بررسی بازی ایرانی پسرخوانده

استودیوی پاییزان یکی از استودیوهای بازیسازی شناخته شده ایرانی است که تا کنون بازی‌های مختلفی را مانند بازی مگنیس برای بازیکنان ایرانی منتشر کرده است. در جریان رویداد TGC شاهد نمایش بازی متفاوت ایرانی در سبک نوبتی و با المان‌های کارتی به نام پسرخوانده بودیم. حال این بازی به صورت رایگان برای اندروید منتشر شده است و بازیکنان را به نبردی آنلاین می‌برد. در ادامه با بررسی بازی ایرانی پسرخوانده همراه زومجی باشید.

با نگاهی به بازی اندروید پسرخوانده ساخته استودیوی پاییزان ابتدا به یاد محصولاتی مشابه نظیر بازی روگ لایک Darkest Dungeon می‌افتید، بازی سخت و دیوانه‌ کننده‌ای که در آن باید در قالب یک تیم وارد سیاه‌چاله‌ها شوید و برای زنده ماندن تلاش کنید. اما این روزها دیگر بسیاری از بازی‌ها از یکدیگر الهام می‌گیرند و به ویژه با محبوبیت بازی‌های کارتی و همچنین بازی‌های نوبتی شاهد شباهت زیاد بازی‌ها با یکدیگر هستیم. اما نکته‌ای که یک اثر موفق را از دیگری متمایز می‌کند، نه شباهت گیم‌پلی، بلکه نوآوری در انیمیشن‌سازی، روایت داستان و در یک کلام خلاقیت است. داستان بازی پاییزان آغازی ساده دارد و بازیکن را وارد نبردی میان گروه‌های مافیا می‌کند. جایی که از یک پیرزن به نام ننجون بگیرید تا یک مرد با پاپیونی روی کلاه به نام چنگیزخان، منتظرند تا برایتان رجز خوانی کنند و به قولی «حسابتون رو بذارن کف دستتون». اینجاست که متوجه می‌شوید چرا اسم بازی پسرخوانده شده و باید بهترین بودن خود‌تان را میان سایر بازیکنان ثابت کنید. داستان بازی می‌توانست کش و قوس‌‌های بیشتری داشته باشد و حداقل شیرین‌زبانی‌های ننجون و نوچه‌هایش بیشتر شود که به ویژه در ابتدای بازی تاثیر زیادی روی بازیکن می‌گذارد و وجه تمایز پسرخوانده با سایر ساخته‌های ایرانی است.

در مجموع نباید از بعد داستانی انتظار چندانی از پسرخوانده داشته باشید و توسعه‌دهنده تنها سعی کرده تا در قالب متن‌های کوتاه، نگاهی گذرا به هر یک از شخصیت‌ها داشته باشد و به قولی تنها شما را کمی با شخصیت‌ها آشنا کند. با نبود بخش داستانی و تنها روایتی کوتاه در ابتدای بازی، مسیر حرکت پسرخوانده به طور کامل به سمت یک بازی نوبتی آنلاین متمایل می‌شود. اما بگذارید موضوعی را با شما در میان بگذارم. این‌روزها دیگر بازی‌های نوبتی بخشی از دنیای بازی‌های موبایل شده‌اند و طبیعتا دلیل آن نیز مشخص است. موفقیت بازی کارتی Hearthstone از یک طرف و عرضه بازی Clash Royale از سوی دیگر باعث شد تا چند سال گذشته‌ی فروشگاه‌های گوگل پلی و اپ‌استور، با مهمان‌نوازی از بازی‌های نوبتی و کارتی سپری شود. هرچند مکانیزم گیم‌پلی میان دو بازی هارت‌استون و کلش رویال از یک اصل واحد یعنی استراتژی و استقرار کارت پیروی می‌کرد اما هوش کمپانی فنلاندی سوپرسل باعث شد تا با جان بخشیدن به کارت‌های بی‌جان، اهمیت استراتژی و انتخاب کارت‌ها را تغییر دهند و گیم‌پلی متفاوتی را در مقابل بازیکنان بگذارند. سرعت بازی در کلش رویال بسیار سریع‌تر از بازی هارت‌استون است و بازیکنان در مدت محدود‌تری می‌توانند رقابت‌های بیشتری انجام دهند. سرعت در گیم‌پلی کلش رویال یکی از نکات مثبت این بازی محسوب می‌شود و بازیکن مجبور نیست تا به انتظار بی‌مورد برای بازی کردن حریف بنشیند.

