اولین نگاه به بازی ایرانی خاله قزی

در مورد خاله قزی قبلا زیاد شنیده بودم و خودمان هم در زومجی ، چندتایی خبر با تصاویر این بازی منتشر کرده بودیم، اما تا زمانی که به دیدار بچه‌های این استودیو رفتم و بازی را از نزدیک مشاهده و تجربه کردم، ذهنیت آنچنان خوبی به بازی نداشتم. شاید دلیل عمده‌ی این ذهنیت نه چندان خوب، اسم بازی بود: خاله قزی!

بیشتر ما شخصیت خاله قزی را می‌شناسیم. البته بهتر است بگوییم ما قدیمی‌ها. شخصیتی که بیشتر به حال و هوای کودکانه می‌خورد و داستان‌های زیادی درباره‌اش تعریف شده است که شاید معروف‌ترین آن‌ها، خاله قزی سریال پرطرفدار خوش‌نشین‌ها بوده باشد. اما استودیو آنو چه فکرهایی برای این شخصیت محبوب در سر دارد؟ چیزی که من متوجه شدم، این است که استودیو آنو تمام توان خود را به کار بسته تا بتواند هم شخصیت خاله قزی را دوباره در ذهن مردم به خصوص گیمرها احیا کند و هم در مسیری کاملا صحیح و استاندارد فعالیت داشته باشد. نمی‌دانم خاله قزی در سبک‌های دیگر مانند اکشن ماجراجویی سوم شخص یا تیراندازی اول شخص (!) چطور می‌شد، اما مطمئنم انتخاب سبک پلتفرمینگ برای این بازی و الهام گیری به جا و کاملا حساب شده از بازی‌های هم سبک مانند Rayman، صحیح‌ترین و هوشمندانه‌ترین حرکت استودیو آنو بوده است.

پروژه‌ی خاله قزی با اینکه در ظاهر، جزو بازی‌های مستقل محسوب می‌شود، اما تیم تولید این بازی نسبت به دیگر تیم‌ها از تعداد و وسعت بیشتری برخوردار است. طبق گفته استودیو آنو، تیم‌های این استودیو در سه منطقه‌ی تهران، کاشان و کردستان مشغول به فعالیت هستند و حتی تیمی که در تهران ساکن است، دو بخش مجزا دارد. استودیو آنو برای تمرکز هر چه بیشتر روی بازی خاله قزی، دو سال پیش تیمی کاملا جدید را مخصوص تولید بازی تشکیل داد که از آن زمان علاوه بر اینکه تیم کار ساخت بازی را پیش گرفتند، افراد جدید را هم به لیست خودشان اضافه کردند که یکی از این افراد، حمیدرضا نیکوفر است که در قالب سرپرست گیم دیزاین و مدیر نوآوری، چند ماهی است که در تیم توسعه خاله قزی فعالیت می‌کند.

برگردیم به استودیو و زمانی که حمیدرضا از من برای انجام بازی دعوت کرد. بدون هیچ گونه ذهنیت قبلی، بازی برای من اجرا شد. شاید جذاب‌ترین بخش کل تجربه‌ی یکی دو ساعته‌ی من از بازی خاله قزی، میان‌پرده اولیه بازی بود. انیمیشنی چند دقیقه‌ای که کارگردانی بسیار حرفه‌ای داشت و از کیفیت هنری و حتی فنی قابل قبولی برخوردار بود. با اینکه این افتتاحیه نسبتا هم طولانی بود، اما به قدری صحنه‌ها رنگارنگ و جذاب بودند که این طولانی بودن اصلا مهم نبود. از طرفی، شخصیت‌هایی که مردمان روستا بودند، بامزه و خنده دار طراحی شده بودند و این موضوع را به خوبی نشان می‌دادند که تک تک این کاراکترها پتانسیل شهرت و محبوبیت را بین اقشار مختلف جامعه دارند. درست کاری که شخصیت‌های عروسکی تلویزیونی مانند کلاه قرمزی یا فامیل دور انجام دادند. البته، راه و روش استودیو آنو برای شناساندن کاراکترهای بامزه و شیرین خود، شاید در نظر یک راه خلوت، سخت و نا آشنا باشد، اما همین حرکت درست و صحیح می‌تواند زمینه‌ساز اتفاقات خوبی باشد که سال‌ها برای صنعت گیم ایران انتظارش را می‌کشیدیم.

پس از پایان سینماتیک اولیه بازی، به سراغ انتخاب مراحل می‌رویم که تنوع خوبی بین آنها است. فعلا دوست ندارم قبل از اینکه ویدیویی از روند بازی از سوی سازندگان منتشر شود، چیزی در مورد محتوای اصلی بازی بگویم، با این حال تا این حد بدانید که سبک کلی بازی، شاید در نگاه اول چیزی شبیه به Rayman یوبی‌سافت باشد، اما منبع الهام اصلی بازی، بازی‌های کلاسیک سونیک است. اگر سونیک را به خاطر داشته باشید، چیزی که در آن مهم بود، سرعت و جمع کردن امتیازات مراحل در کمترین زمان ممکن بود. این موردی است که ما در خاله قزی به خوبی شاهدش هستیم و خبری از پازل‌های تو در تو و چیزهایی که بازی را به هر شکلی آهسته کنه نخواهد بود.

خاله قزی روند داستانی کلیشه‌ای دارد که البته این کلیشه، در صورتی که مکانیک‌های گیم‌پلی که اصلی‌ترین ویژگی بازی هستند، درست کار کنند، می‌تواند به کل نادیده گرفته شوند. با این حال، استودیو آنو سعی دارد تا با بسترسازی خوب و مستحکم، شخصیت قدیمی قصه‌های ما را تبدیل به قهرمانی امروزی کند.

هنوز تاریخ انتشار دقیقی از سوی استودیو آنو برای بازی خاله قزی اعلام نشده و اولین پلتفرمی که خاله قزی پیر در آن حضور پیدا می‌کند، رایانه‌های شخصی خواهد بود. آنو ظاهرا برنامه‌هایی هم برای نسخه موبایلی در نظر دارد اما هنوز این موضوع تایید شده نیست. اما به نظر من، این بازی به خوبی می‌تواند در پلتفرم‌های اندروید و iOS مخاطب پیدا کند.

در انتها می‌توانید تصاویری از بازی ایرانی خاله قزی را تماشا کنید.

تهیه شده در زومجی