نگاهی به آینده بازی های نتفلیکس و استراتژی این شرکت در بازار موبایل

وقتی شرکت نتفلیکس در ماه نوامبر ۲۰۲۱ خبر از تأسیس زیرمجموعه مخصوصی برای بازی‌های ویدیویی داد، کمتر کسی تعجب کرد و غافلگیر شد؛ چرا که این شرکت از مدت‌ها قبل به شکل‌های مختلف وارد صنعت بازی شده بود.

یکی از اولین تلاش‌های نتفلیکس در این زمینه به سال ۲۰۱۷ برمی‌گشت و در آن دوران شاهد عرضه بازی Stranger Things توسط آن‌ها بودیم و بعد از آن هم نوبت به قسمت ویژه‌ای از سریال آینه سیاه به نام Black Mirror: Bandersnatch رسید که در سال ۲۰۱۸، در قالب یک فیلم تعاملی منتشر شد که به مخاطبان اجازه انتخاب از بین گزینه‌های مختلف را می‌داد. در همان سال بازی Minecraft: Story Mode اثر تل تیل گیمز (Telltale Games) هم با تفاوت‌هایی نسبت به نسخه اصلی، برای مشترکان نتفلیکس عرضه شد تا بیش‌ازپیش متوجه جدیت این شرکت در نفوذ به بازار بازی‌های ویدیویی شویم. همچنین درکنار این آثار، شاهد تلاش نتفلیکس در راه انتشار سریال‌هایی براساس بازی‌های ویدیویی نیز هستیم که شاید معروف‌ترین مورد را بتوان سریال ویچر (The Witcher) دانست.

سال گذشته اخبار بدی برای مدیران و سرمایه‌گذاران نتفلیکس به گوش می‌رسید که حکایت از کاهش ۱.۲ میلیون نفری مشترکان این سرویس در نیمه اول سال ۲۰۲۲ داشت؛ آماری که البته بعدها بهبود پیدا کرد و دوباره شاهد شیب صعودی آمار مشترکان بودیم، ولی به‌طور کلی می‌توان سرمایه‌گذاری نتفلیکس در صنعت بازی را یکی از سیاست‌های این شرکت برای جلوگیری از بروز چنین اتفاقاتی دانست و آن‌ها به فکر این هستند که با افزایش کیفیت پلتفرم خود به‌عنوان مکانی برای تجربه بازی درکنار تماشای فیلم و سریال، جذابیت بیشتری نزد مخاطبان پیدا کنند؛ استراتژی جالبی که باعث شده است این بخش از نتفلیکس با سرعتی حیرت‌انگیز در حال رشد باشد.

امروز به جایی رسیده‌ایم که بخش بازی نتفلیکس شامل ۴۵۰ کارمند می‌شود و شش استودیوی داخلی دارد که دو عدد از آن‌ها را خود نتفلیکس در کالیفرنیا و هلسینکی (پایتخت فنلاند) راه‌اندازی کرده و چهار استودیوی دیگر نیز پیش از این فعال بوده‌اند و توسط نتفلیکس خریداری شده‌اند (Next Games، Boss Fight Entertainment، Night School Studio و Spry Fox).

هرچند هنوز برای تجربه بازی‌های تمام این استودیوها زود است (آثاری که قرار است به ۱۶ عدد برسند)، ولی نتفلیکس در این مدت به سراغ همکاری با شرکت‌ها و استودیوهای تردپارتی مختلفی رفته است تا به سرویس بازی خود ارزش بیشتری ببخشد؛ به طوری که همین الآن ۵۵ بازی روی این سرویس موجود هستند و ۴۰ بازی دیگر هم برای عرضه در سال ۲۰۲۳ آماده می‌شوند، درکنار ۳۰ بازی تردپارتی دیگر که در آینده برای پلتفرم نتفلیکس منتشر می‌شوند. هنوز در مورد خیلی از این بازی‌ها اطلاعات خاصی نداریم، ولی مثلاً می‌دانیم که Oxenfree 2: Lost Signals به‌عنوان اثری از استودیو Night School، یکی از آن‌ها خواهد بود و نسخه‌ای از Assassin's Creed محصول یوبیسافت (که احتمالاً هم‌زمان با سریال آن منتشر خواهد شد) و همین‌طور بازی‌ای براساس سریال Vikings: Valhalla هم از دیگر گزینه‌ها هستند.