حال اگر بخواهیم به پسرخوانده بازگردیم، متاسفانه سرعت آرام گیم‌پلی به تجربه آن ضربه می‌زند. هرچند این بازی از نظر بصری و طراحی شخصیت‌ها حتی قادر به رقابت با برخی از نمونه‌های خارجی است، اما خروج بی موقع حریفان از بازی و ادامه بازی تا حداقل یک نوبت باعث می‌شود تا روند گیم‌پلی کسل کننده شود. در بازی‌های کارتی و رومیزی مانند هارت استون یا بازی توکایدو، بازیکن انتظار صبر کردن و تفکر حریف را دارد و طبیعی است که شاهد گیم‌پلی نسبتا آرامی باشیم. اما زمانی که صحبت از مبارزه و نبرد می‌شود، باید گیم‌پلی بازی سریع‌تر شود و بازیکن یک نبرد واقعی را احساس کند. اما بازی پسرخوانده این سرعت لازم را در گیم‌پلی ندارد و هرچند بازیکن به راحتی روش بازی کردن آن را یاد می‌گیرد، اما همانطور که اشاره شد خروج‌های بی‌موقع بازیکنان از بازی باعث می‌شود تا نتوانید درگیری لازم را با مکانیزم گیم‌پلی پیدا کنید. البته اگر بخواهیم خرده انتقاد‌ها را کنار بگذاریم و پسرخوانده را با نمونه‌های ایرانی مقایسه کنیم، باید گفت که این بازی کاملا در رنج دیگری نسبت به سایر بازی‌های ایرانی قرار می‌گیرد. پسرخوانده هنوز هم نبردهای چالشی‌ای را برای‌تان دارد و استراتژی هر یک از طرفین مبارزه در مشخص شدن پیروز نهایی تاثیر گذار است.

است‍ودیوی پاییزان متاسفانه خط داستانی را در پسرخوانده نگنجانده است، به شخصه فکر می‌کنم که در صورت اضافه شدن خط داستانی و پرداختن به هریک از شخصیت‌ها در قالب میان‌پرده‌هایی مشابه با کامیک، بازیکنان بیشتر می‌توانند با شخصیت‌ها ارتباط بگیرند. به عنوان نمونه اگر بخواهیم دوباره به ساخته‌ سوپرسل بازگردیم،‌ تقریبا دیگر هر بازیکن کارکشته‌ای می‌داند که موهای نیروی ویزارد چه ظاهری دارد و اسکلت‌ها چگونه عاشق ویچر هستند یا ارتباط هوگ رایدر با خوکش چقدر قوی است! انیمیشن‌های منتشر شده توسط سوپرسل باعث شده تا هر یک از نیروها جان بگیرند و بازیکنان با خصوصیات هر کدام از آنها ارتباط برقرار کنند. این موضوع در بازی پسرخوانده دیده نمی‌شود و هرچند شاهد آغازی زیبا هستیم، اما به سرعت با پایان یافتن بخش آموزشی، شاهد سکوت شخصیت‌ها هستیم، گویی که پیش از این اصلا سخن نمی‌گفتند. صداگذاری شخصیت‌ها بعد از پایان بخش آموزشی تنها به صوت‌هایی کوتاه در زمان گرفتن کارت‌ها خلاصه می‌شود و این برخلاف حسی است که در زمان آغاز بازی احساس می‌کنید. البته هنوز هم می‌توانید صوت‌هایی را برای رجزخوانی یا سلام و آفرین گفتن به حریف استفاده کنید که هرچند کم اما جذاب هستند.

اما پسرخوانده نکات ریز و درشتی را در خود دارد که باید به آنها پرداخت. تنوع قهرمان‌های بازی و لقب‌‌های بعضا خنده‌دار آنها مانند کامبیز پستونک، با ظاهر شخصیت‌ها همخوانی کاملی دارد و می‌توانید نام آنها را به راحتی به خاطر بسپارید. پاییزان سعی کرده تا با گنجاندن صندوقچه‌ها بازیکنان را به ادامه دادن بازی ترغیب کند. هر یک از پنج مکان پسر خوانده مانند کلش رویال، تعداد مشخصی از قهرمان‌ها را برای شما آزاد می‌کند و در نتیجه باید برای آزادسازی قهرمان‌های جدید، کاپ‌تان را ارتقاء دهید. سیستم صندوقچه‌ها و نحوه ارتقاء قدرت هر یک از قهرمان‌ها شباهت زیادی به بازی کلش رویال دارد و مشابه این بازی باید با پیدا کردن تعداد مشخصی از یک کارت، آن را ارتقاء دهید. هر قهرمان سه کارت مشخص دارد و از این لحاظ قهرمان‌ها به صورت کامل از یکدیگر متمایز شده‌اند. اهمیت استراتژی در نحوه انتخاب قهرمان‌ها و به نوعی مکمل بودن آنها، به طور مشخص از نحوه چیدمان‌ آنها نشات می‌گیرد. تفاوت در توانایی‌های هر یک از نیروهای گروه شما، باعث می‌شود تا حریف به چالش افتاده و در جریان بازی اشتباهاتی را انجام دهد. یکی از انتقادها رویارویی با رقیب‌های بعضا غیر هم سطح است که به ویژه از کاپ ۴۰۰ به بالا بیشتر با آن مواجه می‌شوید.

