9 گلیچی که باعث بهتر شدن بازی‌های ویدیویی شدند

در صنعت بازی‌های ویدیوی، اصطلاح «گلیچ»، برای سازندگان همواره با دردسرهای فراوانی همراه بوده است، اما در برخی مواقع، همین گلیچ‌ها باعث لذت‌بخش‌تر شدن و بهتر شدن بازی‌ها شده‌اند. تکنولوژی، حرفه‌ دشواری است؛ مخصوصا در وضعیت امروزی بازی‌های ویدیویی کنسولی که اگر باگ و نقصی در آن‌ها وجود داشته باشد، هر کسی می‌تواند آن‌ها را پیدا کند و دیگران را از آن با خبر کند. معمولا وجود این مشکلات ناخوشایند در بازی‌ها به عذرخواهی و انتشار بروزرسانی برای رفع مشکل، ختم می‌شود. با اینکه امروزه این مسائل بسیار کمتر مشاهده می‌شوند، اما در کنار این اتفاقات، وقایع خوشایند دیگری هم هستند که نه تنها توسط مردم پذیرفته شده‌اند، بلکه با ایجاد قابلیت و ویژگی جدیدی در بازی، باعث بهبود تجربه آن‌ها هم شده‌اند.

.

تقلب کردن هیچوقت به اندازه پیست Wario Stadium بازی Mario Kart 64 لذت‌بخش نبوده است! یک مسیر پر ایراد و زیبا که به بازیکنان اجازه می‌داد تا مسیر مرسوم بازی را در زمانی کوتاه‌تر از زمان معمولی به پایان برسانند.

اگر از این خطای بصری نینتندو که می‌توان آن را «گلیچ» خواند، اطلاعی ندارید، باید به شما بگوییم که در مرحله Wario Stadium بازی Mario Kart 64 اگر در ابتدای مسابقه به اندازه کافی سرعت بگیرید، می‌توانید از روی یک دیوار بپرید و از یک مسیر فوق‌العاده میانبر بزنید.

امروزه اگر موردی مشابه این در یک بازی رخ دهد، خیلی زودتر از آنکه فکرش را بکنید، به‌وسیله یک بروزرسانی از بازی حذف می‌شود اما در این بازی، این گلیچ به عنوان یکی از افتخارات این بازی شمرده می‌شود. نسخه‌های بعدی Mario Kart، گلیچ مسیر Wario Stadium را برطرف کردند، اما با اجرای نسخه N64 بازی Mario Kart می‌توانیم به گذشته برگردیم و این حس را که به یاد بیاوریم. پس از کشف این گلیچ، سرعت گرفتن در مرحله Wario Stadium بازی Mario Kart، معنای تازه‌ای پیدا کرد و باعث شد تا این بازی برای همیشه تغییر کند.

.

یکی دیگر از گلیچ‌هایی که خیلی در زمان خود سرگرم‌کننده بود و اشاره نکردن به آن دشوار است، تکثیر پوکمونهای کوچک در بازی Pokemon Gold and Silver بود که برای هر طرفدار این مجموعه، همانند هدیه‌ای فراموش نشدنی قلمداد می‌شد.

حالا پس از بزرگ‌شدن با مونولوگ‌های شخصیت Ash Ketchum مجموعه پوکمون و گروه اونجرز، شاید همه ما فکر کنیم به اخلاقیات اهمیت می‌دهیم، اما شاید وقتی متوجه شویم که می‌توانیم در ابتدای بازی، هر سه پوکمون را یک‌جا به‌دست آوریم، حاضریم همه اخلاقیات را کنار بگذاریم و به هر قیمتی این تقلب را انجام دهیم! برای این کار، کافی بود شما در زمانی که در حال انتقال پوکمونها به محل ذخیره هستید، دستگاه Game Boy را خاموش کنید و پس از آن قادر بودید تا هیولای کوچکی را در دو بخش پارتی و جعبه اختصاص داده شده خود به‌دست آورید. در نتیجه با انجام این کار، شما می‌توانید هر پوکمونی را که در اختیار دارید، تکثیر کنید. فرض کنید با انجام این گلیچ می‌توانید بینهایت آب نبات یا Master ball به‌دست آورید و همزمان تا پنج پوکمون را کپی کنید. فوق‌العاده به‌نظر می‌رسد، مگر نه؟

.

گلیچی را تصور کنید که آنقدر بین طرفداران محبوب شده است که توسعه‌‌دهندگان آن بازی تصمیم گرفتند به عقب برگردند و یک نقشه کاملا جدید بر اساس آن طرح‌ریزی کنند. این داستان بازی Tribes است که یکی از گلیچ‌های آن، به بازیکنان اجازه می‌داد تا به مناطق وسیع نقشه در کوتاه‌ترین زمان ممکن سفر کنند. احتمالا راجع به باگ بازی The Elder Scrolls که به‌وسیله آن می‌توانید از میان کوه‌ها عبور کنید، شنیده‌اید، اما بازیکنان نسخه اصلی بازی Tribes: Starsiege کافی است با زدن سریع دکمه پرش از روی کوه‌ها به سرعت خیلی خیلی زیاد به پایین سر بخورند.