در عین حال آثار جدیدی هم بین بازی های نتفلیکس وجود دارند که بدون سرمایه‌گذاری این شرکت خبری از آن‌ها نبود؛ از Poinpy و Lucky Luna تا Valiant Hearts: Coming Home، دنباله بازی دوست‌داشتنی یوبیسافت که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده بود و اکنون نسخه دوم آن تنها در اختیار مشترکان نتفلیکس قرار گرفته است.

البته پرطرفدارترین بازی های نتفلیکس را آثار برگرفته از سریال‌های این شرکت تشکیل می‌دهند؛ به طوری که طبق اطلاعات مؤسسه Omdia، یک سوم بازی‌های دانلود شده در سال اول راه‌اندازی بخش بازی نتفلیکس، از این نوع آثار اقتباسی بوده‌اند؛ از بازی‌های مربوط‌به سریال Stranger Things تا اثری که هم‌زمان با فصل سوم Reality Show معروف این شبکه یعنی Too Hot to Handle منتشر شده بود.

لیَن لومب، کسی که در گذشته از تهیه‌کنندگان شرکت Riot Games بوده است، این روزها از معاونان ارشد نتفلیکس و رئیس بخش بازی‌های این شرکت محسوب می‌شود. او می‌گوید: «مطمئناً قرار نیست تک‌تک بازی های نتفلیکس به موفقیت بالایی برسند، ولی برنامه ما این است که آثار مختلفی را برای تمام سلیقه‌ها داشته باشیم؛ بازی‌هایی با تنوع بالا که هر کسی بتواند مورد دلخواه خود را بین آن‌ها پیدا کند و از تجربه آن لذت ببرد.» چنین موضوع خیلی هم عجیب نیست و از آنجایی که نتفلیکس در زمینه فیلم و سریال هم به‌دنبال جذب سلیقه‌های مختلف است، می‌توان همین قضیه را در مورد بازی‌های این شرکت هم مشاهده کرد.

درکنار تنوع بصری و حال و هوای بازی‌ها که از اثری مثل Immortality تا بازی موزیکالی چون Hello Kitty Happiness Parade را شامل می‌شوند، مدل تجربه بازی‌ها هم تنوع بالایی دارد و به‌گفته لومب: «ما به این موضوع هم دقت می‌کنیم که هر بازی قرار است به چه شکلی مخاطبان خود را درگیر کند. مثلاً بعضی از بازی‌ها به شکلی طراحی می‌شوند که طرفداران آن‌ها هر روز به تجربه این آثار می‌پردازند، ولی بعضی دیگر را می‌توان در یک آخر هفته و طی چهار تا شش ساعت تمام کرد، مثل بازی Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder's Revenge.»

به‌گفته او، موبایل سریع‌ترین رشد را بین تمام پلتفرم‌های مرتبط با بازی‌های ویدیویی دارد و مخاطبان آن به مراتب بیشتر از پی سی و کنسول‌ها هستند. همچنین دنیای بازی‌های موبایلی به شکلی است که طراحی آن‌ها به مراتب سریع‌تر انجام می‌شود و این سرعت بالا در تولید و انتشار بازی‌ها برای نتفلیکس اهمیت زیادی در جهت تصاحب بازار دارد.

وضعیت فعلی بازار بازی‌های موبایل به نتفلیکس امکان می‌دهد عملکردی مثل اپل آرکید (Apple Arcade) را رقم بزند و تعداد بالای بازی‌های این سرویس که در اختیار مشترکان نتفلیکس قرار می‌گیرند، ارزش زیادی به آن می‌دهند؛ موضوعی که لومب در مورد آن می‌گوید: «بخش بزرگی از بازار موبایل تحت کنترل بازی‌های Free to Play درآمده است و برای ورود به این بخش از بازار، باید چالش‌های زیادی را تحمل کنیم. ولی ما به سمت دیگری رفته‌ایم و با عرضه آثاری که بدون پخش تبلیغ قابل تجربه هستند و خبری از پرداخت درون برنامه‌ای و خرید آیتم‌های مختلف نیست، نه‌تنها شرایط را برای هرچه بیشتر لذت بردن بازیکن‌ها فراهم کرده‌ایم، بلکه سازندگان بازی‌ها هم راحت‌تر به کار روی بهبود کیفیت آثار خود می‌پردازند، بدون اینکه خود را درگیر درآمدزایی از بازی‌ها، پخش تبلیغات و دست بردن در طراحی آن‌ها برای هدایت مخاطبان به سمت پرداخت درون برنامه‌ای و مواردی از این دست کنند. وقتی این محدودیت‌ها از بین می‌روند، خلاقیت راه بیشتری برای شکوفایی پیدا می‌کند.»

