بررسی بازی AO Tennis 2

اغراق و دروغ نیست اگر بگوییم که تنیس، جزو ورزش‌هایی است که در سال‌های اخیر و کلا در نسل هشتم، آنطور که باید و شاید مورد‌توجه بازیسازان قرار نگرفته است. در واقع با اینکه چند بازی با محوریت این ورزش ساخته و عرضه شده‌اند، ولی با کنار رفتن نام‌های مشهوری چون Virtua Tennis یا Top Spin، آثار دیگر هم آنطور که باید و شاید در ارائه یک تجربه سرگرم‌کننده و جذاب از این ورزش موفق نبوده‌اند. یکی از بازی‌های تنیس منتشر‌شده در سال‌های اخیر، AO Tennis از استودیو بیگ انت بود که خب اگر آن را تجربه کرده یا اخبارش را دنبال کرده باشید، قطعا می‌دانید که تجربه چندان موفقی نبود و نمره‌های پایینی هم از منتقدین و کاربران دریافت کرد. شاید به همین دلیل هم کم‌تر کسی امیدوار بود که نسخه دوم این بازی، بتواند خلا نبود بازی‌هایی با محوریت تنیس را پُر و مشکلات نسخه اول را رفع کند؛ ولی خب در واقعیت و از تجربه چند روزه AO Tennis 2، می‌توانم بگویم که هرچند این بازی هم اثر فوق‌العاده و بی‌نقصی نیست، ولی یک پیشرفت واقعا عالی در مقایسه با نسخه اول به‌حساب می‌آید و به دور از مقام مقایسه با قسمت قبلی هم تجربه‌ای سرگرم‌کننده است که مخصوصا طرفداران ورزش تنیس، می‌توانند مدت زیادی را مشغول بازی کردن بخش‌های مختلف آن مثل قسمت Career یا آنلاین شوند. 

بدون شک به‌عنوان یک بازی ورزشی، مهم‌ترین موردی که می‌تواند مخاطب را در وهله اول به AO Tennis 2 جذب کند، گیم‌پلی بازی است. سازندگان، در این زمینه تا حد زیادی موفق ظاهر شده‌اند و حتی اگر تجربه نسخه اول را نداشتید یا کلا با بازی‌های تنیس بیگانه هستید، جای هیچ نگرانی نیست؛ چرا که بخش آموزشی نسبت کامل بازی در خدمت شما است تا انواع ضربه‌ها، شکل درست زدن سرویس و حتی جزییاتی مثل درخواست چک کردن مجدد محل فرود ضربه را به‌تان آموزش بدهد. یکی از ویژگی‌های خیلی خوب AO Tennis 2، شامل شدن بازه گسترده‌ای از درجه سختی‌های مختلف است که واقعا روی تجربه بازی تاثیر زیادی می‌گذارند. برای مثال، در حالت Rookie، خبری از مولفه نیاز به زمان‌بندی دقیق ضربه‌ها نیست و اگر به‌دنبال یک تجربه تمام آرکید هستید، این درجه سختی برای‌تان مناسب خواهد بود؛ البته با در نظر داشتن اینکه روی این درجه سختی، کیفیت هوش مصنوعی واقعا پایین است و چالش خاصی در گرفتن امتیاز نخواهید داشت. با رفتن به سراغ درجه سختی‌های بالاتر، هم قدرت رقیب‌هایتان افزایش پیدا می‌کند و مثلا دقت ضربه‌های آن‌ها افزایش پیدا می‌کند یا سرعت‌عمل بالاتری در واکنش نشان دادن به ضربه‌های شما دارند و هم اینکه شخصِ خودتان، باید حواس‌تان به جزییات بیش‌تری باشد. یکی از این جزییات، همان بحث زمان‌بندی ضربه‌ها است؛ به این صورت که وقتی حریف شما ضربه‌ای به توپ زده و آن را به سمت‌تان روانه کرده است، شما با نگه داشتن هریک از کلید‌های مربوط به ضربه زدن، نواری را مشاهده خواهید کرد که پُر می‌شود و رنگ آن در بازه‌ای از سبز تا قرمز تغییر می‌کند. ضربه‌ای که در زمان سبز بودن این نوار زده شود، دقت بالاتری خواهد داشت و در نقطه‌ای که هدف گرفته‌اید فرود خواهد آمد و خب هرچه زمان‌بندی شما اشتباه‌تر باشد، دقت ضربه هم پایین خواهد آمد. 

