بازی Ride 3 اثری است که شاید بتواند برای مدت کوتاهی مسکن خوبی برای طرفداران رشته موتورسواری باشد، اما نباید انتظار زیادی از آن داشته باشید. با بررسی این بازی همراه زومجی شوید.

برای بازی‌های موتورسواری شاید همیشه و در هر نسلی گزینه‌های زیادی وجود نداشته باشد. نه تنها بازی‌های موتورسواری آرکید این روزها بسیار کم‌پیدا شده‌اند، که حتی آثار شبیه‌ساز نیست به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند و شاید در حال حاضر مهم‌ترین و یکی از قدیمی‌ترین سری‌های حاضر در این ژانر، فرنچایز Moto GP است که هر سال، نسخه جدیدی از آن برای طرفداران این سبک حکم کیمیا را دارد. با این حال، چندسالی می‌شود که سری جدیدی با نام Ride نیز با حالتی نیمه شبیه‌ساز، توجه علاقه‌مندان به بازی‌های مسابقه‌ای و موتورسواری را به خودش جلب کرده است و اکنون که سومین نسخه از آن را تجربه می‌کنیم، با اینکه هنوز به نظر می‌رسد راه زیادی تا تبدیل شدن به یکی از فرنچایزهای شناخته‌شده سبک خودش دارد، اما حداقل می‌توانیم به این مسئله امیدوار باشیم که ایراداتی که در Ride 3 وجود دارد، رفع کردنشان آنقدرها هم سخت نیست. با اینکه هنوز هم می‌توان از تجربه راید 3 لذت برد، اما مشکلاتی در بازی وجود دارند که از دوام این لذت می‌کاهند و رفته رفته انگیزه شما را برای ادامه بازی کمتر و کمتر می‌کنند و از آن‌جایی که برای بازی‌هایی در این سبک هیچ چیزی به اندازه گیم‌پلی ارزشمند نیست، پس طبیعی است که لغزش کوتاهی در همین بخش، ممکن است به قیمت از دست دادن مخاطبان تمام شود.

Ride 3

کنترل موتورها به خوبی در بازی پیاده شده و تفاوت میان هندلینگ موتورهای مختلف کاملا محسوس است

بازی Ride 3 اثری است که در برخی از بخش‌های خود خیلی قدرتمند ظاهر می‌شود، اما این کار را به قیمت فراموشی بسیاری از جزئیات و موارد مهمی می‌کند که شاید وقتی هستند، بخاطر تاثیرشان روی بازی چندان به چشم نمی‌آیند اما پس از تجربه راید 3 خیلی راحت می‌توانید متوجه شوید که نبود موارد کوچکی در صداگذاری‌ها یا گرافیک بازی تا چه حد از کیفیت تجربه اثر می‌کاهد. سازندگان در Ride 3 کاملا روی موتورها، نحوه کنترل آن‌ها و صدها موردی که می‌تواند تجربه‌ای واقعی از موتورسواری را به شما ارائه دهد، کار کرده‌اند. هندلینگ موتورها به قدری جالب از آب درآمده که وقتی با دوربین اول شخص مسابقات را طی می‌کنید، واقعا حس جالبی به شما دست خواهد داد. طراحی دقیق نحوه پیچیدن موتورها در مسیر و البته تفاوت‌های قابل لمسی که در کنترل هر دسته از موتورها وجود دارد، کاملا شما را راضی خواهد کرد. در راید 3 موتورها هم از نظر تعداد و هم از نظر کلاس تنوع بالایی دارند و برندهای معروف و آشنای زیادی را می‌توان در آن پیدا کرد که رانندگی با هرکدام نیز تجربه جداگانه‌ای محسوب می‌شود. در کنار این، گزینه‌های بسیار زیادی هم در اختیار شما قرار می‌گیرد تا بخش‌های مختلف موتور خودتان را به دلخواه تنظیم کنید و در نهایت به همان هندلینگی دست یابید که به دنبالش هستید. با وجود همه این ریزه‌کاری‌های خوب و حساب‌شده، ایرادات زیادی وجود دارند که به تجربه بازی صدمه می‌زنند. ایراداتی که باعث می‌شوند لذت موتورسواری در کلاس‌های مختلف جای خودش را به تجربه‌ای تکراری و بدون نتیجه بدهد.

