نگاهی به اطلاعات Ancestors: The Humankind Odyssey؛ بازی جدید خالق Assassin's Creed

اگر از بسیاری از مردم راجع‌به شخصی به‌نام پاتریس دزیله سؤال پرسیده‌ شود، به‌جرات می‌توان گفت بیشتر آن‌ها اولین‌بار است حتی اسم او را می‌شنوند؛ اما وقتی صحبت از آثاری که خلق کرده است به میان برسد قضیه کمی متفاوت است. چرا که دزیله خالق مجموعه اسسینز کرید است و به‌زودی یک بازی جدید به اسم Ancestors: The Humankind Odyssey عرضه خواهد کرد. او در سال ۲۰۱۴ استودیوی خود تحت نام Panache Digital Games را تأسیس کرد. بازی Ancestors هم قرار است به‌عنوان اولین اثر و شروع کار این استودیو باشد.

با نزدیک‌شدن به زمان عرضه بازی Ancestors: The Humankind Odyssey مجله پی‌سی‌گیمر مصاحبه‌ای با پاتریس دزیله، طراح بازی ترتیب داده‌ که طی آن قرار است با روند ساخت بازی، مکانیزم و حال‌وهوای آن بیشتر آشنا شویم.

در ابتدا دزیله در مورد دلایل ساخت چنین بازی‌ای و همینطور تفاوت‌های آن با آثار گذشته خود توضیحاتی ارایه داد:

همه چیز با احساس نیاز برای ابزار ساخت یک استودیوی جدید شروع شد. مردم من را به‌واسطه آثاری که خلق کرده‌ام، مرد ساخت بازی‌های جهان‌باز صدا می‌زنند اما واقعیت این است که کاری که من انجام می‌دهم ساخت شخصیت‌هایی است که با دنیای ما در تعامل باشند. شاهزاده بازی Prince of Persia آزادانه حرکت می‌کند و روی دیوارها راه می‌رود درحالی‌که اتزیو و الطایر مدام در یک محیط شلوغ با مردم در ارتباط هستند. ساخت چنین بازی‌هایی مهارت من است. در بازی Ancestors هم دنبال شخصیتی بودم که باز بتواند با دنیای اطراف خود در تعامل باشد اما این‌بار با یک روش جدید و جذاب‌تر.

دزیله ضمن اشاره به اینکه ایده و فکر ساخت بازی یک شبه به ذهن آن رسیده است، توضیحاتی در مورد مشکلاتی که تیم سازنده با آن دست‌وپنجه نرم کردند ارایه می‌دهد:

در ابتدا تصور می‌کردیم برای یک استودیویی که تازه تأسیس شده است، ساخت چنین ایده‌ای کار نسبتا آسانی باید باشد؛ چراکه ما نباید یک شهر و جامعه‌ای را می‌ساختیم یا در بازی خبری از تکنولوژی و استفاده از آن توسط گیمر نیست. تنها کاری که باید انجام می‌شد این بود که شخصیت‌ها را در یک دوره اولیه و ماقبل تاریخ قرار دهیم؛ اما بعد از گذشت زمان متوجه شدیم که ساخت چنین محیطی سختی‌های خاص خود را دارد.

بازی Ancestors: The Humankind Odyssey یک بازی سوم شخص جهان‌باز در سبک بقا است. در ابتدا شما کنترل یک میمون خیلی ابتدایی و پیش‌پا افتاده را برعهده دارید؛ اما هرچه از بازی بگذرد پیشرفت می‌کنید و مهارت‌های جدید یاد می‌گیرید و کم‌کم متوجه می‌شوید که چطور از ابزاری که در اطراف خود می‌بیند استفاده کنید. می‌توانید با دیدن میمون‌های جدید و ارتباط گرفتن با آن‌ها مهارت‌های اجتماعی خود را نیز تقویت کنید.

به‌عنوان مثال، زمانی‌که برای اولین‌بار برای چیدن نارگیلی از درخت بالا بروید، نحوه استفاده از آن نارگیل را بلد نخواهید بود اما هرچه از زمان بازی سپری شود شخصیت بازی چنین مواردی را یاد خواهد گرفت.

