معرفی بازی Tormented Souls 2؛ برای عاشقان رزیدنت اویل

دوشنبه 1 دی 1404 - 15:59
مطالعه 4 دقیقه
کارولین اسلحه به دست در بازی Tormented Souls 2
Tormented Souls 2 دنباله‌ای ارزشمند برای نسخه اول و یکی از آثار لایق‌احترام مشابه به رزیدنت اویل‌های قدیمی است.
تبلیغات

در سال‌های اخیر، موجی از علاقه دوباره به بازی‌های وحشت بقای کلاسیک شکل گرفته؛ آثاری که با تکیه بر محدودیت‌ها، فضاسازی سنگین و طراحی حساب‌شده ترس، تجربه‌ای متفاوت از ترس‌های پرزرق‌وبرق امروزی ارائه می‌دهند. Tormented Souls 2 دقیقاً در همین مسیر حرکت می‌کند؛ دنباله‌ای که نه‌تنها به ریشه‌های ژانر احترام می‌گذارد، بلکه تلاش می‌کند آن‌ها را با زبان طراحی مدرن بازتعریف کند. این بازی بیش از هر چیز یادآور دوران طلایی رزیدنت ایول‌های کلاسیک است؛ دورانی که ترس نه از حجم دشمنان، بلکه از سکوت، سایه‌ها و ناآگاهی نسبت به آنچه پشت درهای بسته انتظار می‌کشید، متولد می‌شد.

داستان Tormented Souls 2 پس از وقایع نسخه اول جریان دارد و بار دیگر بازیکن را در نقش کارولین واکر قرار می‌دهد؛ شخصیتی که حالا گذشته تاریک‌تری پشت سر دارد و زخم‌های روانی‌اش هنوز التیام نیافته‌اند. این‌بار، کارولین به همراه خواهرش آنا، به دعوت یک راهبه، راهی مرکز مرموزی در شهر دورافتاده Villa Hess در جنوب شیلی می‌شود. مکانی که در نگاه اول شاید آرام و مذهبی به نظر برسد، اما خیلی زود چهره واقعی خود را نشان می‌دهد. ناپدید شدن ناگهانی آنا، آغاز کابوسی است که کارولین را بار دیگر در دل محیطی بسته، ناشناخته و به‌شدت تهدیدآمیز گرفتار می‌کند؛ جایی که مرز میان واقعیت، توهم و وحشت دائماً در حال فروپاشی است.

یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی که Tormented Souls 2 را به اثری قابل توجه تبدیل می‌کند، انتخاب آگاهانه دوربین‌های تقریباً ثابت است. این تصمیم، نه از سر نوستالژی صرف، بلکه با درک عمیق از تأثیر بصری و روانی چنین زاویه دیدی اتخاذ شده است. قاب‌بندی‌های محدود، دید ناقص بازیکن و تغییر ناگهانی زاویه دوربین هنگام ورود به یک اتاق، حس ناامنی دائمی ایجاد می‌کند؛ حسی که یادآور تجربه آثار کلاسیک ژانر وحشت است و باعث می‌شود هر قدم با تردید برداشته شود. محیط‌ها عمداً طوری طراحی شده‌اند که اطلاعات بصری را قطره‌چکانی منتقل کنند و ذهن بازیکن را مدام در حالت آماده‌باش نگه دارند.