مکانیزم گیم‌پلی پسرخوانده ترکیبی از چند بازی است و در مجموع پیچیدگی نمونه‌های خارجی را ندارد. اما در مقایسه با بازی‌های ایرانی که مورد نظر ما نیز هستند، پسرخوانده یکی از بهترین و کاملتر مکانیزم‌های گیم‌پلی را چه در زمینه تنوع انتخاب قهرمان‌ها و چه از لحاظ سیستم ارتقاء قهرمان‌ها دارد. اما مهم‌ترین موردی که باعث می‌شود بازی پسرخوانده یک بازی باحال و با کیفیت به نظر برسد، طراحی و انیمیشن‌ هر یک از شخصیت‌ها است. تک تک شخصیت‌ها و مکان‌های بازی مانند نقاشی هنری‌ای هستند که با دیدن آنها لذت می‌برید و متوجه می‌شوید که یک هنرمند ایرانی برخلاف محدودیت‌هایی که دارند، چگونه قادر‌ است تا اثر زیبایی را خلق کند. انیمیشن‌سازی و جلوه‌‌هایی کشته شدن شخصیت‌ها، پرتاب ساتور یا انفجار‌های داوود کپسولی، زیبایی خاصی دارند که نشان از حرفه‌ای بودن تیم توسعه‌دهنده در خلق اثری زیبا دارد. هرچند از بعد پرداختن به شخصیت‌ها، پسرخوانده مانند برخی نمونه‌های خارجی به یک خط توضیحات اکتفا کرده است، اما همخوانی لقب‌های هر شخصیت‌ با ظاهر و مهارت‌های آن، توانسته خلاء نپرداختن به هر یک از شخصیت‌ها را جبران کند.

پسرخوانده در مجموع پنج مکان، از جمله ایستگاه قطار، اسکله و فرودگاه دارد که البته برای ورود به آنها مشابه با بازی کلش رویال باید کاپ‌های خود را افزایش دهید. کاپ‌ها با پیروزی در مسابقه‌ها به دست می‌آیند و با رسیدن به تعداد کاپ مشخص، به صورت اتوماتیک وارد مکان جدید می‌شوید. این مکان‌ها از نظر ظاهر تنوع زیادی با یکدیگر دارند و با پس زمینه داینامیک حداقل از نظر دیداری بازیکنان را خسته نمی‌کنند. زمانی که بحث به اتمسفر و حال و هوای بازی می‌رسد، این موسیقی است که حس مورد نیاز را به بازیکنان القا می‌کند. پسر خوانده در زمینه موسیقی نیز موفق عمل کرده و شاهد موسیقی منوی زیبا و همچنین موسیقی متفاوتی برای رقابت هستیم. موفقیت پاییزان در زمینه صداگذاری نیز ادامه پیدا می‌کند؛ در ابتدای بازی شاهد صداگذاری جذابی برای هر کدام از شخصیت‌ها از جمله ننجون هستیم. با ادامه بازی قدرت‌های ویژه و خشم شخصیت‌ها نیز در کنار صداگذاری کشته شدن شخصیت‌ها به خوبی کار شده‌اند و می‌توانید از تجربه بازی از لحاظ شنیداری لذت ببرید. حتی برای انفجار‌ها یا پرتاب چاقو یا شلیک با شاتگان نیز در همه موارد صداگذاری خوبی را شاهد هستیم.

بازی پسرخوانده محصولی با کیفیت از نظر طراحی است که با اقتباس از چند بازی متفاوت سعی دارد گیم‌پلی درگیر کننده‌ای را ارائه دهد. با این حال، در هر لحظه از بازی احساس می‌کنید که با روندی آشنا روبرو هستید و همین موضوع به تجربه کلی بازی ضربه می‌زند. رویارویی رودررو شخصیت‌ها مانند بازی Darkest Dungeon، صندوقچه‌ها و سیستم ارتقاء کارت‌ها مشابه با کلش رویال و در نهایت یک بازی نوبتی مانند بسیاری از بازی‌های موجود در اپ‌استور و پلی‌استور، رقابت را برای پسر خوانده کمی مشکل می‌کند. اما با توجه به رویه‌ی گذشته به شخصه بازی‌های ایرانی را با سایر نمونه‌های ایرانی مقایسه می‌کنم و پاییزان موفق شده با طراحی عالی شخصیت‌ها، محصولی با کیفیت را حداقل از لحاظ بصری و شنیداری در مقابل‌تان بگذارد. به شخصه پسرخوانده را یک بازی ایرانی با ارزش برای تجربه می‌بینم که در میان دیگر بازی‌های توسعه داده شده توسط ایرانیان، جذابیت‌ها و لذت خاص خود را دارد. اگر یک بازی ایرانی می‌خواهید که در آن با سایر بازیکنان به رقابت بپردازید، پسرخوانده با قهرمان‌های متنوع و سیستم ارتقاء و جوایزی که در دسترس‌تان می‌گذارد، یکی از بهترین گزینه‌‌هایی است که می‌توانید تجربه کنید.