برند های لوکس عطر |ماه 24

«لوکس» در عطر لزوماً به معنای قیمت بالاتر نیست؛ بیش از هر چیز به کیفیت پیوسته، دقت فرمولاسیون، انتخاب مواد اولیه ممتاز و هویت بویاییِ قابل‌تشخیص برمی‌گردد. در این سطح، برخی خانه‌های عطرسازی با معماری دقیق آکوردها، کنترل کیفی سخت‌گیرانه و پرداخت تمیز، رایحه‌هایی ارائه می‌کنند که هم در ساختار و هم در کاربری، استانداردی بالاتر را نشان می‌دهند.

در ادامه همراه ما باشید تا بر اساس همین معیارها، چند خانهٔ عطرسازیِ لوکس را با هم مرور کنیم.

کرید؛ نامی سلطنتی در دنیای عطر. دلیل این جایگاه تنها کیفیت رایحه‌ها نیست، بلکه مجموعه‌ای از ویژگی‌هاست که طی قرن‌ها ساخته و تثبیت شده‌اند.

کرید از سال 1760 تاکنون یک برند خانوادگی باقی مانده است؛ هنری که از جیمز کرید تا نسل امروز (الیور و اروین) منتقل شده و همین استمرار، به نام «کرید» هویتی اصیل داده است. مشتریان نخستین این خانه، دربارهای سلطنتی اروپا بودند؛ انگلستان، فرانسه و اسپانیا—و همین ارتباط تاریخی باعث شد نام کرید با اشرافیت و لوکس‌گرایی گره بخورد.

این برند هیچ‌گاه خود را «ارزان» نکرد. حتی در اوج محبوبیت Aventus، که به پرفروش‌ترین کار کرید بدل شد، قیمت و جایگاهش تغییر نکرد و پرستیژ خود را حفظ کرد. به قول بازاری‌ها، کرید حاضر نشد عامه‌پسند شود. روایت دیگرِ لوکس‌گرایی در کرید، روش تولید کارگاهی و دستی است؛ برندی که هنوز هم ترکیب فرمول‌ها و روایت «آتلیه‌ای» خود را زنده نگه داشته است.

کرید به‌مرور به یک نماد فرهنگی بدل شد. Aventus یا Green Irish Tweed فقط عطر نیستند؛ نشانه‌ای از جایگاه اجتماعی‌اند—همان‌طور که یک ساعت رولکس برای بسیاری نماد لوکس‌گرایی است. در کنار همهٔ این عوامل، انحصار توزیع نیز تصویر لاکچری برند را تقویت کرده است؛ کرید همواره فروشش را محدود به بوتیک‌های اختصاصی و فروشگاه‌های خاص کرده و هیچ‌گاه به فروش انبوه تن نداده است.

زرژوف؛ لوکس‌گرایی شاعرانه‌ی ایتالیا. این برند نه‌فقط به‌دلیل کیفیت رایحه‌ها، بلکه به‌خاطر نگاه هنری و روایت‌محور خود در دنیای عطر جایگاهی ویژه یافته است. زرژوف توانست با ترکیب مواد اولیه‌ی کمیاب، طراحی بطری‌های کلکسیونی و الهام از تاریخ و هنر ایتالیا، تجربه‌ای خلق کند که فراتر از «خوشبو بودن» صرف است.

زرژوف در سال 2003 به دست سرجیو مومو در تورین ایتالیا بنیان‌گذاری شد. چند سال بعد، او با معرفی لاین Casamorati 1888 ادای دینی به یکی از خانه‌های تاریخی عطرسازی قرن نوزدهم انجام داد. کازاموراتی میراث گذشته را با زبان امروز بازآفرینی کرد: طراحی‌های آرت‌نوو، بسته‌بندی‌های رنگارنگ و رایحه‌هایی که ترکیبی از جسارت مدرن و اصالت کلاسیک بودند. همین ترکیب نوستالژی و نوآوری باعث شد کازاموراتی به یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین لاین‌های لوکس زرژوف در سراسر جهان بدل شود.

در میان تولیدات این لاین، برخی از عطرهای کازاموراتی مردانه بیش از دیگران توجه بازار را جلب کرده‌اند؛ رایحه‌هایی که هم قدرت و ماندگاری دارند و هم وجه شاعرانه‌ی برند را حفظ می‌کنند. آثاری مانند Casamorati 1888 با امضای گرم و ادویه‌ای، یا Naxos با تلفیق تنباکو، عسل و مرکبات، به‌خوبی نشان می‌دهند چرا این لاین میان آقایان طرفداران پرشوری دارد. در کنار آن‌ها، کارهایی مثل Lira یا Dama Bianca نیز برای علاقه‌مندان به روایح شیرین و رمانتیک انتخاب‌های شاخصی محسوب می‌شوند.