تعداد مسابقات زیاد است، اما طراحی بد و تنوع پایین آن‌ها این مسئله را تاحدودی بی‌ارزش می‌کند

اولین مشکل از اینجا شروع می‌شود که بازی تنوع بالایی در مسابقاتش ندارد و زنجیره این مسابقات نیز در نهایت به چیز هیجان‌انگیزی ختم نمی‌شود. برای اینکه منظورم را بهتر برسانم، فرض کنید شما در حال تجربه یک شبیه‌ساز فوتبال هستید که هیچ لیگ یا جامی در آن طراحی نشده است و تمام مسابقات بازی، رقابت‌های دوستانه‌ای هستند که هیچ خروجی خاصی به جز امتیاز و آزادکردن مراحل بعدی برای شما ندارند. خب طبیعی است که این نوع از مسابقات بالاخره یک جایی حس تکراری بودنش را به مخاطب تحمیل می‌کند و به تجربه او لطمه می‌زند. در Ride 3 نیز دقیقا همه چیز به این شکل است. متاسفانه با اینکه بازی تجربه‌ای نیمه‌ حرفه‌ای از موتورسواری را در اختیار شما می‌گذارد، اما هیچ کدام از المان‌های یک مسابقه حرفه‌ای در آن دیده نمی‌شود. مشکل این است که تک تک مسابقات بازی هیچ نقطه اتصالی به همدیگر ندارند و شما باید یک به یک در آن‌ها پیروز شوید، امتیاز جمع کنید و مسابقات بعدی را آزاد کنید. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای از بین بردن چنین وضعیتی در آثار ریسینگ زنجیره‌ای کردن مسابقات است که در آن بازیکنان طی چند رقابت مرتبط و با توجه به عملکردی که دارند در نهایت به خروجی ارزشمندی دست پیدا می‌کنند که شرکت در مسابقات مختلف و پیروزی در آن‌ها را برای‌شان مهم‌تر می‌کند. اما در راید 3، تا وقتی که شما در داخل پیست در حال رقابت هستید بازی به اندازه کافی هیجان دارد، اما همین که مسابقه تمام می‌شود، این سوال به سراغ‌تان می‌آید که اصلا پیروزی در این همه رقابت در نهایت قرار است به چه چیزی ختم بشود؟ و وقتی جوابی برای این سوال پیدا نکنید، رفته رفته علاقه‌تان برای ورود به مسابقات جدید کم‌رنگ‌تر می‌شود. نبود تورنومنت‌هایی با سازوکار مختلف، یکی از اصلی‌ترین ضربه‌ها را به این اثر وارد می‌کند. تازه از منفصل بودن رقابت‌ها که بگذریم، بازی از لحاظ طراحی مسابقات اصلا تنوع قابل قبولی ندارد. رقابت‌های بازی در مجموع سه چهار نوع بیشتر نیستند که البته شما در بیشتر دقایق بازی با دو نوع آن سروکار خواهید داشت. تنها تفاوت میان کلاس‌های مختلف نیز استفاده از موتورهای گوناگون است و خبری از تنوع پیست‌ها هم نیست. به عبارتی دیگر، در همان پیستی که رقابت بین موتورهای کراس و پرشی برگزار می‌شود، مسابقات میان موتورهای مدرن و پرسرعت نیز صورت می‌گیرد و این ایراد هم نشات گرفته از تعداد پایین مسیرهای مسابقه است.

