بررسی عملکرد گیمینگ آیفون 17؛ گرافیک AAA با غول جدید اپل

چند هفته از عرضه رسمی خانواده‌ی آیفون 17 می‌گذرد و نکات برجسته‌ای که اپل روی آن‌ها مانور داد، به‌سرعت توجه رسانه‌ها و البته موبایل گیمرها را به خود جلب کرده‌ است: تراشه جدید A19 Pro ساخته‌شده با فرایند ۳ نانومتری، بازگشت به بدنه یک‌پارچه آلومینیومی و فناوری خنک‌کننده مبتنی بر محفظه بخار که اپل آن را برای پایداری عملکرد در کارهای سنگینی مانند اجرای بازی‌‌های گرافیکی معرفی کرده است. این ترکیب سخت‌افزاری همراه با بهینه‌سازی‌های iOS 26 باعث شده تا بررسی‌های اولیه از بهبود محسوس در عملکرد و عمر باتری آن حکایت داشته باشند. همچنین بحث‌هایی درباره توانایی واقعی دستگاه در ارائه تجربه‌ای نزدیک به کنسول‌های بازی مطرح می‌شود که نیاز به اعتبارسنجی دارد.

سؤال کلیدی که باز هم در مرکز توجه‌ها قرار می‌گیرند این است که آیا این ارتقاءهای سخت‌افزاری و راهکارهای مدیریت حرارتی در کاربرد واقعی و نه فقط اعداد و بنچ‌مارک‌ها، می‌تواند کیفیت گیمینگ در سطح کنسول‌های بازی را برای یک گوشی موبایل فراهم کند؟ نتایج عملکرد خام تراشه A19 Pro و بازخوردهای اولیه‌ی رسانه‌ها نشان می‌دهند که این تراشه در آزمون‌های سنگین گیمینگ فاصله قابل‌توجهی با نسل قبل ایجاد کرده است، اما تجربه پایداری فریم و مدیریت حرارت در تست‌های طولانی، مسائلی است که باید با دقت سنجیده شوند. در ادامه‌ی مقاله به‌صورت دقیق‌تر به این پرسش‌ها می‌پردازیم و نتایج تست‌های گیمینگ، دما، باتری و مقایسه با رقبا را از نگاه دیجیتال فاندری بررسی خواهیم کرد.

پیش از بررسی مستقیم عملکرد گیمینگ آیفون 17 پرو مکس، لازم است نگاهی بیندازیم به مسیر تکامل سخت‌افزاری گوشی‌های اپل طی چند نسل اخیر. آیفون 13 پرو مکس با تراشه‌ی A15 Bionic نخستین گوشی اپل بود که از نمایشگر ۱۲۰ هرتزی ProMotion بهره می‌برد و استاندارد جدیدی را در نمایش روان تصاویر و زمان پاسخ‌گویی کوتاه لمسی در میان محصولات اپل ایجاد کرد. دو سال بعد، آیفون 15 پرو با تراشه‌ی A17 Pro نه‌تنها بازده گرافیکی بالاتری را ارائه کرد، بلکه برای نخستین بار امکان اجرای بازی‌های AAA را به اکوسیستم iOS آورد؛ آثاری مانند Resident Evil Village که تا پیش از آن، تجربه آن‌ها روی یک گوشی موبایل دور از ذهن بود.

در جدول زیر مقایسه‌ای میان مشخصات سخت‌افزاری سه نسل از پرچمداران اپل — آیفون 13 پرو مکس، آیفون 15 پرو و آیفون 17 پرو — مشاهده می‌کنید. این جدول شامل جزئیاتی از جمله نوع تراشه، لیتوگرافی ساخت، ظرفیت رم، و توان پردازش گرافیکی است.

اما پرسش اصلی اینجاست:

این اعداد و ارقام روی کاغذ در دنیای واقعی چه مفهومی دارند؟ برای پاسخ، به سراغ مجموعه‌ای از بنچمارک‌های گرافیکی رفتیم که معیار بهتری از توان واقعی GPU در اجرای بازی‌ها ارائه می‌دهند.