چنین نظری را می‌توان از خود سازنده‌های بازی های نتفلیکس نیز شنید؛ از جمله اعضای استودیوی کانادایی Frosty Pop که با عرضه پنج بازی برای نتفلیکس، بیشترین تجربه را نسبت به سایر استودیوها دارند؛ بازی‌هایی که از This Is a True Story (یک نقش‌آفرینی آموزشی که با همکاری مؤسسه Charity: Water ساخته شده است) تا Krispee Street (اثری برگرفته از یک سری کمیک اینترنتی که به سبک Hidden Object ساخته شده است و باید در آن اشیا و آیتم‌های مخصوصی را درون محیط‌های شلوغ پیدا کرد) را دربرمی‌گیرند و تنوع بالایی دارند.

بازی‌سازها معمولاً ترجیح می‌دهند در مورد بخش‌های مالی پروژه‌های خود صحبت نکنند، ولی نتفلیکس تا حدودی از مکانیزم مالی سرویس بازی خود پرده‌برداری کرده است؛ به این صورت که برای هر بازی یک مبلغ خاص در نظر گرفته می‌شود و بودجه تولید بعضی از پروژه‌ها هم تأمین می‌شود. شاید استودیویی مثل Frosty Pop مشکلی از نظر تأمین مالی پروژه‌های خود نداشته باشد و بدون کمک نتفلیکس هم بتواند از پسِ ساختن آن‌ها بربیاید، ولی این قضیه در مورد بعضی دیگر از استودیوها مثل Subset Games صدق نمی‌کند.

متیو دیویس، برنامه‌نویس این استودیو و یکی از مؤسسان آن، از این می‌گوید که بازی Into the Breach: Advanced Edition که ژوئیه سال قبل عرضه شد، نمی‌توانست بدون کمک نتفلیکس به‌دست علاقمندان برسد.

البته دیویس و جاستین ما، دیگر بنیان‌گذار استودیو Subset Games، در گذشته اولین اثر خود یعنی بازی FTL: Faster Than Light را برای سیستم‌عامل iOS هم منتشر کرده بودند و سابقه تولید بازی‌های موبایلی را داشتند، ولی شک و تردید داشتند که برای Into the Breach نیز این کار را انجام دهند یا خیر، چرا که مشخص نبود فروش نسخه موبایل بتواند هزینه پورت آن را جبران کند.

کمک مالی نتفلیکس به این تیم، تنها صرف پورت کردن بازی برای موبایل نشد و آن‌ها بخش‌های جدیدی را هم به نسخه اصلی اضافه کردند، مثل کاری که پیش از این در FTL: Advanced Edition انجام داده بودند. البته آن‌ها حتی قبل از توافق با نتفلیکس هم به سراغ انجام این کار رفته بودند، ولی به‌گفته دیویس: «بین ۶ ماه تا یک سال صرف کار روی بخش‌های جدید Into the Breach کردیم ولی آن را کنار گذاشتیم، چرا که تصور می‌کردیم چیزی نیست که به‌جای خوبی برسد و فکر می‌کردیم بهتر است آن را رها کنیم و به سراغ پروژه متفاوتی برویم. ولی مدت‌ها بعد که نتفلیکس برای پورت موبایل به سراغ ما آمد، دوباره به یاد آن ایده‌ها افتادیم و با تغییراتی که در آن‌ها دادیم و چیزهای بیشتری که اضافه کردیم، نسخه موبایل بازی با ویژگی‌های بیشتر نسبت به نسخه اصلی آماده شد.»

البته درکنار نسخه‌های اندروید و iOS که توسط نتفلیکس منتشر شدند، بخش‌های جدید بازی Into the Breach در قالب یک به‌روزرسانی رایگان برای سایر پلتفرم‌ها هم عرضه شدند؛ نکته جالبی که نشان می‌دهد انحصاری بودن این بخش‌ها برای نتفلیکس اهمیتی نداشته است: «آن‌ها با اینکه خیلی از اضافه شدن بخش‌های جدید به بازی هیجان‌زده بودند، مشکلی با عرضه آن برای پلتفرم‌های دیگر نداشتند و با رضایت کامل از ما پشتیبانی کردند. یعنی قرارداد به شکلی بسته شد که تمام حقوق مربوط‌به نسخه‌های موبایل به نتفلیکس برسد و کنترل سایر پلتفرم‌ها در دست ما باقی بماند. به این ترتیب کابوس بازاریابی برای نسخه موبایل را هم نداشتیم و نتفلیکس همه کارهای مربوط‌به آن را انجام داد.»

