@Suicide and Redemption
امیدوارم به زودی نسخه خانگی فیلم مجیدی بیاد تا درباره مقایسه این دو تا فیلم حرف بزنیم.
چشم من مطالعه ام در مورد فرم رو ادامه میدم :)

@ایلای سیسترز
راستش دو بار فیلم مجیدی رو تو سینما دیدم و تو همون بازه فیلم عقاد رو هم دوباره دیدم.
باید در نظر گرفت که فیلم عقاد چه فاصله زمانی با فیلم مجیدی داره اما راستش مقایسه شون با هم و اینکه فیلم عقاد رو بهتر بدونیم بی انصافیه هر چند توی ایران تقریبا همه منتقدا با نظر شما موافق هستند :)
درباره فیلمبرداری هم من متوجه کرینی که میگی نشدم جز اون پلانی که عبدالمطلب محمد رو بالای سرش میبره که یه کم نوزاد از قاب خارج میشه.

@AmirMonfared
حالا عصبانی نباش امیر جان :)
من وظیفه ام هست چیزی که فک میکنم درسته بگم شاید هم حق با دیگران باشه.
یاد یه دیالوگ بامزه فیلم نهنگ عنبر افتادم که دختره میگه دارم میرم آمریکا، پسره میگه آمریکا؟ آمریکای جنایت کار؟ :))
حکایت اینه که سینما میتونه سیاسی باشه برای مثال مسعود کیمیایی فیلمهاش با سیاست در ارتباطه یا ابراهیم حاتمی کیا اما خب فرهادی همونجور که خودش گفته داره فیلم اجتماعی میسازه.

@بهنام میرزائی
با این حساب پوران درخشنده باید دکورددار گرفتن اسکار میشد دوست عزیز.
فک نمیکنم اصغر فرهادی سیاه نمایی کرده باشه تو فیلمش هر چند که ما تو فیلم آخرش هیچ کتک زدنی رو ندیدیم فقط در موردش حرف زده شد.
یا توی درباره الی هم جز صحنه ای که مانی حقیقی سپیده رو با بازی گلشیفته فراهانی میزنه کتک زدن زنها رو نمیبینیم چون ماجرا چیز دیگه ای هست تو فیلم و فک نمیکنم برای وجود یک صحنه (که صادقانه نگاه کنیم از واقعیت هم اصلا دور نیست کافیه تو خیابون راه برید و دعوا ها و نزاعهای مردم رو تو خود شهر ببینید) به یک فیلم جایزه اسکار بدن والا همه از این قضیه سود میبردن به نفع خودشون.

@ سروندی
فیلم محمد هیچ چیش نیست و من هم خیلی دوستش دارم و به نظرم خیلی فیلم بهتری هست از فیلم مصطفی عقاد.
همین مجید مجیدی هم وقتی فیلمش (بچه های آسمان) نامزد اسکار شد میشد تو فیلمش معیارهایی رو دید که الان داریم راجع بهش حرف میزنیم. جهان شمولی داستان بچه های آسمان برمیگرده به عبارت تلاش برای هدف و وقتی ویژه میشه که اون هدف اول شدن نباشه این یک مفهوم ویژه در کلاس جهانی هست.
واقعیتش رو بخواین در حال حاضر هیچ فیلم درجه یکی به لحاظ کیفیت وجود نداره که حرفش جهان شمول باشه و بخواد با فیلم فرهادی رقابت کنه از نظر من. این حرفم رو فارغ از محتوای فیلمها میگم و فک میکنم دلیلش هم اینه که فیلمساز بر اساس جهانی که میبینه فیلم میسازه.
سخته تو ایران امروز زندگی کرد و دوباره فیلمی امیدوارانه مثل بچه های آسمان ساخت اما من هم امیدوارم همچین فیلمهایی رو ببینیم تو سینما و برای جشنواره های خارجی بفرستیم.

@Departed .
واقعاً سخته بینشون انتخاب کردن منم هر سه رو خیلی دوست دارم.

@mehdi22ranjbar
جهان شمول بودن یک داستان.
مثال میزنم فیلم دختر ساخته رضا میرکریمی در مورد غیرت یک پدر ایرانی و ترس های دخترش درباره این موضوع است. موضوعی که برای ما که در ایران زندگی میکنیم کاملاً قابل باور و ملموس است اما در جهان موضوعی گنگ به حساب میاد.
در مقابل فروشنده با گذر از مفهوم غیرت به مفاهیمی رسیده که برای همه جهان قابل درک و همذات پنداری هست یعنی قضاوت، بخشش و انتقام.
یا در نمونه دیگه اش فیلم ابد و یک روز هست که فیلم راجع به فقر و اعتیاد هست که در همه جای جهان هم وجود دارد و حرف تازه ای درباره این موضوع در فیلم زده نشده تنها ظاهر تازه ای روی فیلم کشیده شده که حتی اگه موضوع جهان شمولی هم به حساب بیاد تکراری و قدیمی هست.

@LidaKushki
دوست عزیز فعال بودن لزوما یک حسن در شخصیت پردازی به حساب نمیاد. ما شخصیت های منفعل خیلی خوبی داریم چه تو سینمای خودمون چه سینمای اروپا.
اما درباره شخصیت مادر که مثال زدین اتفاقا شخصیت فعالی هست چون دست به یک اقدام مهم میزنه که سرنوشت پلات رو عوض میکنه و اون هم اینه که تصمیم میگیره شمال نره و خودش رو زودتر مرخص کنه و بیاد خونه. این تصمیم روی داستان اثر مستقیم داره.
درباره روابط بین خواهر و برادرها هم فکر میکنم کمی سطحی به فیلم داره نگاه میشه به نظرم با دیدن دوباره فیلم و دقت بر جزییات حتما متوجه تفاوت جدی بین شکل روابط شخصیت ها با آثار معمولی تر سینمای ایران خواهید شد.
هر چند که سینا طهمورثی عزیز خیلی مفصل تو متن هم بهش پرداخته.

@پرویز .
ممنون دوست عزیز که مطلبم رو با دقت خوندین.
راستش باید بگم درباره نقد فیلم یک نگاهی تو جامعه ما وجود داره که من خودم به شخصه نمیپسندم و اون هم اینه که منتقد بیاد نظر شخصیش رو درباره اجزای فیلم بنویسه و مخاطب به بهانه اینکه کسی که اون مطلب رو نوشته آدم با سوادی هست حرفاش رو بپذیره.
در واقع اتفاقی که توی برنامه هفت داره میافته همینه هیچ آگاهی از داستان فیلم و ساختارش به مخاطب داده نمیشه و صرفاً با الفاظ بد، خیلی بد و یا خوب درباره فیلم سخن میره.
من به شخصه نمیپسندم و سودی هم در اون شیوه نقد نمیبینم.
از نظر من منتقد می بایست تحلیل کنه فیلم رو و اجزاش رو جدا از هم بررسی کنه.
درباره این فیلم بنا به روندی که برای نوشتن مطلب تو ذهنم داشتم ترجیح دادم به تصویر برداری، موسیقی و تدوین نپردازم اما فک میکنم درباره فیلمنامه و کارگردانی بیشتر حرف زده شده.