مهم‌ترین پیشرفت‌های مجموعه ریمستر Uncharted نسبت به نسخه های اصلی

بازی Uncharted 4: A Thief's End سال ۲۰۱۶ و بازی Uncharted: The Lost Legacy سال ۲۰۱۷ هر دو توجه میلیون‌ها بازیکن را به خود جلب کردند. ناتی داگ به‌عنوان یکی از قدرتمندترین استودیوهای فرست-پارتی (اختصاصی) بخش سرگرمی‌های تعاملی شرکت سونی با این آثار نشان داد که در نسل ۸ کنسول‌های بازی چه‌طور می‌تواند اکشن سینمایی آنچارتد را در سطحی بالاتر از قبل تحویل من و شما دهد. ولی از همان زمان که تریلر رونمایی از بازی Uncharted 4 با فریم‌ریت ۶۰ به نمایش درآمده بود، برخی از طرفدارهای پروپاقرص متوجه پتانسیل انکارناپذیر حاضر در تجربه‌ی این بازی‌ها با بالاترین کیفیت ممکن شدند.

وقتی کنسول PS5 از راه رسید، دیگر آن «بالاترین کیفیت ممکن» برای این بازی پلی استیشن محدود به قدرت کنسول PS4 نبود. پس درحالی‌که هنوز منتظر ورود کامل ناتی داگ به نسل ۹ با رونمایی از نخستین بازی جدید کاملا متعلق به پلی استیشن 5 هستیم، کالکشن ریمستر از راه رسید تا هم نخستین گام استودیو به آن سمت را ببینیم و هم تازه‌ترین ماجراجویی‌های شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی همچون نیتن دریک و کلویی فریزر را با بالاترین کیفیت ممکن داشته باشیم. حالا اگر کسی بخواهد که تمام قسمت‌های اصلی مجموعه‌ی آنچارتد را بازی کند، تنها کافی است که به ترتیب سراغ Uncharted: The Nathan Drake Collection و Uncharted: Legacy of Thieves Collection برود.

تازه‌واردها نیازی به بررسی فراوان ارزش محصول ندارد. زیرا اگر آنچارتد را تجربه نکرده‌اید و به ماجراجویی در جهان آن علاقه‌مند هستید، تصمیم‌گیری درباره‌ی رفتن یا نرفتن به سراغ کالکشن شامل «دو بازی تحسین‌شده‌ی چند سال قبل با بالاترین کیفیت ممکن روی کنسول نسل ۹» واقعا آسان به نظر می‌رسد. ولی باید پرسید که اگر گیمر قبلا آثار مورد بحث را به‌صورت کامل تجربه کرده باشد، آیا Uncharted: Legacy of Thieves Collection با پیشرفت‌های فنی خود می‌تواند ارزش تکرار آنچارتد ۴ و آنچارتد لاست لگسی را بیشتر کند؟

افرادی که برخی از بهترین استفاده‌های بازی‌ها از قابلیت‌های خاص دسته‌ی پلی استیشن 5 را تجربه کرده‌اند، نیازی به شنیدن توصیفات بیشتر در رابطه با میزان تاثیرگذاری تریگرهای تطبیق‌پذیر و لرزش‌های پرجزئیات دوال‌سنس روی لذت مخاطب از بازی ندارند. چون آن‌ها خوب می‌دانند که استفاده‌ی درست از دوال‌سنس چه‌قدر می‌تواند ارتباط مخاطب با بازی را افزایش دهد؛ تا حس لامسه‌ی انسان هم نقش بیشتری در تجربه‌ی ویدیوگیم داشته باشد.

جان لینمن از تیم دیجیتال فاندری می‌گوید که وقتی پس از تجربه‌ی کالکشن ریمستر آنچارتد روی کنسول PS5 برای مدتی دوباره سراغ نسخه PS4 رفت، فقدان قابلیت‌های دوال‌سنس در نسخه‌ی پلی استیشن 4 را به شکل واضح احساس می‌کرد. ماجرا به واکنش‌های ساده و خوب کنترلر در دست مخاطب موقع انجام کارهایی همچون جابه‌جایی در منوها خلاصه نشده است. اکشن آنچارتد به‌لطف لرزش‌های دقیق و پرجزئیاتی که روی نقاط مختلف دسته احساس می‌شوند، بازیکن را بیشتر درگیر می‌کند؛ از لمس غیرمستقیم تلاطم قایق موقع برخورد به موج تا تغییر احساس دوال‌سنس در دست مخاطب موقع آویزان بودن از صخره با قلاب.