در کنار فضاسازی، سیستم مبارزات بازی نیز رویکردی کلاسیک اما حساب‌شده دارد. کارولین به مجموعه‌ای از سلاح‌ها دسترسی دارد؛ از ابزارهای ابتدایی مانند چکش و نیل‌گان گرفته تا سلاح‌های سنگین‌تر مانند شاتگان. با این حال، بازی هرگز بازیکن را به مبارزه بی‌وقفه تشویق نمی‌کند. مهمات محدود، دشمنان سرسخت و فضای بسته باعث می‌شوند که انتخاب میان درگیری یا فرار، به تصمیمی حیاتی تبدیل شود. این همان فلسفه‌ای است که هویت وحشت بقا را شکل می‌دهد: بقا نه از طریق قدرت، بلکه با مدیریت منابع و تصمیم‌گیری درست. البته با اینکه ذهنیت کلی بازی به نبردها ستودنی است، اما این باعث نمی‌شود تا ایرادهای اجرایی این بخش را نادیده بگیریم. جنگیدن به‌طور کلی در Tormented Souls 2 خشک و تا حدی بد قلق است و این موضوع را مخصوصا وقتی از سلاح‌های سرد استفاده کنید، بیش‌تر متوجه خواهید شد.

اما Tormented Souls 2 صرفاً به ترس و مبارزه متکی نیست. پازل‌ها بخش مهمی از تجربه را تشکیل می‌دهند و به‌طرز قابل توجهی با محیط و روایت گره خورده‌اند. بازیکن باید آیتم‌ها را پیدا کند، آن‌ها را با یکدیگر ترکیب کند، مسیرهای بسته را باز کند و از منطق محیط برای پیشروی استفاده کند. علاوه بر این، بازی با معرفی توانایی‌های ماورایی کارولین، لایه تازه‌ای به طراحی معماها اضافه می‌کند؛ قابلیتی که به او اجازه می‌دهد مسیرهای جدیدی را کشف کند یا ساختار فضا را به شکل محدودی تغییر دهد. این مکانیک‌ها باعث می‌شوند پازل‌ها نه‌تنها چالش‌برانگیز، بلکه خلاقانه و درگیرکننده باشند.

از نظر بصری و صوتی، Tormented Souls 2 قدمی رو به جلو نسبت به نسخه اول برداشته است. طراحی محیط‌ها با نورپردازی حساب‌شده، استفاده هوشمندانه از سایه‌ها و جزئیات محیطی، فضایی سنگین و خفقان‌آور خلق می‌کند. صداگذاری نیز نقش مهمی در القای ترس دارد؛ صدای قدم‌هایی که منبعشان مشخص نیست، درهای زنگ‌زده، زمزمه‌های دوردست و سکوت‌های طولانی، همگی دست به دست هم می‌دهند تا حس ناامنی دائمی را تقویت کنند. این عناصر باعث می‌شوند ترس بازی بیشتر روان‌شناختی باشد تا صرفاً متکی بر جامپ‌اسکر.

Tormented Souls 2 را می‌توان فراتر از یک ادای دین ساده به کلاسیک‌ها دانست. از طراحی منوها و سیستم سیو دستی گرفته تا ساختار مراحل و ریتم پیشروی، همه‌چیز با وسواس طراحی شده تا تجربه‌ای اصیل اما امروزی ارائه شود. بازی می‌داند چه چیزی را باید از گذشته حفظ کند و کجا لازم است آن را با استانداردهای مدرن تطبیق دهد. نتیجه، تجربه‌ای است که هم برای طرفداران قدیمی ژانر آشنا و دلنشین است و هم برای مخاطبانی که به‌دنبال یک وحشت بقای متمرکز و خوش‌ساخت هستند.

در نهایت، اگر از علاقه‌مندان وحشت بقای کلاسیک هستید یا این روزها در انتظار نسخه جدیدی از رزیدنت ایول به سر می‌برید، Tormented Souls 2 می‌تواند یک تجربه ۶ تا ۷ ساعته فشرده، پرتنش و کاملاً ارزشمند باشد؛ تجربه‌ای که بدون اغراق و شلوغ‌کاری، شما را به قلب ترسی بازمی‌گرداند که سال‌ها پیش معنای واقعی وحشت در بازی‌های ویدیویی را تعریف کرده بود. Tormented Souls 2 بدون شک یکی از بهترین بازی های شبیه رزیدنت اویل است و ارزش تجربه بسیار بالایی دارد.

نظرات