پیش نمایش بازی ASTROBOTANICA؛ زمین از دید یک فضانورد
وقتی برای اولین‌بار وارد دنیای ASTROBOTANICA شدم، اولین چیزی که توجهم را جلب کرد، ایده جالب آن بود؛ بازی شما را در نقش یک بیولوژیست بیگانه قرار می‌دهد که در پی مأموریتی علمی به زمینِ ماقبل تاریخ سقوط کرده است. نه تمدنی وجود دارد، نه تکنولوژی، و نه نشانی از هم‌نوعان‌تان. شما در جهانی ناشناخته گرفتار شده‌اید که تنها راه نجات، درک قوانین آن و سازگاری با طبیعت است.
ASTROBOTANICA از همان دقایق ابتدایی حس متفاوت بودنش را منتقل می‌کند. بازی ترکیبی از بقا، پژوهش علمی و جنبه‌های کشاورزی است، اما برخلاف بسیاری از بازی‌های این سبک، همه‌چیز حول محور دانش و تجربه می‌چرخد. در اینجا قرار نیست صرفاً ابزار بسازید و غذا جمع کنید؛ بلکه باید بفهمید هر گیاه چه ویژگی‌هایی دارد، کدام ترکیب‌ها می‌تواند دارو بسازد و چگونه می‌شود از دل محیطی خصمانه، چرخه‌ای پایدار از زندگی ایجاد کرد.
در همان ساعات ابتدایی، با جمع‌آوری گیاهان و نمونه‌های زیستی شروع می‌کنید. هر گیاه ناشناخته است و برای شناخت خواصش باید آن را اسکن کنید. اسکنر شما یکی از اصلی‌ترین ابزارها در بازی به‌حساب می‌آید و کمک زیادی به شما در شناخت محیط اطراف می‌کند. بعضی گیاهان ممکن است سمی باشند، بعضی دیگر خاصیت درمانی دارند و برخی تنها در شرایط خاصی رشد می‌کنند. این فرآیند به‌قدری طبیعی طراحی شده که کم‌کم حس می‌کنید واقعاً در حال یادگیری یک علم جدید هستید.
اما زندگی در زمین باستان فقط به آزمایش و گیاه‌شناسی خلاصه نمی‌شود. شب‌ها، صداهای ناشناخته از دل جنگل می‌آید و حیواناتی هستند که تهدیدی جدی به حساب می‌آیند. بنابراین ساخت پناهگاه و یادگیری مدیریت منابع اهمیت زیادی پیدا می‌کند. سیستم ساخت‌وساز بازی برخلاف پیچیدگی اولیه‌اش، به‌مرور برای شما عادی می‌شود.
بازی با سیستمی به نام P.R.I.M.A.L مسیر پیشرفت شخصیت را مدیریت می‌کند؛ ۶ شاخه‌ی اصلی از جمله پژوهش، مدیریت، یادگیری و تطابق که هرکدام سبک خاصی از بازی را تقویت می‌کنند. می‌خواهید یک گیاه‌شناس آرام باشید که وقتش را صرف ترکیب نمونه‌ها می‌کند؟ یا ترجیح می‌دهید کاشفی باشید که در اعماق جنگل به دنبال بذرهای کمیاب می‌گردد؟ انتخاب با شماست.
یکی از بخش‌های جالب بازی، تعامل با انسان‌های نخستین است. این انسان‌ها ابتدا با شما دشمن‌اند و از ظاهر بیگانه‌تان وحشت دارند. اما با گذشت زمان، اگر به آن‌ها کمک کنید ـ مثلاً زخمی‌هایشان را درمان کنید یا غذا فراهم کنید ـ ممکن است اعتمادشان را جلب کرده و حتی از مهارت‌هایشان استفاده کنید. این تعاملات حس جالبی از «تکامل متقابل» را منتقل می‌کند؛ گویی شما در حال نوشتن فصل تازه‌ای از تاریخ بشر هستید.
از نظر بصری، ASTROBOTANICA یکی از آن بازی‌هایی است که با وجود مقیاس نسبتاً کوچک، جلوه‌ی بصری چشمگیری دارد. رنگ‌ها گرم و زنده‌اند، پوشش گیاهی به‌طرز عجیبی واقعی به نظر می‌رسد و طراحی نور باعث می‌شود هر طلوع خورشید شبیه پاداشی برای زنده ماندن باشد. اما آنچه بیش از گرافیک فنی تأثیرگذار است، اتمسفر بازی است. سکوت جنگل، وزش باد میان برگ‌ها، صدای نفس کشیدن شخصیت اصلی و گاهی هم سوت ملایم تجهیزات علمی‌اش، فضایی خلق می‌کند که هم آرامش‌بخش است و هم کمی پرتنش.
در نسخه‌ی نمایشی، عملکرد فنی بازی قابل‌قبول است ولی جای پیشرفت دارد و گاه افت فریم‌های محسوسی در بازی تجربه می‌کردم. همچنین برخی المان‌های بازی جای پرداخت بیشتر دارند. برای مثال، سیستم راهنمای بازی گاهی بیش از حد مبهم است و در مأموریت‌های اولیه ممکن است ندانید گام بعدی چیست. با این حال، همین ابهام نوعی حس اکتشاف به تجربه می‌دهد؛ حسی که یادآور روزهای ابتدایی ژانر بقاست، زمانی که هر کشف کوچک یک پیروزی واقعی به حساب می‌آمد.
از دید طراحی، ASTROBOTANICA تلاشی هوشمندانه برای پیوند میان علم و بقاست. جایی که دانستن، به اندازه‌ی شجاعت مهم است. هر بار که ترکیب جدیدی را آزمایش می‌کنید یا اثر یک گیاه تازه را کشف می‌کنید، بازی به شکلی ظریف شما را تشویق می‌کند تا با دقت و کنجکاوی بیشتری با محیط تعامل کنید. در بسیاری از بازی‌های بقا، پیشرفت صرفاً بر پایه منابع و زمان استوار است، اما اینجا یادگیری واقعی عامل اصلی پیشرفت محسوب می‌شود.
با وجود اینکه ASTROBOTANICA هنوز در مرحله‌ی پیش از انتشار کامل قرار دارد، ایده‌ی مرکزی و ساختار فعلی‌اش نویدبخش اثری متفاوت است. بازی‌ای که می‌خواهد از مرزهای ژانر بقا فراتر برود و به بازیکن اجازه دهد تا علم، طبیعت و انسانیت را از زاویه‌ای تازه تجربه کند. اگر به بازی‌هایی مانند Subnautica یا No Man’s Sky علاقه‌مندید اما دلتان می‌خواهد تجربه‌ای کوچک‌تر، متمرکزتر و شاعرانه‌تر را امتحان کنید، ASTROBOTANICA گزینه‌ای است که پتانسیل خوبی برای موفقیت دارد و می‌توانید همین الان هم دمو آن را از استیم تجربه کنید.