بعضی دیگر از مواردی که ناشران باید روی آن‌ها نظارت داشته باشند، کنترل کیفیت بازی و بومی‌سازی آن‌ها است (Localization یا آماده‌سازی و ترجمه بازی برای عرضه در کشورهای مختلف). اگر بخش پایانی و اسامی عوامل تولید فیلم‌ها و سریال‌های نتفلیکس را مشاهده کرده باشید، احتمالاً اطلاعات مربوط‌به بومی‌سازی و ترجمه این آثار به زبان‌های مختلف را دیده‌اید؛ موضوعی که نشان از سرمایه‌گذاری و تجربه بالای نتفلیکس در این زمینه دارد و در بخش بازی‌های این شرکت هم شاهد آن هستیم.

بازی Desta: The Memories Between یکی از آثاری است که اگر نتفلیکس به داد سازندگان آن نمی‌رسید، پروسه سختی برای بومی‌سازی داشت؛ بازی‌ای که دیالوگ‌های زیادی دارد و اصطلاحات عامیانه آن که باتوجه‌به حال و هوای شهر منچستر واقع در انگلیس به کار رفته‌اند هم به این راحتی قابل ترجمه مستقیم به زبان‌های دیگر نیستند.

جول بیردشاو، طراح ارشد Desta می‌گوید: «ما با کمک تیم ترجمه نتفلیکس به این نتیجه رسیدیم که جالب می‌شود اگر بازی در هر کشور به شکلی ترجمه شود که شخصیت‌های آن با گویش دومین یا سومین شهر بزرگ آن کشور یا شهرهایی با حال و هوای صنعتی صحبت کنند. مثلاً نسخه آلمانی بازی به شکلی بومی‌سازی شده است که گویش منطقه رور (ناحیه‌ای که شهر دورتموند در آن واقع شده است) را می‌توان در آن مشاهده کرد. همچنین نتفلیکس در استفاده از ضمیرهای مناسب برای جنسیت‌های مختلف هم به ما کمک کرد؛ ضمیرهایی که در بعضی زبان‌ها پیچیدگی‌های خاص خود را دارند.»

با تمام این‌ها، آیا می‌توان به‌راحتی گفت که سرویس‌های اشتراکی بهترین گزینه ممکن برای بازی‌سازهایی هستند که قصد ارائه بازی‌های موبایل باکیفیت و پریمیوم را دارند؟ سیتی، مدیرعامل استودیو Frosty Pop که علاوه‌بر نتفلیکس، پنج بازی هم برای اپل آرکید تدارک دیده است در این مورد می‌گوید: «به‌عنوان یک بازی‌ساز مستقل، چنین سرویس‌هایی به ما در کاهش ریسک مالی در بازار بی‌ثابت موبایل کمک زیادی می‌کنند. البته این قضیه به مفهوم آن نیست که باید خود را تنها محدود به چنین روشی برای عرضه بازی‌ها کنیم.»

اتفاقاً نتفلیکس هم از این نظر پلتفرم خیلی مناسبی محسوب می‌شود؛ به طوری که دیویس از Subset Games می‌گوید: «یکی از دلایلی که شروع به همکاری با نتفلیکس کردیم این بود که آن‌ها به گروه بسیار عظیمی از مخاطبان دسترسی دارند که خیلی از این افراد یک بار هم اسم FTL یا Into the Breach را نشنیده‌اند و می‌توانند از این طریق با بازی‌های ما آشنا شوند.»

نتفلیکس اهداف خیلی بزرگی را برای بازی‌های خود دنبال می‌کند که البته هنوز تا رسیدن به آن زمان زیادی باقی مانده است. طبق داده‌های مؤسسه Sensor Tower، بازی‌های منتشر شده توسط نتفلیکس در سال اول راه‌اندازی این سرویس حدود ۲۴ میلیون بار دانلود شدند؛ آماری که جیمز مک‌ورتر، تحلیل‌گر ارشد مؤسسه Omdia در مورد آن می‌گوید: «وقتی در نظر بگیریم که نتفلیکس ۲۲۳ میلیون مشترک تا پایان ماه سپتامبر ۲۰۲۲ داشته است، به این نتیجه می‌رسیم که حدود یک‌دهم آن‌ها به سراغ دانلود بازی‌ها رفته‌اند. آماری که البته باید از این هم کمتر باشد، چرا که بخشی از مشترکان نتفلیکس بیش از یک بازی دانلود کرده‌اند.»