در واقع، AO Tennis 2 با کنار هم قرار دادن نیاز به زمان‌بندی دقیق ضربه‌ها، نشانه‌گیری محل فرود توپ و حتی اهمیت داشتن انتخاب نوعِ درست ضربه‌ها، گیم‌پلی‌ای چالش‌برانگیز را پدید آورده که با بالاتر رفتن درجه سختی، میزان این چالش هم افزایش پیدا می‌کند. همین ویژگی، یکی از نقاط قوت بازی است؛ چرا که لزوم دقت به تمام این موارد باعث می‌شود تا بازی در گذر زمان کم‌تر یکنواخت و تکراری شود و هر مسابقه‌ای که وارد آن می‌شوید، شما را درگیر چالش‌های مختلفی خواهد کرد و باید برای رسیدن به پیروزی، به معنی واقعی مهارت خودتان را در بازی افزایش بدهید و تازه، زمانی که حس می‌کنید بازی کم کم برای‌تان راحت می‌شود، درجه سختی بالاتری وجود دارد که بتواند بازهم تجربه بازی را چالش‌برانگیز و ارزشمند نگه دارد. البته ذکر این نکته هم الزامی است که سطحِ چالش موجود در AO Tennis 2، هرگز به مرز آزاردهنده بودن نمی‌رسد و مثلا اینگونه نیست که آنقدر درگیر مکانیک‌های مختلف شوید که لذت بردن از تجربه ورزش تنیس به کلی از بین برود. مکانیک‌هایی که اشاره کردیم، همگی در بطن بازی تعبیه شده‌اند و شما همانطور که مثلا در فیفا برای زدن ضربه‌های تایمد فینیشینگ اهمیت قائل می‌شوید یا در NBA 2K از نوعِ شوت درست برای امتیازگیری استفاده می‌کنید، در AO Tennis 2 هم در کنار لذت بردن از خودِ ورزش تنیس، به جزییاتی مثل انتخاب نوع ضربه یا زمان‌بندی و نشانه‌گیری درست آن هم دقت خواهید کرد و با هر باری که موفق به کسب امتیاز شوید، به خودتان افتخار می‌کنید! با این حال در کنار تمام این نکات مثبت، مواردی هستند که تاثیر منفی خودشان را روی گیم‌پلی بازی می‌گذارند؛ برای مثال، یکی از این موارد باگ‌های سیستم حرکتی بازی است. از آنجایی که بازیکن در AO Tennis 2 نیاز دارد تا به مکانیک‌های مختلفی برای زدن یک ضربه دقیق دقت کند، سازندگان امکانی فراهم کرده‌اند تا حرکت دادن خود بازیکن با کمی کمک همراه باشد؛ ولی این سیستم گاهی دچار مشکل می‌شود و در نتیجه مثلا گاهی با اینکه بازیکن‌تان را به سمت محل فرود ضربه حریف حرکت می‌دهید، وی می‌ایستد و یک امتیاز راحت نصیب حریف می‌شود. چنین موردی به شکل برعکس برای حریف هم وجود دارد و مخصوصا در درجه سختی‌های بالاتر، گاهی رقبا با جهش‌های عجیب و غریبی اقدام به برگرداندن توپ می‌کنند که ناشی از باگ در فیزیک بازی است. 