نخستین تست، 3DMark Wild Life Extreme است؛ معیاری که کیفیت بصری در حد کنسول‌های نسل هفتم و هشتم را شبیه‌سازی می‌کند، البته با رندرگیری در رزولوشن بالای 4K. نتایج نشان می‌دهد که آیفون 17 پرو مکس در این آزمون با اختلافی چشمگیر از دو مدل پیشین پیشی می‌گیرد. نرخ فریم متوسط تصاویر از حدود ۲۰ فریم بر ثانیه در آیفون 13 پرو مکس به ۳۳ فریم بر ثانیه در آیفون 17 پرو مکس رسیده و این یعنی افزایشی حدود ۷۵ درصدی در توان گرافیکی خام. ارقام دقیق این عملکرد در جدول بعدی به‌وضوح این اختلاف را نشان می‌دهد.

برای آزمایش دقیق‌تر، بنچمارک Steel Nomad Light به میدان می‌آید؛ ابزاری سنگین‌تر و مدرن‌تر که از ویژگی‌های گرافیکی نسل جدید بهره می‌برد و سخت‌افزار گوشی را به‌صورت جدی‌تر به چالش می‌کشد. جالب است بدانید این تست اصلاً روی آیفون 13 پرو مکس — با ۶ گیگابایت رم — قابل اجرا نیست. اما در اجرای همان آزمون روی آیفون 15 پرو و آیفون 17 پرو مکس، نرخ فریم جهش قابل توجهی پیدا می‌کند و اختلافی حدود ۶۵ درصدی میان آن‌ها ثبت می‌گردد. جزئیات عددی این مقایسه را در جدول بعدی خواهید دید.

در نهایت، به سراغ فناوری Ray Tracing می‌رویم؛ ویژگی‌ای که شاید بتوان آن را مهم‌ترین شاخص نسل جدید بازی‌های ویدیویی دانست. برای سنجش این قابلیت، بنچمارک 3DMark Solar Bay مورد استفاده قرار گرفته است — نسخه‌ای سبک‌تر از آزمون اصلی که با جلوه‌های بازتاب نور محدودتر، نرخ فریم بهتری را روی موبایل ارائه می‌دهد. نتایج این تست حیرت‌انگیز است:

نرخ فریم میانگین از حدود ۱۶ فریم بر ثانیه در آیفون ۱۳ پرو مکس به ۴۲ فریم بر ثانیه در آیفون ۱۷ پرو مکس رسیده؛ جهشی چشمگیر معادل ۲۶۸ درصد افزایش عملکرد در پردازش بازتاب‌های نوری و سایه‌های Real-Time.

چنین ارتقایی نه‌تنها نشان‌دهنده‌ی بلوغ معماری GPU در تراشه‌ی A19 Pro است، بلکه می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود نسل جدیدی از بازی‌های کنسولی به پلتفرم iOS باشد — جایی که مرز میان موبایل و کنسول بیش از هر زمان دیگری کم‌رنگ شده است.

ابزار تست بعدی که سطح دشواری را به‌مراتب افزایش می‌دهد، 3DMark Solar Bay Extreme است؛ نسخه‌ای سنگین‌تر از بنچمارک قبلی که فشار گرافیکی آن در حد بازی‌های نسل نهم کنسول‌هاست. در این آزمون، آیفون 13 پرو مکس اگرچه قادر به اجرای برنامه است، اما عملاً کارایی قابل قبولی ندارد؛ چرا که میانگین نرخ فریم آن تنها ۱٫۸ فریم بر ثانیه است. حتی آیفون 17 پرو مکس نیز با وجود تراشه‌ی قدرتمند A19 Pro نمی‌تواند بیش از ۱۴ فریم بر ثانیه را ارائه دهد. با این حال، همین عدد نشان‌دهنده‌ی جهشی ۷۸۸ درصدی نسبت به مدل چهار سال پیش است؛ اختلافی که اهمیت پیشرفت معماری GPU در نسل جدید را به‌خوبی نشان می‌دهد. آیفون 15 پرو نیز طبق نتایج، در جایگاهی میانه میان این دو دستگاه قرار می‌گیرد. جزئیات کامل این مقایسه در جدول زیر آمده است.