پس از آن‌که استودیوی Dynamix که وظیفه توسعه بازی را به عهده داشت، از این موضوع که بازیکنان در بازی‌ آن‌ها در حال انجام چه کاری هستند، مطلع شد، به این فکر افتاد که این حرکت، خیلی بهتر از چیزی شده است که آن‌ها فکرش را می‌کردند و به همین دلیل در نسخه‌های بعدی، ماشین‌های درون بازی را تغییر دادند و المان اسکی کردن با باله‌های پایینی خودروها را به یکی از ارکان اصلی مجموعه تبدیل کردند.

.

آیا یکی از طرفداران متعصب بازی‌های اول شخص شوتر هستید؟ آیا از بازی کردن روی زمین خسته شده‌اید؟ آیا دوست دارید از گلیچ‌های بازی‌های آنلاین بهره ببرید؟ پاسخ همه این سوال‌ها در گلیچی است که می‌خواهیم درباره آن بگوییم! این گلیچ همان پرش به‌کمک راکت است که شما را در کسری از ثانیه از یک پیاده‌نظام، به یک هوانورد تبدیل می‌کند!

اینکه این گلیچ برای اولین بار در چه بازی‌ای دیده شد، دقیقا معلوم نیست! اما مجموعه Quake جزو اولین بازی‌هایی بود که در آن پرش روی راکت دیده شد و در بازی Doom هم گلیچ مشابهی وجود داشت. اگرچه برای استفاده از این ویژگی منحصربه‌فرد، شما به یک آیتم ارتقای شکست‌ناپذیری خاص نیاز داشتید.

امروزه این قابلیت در بازی‌هایی همچون Overwatch یا Fortnite هم دیده می‌شود. در حالی که یک بازی کالت کلاسیک همانند Team Fortress، بر اساس ویژگی‌های سربازانی است که قابلیت ‌آن‌ها، پرش روی راکت است!

.

یک خطای نسبتا کوچک در ماتریس بازی Super Mario به دلیل موفقیت این بازی، از دید همه مخفی مانده است. قرار بود که بازی Super Mario Bros نینتندو که دنباله بازی اصلی Mario Bros به شمار می‌رفت، به ازای هر علامت سوالی که شخصیت اول به زیر بلوک آن ضربه می‌زند، یک سکه به بازیکن بدهد، اما برخی مواقع این بلوک‌ها، سکه‌های بیشتر و حتی یک جان اضافی در خود جای داده بودند. ابتدا برنامه‌نویسان، این خطای چند سکه‌ای را متوجه شدند و آن را از بازی خارج کردند، اما بعد از مدتی پشیمان شدند و کد بازی را دوباره نوشتند و این بخش را دوباره به بازی بازگرداندند. حالا بیش از ۳۰ سال از زمان عرضه این بازی گذشته است و هنوز هم بازیکنان بسیاری در سراسر جهان، این گنج‌ها را پیدا می‌کنند و به این فکر می‌کنند که نگه داشتن این گلیچ کار درستی بوده است. به هر حال چه کسی از جان اضافی گلایه می‌کند؟

.

جالب است بدانید که بازی Team Fortress که خود به عنوان یک بازی مملو از گلیچ شناخته می‌شد، محصولی بوده است که از یکی از مادهای بازی Quake توسعه داده شده است و کاراکتر The Spy به عنوان یکی از غافل‌گیرکننده‌ترین شخصیت‌های بازی‌های ویدیویی، از دل این بازی بیرون آمده است. نسخه اصلی بازی Team Fortress دارای باگی بود که در آن رنگ بالای سر بازیکنان که نشان‌گر تیم‌شان بود در برخی مواقع اشتباه می‌شد و دردسرهای زیادی را ایجاد می‌کرد. این باگ در بازی Team Fortress 2 به عنوان یکی از اصلی‌ترین شناسه‌های Spy شناخته می‌شد. یک نمونه بارز از این که چگونه یک جامعه مادینگ، می‌تواند برای یک هدف بهتر مورد استفاده قرار گیرد.

.

هرکسی که حتی به اندازه کمی با دنیای Minecraft آشنایی داشته باشد از ترسی که در هنگام غروب آفتاب و فرا رسیدن شب در این بازی حکم فرما می‌شود، خبر دارد. اما یکی از موجودات ترسناکی که در شب ظاهر می‌شود، برخلاف بقیه موجودات با بالا آمدن آفتاب از بین نمی‌رود و در طول روز به دنبال شما می‌آید! Creeperها یکی از اعصاب‌خوردکن‌ترین دشمنان بازی ماینکرفت به شمار می‌روند. چیزی که بیشتر ممکن است شما را آزار دهد این است که Creeperها اصلا از اول قرار نبوده است در بازی باشند!