البته وضعیت به تدریج در حال بهتر شدن است و مثلاً طبق اطلاعات Sensor Tower، در دسامبر ۲۰۲۲ شاهد ثبت رکورد جدیدی از نظر تعداد دانلودهای ماهانه بازی های نتفلیکس بودیم و ۵.۴ میلیون دانلود در این ماه صورت گرفت. در سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۳ هم ۸۱٪ رشد در دانلود بازی‌ها را نسبت به زمان مشابه در سال قبل شاهد بوده‌ایم.

بااین‌حال هنوز بازی خاصی از نتفلیکس عرضه نشده است که به محبوبیت فوق‌العاده بالایی برسد و این آمارها بیشتر به خاطر تعداد بالای بازی‌های عرضه شده در سرویس این شرکت هستند. مثلاً حتی بازی Stranger Things: 1984 هم به فهرست ۱۰ بازی اول فروشگاه‌های موبایل راه پیدا نکرد؛ درحالی‌که در زمان عرضه حدود چهار میلیون بار دانلود شده بود و در دوران اوج خود هم ۱.۲ میلیون بازیکن به‌طور هم‌زمان در حال تجربه آن بودند. یا Too Hot to Handle که یکی از جدیدترین بازی های نتفلیکس محسوب می‌شود، در ابتدای مسیر خود کمی بیشتر از دو میلیون بار دانلود شد و در زمان اوج خود در ماه اول هم یک میلیون نفر به‌طور هم‌زمان در حال تجربه آن بودند. به‌گفته مک‌ورتر: «چنین آمار و ارقامی دربرابر بازی‌های بزرگ موبایل، خیلی کوچک محسوب می‌شوند و از طرف دیگر هم نتفلیکس درآمدی از پرداخت‌های درون برنامه‌ای آن‌ها ندارد و این بازی‌ها را می‌توان یک جور ارزش افزوده برای سرویس فیلم و سریال این شرکت در نظر گرفت.»

شاید بتوان مهم‌ترین دلیلی را که بازی های نتفلیکس تا این لحظه موفقیت خیلی زیادی در حد فیلم‌ها و سریال‌های این شرکت به‌دست نیاورده‌اند، نحوه دسترسی به آن‌ها دانست. با اینکه این بازی‌ها در بخشی از برنامه نتفلیکس قرار گرفته‌اند که با کمی گشت‌وگذار می‌توان آن‌ها را پیدا کرد، ولی خیلی‌ها تا همین الآن هم از چنین موضوعی بی‌خبر هستند و اگر کسی اهل دنبال کردن اخبار صنعت بازی نباشد، شاید حتی نداند که می‌توان با همان اشتراک نتفلیکس به سراغ تجربه بازی‌های این شرکت رفت.

به‌گفته لومب، در حال حاضر تمرکز بخش بازی های نتفلیکس روی موبایل قرار گرفته است، ولی در آینده اوضاع تغییر خواهد کرد. مثلاً یکی از استودیوهای بازی‌سازی نتفلیکس که در کالیفرنیا واقع شده است و هدایت آن را چاکو سانی، تهیه‌کننده سابق بازی Overwatch برعهده دارد، این روزها روی یک بازی پی سی کار می‌کند. سال گذشته ازطریق انتشار فهرست شغلی این استودیو متوجه چنین موضوعی شدیم و البته لومب سعی می‌کند از صحبت در مورد آن طفره برود و تنها به این قضیه اشاره می‌کند که: «فقط می‌توانم بگویم که این یک پروژه AAA محسوب می‌شود؛ عبارتی که البته تعریف دقیقی هم برای آن وجود ندارد. نتفلیکس به تدریج در حال گسترش بخش بازی‌های خود است و برای عرضه آثار بیشتری آماده می‌شود و در مسیری حرکت می‌کنیم که کم‌کم چیزهای بیشتری از این صنعت یاد بگیریم؛ مسیری که به‌طور طبیعی به تولید آثار عظیم‌تر و پیچیده‌تر در قالب تجربه‌های AAA منجر می‌شود، هم توسط استودیوهای داخلی نتفلیکس و هم شرکای خارج از شرکت.»