دوال‌سنس به تکنولوژی هپتیک خلاصه نمی‌شود و نباید قابل تنظیم بودن مقاومت دکمه‌های L2 و R2 آن را فراموش کرد؛ تریگرهای تطبیق‌پذیری که چه موقع شلیک سلاح و چه هنگام رانندگی در مسیر صعب‌العبور، انگشت‌های انسان را از وجود خود آگاه می‌کنند تا کشیدن ماشه و گاز دادن یا ترمز کردن، بیش‌ازپیش توسط مخاطب احساس شوند.

افرادی که بازی The Last of Us Part II را تجربه کرده‌اند، خوب می‌دانند که ناتی داگ تلاشی قابل‌توجه را برای ازبین‌بردن لودینگ‌ها در تجربه‌ی یکپارچه‌ی بازی به خرج می‌دهد. در حقیقت تا زمانی‌که قصد رد کردن عامدانه‌ی یک کات‌سین یا لود کردن فایل سیو را نداشته باشید، بازی آن‌چنان نمی‌گذارد که روبه‌روی لودینگ‌ها قرار بگیرید. بااین‌حال اصلا و ابدا نمی‌توان انکار کرد که پس از هر دور باز کردن بازی، برای لودینگ اولیه باید نزدیک به یک دقیقه یا حتی بیشتر از آن منتظر بمانید. این ماجرا در زمان انتخاب یک چپتر خاص یا لود کردن سیو به‌خصوص وسط تجربه‌ی بازی هم به شکلی واضح، بازی کردن شما را به تعویق می‌اندازد.

پلی استیشن 5 وقتی به اجرای بازی‌های متعلق به نسل قبل می‌پردازد هم توانایی افزایش سرعت لودینگ را دارد. برای نمونه لودینگ یک چپتر در بازی آنچارتد 4 که روی کنسول PS4 حدود ۴۸ ثانیه طول می‌کشید، روی کنسول PS5 تقریبا ۳۲ ثانیه زمان می‌برد. ولی در آن حالت، کنسول PS5 صرفا با بکوارد کامپتیبیلیتی مشغول اجرای بازی نسل قبل بود. در نتیجه اکنون که با نسخه PS5 بازی سر و کار داریم، حافظه SSD بسیار پرسرعت پلی استیشن 5 مدت‌زمان لودینگ مورد بحث را تا ۲.۴ ثانیه پایین می‌آورد؛ یک بیستم مدت‌زمان لود شدن چپتر روی PS4. در نتیجه با Uncharted: Legacy of Thieves Collection، به قول مارک سرنی کمتر مشغول صبر کردن و بیشتر مشغول بازی کردن خواهیم بود.

حالت Fidelity، حالت Performance و حالت Performance Plus. ناتی داگ در کالکشن ریمستر آنچارتد این سه گزینه‌ی گرافیکی را تقدیم شما می‌کند تا مطابق سلیقه‌ی خود مشغول لذت بردن از بازی‌ها شوید. حالت Fidelity با رزولوشن 4K واقعی و فریم‌ریت ۳۰ کاری می‌کند که تمام جزئیات را با بهترین کیفیت ممکن تماشا کنید. عملکرد این حالت به‌گفته‌ی دیجیتال فاندری بدون نقص است.

در آن سو Performance را داریم که با فریم‌ریت ۶۰ و رزولوشن 2K (همان ۲۵۶۰ در ۱۴۴۰) سراغ اجرای Uncharted: Legacy of Thieves Collection می‌رود. از آن‌جایی که بازی Uncharted: The Nathan Drake Collection هم قابلیت اجرا به‌صورت ۶۰ فریم را تحویل مخاطب می‌داد، بالاخره می‌توان تمام قسمت‌های اصلی مجموعه بازی آنچارتد را به‌صورت ۶۰ فریم بر ثانیه تجربه کرد. بررسی تیم دیجیتال فاندری رسانه‌ی یوروگیمر می‌گوید که در این حالت هم تقریبا هیچ خبری از افت فریم قابل لمس نیست و نهایتا شاید بازی طی تعداد بسیار اندکی از لحظات به فریم‌ریت ۵۹ برسد.