در ادامه، بنچمارک سنگین‌ دیگری با نام Benchmark Breaking Limit به میدان می‌آید — نرم‌افزاری که با بهره‌گیری از جلوه‌های کامل Ray Tracing، تراشه‌ی گرافیکی گوشی را به نهایت توان خود می‌رساند. در این تست، میانگین نرخ فریم آیفون 13 پرو مکس ۶.۶ فریم بر ثانیه، در آیفون 15 پرو ۱۴.۳ فریم بر ثانیه و در آیفون 17 پرو مکس ۳۳.۷ فریم بر ثانیه ثبت شده است. این یعنی پرچمدار جدید اپل تا ۵۰۰ درصد سریع‌تر از مدل چهار سال پیش عمل می‌کند.

اما چه عواملی چنین پیشرفت چشمگیری را ممکن کرده‌اند؟

یکی از مهم‌ترین پاسخ‌ها به فناوری نسل دوم Dynamic Caching بازمی‌گردد؛ سیستمی که در معماری جدید GPU اپل به‌کار گرفته شده است. در نسل اول، این فناوری با تخصیص هوشمند منابع حافظه، از هدررفت فضای گرافیکی جلوگیری می‌کرد، اما حالا در نسخه‌ی دوم، الگوریتم‌های زمان‌بندی و تخصیص داده‌ها به‌صورت پویا و دقیق‌تر عمل می‌کنند. نتیجه آن است که در ورک‌لودهای سنگین گرافیکی، فضای حافظه‌ی کش بسیار بهینه‌تر مدیریت می‌شود و GPU می‌تواند با تأخیر کمتر و توان بالاتر پردازش کند. به زبان ساده، Dynamic Caching نسل دوم باعث می‌شود تراشه در بازی‌های فشرده، کارایی پایدارتر و دمای کمتری از خود نشان دهد.

جالب اینجاست که یکی دیگر از دلایل مهم بهبود عملکرد آیفون 17 پرو مکس، نه در خود تراشه، بلکه در طراحی فیزیکی و سیستم خنک‌کنندگی دستگاه نهفته است. پس از چند سال استفاده از فریم‌های تیتانیومی و استیل ضدزنگ، اپل در نسل امسال دوباره به سراغ آلومینیوم بازگشته است؛ فلزی که رسانایی حرارتی بسیار بالاتری نسبت به دو ماده‌ی یادشده دارد و حرارت تولیدی را سریع‌تر به سطح بیرونی منتقل می‌کند. این تصمیم، همراه با به‌کارگیری فناوری Vapor Chamber (محفظه بخار) در سیستم خنک‌کننده، موجب شده که حرارت از تراشه و ماژول‌های داخلی مؤثرتر دفع شود و دمای کلی دستگاه در حین بازی کاهش یابد.

تست‌های استرس ۲۰ دقیقه‌ای 3DMark Wild Life که میزان پایداری عملکرد پردازنده را زیر فشار حرارتی می‌سنجند، نشان می‌دهند آیفون 17 پرو مکس به ۷۱.۳ درصد پایداری عملکرد دست پیدا می‌کند؛ عددی که نشان می‌دهد دستگاه حتی در دماهای بالا افت توان ناگهانی ندارد. در مقایسه، مدل‌های تیتانیومی و استیل نسل‌های قبل در شرایط مشابه دچار افت عملکرد محسوس‌تری می‌شوند.

در آزمایشی دیگر، نصب یک فن خنک‌کننده‌ی خارجی روی آیفون 17 پرو مکس توانست این پایداری را به حدود ۸۵ درصد افزایش دهد، که خود بیانگر بازده‌ی بالای سیستم حرارتی داخلی گوشی است. همچنین، دمای پشت دستگاه در حین بازی‌های طولانی‌مدت به‌مراتب کمتر از مدل‌های تیتانیومی گذشته گزارش شده، که نشان می‌دهد محفظه بخار و رسانایی بهتر آلومینیوم نقش مؤثری در کنترل حرارت دارند.

در مجموع، نتایج این بخش نشان می‌دهند که اپل نه‌تنها با تراشه‌ی جدید خود گامی بزرگ در جهت افزایش توان گرافیکی برداشته، بلکه با بازنگری در طراحی بدنه و سیستم خنک‌کنندگی، موفق شده پایداری عملکردی را ارائه دهد که اجرای بازی‌های سنگین را برای مدت طولانی‌تر ممکن می‌سازد — بدون آنکه تجربه‌ی کاربر تحت تأثیر گرمای بیش از حد قرار گیرد.

