیان دیگر، هیچکدام از فیلم‌های ترسناکِ بزرگ تابستان ۲۰۲۱ که شامل مارپیچ: از کتاب اَره، یک مکان ساکت ۲، احضار: شیطان مرا وادار کرد، پاکسازی برای همیشه، اتاق فرار ۲، پیـر، نفس نکش ۲، کندی‌من، خانه‌ی شبانه (The Night House) و بدطینت (Malignant)، فیلم ترسناکِ جدید جیمز وان می‌شوند، برای موفقیت به درهم‌شکستنِ رکوردهای باکس آفیس و دستیابی به اعداد و ارقام نجومی نیاز ندارند. اما نکته این است که مجموعِ نیروی آنها شاید همان چیزی باشد که پیش از بلاک‌باسترهای مهم‌ترِ آخر سال (ونوم: بگذار کشتار برپا شود، تل‌ماسه، زمانی برای مُردن نیست، ایترنال‌ها، تاپ گان: موریک، ماتریکس ۴، مرد عنکبوتی: ۴ و غیره) به سالن‌های سینما برای دوام آوردن در این شرایط سخت و بازگشت به وضعیتِ نُرمال گذشته کمک خواهد کرد. گرچه ممکن است عده‌ای اعتقاد داشته باشند که شرایط ترسناک دوران کرونا باعث دوری جُستن مردم از فیلم‌های ترسناک خواهد شد، اما چنین نگرانی‌هایی واقعیت ندارند. اتفاقا برعکس. مخاطبان دقیقا به دلیل شرایط ترسناک دوران کرونا می‌توانند بیش از پیش برای رویارویی با نسخه‌ی فانتزی ترس‌هایشان در چارچوب اَمن پرده‌ی سینما مشتاق باشند.

برای مثال، گرچه داستانِ فیلم فاجعه‌ای سن آندریس (San Andreas) پیرامونِ زلزله‌ی مرگباری در ایالتِ زلزله‌خیزِ کالیفرنیا جریان دارد، اما این فیلم با استقبالِ ویژه‌ی سینماروهای کالیفرنیایی در سال ۲۰۱۵ مواجه شد؛ در واقع، در اتفاقی تقریبا بی‌سابقه سینماهای مناطقِ لس آنجلس و سن‌فرانسیسکو نوزده‌تا از ۲۰ سالنِ سینمای پُرفروشِ سن آندریس را در جریان آخرهفته‌ی افتتاحیه‌اش تشکیل می‌دادند که در نهایت به درآمدِ افتتاحیه‌ی بهتر از انتظاراتِ این فیلم منجر شد. این موضوع درباره‌ی فیلم گردباد (Twister)، محصول سال ۱۹۹۶ نیز صدق می‌کند که ۲۵ سال پیش عملکرد خیلی خوبی را در ایالت‌های گردبادخیزِ آمریکا تجربه کرد. این حرف‌ها الزاما به این معنی نیست که ماهیتِ فیلم‌های ترسناک به عنوانِ وسیله‌ای برای «رویارویی مردم با ترس‌هایشان در فضایی امن و کنترل‌شده» قرار است به فروش بهتر فیلم‌های تابستان امسال منجر شود، اما حتما به این معنی است که بی‌علاقگی مردم به دیدن فیلم‌های ترسناک در دوران کرونا واقعیت ندارد.

شاید احضار ۳ بالاخره مجموع درآمدِ این مجموعه را از مرز ۲ میلیارد دلار عبور خواهد داد و آن را به نخستین مجموعه‌ی بزرگسالانه‌ی دو میلیاردی تاریخ باکس آفیس تبدیل خواهد کرد؛ شاید مارپیچ مجموع فروشِ فیلم‌های اَره را یک میلیاردی خواهد کرد. شاید بدطینت به جیمز وان اجازه خواهد داد تا سینمای وحشتِ هالیوود را بعد از اَره در سال ۲۰۰۴ و توطئه‌آمیز (Insidious) در سال ۲۰۱۱ برای سومین‌بار بازتعریف کند. شاید نفس نکش ۲ و اتاق فرار ۲ به دنباله‌هایی که پتانسیل‌های تجاری واقعی مجموعه‌هایشان را شکوفا می‌کنند تبدیل شوند یا شاید هم آنها با استقبالِ نه چندان شگفت‌انگیز اما قابل‌قبولی مواجه شوند. ظاهرا پاکسازی برای همیشه هم به عنوان آخرین فیلم این مجموعه تبلیغات شده است. پس، یونیورسال چیزی برای از دست دادن نخواهد داشت. در حالت عادی، مجموع درآمد فیلم‌های ترسناک تابستان ۲۰۲۱ چیزی بینِ یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار تا یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار می‌بود. باید صبر کرد و دید در مقایسه، عملکرد آنها در شرایط نامعمولِ این روزها چگونه خواهد بود. نتیجه هرچه باشد، یک چیز قطعی است: چند ماهِ آینده، ماه‌های هیجان‌انگیز و پُرباری برای وحشت‌دوستان هستند.

---