مارلی؛ بازآفرینی شکوه ورسای در دنیای امروز. دلیل جایگاه ویژه‌ی این برند تنها کیفیت رایحه‌ها نیست، بلکه مجموعه‌ای از ویژگی‌هاست که آن را به یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌های لوکس عطر در جهان تبدیل کرده است.

مارلی در سال 2009 توسط ژولین اسپرشر (Julien Sprecher) در پاریس تأسیس شد. الهام او از دوران لویی پانزدهم بود؛ پادشاهی که به «پادشاه عطرها» شهرت داشت و کاخ ورسای و عمارت شاتو دو مارلی‌اش به محلی برای برگزاری محافل عطرآگین بدل شده بود. همین ارتباط تاریخی باعث شد نام «مارلی» از همان آغاز با میراث سلطنتی و اشرافی گره بخورد.

این برند از ابتدا مسیر خود را مشخص کرد: ساخت عطرهایی قدرتمند و ماندگار که هم در طراحی و هم در شخصیت بویایی، هویتی اشرافی و لوکس داشته باشند. بطری‌های مارلی با نماد اسب‌های حکاکی‌شده، یادآور مسابقات اسب‌دوانی سلطنتی فرانسه‌اند و خودِ این طراحی به پرستیژ برند افزوده است.

پارفومز د مارلی هیچ‌گاه خود را به سطحی عامه‌پسند تقلیل نداد. حتی با وجود موفقیت جهانی عطرهایی مثل Layton یا Herod، جایگاه قیمتی و لوکس خود را حفظ کرد و روایت تاریخی‌اش را زنده نگه داشت. ترکیب‌های این برند اغلب غنی، پرقدرت و با ماندگاری بالا طراحی می‌شوند؛ درست همان چیزی که از یک عطر سلطنتی انتظار می‌رود.

در گذر زمان، برخی آثار مارلی به نمادهای فرهنگی معاصر بدل شدند. «Layton» با انرژی گرم و ادویه‌ای، «Herod» با تنباکوی باشکوه، «Pegasus» با ترکیب وانیل و بادام تلخ، و «Delina» که به‌ویژه میان بانوان محبوبیت جهانی پیدا کرده، همه نشان می‌دهند چرا این برند توانسته مرزهای جغرافیایی را پشت سر بگذارد.

شنل؛ توازن و ظرافت در بالاترین سطح. جایگاه این برند تنها به‌خاطر شهرت جهانی‌اش نیست؛ بلکه نتیجه‌ی ترکیبی از تاریخچه‌ی غنی، هویت منحصربه‌فرد و استانداردهای کیفی سخت‌گیرانه است که شنل را در رده‌ی لوکس‌ترین نام‌های عطرسازی جهان قرار داده است.

شنل از دهه‌ی 1920 با معرفی Chanel No.5 مسیر تازه‌ای در صنعت عطر گشود. این عطر نماد مدرنیته بود؛ رایحه‌ای که همزمان ساده و پیچیده، تمیز و ماندگار بود. موفقیت No.5 باعث شد شنل به‌عنوان یک خانه‌ی پیشگام شناخته شود و از همان زمان، معیارهای خودش را برای کیفیت و خلاقیت بنا کند.

هویت شنل در عطرسازی با همان فلسفه‌ای شکل گرفت که کوکو شنل در مد دنبال می‌کرد: سادگیِ لوکس و وقار بی‌زحمت. این خانه هیچ‌گاه به دنبال هیاهوی زودگذر نبوده؛ بلکه همیشه روی ظرافت، تعادل و ماندگاری تمرکز کرده است. از No.5 تا Coco Mademoiselle و Bleu de Chanel، همه‌ی آثار این برند توازنی میان جذابیت عمومی و وقار لوکس را نشان می‌دهند.

شنل هیچ‌گاه کیفیت را فدای بازار انبوه نکرد. تولید محدود، کنترل دقیق مواد اولیه و همکاری با عطرسازان نامدار (از ارنست بو تا ژاک پولژ و امروز اولیویه پولژ) هویت برند را در بالاترین سطح نگه داشته است.