اینکه شما بتوانید به میلیون‌ها سال پیش سفر کنید و در نقش اجداد خود از درختان بالا بروید و هر کاری که دوست دارید انجام دهید جالب است نه؟ این سرشت و غریزه‌ای است که ما همیشه آن را پنهان می‌کنیم اما حالا که می‌توانیم با بازی‌کردن به آن جامه عمل بپوشانیم، چرا آن را تجربه نکنیم؟

دزیله دلیل ساخت چنین بازی خاصی را اینگونه بیان می‌کند:

در حال خواندن کتابی قدیمی راجع‌به فسیل‌ها بودم، وقتی که نگاهی به تاریخ انداختم برای من جالب بود که چطوری ما به چنین موجودی تبدیل شده‌ایم. به‌همین دلیل فکر ساخت این بازی به ذهن من رسید. در ابتدا هم به‌دلیل اینکه پول لازم را نداشتیم تصمیم گرفتیم آن را به‌صورت قسمت قسمت عرضه کنیم؛ اما پس از حمایت ناشر بازی از ما، این مشکل حل شد.

دزیله در ادامه گفت:

همه چیز در بازی به شخص گیمر بستگی دارد. او تصمیم می‌گیرد که چگونه قرار است مهارت‌های لازم را کسب کند. بازی Ancestors از سیستم‌های مرتبط به هم تشکیل شده است و این شما هستید که با استفاده از آن‌ها تجربیات خود را در طول بازی خواهید ساخت. اگر شما هم مثل من فیلم ماتریکس را دیده باشید متوجه می‌شوید که چیز‌های غیرمنتظره زیادی وجود دارند. نمونه اولیه Ancestors مانند اکثر بازی‌ها طوری طراحی شده بود که در همان ابتدا مکانیزم آن یرای گیمر شرح داده می‌شد، اما در نسخه نهایی داستان کمی تغییر کرد و این شما هستید که باید با گشت‌وگذار در محیط، با سیستم‌های بازی آشنا شوید و مهارت‌های جدید را یاد بگیرید. هدف ما به‌عنوان سازنده بازی این است که مطمئن باشیم هر ایده‌ای که گیمر به آن فکر می‌کند، در بازی وجود خواهد داشت. در این مرحله اولیه، بازی به اصلاح‌هایی هم نیاز دارد اما اینکه در آینده مردم بازی را انجام دهند کاملا یک تصمیم آگاهانه است. بعضی از مردم ممکن است بازی را دوست نداشته باشند که این امری طبیعی است؛ همان‌طور که هستند کسانی که گروه بیتلز را دوست ندارند و موسیقی آن‌ها را گوش نمی‌دهند. این مسئله برای من باعث نگرانی نمی‌شود؛ کسی که تصمیم می‌گیرد اثری را خلق کند نباید انتظار داشته باشد همه مردم از آن راضی باشند.

دزیله درمورد تاثیر بازی‌های ساخته‌شده خود و درس‌هایی که از آن‌ها گرفته است اینگونه توضیح می‌دهد:

من یک طراح بازی عالی نیستم. من فقط کاری را که بلدم انجام می‌دهم و کمی زمان لازم دارد تا معنی و مفهموم موردنظر را برساند. در AC1 شما روی نیمکت می‌نشستید و در بین ازدحام جمعیت حرکت می‌کردید. مردم همیشه به من می‌گویند بازی AC1 به آن‌ها درس‌های زیادی راجع‌به زندگی داده است. سال گذشته یک طراح بازی از تاثیری که این بازی روی آن گذشته است با من صحبت کرد؛ تاثیری که او را به این صنعت علاقه‌مند کرده است. در عنوان بازی کلمه Assassins وجود دارد اما مردم معمولا قسمت دوم آن یعنی Creed را فراموش می‌کنند. به‌همین دلیل هم گیمر احساس جالبی پیدا می‌کند که قرار است یک قاتل شود؛ اما با گذشت زمان متوجه می‌شود که داستان فراتر از آن است. قضیه برای بازی Ancestors هم دقیقا همین‌طور است؛ درست است که شخصیت‌های بازی میمون‌ها هستند، اما نقش اصلی ما فراتر از آن یعنی کنترل طبیعت است.

بازی Ancestors قرار است ماه آینده عرضه شود. مشخص است که بازی برای آن چیزی که باید باشد هنوز مسیری در پیش دارد. بازی علاوه‌بر اینکه برای پیشرفت به عملکرد گیمر بستگی دارد اما درکنار آن هم به مراحل و مأموریت‌های آموزشی نیاز دارد تا قوانین و اساس بازی برای آن‌ها نشان داده شود.

این مطلب از شماره‌ی ۳۱۹ مجله‌ی PC Gamer، به قلم Andy Kelly ترجمه شده است.

نظرات خود را درمورد بازی Ancestors: The Humankind Odyssey با ما به‌اشتراک بگذارید. به‌نظر شما آیا این اثر می‌تواند همانند بازی‌های قبلی خالقش تأثیرگذار و ماندگار ظاهر شود؟