بنچمارک‌ها می‌توانند تصویری از توان تئوریک سخت‌افزار ارائه دهند، اما آنچه عیار واقعی قدرت یک گوشی را مشخص می‌کند، عملکرد آن در میدان عمل و هنگام اجرای بازی‌های واقعی است.

برای اینکه ببینیم قدرت سخت‌افزار آیفون 17 پرو مکس در دنیای واقعی چقدر ملموس است، به سراغ سه بازی کپکام می‌رویم؛ عناوینی که در پلتفرم iOS بازطراحی شده‌اند و توان پردازشی و گرافیکی بالایی می‌طلبند.

• Resident Evil 3 Remake

این بازی یکی از اولین بازی‌های AAA بود که روی موبایل با گرافیک بالا عرضه شد، و اجرای آن با بالاترین تنظیمات گرافیکی، تقریباً تمام توان GPU را به چالش می‌کشد. در تست‌های اولیه، در سکانس‌های آغازین بازی، آیفون 17 پرو توانسته نرخ ۵۰ فریم بر ثانیه را حفظ کند، در حالی که آیفون 15 پرو با همان تنظیمات، به طور میانگین در حدود ۲۸ فریم بر ثانیه عمل می‌کند.

این اختلاف محسوس به ویژه در صحنه‌هایی که افکت‌های نور، ذرات محیطی یا سایه‌های دینامیک زیاد هستند، خودش را نشان می‌دهد؛ جایی که 15 پرو گاهی کاهش محسوس فریم تجربه می‌کند.

در برخی ویدیوهای مقایسه عملکرد این بازی بین نسل‌ها، مشاهده می‌شود که 17 پرو در حالت اولویت گرافیک یا کیفیت بالا فریم‌های پایداری ارائه می‌دهد، حتی در صحنه‌های پیچیده‌تر نسبت به 15 پرو.

• Resident Evil Village

نسخه هشتم از بازی‌های وحشت و بقای کپکام برخلاف نسخه‌های موبایلی ساده‌تر، بار پردازشی بیشتری را در افکت‌های نورپردازی و محیط‌های باز دارد و در نتیجه فشار بیشتری روی سخت‌افزار وارد می‌کند. در بررسی‌های انجام‌شده، اختلاف عملکرد بین 17 پرو و 15 پرو تقریباً ۶۰ درصد گزارش شده است؛ یعنی در بسیاری از صحنه‌ها، آیفون 17 پرو فریم‌ریت به‌مراتب بالاتری را تثبیت می‌کند.

با این حال، هر دو گوشی در این بازی داغ می‌شوند و فشار حرارتی بر واحد پردازشگر گرافیکی بیشتر است. در بررسی‌های ویدیویی دیده شده که ۱۵ پرو تحت بار زیاد دچار نوسانات فریم و افت موقتی می‌شود.

• Death Stranding

این بازی با فضاهای باز، افکت‌های پیچیده و بار گرافیکی زیاد یکی از چالش‌برانگیزترین‌ها برای اجرای روی یک گوشی موبایل است. آیفون 15 پرو گاهی در صحنه‌هایی که در محیط باز اتفاق می‌افتند یا هنگام رانندگی افت فریم تا محدوده‌ی 20FPS را تجربه می‌کند. یکی از مشکلات رایج در چنین بازی‌ها، استاتر ناشی از کامپایل شدن شیدرها (Shader Compilation Stutters) است؛ یعنی زمانی که بازی مجبور است شیدرهای جدید را در حین اجرای گیم‌پلی بسازد، ممکن است به‌طور موقت لگ ایجاد شود. این مسئله در بسیاری از بازی‌های پلتفرم پی سی هم وجود دارد اما مشکل اینجا است که در پلتفرم iOS، گزینه‌های کنترل گرافیک برای رفع یا کاهش این مشکل بسیار محدود است.

پدیده‌ی «شیدرهای سوخته» در نتیجه‌ی این محدودیت‌ها می‌تواند آزاردهنده باشد: به این معنی که در زمان نصب یا در لودینگ، بافت‌ها یا سایه‌ها به‌درستی بارگذاری نشده‌اند و نیاز به بازخوانی دارند.