با تمام این‌ها، در مجموع AO Tennis 2 گیم‌پلی واقعا سرگرم‌کننده‌ای دارد. تعادل خوبی که سازندگان بین شبیه‌سازی ورزش تنیس و مفرح بودن آن اعمال کرده‌اند، تا حد خیلی زیادی جواب داده و بازی به همان میزان که چالش‌برانگیز است، به همان میزان هم هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده ظاهر می‌شود و در نتیجه، با اثری طرف هستیم که پس از تمام شدن یک مسابقه و فارغ از اینکه برنده یا بازنده آن بوده باشید، به تجربه مسابقه‌های بعدی اشتیاق خواهید داشت و حتی در صورت شکست هم تلاش خواهید کرد تا با بالاتر بردن دقت و مهارت خودتان شانس بیش‌تری برای پیروزی‌های بعدی داشته باشید. مورد دیگری که در یک بازی ورزشی تاثیرگذار ظاهر می‌شود، وجود حالت‌های بازی متنوع است و خب AO Tennis 2، در این زمینه هم شاید خیلی کامل نباشد ولی وضعیت قابل قبولی دارد. یکی از بخش‌های مهم بازی، بدون شک شبیه‌سازی مسابقات اوپن استرالیا است که اسم بازی (AO مخفف Australian Open است) هم برگرفته از آن است. سازندگان تلاش زیادی کرده‌اند تا این مسابقات را به شکل خوبی به بازی بیاورند و جدا از اینکه امکان تجربه آن در دو بخش بانوان و آقایان و همینطور حالت‌های انفرادی یا تیمی دونفره وجود دارد، تلاش زیادی هم شده تا شکل ارائه مسابقات نزدیک به واقعیت و با جزییات خوب باشد که این امر تا حد زیادی هم محقق شده است. با اینکه لیست بازیکنان بازی خیلی هم کامل نیست و مثلا چهره‌های بسیار مشهوری مثل راجر فدرر یا نواک جوکوویچ و اندی ماری در بین بازیکنان حضور ندارند، ولی طراحی نزدیک به واقعیت بازیکنان حاضر مثل رافائل نادال یا گائل مونفیس با جزییات قابل قبولی صورت گرفته و جدا از جنبه‌های بصری، این مورد بیش‌تر در سبک بازی این افراد دیده می‌شود و نقاط قوت بازی آن‌ها در واقعیت، در AO Tennis 2 هم در نظر گرفته شده است. 

بخش مهم دیگری که احتمالا وقت زیادی برای تجربه‌اش خواهید گذاشت، حالت Career است. جایی که در آن باید با ساخت یا انتخاب یک بازیکن، کارتان را به‌عنوان یک بازیکن تنیس آغاز کنید و با شرکت در مسابقه‌های مختلف یا پشت سر گذاشتن تمرینات، پیشرفت کنید و در نهایت به بهترین بازیکن تنیس دنیا تبدیل شوید. اگر مواردی مثل میان‌پرده‌های سینمایی‌مانند بلا‌استفاده را کنار بگذاریم، بخش Career بازی ساختار خوبی دارد و لذت قوی‌تر کردن بازیکن، خرید تجهیزات جدید برای وی، تنوع خوب تمرینات و مسابقات باعث می‌شوند تا بتوان این بخش را برای مدت زمان طولانی تجربه کرد و از تماشای پیشرفت شخصیتی که خودتان آن را ساخته‌اید، لذت برد. همچنین یکی از ویژگی‌هایی که AO Tennis 2 دارد، امکان ساخت مواردی مثل ورزشگاه، لوگو یا حتی بازیکن با جزییات بالا است و اگر این امکان را بدهید که در بخش کریر از موارد ساخته‌شده توسط جامعه کاربران بازی در مسابقات استفاده شود، تنوع خوبی از محیط‌های مسابقه را مشاهده خواهید کرد که مانع از یکنواخت شدن این بخش در طولانی‌مدت می‌شوند. طبیعتا خود شما هم می‌توانید با ورود به بخش مخصوصِ این کار، اقدام به طراحی ورزشگاه یا موارد دیگر کنید و آن را با سایر بازیکنان AO Tennis 2 در سراسر جهان به اشتراک بگذارید. بازیکنان از طریق این قسمت موارد مختلفی ساخته‌اند و حتی بازیکنان مشهوری که به شکل رسمی در بازی غایب هستند هم توسط جامعه کاربران طراحی شده‌اند و قابل استفاده هستند. برای پیدا کردن این موارد کافی است وارد قسمت آکادمی شوید و در بخش بهترین‌ها، آن‌ها را پیدا کنید. البته که تعامل بین کاربران بازی فقط به ساخت و اشتراک‌گذاری این موارد خلاصه نمی‌شود و در بخش آنلاین AO Tennis 2، قادر به رقابت با بازیکنان دیگر به شکل همزمان هستید که البته مباحثی مثل قوی بودن برخی بازیکنان و بهم خوردن بالانس در نتیجه این مورد در این بخش دیده می‌شود ولی خب، چه چیزی بهتر از یک بخش رقابتی با بازیکنان واقعی در یک بازی ورزشی که در آن بتوانید قدرت و مهارت‌تان را در مقابل افراد واقعی هم محک بزنید؟