Ride 3

گستردگی Ride 3 در تیونینگ‌های فنی و ظاهری حتی از برخی بازی‌های ریسینگ ماشینی هم بهتر است

با این وجود، بازی از نظر تیونینگ‌های فنی و ظاهری در سطح کاملا قابل قبولی ظاهر می‌شود که قطعا شما را راضی خواهد کرد. بسیاری از بخش‌های ریز و درشت موتورها قابل تعویض هستند که در این یک مورد راید 3 حتی دست برخی بازی‌های ریسینگ ماشین‌سواری را هم از پشت بسته است. همچنین امکان ارتقا موتورها نیز با جایگزین کردن قطعات جدید و متعدد فراهم است که باز هم جزو ویژگی‌های مثبت بازی به حساب می‌آید و نتیجه این تیونینگ‌ها نیز در کنترل و راندن موتورها به خوبی احساس می‌شود. با وجود این خبرهای خوب، هنوز مشکلات دیگری هم در بازی هستند که حتما باید اشاره‌ای به آن داشته باشیم و یکی از آن‌ها هوش مصنوعی غیرمنطقی بازی در درجات سختی بالا است. متاسفانه وقتی درجه سختی بازی را بالاتر می‌برید، موتورهای حریفان شما به گونه‌ای سریع می‌شوند که انگار نه انگار موتوری که در اختیار شماست بهترین موتور کلاس محسوب می‌شود. همین مسئله باعث می‌شود که عملا بازی روی درجه‌های سختی زیاد چیزی جز وقت تلف کردن نباشد و حتی قابلیت Rewind هم نمی‌تواند به این شرایط کمکی بکند. اما یک مورد خوب هم این وسط وجود دارد که تنظیمات متنوع بخش‌های مربوط به مسابقه است و گستردگی آن تاحدودی مرا به یاد Forza Horizon 4 می‌اندازد که به شما کمک می‌کند چالش موردنظرتان را با دقت بیشتری در بازی پیاده کنید، هر چند که هوش مصنوعی خیلی مناسب از آب درنیامده باشد.

با گذر از همه این موارد، بازی به جز بخش کریر مود دارای حالت‌های دیگری هم هست که در نوع خود به عنوان زنگ تفریحی کوتاه می‌توانند نقش موثری ایفا کنند. برای مثال مسابقات درگ یکی از همین موارد است که به خوبی پیاده‌سازی شده و چقدر خوب می‌شد که این تنوع‌ها در بخش Career نیز بیشتر به چشم می‌آمد، اما به هر حال سازندگان آن‌طور که باید به این موضوع توجهی نداشتند. در کنار این‌ها، یکی دیگر از تنوع‌های نسبتا خوب بازی که تاحدودی تعداد کم پیست‌ها را جبران می‌کند، مسابقات شبانه و آب و هواهای گوناگونی است که استفاده از آن‌ها تاحدودی توانسته از تکراری شدن بازی جلوگیری کند.

Ride 3

Ride 3 یکی از بدترین صداگذاری‌های ممکن را دارد که هیچ کمکی در انتقال هیجان به بازیکن نمی‌کند