در نسخه ویژه‌ی طراحی شده برای آیفون 17 پرو، اجرای Death Stranding عملکرد به مراتب بهتری نسبت به 15 پرو مشاهده شده است؛ شاید آیفون بهترین پلتفرم برای تجربه این بازی نباشد اما در کل باید گفت که حداقل آیفون 17 پرو می‌تواند نرخ فریم حداقلی ۳۰ فریم بر ثانیه را برای مدت زمان بیشتر و مداوم‌تری حفظ کند.

• Resident Evil 4 Remake

در اجرای نسخه‌ی بازسازی‌شده Resident Evil 4 روی آیفون، نتایج به دست آمده نشان ‌می‌دهند که آیفون 17 پرو می‌تواند بازی را در وضوح بالاتر با نرخ فریم مناسب‌تری اجرا کند. . آیفون 15 پرو در اینجا بازی را با گرافیک پایین تری اجرا کرده و رزولوشن داخلی تصاویر آن نیز تا 300p کاهش یافته است. با این حال همچنان افت عملکرد در طول بازی و به خصوص صحنه های مبارزات شلوغ کاملاً مشهود است. بسیاری از این افت فریم‌ها نیز به کامپایل شدن شیدرها در جریان گیم پلی بازی مربوط می‌شوند.

• Assassin’s Creed Mirage

این بازی از جمله بازی‌های کنسولی به شمار می‌رود که به‌صورت کامل برای پلتفرم iOS بازطراحی شده است. هر دو مدل آیفون 15 پرو و آیفون 17 پرو قادرند بازی را در تنظیمات Medium با نرخ فریم پایدار حدود ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا کنند. با این حال، تفاوت اصلی در میزان پایداری فریم و زمان پاسخ فریم‌ها (Frame Time) است.

آیفون 15 پرو در صحنه‌های شلوغ شهر یا هنگام اجرای انیمیشن‌های سنگین افت فریم‌های محسوس و فریم‌تایم‌های طولانی‌تری را تجربه می‌کند. در مقابل، آیفون 17 پرو عملکرد روان‌تر و پایدارتری دارد و توانسته ثبات فریم‌ها را در حدی حفظ کند که تجربه بازی برای کاربر بدون لگ‌های آزاردهنده باقی بماند.

البته این بدان معنا نیست که عملکرد آیفون جدید کاملاً بی‌نقص است. در نسخه iOS این بازی نیز Shader Compilation Stutter به چشم می‌خورد؛ همان مکث‌های کوتاهی که در لحظات بارگذاری افکت‌های جدید یا ورود به محیط‌های تازه رخ می‌دهد. با این حال شدت این استاترها نسبت به نسل قبل کاهش محسوسی یافته است.

در حالی که با تنظیمات Medium هر دو گوشی عملکردی نزدیک دارند، با تغییر تنظیمات به Ultra Quality، اختلاف عملکرد به‌وضوح نمایان می‌شود. آیفون 15 پرو در این حالت عملاً از نفس می‌افتد و نرخ فریم تصاویر آن تا حدود 12FPS سقوط می‌کند؛ حرکات شخصیت‌ها کند و شبه‌اسلوموشن می‌شود و عملاً تجربه بازی از بین می‌رود.

اما آیفون 17 پرو مکس با همان تنظیمات گرافیکی بالا، همچنان قادر است نرخ فریم را در محدوده‌ی ۲۷ تا ۳۰ فریم بر ثانیه حفظ کند — عددی که برای یک بازی در سطح کنسول‌های نسل هشتم روی یک گوشی موبایل، کاملاً چشمگیر است.

• Grid Legends

از سوی دیگر، Grid Legends با موتور گرافیکی متفاوت و ساختاری سبک‌تر، یکی از بهترین تجربه‌های ریسینگ روی پلتفرم موبایل محسوب می‌شود. در اینجا آیفون 17 پرو باز هم عملکردی مثال‌زدنی از خود نشان می‌دهد.

در حالت Performance Mode، بازی با رزولوشن داخلی ۷۴۷p و بدون نیاز به Upscaling اجرا می‌شود و نرخ فریم هدف ۶۰ فریم بر ثانیه را تقریباً به‌صورت ثابت حفظ می‌کند. در این حالت خبری از Shader Compilation Stutter نیست و بازی با نرمی کامل اجرا می‌شود.