بازی Uncharted: Legacy of Thieves Collection پلی استیشن 5 حتی وقتی روی حالت Performance اجرا می‌شود، جزئیات تصویری بیشتری نسبت به اجرای آنچارتد 4 یا آنچارتد: لاست لگسی روی کنسول PS4 Pro دارد. این تغییرات به شکلی نیستند که در اولین نگاه به چشم بیایند. ولی زمانی‌که با دقت به بخش‌های مختلفی از تصویر نگاه کنید، متوجه پیشرفت‌ها می‌شوید؛ از افزایش وضوح تصویر چهره‌ی نیتن در یک سکانس کلیدی تا رشد سطح کیفی و سرعت بارگذاری پوشش گیاهی محیط‌های بزرگ.

در این کالکشن ریمستر آنچارتد دیگر خبری از به چشم آمدن لود شدن برخی از جزئیات در دوردست نیست. طی برخی از مراحل می‌بینیم که پوشش گیاهی دارای حجم و شکل باورپذیر، جایگزین مدل‌های ساده‌ی قبلی شده است. راستی تغییرات جزئی و باز هم انکارناپذیر نورپردازی و سایه‌زنی نیز در Uncharted: Legacy of Thieves Collection شرایط لازم برای تقویت حس‌وحال سینمایی بعضی از دقایق را فراهم می‌آورند.

به این ترکیب باید بالا رفتن کیفیت برخی از تکسچرها و بهبود جزئیات بازتاب را نیز اضافه کرد. برای نمونه حالا تصویری که از یک محیط روی آب می‌افتد، بهتر از قبل به نظر می‌رسد. جالب این‌جا است که حتی در حالت Fidelity که با فریم‌ریت ۳۰ اجرا می‌شود، اجسام متحرک طی سکانس‌های مختلف در هر تصویر ثبت‌شده بهتر به نظر می‌رسند. زیرا به‌لطف پیشرفت‌های Uncharted: Legacy of Thieves Collection نسبت به نسخه های اصلی بازی کمتر از قبل شاهد جابه‌جایی مصنوعی و قرار داشتن آن‌ها در چند نقطه‌ی نزدیک به هم در یک عکس ناگهانی هستیم.

اگر برای تجربه‌ی بازی روی پلی استیشن 5 سراغ استفاده از اسپیکرهای تلویزیون مناسب یا هدست بروید و سازندگان اثر به شکل جدی از Tempest Engine کنسول PS5 برای ارائه‌ی صدای سه‌بعدی باکیفیت بهره برده باشند، نتیجه می‌تواند شما را به خوبی در فضاسازی‌های گوناگون فرو ببرد. ناتی داگ چنین کاری را در Uncharted: Legacy of Thieves Collection انجام داده است. وقتی صدای برخورد موج در گوش راست شنیده می‌شود و گوش چپ صدای زوزه‌ی باد را دریافت می‌کند، بازیکن خود را درگیر حضور نیتن در این فضا و زمان به‌خصوص می‌بیند.

فریادهای دشمنان، اصوات شلیک از نقاط گوناگون، انفجارها، حملات فیزیکی در مکان‌های بسته و پژواک تمامی این صداگذاری‌ها در محیط‌های متفاوت، با پیشرفت‌های Uncharted: Legacy of Thieves Collection واقعی‌تر از قبل شنیده می‌شوند. اکنون با یک هدفون مناسب می‌توانیم به مراتب بیشتر از گذشته درک کنیم که ناتی داگ چه‌قدر با دقت میکس صدا آثار خود را انجام می‌دهد.

هدف اصلی تمپست انجین همین است که بازیکن بدون نیاز به برخورداری از سیستم صوتی چند کاناله و بسیار پیشرفته بتواند با یک هدفون غرق در جزئیات صوتی فوق‌العاده‌ای شود که سازندگان چنین بازی‌هایی روی آفرینش آن‌ها وقت می‌گذارند. در نتیجه خوشحال‌کننده و چشمگیر است که تیم دیجیتال فاندری در بررسی بازی Uncharted: Legacy of Thieves Collection، نتیجه‌ی کار ناتی داگ در این بخش را گیرا و موثر به شمار می‌آورد.