لومب همچنین در مورد پتانسیل سریال‌ها و برنامه‌های محبوب نتفلیکس برای تولید بازی می‌گوید: «ما IPهایی را در اختیار داریم که فکر می‌کنیم به خوبی در مدیوم بازی‌های ویدیویی جواب می‌دهند، ولی نباید خیلی شتاب‌زده به سراغ هر چیزی رفت و بهتر است بیشتر در این زمینه دقت کنیم و ببینیم هر IP ظرفیت تبدیل شدن به چه اثری را در چه سبکی دارد.»

او در این زمینه از Too Hot to Handle مثال می‌زند که درکنار محبوبیت بالای خود، حال و هوایی دارد که می‌توان آن را به خوبی به یک بازی ویدیویی تبدیل کرد و نتفلیکس هم با انجام این کار، یکی از بازی‌های پرطرفدار خود را ارائه کرده است: «در مورد سریال Stranger Things هم بازی‌هایی را عرضه کرده‌ایم که آثار خوبی هم هستند، ولی به نظرم هنوز به آن بازی بزرگی که پتانسیل استفاده کامل از جذابیت‌های این سریال را دارد نرسیده‌ایم؛ اثری که بتواند به بهترین شکل ممکن از ظرفیت‌های دنیای غنی Stranger Things و شخصیت‌های دوست‌داشتنی آن استفاده کند.»

در حال حاضر سؤالات زیادی پیرامون سیاست‌های نتفلیکس در دنیای بازی وجود دارد و مثلاً یکی از نمونه‌های خاص را می‌توان بازی Oxenfree 2 دانست که توسط یکی از استودیوهای خریداری شده به وسیله نتفلیکس، یعنی Night School Studios ساخته می‌شود ولی درکنار نسخه‌های اندروید و iOS که نتفلیکس آن‌ها را منتشر می‌کند، برای پی سی و کنسول‌ها نیز عرضه خواهد شد. البته چنین موضوعی احتمالاً به خاطر این است که استودیو پیش از خریداری توسط نتفلیکس، قراردادهایی برای عرضه Oxenfree 2 روی پلتفرم‌های مختلف ثبت کرده است و شاید نمی‌تواند تولید این بازی‌ها را لغو کند.

ولی باید دید این ماجرا در بازی‌های بعدی نتفلیکس به کجا می‌رسد و آیا آن‌ها به‌دنبال انحصاری کردن پروژه‌های بعدی خود خواهند بود یا می‌توانیم شاهد عرضه بازی های نتفلیکس برای پلتفرم‌های مختلف باشیم؟ لومب در این مورد می‌گوید: «دوست داریم مشترکان نتفلیکس در هر پلتفرمی که به فیلم‌ها و سریال‌های ما دسترسی دارند، قابلیت تجربه بازی های نتفلیکس را هم داشته باشند. ولی برای اجرایی شدن این استراتژی، هنوز باید کارهای بیشتری انجام دهیم و برنامه‌ریزی‌های کامل‌تری را در نظر بگیریم.»

همان‌طور که لومب چندین بار در صحبت‌های خود اشاره می‌کند، بخش بازی نتفلیکس هنوز در ابتدای مسیر خود به سر می‌برد و هرچند تا امروز بازی‌های زیادی برای این سرویس عرضه شده‌اند، ولی باید این نکته را هم در نظر گرفت که تا همین ۱۸ ماه قبل، خبری از بخش بازی نتفلیکس نبود و آن‌ها دربرابر سایر شرکت‌ها، تازه‌وارد محسوب می‌شوند.

او در صحبت‌های پایانی خود می‌گوید: «صنعت بازی، بخش مهمی برای نتفلیکس محسوب می‌شود و البته با چشم‌انداز بلندمدتی به آن نگاه می‌کنیم، نه اینکه همه چیز را خیلی سریع پیش ببریم. ما کار خود را در این صنعت با ابعادی کوچک شروع کرده‌ایم و به تدریج بزرگ‌تر می‌شویم و با درس گرفتن از اتفاقاتی که پشت سر می‌گذاریم و بازی‌هایی که برای موبایل عرضه می‌کنیم، همان راهی را پیش می‌رویم که با بخش فیلم و سریال طی کردیم؛ یعنی شروعی کوچک و جمع و جور که کم‌کم بزرگ‌تر شد. برای بخش بازی نتفلیکس هم مثل فیلم و سریال، با تکرار و یادگیری و کسب دانش در مورد کارهایی که باید کرد یا نکرد، به رشد خود ادامه می‌دهیم و بزرگ و بزرگ‌تر می‌شویم و در آینده‌ای نزدیک به جایگاهی متفاوت از امروز خواهیم رسید.»