در مقایسه، آیفون 15 پرو نرخ فریم پایین‌تری دارد و معمولاً در محدوده‌ی ۴۰ فریم بر ثانیه عمل می‌کند، ضمن این که در برخی مسیرها یا مسابقات سنگین‌تر افت رزولوشن قابل‌توجهی نیز مشاهده می‌شود.

در مجموع، آیفون 17 پرو مکس توانسته در اجرای بازی‌های هم‌رده‌ی کنسول‌های PS4 عملکردی کاملاً رضایت‌بخش ارائه دهد. این گوشی در بسیاری از عناوین سنگین قادر است نرخ فریم پایدار ۳۰ تا ۶۰ را حفظ کند، در حالی که آیفون 15 پرو در همین شرایط معمولاً دچار افت عملکرد می‌شود.

البته باید در نظر داشت که بیشتر بازی‌هایی که در این تست‌ها بررسی شدند — از جمله Resident Evil Village و Mirage و Death Stranding، فعلاً به‌صورت انحصاری برای سیستم‌عامل iOS عرضه شده‌اند. بنابراین مقایسه مستقیم آن‌ها با گوشی‌های اندرویدی پرچمدار مانند Samsung Galaxy S25 Ultra از نظر نرم‌افزاری ممکن نیست؛ چراکه بسیاری از پورت‌های AAA هنوز برای اندروید منتشر نشده‌اند. با این حال از نظر سخت‌افزاری، می‌توان گفت آیفون 17 پرو با تراشه A19 Pro اکنون به نقطه‌ای رسیده که اجرای بازی‌های کنسولی روی موبایل را به تجربه‌ای واقعی و نه نمایشی تبدیل می‌کند.

تغییرات آیفون 17 پرو مکس تنها محدود به تراشه و GPU نیست. اپل امسال پس از چند نسل استفاده از فریم‌های تیتانیومی و استیل ضدزنگ، بار دیگر به بدنه‌ای آلومینیومی بازگشته است. این تصمیم در نگاه اول ممکن است به‌عنوان یک عقب‌گرد تلقی شود، اما در واقع هدف اصلی آن بهبود رسانایی حرارتی (Thermal Conductivity) بدنه بوده است. آلومینیوم نسبت به تیتانیوم تقریباً سه برابر سریع‌تر گرما را از سطح داخلی به بیرون منتقل می‌کند؛ موضوعی که در طول اجرای بازی‌های سنگین به‌وضوح تأثیر خود را نشان می‌دهد.

اپل در آیفون 17 پرو مکس از سیستم خنک‌کننده‌ی مبتنی بر Vapor Chamber یا همان محفظه بخار استفاده کرده است؛ فناوری‌ای که پیش‌تر در گوشی‌های گیمینگ اندرویدی مانند ROG Phone یا RedMagic دیده بودیم. در این سیستم، گرمای تولیدشده توسط تراشه A19 Pro از طریق لایه‌ای حاوی مایع ویژه جذب و به سراسر بدنه منتقل می‌شود تا از تجمع حرارت در یک نقطه جلوگیری شود. نتیجه، دمای سطحی پایین‌تر و پایداری بالاتر فریم‌ریت در بازی‌های طولانی است.

در تست استرس ۲۰ دقیقه‌ای 3DMark Wild Life Extreme Stress Test، آیفون 17 پرو مکس توانسته ۷۱.۳ درصد پایداری عملکرد را حفظ کند؛ در حالی که آیفون 15 پرو در همین تست به حدود ۵۷ درصد سقوط می‌کند. نصب یک فن کوچک خارجی روی بدنه نیز موجب افزایش پایداری تا بیش از ۸۵ درصد می‌شود — رقمی که حتی با برخی لپ‌تاپ‌های گیمینگ سبک قابل مقایسه است. این نتایج نشان می‌دهند که ترکیب طراحی آلومینیومی و محفظه بخار، تأثیری واقعی و نه تبلیغاتی در حفظ عملکرد گوشی دارد.

از سوی دیگر، عملکرد باتری نیز به لطف فرآیند ساخت ۳ نانومتری نسل دوم TSMC و بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری iOS 26 پیشرفت محسوسی داشته است. در تست‌های طولانی گیمینگ (شامل اجرای متناوب بازی‌های سنگینی چون Resident Evil Village و Assassin’s Creed Mirage) آیفون 17 پرو مکس حدود ۵ ساعت و ۴۵ دقیقه گیمینگ مداوم را پیش از رسیدن به سطح شارژ ۲۰٪ تحمل کرده است؛ در حالی که آیفون 15 پرو مکس در شرایط مشابه حدود ۴ ساعت و ۱۰ دقیقه دوام آورد. علاوه بر این، گرمایش کمتر بدنه باعث می‌شود بازده باتری در جلسات طولانی افت ناگهانی نداشته باشد.

