درکنار همه نکته‌های مثبتی که از نسخه‌های اولیه گفتیم و صرفا به چند تا موردی که جاش تو ۴ خالی بوده اشاره کردیم، شدیم هیتر؟ نسخه های اول و دوم و نسخه‌های پی‌اس‌پی این مجموعه از بازی‌های مورد علاقه من هستن. تغییر سبک به این وضعیت، فرنچایزی که یکی از بهترین بازی‌های هک‌اسلشه برای من اصلا خوش‌آیند نبود. مثل اینه بگیم که دویل‌می‌کرای سبکش رو کاملا عوض کنه. نه، کپکام با نسخه پنجم دویل‌می‌کرای ثابت کرد که این سبک تکراری نشده و هنوز جذابه ولی سانتا مونیکا سیاست‌های دیگه‌ای رو پیاده کرد که من با ذوق‌و‌شوق واردش شدم ولی متاسفانه راضی‌کننده نبود. اینارو برای این گفتم که بدونید هیتر نیستیم صرفا چطور یه بازی جدیدی مثل دویل‌می‌کرای با سبک تکراریش میتونه هنوز لذت‌بخش باشه ولی یکی از بازی‌های مورد‌علاقه‌ت مثل گاد نتونه انتظاراتت رو برآورده کنه.
برای ریلود موقعیتی پیش اومد که دوباره بازی‌های گاد رو تجربه کنم و نسخه‌های قدیمیش برام جذاب و لذت‌بخش بود.
مکانیزم لوایاتان حالا با اینکه تو یه بازی مدرن قرار گرفته و کاملا ارتقا یافته ولی وقتی من برای اولین بار گادآف‌وار رو تجربه کردم بلافاصله یاد اسلحه کاراکتر دارک‌سکتور افتادم. با اینکه تو اون بازی کاملا همه مکانیزم‌ها، حالا نسبت به لوایاتان خیلی ساده بود ولی خیلی عملکردش شبیه به اون بود. باهاش می‌تونستی پازل حل کنی، از نزدیک دشمنات رو از بین ببری و خب شبیه به یه بومرنگ هم عمل می‌کرد که از دور دشمنات رو از بین می‌بردی. حالا رفته رفته این سلاح ارتقا پیدا می‌کرد ولی خب به جذابیت بازی اضافه نمی‌شد و صرفا بازی آسون‌تر می‌شد؛ چیزی که تو گادآف‌وار هم احساس کردم.
ولی یکی از سلاح‌های مورد علاقه بنده، دست مکانیکی بایانیک کماندو بود که واقعا سبک پلتفرمر رو متحول کرد.
نظر
@R3D R4N9ER
عالی 👍��
نظر
خدای من
نظر
@MoHsenef
دوست عزیز فکر نکنم یه بچه ۵..۶ ساله بتونه مرحله آخر این بازی رو رد کنه. چون من ۳۰ سالمه فکر کنم ۱۰۰ بار مردم :)))))
پست
نظر
دماسنج نینتندو سوییچ :)))))))))
نظر
@یاسین
یاسین جان چطور هیتر شدیم؟
درکنار همه نکته‌های مثبتی که از نسخه‌های اولیه گفتیم و صرفا به چند تا موردی که جاش تو ۴ خالی بوده اشاره کردیم، شدیم هیتر؟ نسخه های اول و دوم و نسخه‌های پی‌اس‌پی این مجموعه از بازی‌های مورد علاقه من هستن. تغییر سبک به این وضعیت، فرنچایزی که یکی از بهترین بازی‌های هک‌اسلشه برای من اصلا خوش‌آیند نبود. مثل اینه بگیم که دویل‌می‌کرای سبکش رو کاملا عوض کنه. نه، کپکام با نسخه پنجم دویل‌می‌کرای ثابت کرد که این سبک تکراری نشده و هنوز جذابه ولی سانتا مونیکا سیاست‌های دیگه‌ای رو پیاده کرد که من با ذوق‌و‌شوق واردش شدم ولی متاسفانه راضی‌کننده نبود. اینارو برای این گفتم که بدونید هیتر نیستیم صرفا چطور یه بازی جدیدی مثل دویل‌می‌کرای با سبک تکراریش میتونه هنوز لذت‌بخش باشه ولی یکی از بازی‌های مورد‌علاقه‌ت مثل گاد نتونه انتظاراتت رو برآورده کنه.
برای ریلود موقعیتی پیش اومد که دوباره بازی‌های گاد رو تجربه کنم و نسخه‌های قدیمیش برام جذاب و لذت‌بخش بود.
نظر
@آریا بهپور
گوجه‌فرنگیا عالی بود :))))
نظر
@یاشار گروسیان
بله، تبر کریتوس در واقع تونست ایراداتی رو که تو مکانیزم‌های مشابه بوده رفع کنه و به شکل تکامل یافته‌ای تو گادآف‌وار بیاد.
گرویتی گان واقعا تجربه شیرینی رو به همراه داشت. من اسلحه گرویتی گان رو همیشه با پورتال گان اشتباه میگیرم :)))
نظر
مکانیزم لوایاتان حالا با اینکه تو یه بازی مدرن قرار گرفته و کاملا ارتقا یافته ولی وقتی من برای اولین بار گادآف‌وار رو تجربه کردم بلافاصله یاد اسلحه کاراکتر دارک‌سکتور افتادم. با اینکه تو اون بازی کاملا همه مکانیزم‌ها، حالا نسبت به لوایاتان خیلی ساده بود ولی خیلی عملکردش شبیه به اون بود. باهاش می‌تونستی پازل حل کنی، از نزدیک دشمنات رو از بین ببری و خب شبیه به یه بومرنگ هم عمل می‌کرد که از دور دشمنات رو از بین می‌بردی. حالا رفته رفته این سلاح ارتقا پیدا می‌کرد ولی خب به جذابیت بازی اضافه نمی‌شد و صرفا بازی آسون‌تر می‌شد؛ چیزی که تو گادآف‌وار هم احساس کردم.
ولی یکی از سلاح‌های مورد علاقه بنده، دست مکانیکی بایانیک کماندو بود که واقعا سبک پلتفرمر رو متحول کرد.
ممنون از مقاله کامل و عالی‌تون
نظر
@سپهر صادقی