با گذر زمان، بسیاری از عطرهای شنل به نمادهای فرهنگی بدل شدند. Coco Mademoiselle به نشانه‌ی زن مدرن و آزاداندیش قرن بیست‌ویکم تبدیل شد، و Bleu de Chanel با امضای خنک و مردانه‌اش جایگاه ویژه‌ای میان آقایان پیدا کرد. این آثار نه‌فقط عطر، که بیانیه‌ای از استایل و شخصیت به حساب می‌آیند.

لویی ویتون؛ سفر لوکس در قالب عطر. این نام بیش از هر چیز با دنیای مد و چرم شناخته می‌شود، اما ورودش به عطرسازی هم با همان فلسفه‌ی خاص همراه بود: روایت تجربه‌ی سفر، کشف و ماجراجویی، در قالب رایحه‌هایی تمیز، مدرن و ظریف. دلیل قرار گرفتن لویی ویتون در میان لوکس‌ترین برندهای عطر نه فقط جایگاه تاریخی‌اش در صنعت مد، بلکه کیفیت بالا، طراحی منحصربه‌فرد و روایت‌های خاصی است که در هر عطر بازتاب می‌یابد.

گرچه نخستین تلاش‌های این برند در عطر به دهه‌ی 1920 برمی‌گردد، اما بازگشت رسمی و جدی به عطرسازی در سال 2016 با همکاری عطرساز برجسته ژاک کاوالیه بلترود (Jacques Cavallier-Belletrud) صورت گرفت. او با الهام از فلسفه‌ی «سفر و کشف»، مجموعه‌ای از عطرها را طراحی کرد که هرکدام پنجره‌ای به یک تجربه‌ی حسی تازه بودند؛ از دریچه‌ی مدیترانه گرفته تا شرق دور.

لویی ویتون در عطر نیز همان مسیری را دنبال کرد که در مد طی کرده بود: تمرکز بر کیفیت ممتاز، روایت منحصربه‌فرد و عرضه‌ی محدود. بطری‌ها طراحی مینیمال و مدرن دارند، با درپوش فلزی و شیشه‌ای شفاف که یادآور سادگی لوکس است. همین ترکیب باعث شد این برند حتی در دنیای عطر هم فوراً به‌عنوان یک نام لوکس شناخته شود.

در میان آثار شاخص لویی ویتون می‌توان به Ombre Nomade با رایحه‌ی عودی و شرقی، Matière Noire با ترکیب گلی–چوبی مرموز، Rose des Vents با هاله‌ای رمانتیک و گلی، و Imagination با ساختاری تازه و شفاف اشاره کرد. هر یک از این عطرها نه فقط یک رایحه، بلکه «سفری شخصی» برای مخاطب هستند.

لویی ویتون با محدود کردن توزیع به بوتیک‌های اختصاصی و فروشگاه‌های لوکس، پرستیژ برند خود را در عطر نیز حفظ کرده است. این سیاست باعث می‌شود هر تجربه‌ی خرید، مانند باز کردن چمدان‌های افسانه‌ای لویی ویتون، حس انحصار و ویژه بودن داشته باشد.

لوکس بودن در دنیای عطر، تنها به قیمت بالا یا شهرت یک برند خلاصه نمی‌شود؛ بلکه حاصل مجموعه‌ای از عوامل است: میراث تاریخی، هویت خانوادگی یا هنری، کیفیت پایدار، روایت منحصربه‌فرد، طراحی شاخص و انحصار در توزیع.

کرید با اصالت سلطنتی و استمرار چندصدساله‌اش، زرژوف و لاین کازاموراتی با روایت شاعرانه‌ی ایتالیایی، مارلی با بازآفرینی شکوه ورسای، شنل با فلسفه‌ی سادگیِ لوکس و ماندگاری نمادهایش، و لویی ویتون با نگاه معاصر و الهام از سفر، هرکدام به شیوه‌ای متفاوت نشان داده‌اند که «لوکس‌گرایی» در عطر یعنی ترکیب هنر، تاریخ و کیفیت در بالاترین سطح.

برای علاقه‌مندان، شناخت این برندها صرفاً آشنایی با چند نام تجاری نیست؛ بلکه آشنایی با داستان‌هایی است که در هر قطره عطر روایت می‌شوند. همین داستان‌هاست که باعث می‌شود این نام‌ها، فارغ از گذر زمان، همچنان معیار سنجش در صنعت عطر باقی بمانند.