با مرور عملکرد آیفون 17 پرو مکس در بنچمارک‌های سنگین، تست‌های گرافیکی واقعی و بازی‌های AAA، می‌توان گفت اپل بالاخره توانسته به هدفی که سال‌ها به‌صورت غیرمستقیم دنبال می‌کرد نزدیک شود: تجربه‌ی گیمینگ واقعی در سطح کنسول، روی موبایل.

در اغلب تست‌های انجام‌شده، آیفون 17 پرو مکس نه‌تنها فاصله‌ی محسوسی با مدل‌های دو و چهار سال قبل خود ایجاد کرده، بلکه در برخی زمینه‌ها به عملکرد دستگاه‌های گیمینگ تخصصی اندرویدی نیز نزدیک شده است. تفاوت فریم‌ریت میان آیفون 17 پرو و 15 پرو در بازی‌هایی مثل Resident Evil 3 Remake و Death Stranding از ۶۰ تا ۷۵ درصد گزارش شده، در حالی که در تست‌های سنگین‌تر مانند Solar Bay Extreme این اختلاف حتی از ۷۰۰ درصد هم فراتر رفته است.

اما نکته‌ی مهم این است که اپل برخلاف سازندگان گوشی‌های گیمینگ مانند ASUS و REDMAGIC، هرگز دستگاهی با تمرکز کامل بر بازی تولید نکرده است. گوشی‌هایی مانند ROG Phone 9 Pro و REDMAGIC 10 Pro از طراحی ماژولار، پدهای خنک‌کننده‌ی فعال، نمایشگرهای با نرخ رفرش ریت ۱۶۵ هرتز و رابط کاربری اختصاصی گیمینگ بهره می‌برند. در حالی که آیفون 17 پرو/مکس بدون استفاده از هیچ‌یک از این امکانات، توانسته از نظر پایداری فریم، دما و بازده گرافیکی در بسیاری از بازی‌ها عملکردی در همان سطح یا نزدیک به آن‌ها ارائه دهد.

در واقع، عملکرد تراشه‌ی A19 Pro در تست‌های گرافیکی به‌قدری چشمگیر بوده که در برخی سناریوها از جدیدترین تراشه‌های اسنپدراگون — قلب تپنده‌ی پرچمداران اندرویدی — پیشی گرفته است. البته در سناریوهایی که شامل پردازش حرارتی ممتد یا اجرای طولانی بازی‌های سنگین می‌شوند، گوشی‌های گیمینگ اندرویدی با بهره‌گیری از فن‌های اکتیو و سیستم خنک‌کننده‌ی چندلایه، هنوز در حفظ پایداری مطلق مزیت دارند.

با این حال، از منظر تجربه‌ی کاربر واقعی، آیفون 17 پرو نقطه‌ی تلاقی عملکرد فنی بالا و سادگی طراحی است. بدنه‌ی آلومینیومی جدید به‌خوبی گرما را دفع می‌کند، سیستم Vapor Chamber ثبات عملکرد را تضمین می‌کند، و بهینه‌سازی‌های iOS 26 اجازه می‌دهد منابع سخت‌افزاری با بازدهی بالا به کار گرفته شوند. در نتیجه، گوشی بدون نیاز به لوازم جانبی خاص، توانسته تجربه‌ای نزدیک به کنسول را ارائه دهد — تجربه‌ای که تا همین چند سال پیش روی موبایل غیرممکن به نظر می‌رسید.

به طور خلاصه، آیفون 17 پرو مکس را شاید نتوان بهترین گوشی گیمینگ دنیا نامید، اما بی‌تردید پایدارترین و کارآمدترین گوشی گیمینگ غیرتخصصی حال حاضر است؛ دستگاهی که نشان می‌دهد مرز میان تلفن هوشمند و کنسول دستی روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود.

در پایان نظرات خود را در اینباره با زومجی و سایر کاربران در میان بگذارید.