دست آخر اما، باید در مورد گرافیک بازی و صداگذاری‌های آن هم صحبت کنیم که ایرادهای مهمی در آن‌ها دیده می‌شوند. اول از همه بگذارید از صداگذاری بسیار بد بازی بگویم که به جز زوزه موتورها چیزی در حین تجربه بازی به گوشتان نخواهد رسید. در حالی که همیشه بازی‌های ریسینگ می‌توانند با طراحی درست صداهای وسایل نقلیه و محیط اطراف هیجان فوق‌العاده‌ای را به بازیکن القا کنند، اینجا اصلا از این خبرها نیست. مشکل کار از اینجا شروع می‌شود که اصلا صدایی از موتورهای اطراف شما در نمی‌آید، مثل که به جز شما هیچ موتوری در این پیست مسابقه نمی‌دهد و همین هم یکی از هیجان‌های صوتی فوق‌العاده‌ای را که در هر اثر ریسینگی مربوط به سبقت ماشین‌ها یا موتورها از همدیگر می‌شود، از بازی گرفته است. محیط اطراف بازی هم نه تماشاگری هست که صدایی داشته باشد و نه اینکه چپ کردن موتور یا وارد شدن به شانه‌های خاکی افکت‌های صوتی خاصی ایجاد می‌کند. به همین دلیل هم راید 3 واقعا تجربه صوتی آزاردهنده‌ای ارائه می‌دهد که هیچ‌رقمه هیجانی در آن وجود ندارد. با این حال، گرافیک بازی به ویژه در طراحی موتورها بسیار خوب کار شده است و از این نظر قطعا رضایت شما را به خودش جلب خواهد کرد، اما در کنار این، طراحی محیط اطراف بعضی از پیست‌ها بسیار ابتدایی و ساده شکل گرفته است که یک حس پوسیدگی عجیبی را به شما منتقل خواهد کرد. البته این مسئله در مورد پیست‌های داخل شهر صادق نیست. فیزیک موتورها و برخوردهایی که باعث سقوط شما از موتور می‌شوند هم حالتی طبیعی و قابل قبول دارند. به ویژه خم شدن شخصیت اصلی در سر پیچ‌‌ها که حالت واقع‌گرایانه‌ای را به بازی بخشیده است.

Ride 3

با جمع کردن تمام این ویژگی‌ها خوب بود، می‌توان گفت که بازی Ride 3 اثری نیست که طرفداران سبک ریسینگ نیازی به تجربه‌اش داشته باشند، اما اگر خیلی وقت است که دلتان برای موتورسواری داخل پیست لک زده است، راید 3 شاید بتواند برای مدت کوتاهی این عطش را برطرف کند. این بازی، اثری نیست که با این سطح از کیفیت بتواند جایگاه خوبی میان ریسینگ‌های موجود به‌دست آورد، اما با توجه به فقر شدیدی که در زمینه آثار موتورسواری وجود دارد، تجربه راید 3 هم شاید غنیمتی برای عاشقان این رشته باشد، هر چند که مشکلات آن نسبتا زیاد و عمر لحظات لذت‌بخشش کم است.

این بازی روی پلتفرم پی‌سی بررسی شده است. 


منبع زومجی

Ride 3

بازی Ride 3 به عنوان یک اثر ریسینگ باید تمام تمرکزش را روی بخش‌های مختلف گیم‌پلی خود می‌گذاشت تا لغزش‌های بی‌مورد باعث از دست رفتن مخاطبانش نشود، اما متاسفانه مشکلات غیرقابل حلی که در طراحی مسابقات بازی وجود دارد، و همچنین جزئیات و ریزه‌کاری‌هایی که نبودشان به شدت احساس می‌شود، باعث شده است تا علی‌رغم شبیه‌سازی درست و قابل قبول موتورسواری داخل پیست، این اثر نتواند سرگرمی طولانی مدتی برای مخاطبانش باشد و فقط می‌تواند یک مسکن کوتاه‌مدت برای عاشقان رشته موتورسواری تلقی شود که به لطف کمبود آثار قابل توجه در این سبک، خودی نشان می‌دهد.
مهرداد خیاط محمدی

6.5

نقاط قوت

  • + پیاده‌سازی واقعی کنترل و هندلینگ موتورها
  • + تعداد بالا و تنوع زیاد موتورها
  • + امکانات تیونینگ و شخصی‌سازی زیاد
  • + طراحی خوب موتورها از نظر گرافیکی
  • + تنظیمات مختلف در بخش مربوط به مسابقات

نقاط ضعف

  • - ایراد اساسی در طراحی مسابقات و تنوع پایین آن‌ها
  • - خسته‌کننده و تکراری شدن بازی
  • - صداگذاری بسیار بد و بدون هیجان
  • - سختی غیرمنطقی هوش مصنوعی در درجه‌های بالاتر
اسپویل
برای نوشتن متن دارای اسپویل، دکمه را بفشارید و متن مورد نظر را بین (* و *) بنویسید
کاراکتر باقی مانده