با اینکه در روز‌های پایانی نسل هشتم بازی‌های ویدیویی هستیم و طبیعتا انتظارات از جلوه‌های بصری بازی‌ها در این مقطع بالاتر از همیشه است، ولی AO Tennis 2 در این زمینه خیلی کیفیت شگفت‌انگیزی ندارد و شاید بهترین توصیف، این باشد که بگوییم همه‌چیز در حدی معمولی است و حتی گاهی هم به جایگاهی پایین‌تر از معمولی نزول می‌کند. برای مثال، با اینکه کیفیت طراحی بازیکنان و حتی محیط‌ها قابل قبول است، عدم تنوع در انیمیشن‌ها خیلی زود خودش را نشان می‌دهد و با گذشت یکی دو ساعت از تجربه بازی، کم کم انیمیشن‌های تکراری در زمینه حرکات بازیکنان، واکنش‌های آن‌ها پس از امتیاز گرفتن یا از دست دادن امتیاز و مواردی از این دست به چشم می‌آیند و با طولانی‌تر شدن مدت زمان تجربه بازی هم این موارد بیش از پیش به چشم می‌آیند. مورد دیگری که باید به آن توجه داشت، یک سری مشکلات فنی در بازی است و مثلا گاهی سایه‌زنی‌ها در بازی دچار باگ می‌شوند و سایه توپ به شکل عجیب و غریبی بزرگ می‌شود یا از آن بدتر، لودینگ‌های طولانی بازی است که پیش از تجربه مسابقات شما را به انتظاری که گاهی تا بیش از یک دقیقه هم طول می‌کشد، وادار می‌کند. 

با تمام این توصیف‌ها و در نظر داشتن اینکه AO Tennis 2 اصلا و ابدا اثری بی‌نقص نیست، اغراق نیست اگر بگوییم که اگر طرفدار بازی‌های ورزشی و مخصوصا تنیس باشید، AO Tennis 2 بهترین گزینه در دسترس برای تجربه این ورزش در مدیوم بازی‌های ویدیویی است. با وجود همه مشکلاتی که اشاره کردیم، AO Tennis 2 در رسالت اصلی خودش که همان ارائه تجربه‌ای سرگرم‌کننده و مفرح از ورزش تنیس است، تا حد زیادی موفق ظاهر می‌شود و قطعا با انتشار چند آپدیت، یک سری از مشکلات فعلی بازی هم قابل حل هستند. نکته مهم دیگر اینکه به لطف بهره بردن از محتویات ساخته‌شده توسط کاربران و صد البته امکان ساخت این محتویات توسط خودِ بازیکن، AO Tennis 2 این پتانسیل را دارد که به مرور زمان گسترده‌تر شود و جذابیت آن با گذر زمان از بین نرود. پس اگر همیشه جای خالی یک بازی تنیس را در نسل هشتم حس می‌کردید یا طرفدار پروپاقرص این ورزش هستید، AO Tennis 2 می‌تواند انتخاب مناسبی برای‌تان باشد. 

این بازی بر اساس نسخه پلی‌استیشن 4 بررسی شده است