در سال ۲۰۱۲ و در مصاحبه‌ای که راجع به مستند Minecraft: The Story of Mojang صورت گرفت، مارکوس ناچ پرسن، سازنده این بازی، اعتراف کرد در زمانی که Creeperها را طراحی می‌کرد، قصد داشته است تا این موجودات، لذت‌بخش‌تر و کم‌خطرتر باشند. او در این باره گفت:

Creeperها یک اشتباه بودند. من اصلا برای مدل‌سازی آن‌ها هیچ برنامه‌ای نداشتم، من فقط کد آن‌ها را نوشتم و اشتباهی به‌جای آن‌که آن‌ها را عریض کنم، آن‌ها را دراز کردم و همین مساله باعث شد Creeperها موجوداتی دراز با چهار پای کوچک باشند.

کافی است در انفجار سبز رنگ این موجودات قرار بگیرید تا در کسری از ثانیه، دنیای‌تان به نابودی کشیده شود و این همان Creeperی است که امروزه همه ما می‌شناسیم. برای تمام بدبختی‌هایی که ما از این چهره‌های عبوث کشیده‌ایم، به‌نظر می‌رسد اضافه شدن کمی چالش به بازی Minecraft هیچ ایرادی نداشته باشد و شاید بدون این موارد، این بازی با ۵۵ میلیون بازی‌کننده، هیچوقت جایگاه امروز را نداشت.

.

شاید باورش سخت باشد اما یکی از بهترین بازی‌های ویدیویی یعنی Space Invaders، در اصل اصلا قرار نبوده که یک Space Invaders باشد. در اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی، Tomohiro Nishikado طراح بازی، مجبور بود تا به صورت دستی سخت‌افزار خود را بسازد، چرا که کامپیوترهای ژاپنی آن دوره نمی‌توانستند Space Invaders را به صورت تمام صفحه اجرا کنند. تنها در زمانی که مهاجم‌های بیگانه از صفحه بازیکن پاک می‌شدند، سخت‌افزار Nishikado می‌توانست بازی را با سرعتی نزدیک به چیزی که مورد نظر بوده است اجرا کند، بنابراین هرچه جلوتر می‌رفتید، به صورت تصادفی بازی سخت‌تر می‌شد.

این تغییر ناگهانی در سرعت بازی و در نتیجه تغییر در سختی بازی، پس از تکامل یافتن، به یکی از ویژگی‌های بازی و یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های آرکید ساخته شده، تبدیل شد. این اتفاق را مدیون کامپیوترهای قدیمی ژاپنی هستیم و باید از آن‌ها تشکر کنیم.

.

زمانی که صحبت از گلیچ‌ها به میان می‌آید، همواره گلیچ‌هایی هستند که به‌طور کامل فراموش شده‌اند و در کنار آن‌ها، گلیچ‌هایی همانند ضربات کمبوی بازی Street Fighter II: The World Warrior هستند که قبل از عرضه بازی توسط سازندگان شناسایی شده بودند و تا امروز آثار آن‌ها باقی مانده است.

در زمان دستگاه آرکید در سال ۱۹۹۱ بود که کمپانی کپکام کشف کرد که با انجام یک حمله ساده قبل از یک انیمیشن مخصوص، می‌توان حمله بعدی را متوقف کرد. علاوه بر آن می‌توانستید یک مجموعه ضربات کمبوی پشت سر هم را به دشمن وارد کنید و وی دیگر نتواند کاری انجام دهد.

بر اساس صحبت‌های Akira Nishitani، طراح ارشد بازی، این مساله قبلا در تیم کپکام شناخته شده بود اما از آنجایی که هیچ باگی را ایجاد نمی‌کرد و بازیکنان نهایتا با این ضربه یک سوم خون را کم می‌کردند، این کمبو باقی ماند. از این پس بود که ضربات کمبوی آرکید متولد شدند.

بازی‌هایی همچون Tekken ،Soul Calibur و حتی The King of Fighters، نمونه بازی‌های آرکید مبارزه‌ای هستند که امروزه سیستم کمبوی مخصوص خود را دارند و همه آن‌ها از یک گلیچ ساده سرچشمه گرفته‌اند. طبیعی است که کپکام هیچوقت پیش‌بینی نمی‌کرد که این گلیچ‌ها توسط کاربران تا این اندازه مورد استقبال قرار گیرند.

نظر شما راجع به گلیچ‌های بازی‌ها چیست؟ شما از آن‌ها استقبال می‌کنید یا اعتقاد دارید که باید توسط بروزرسانی‌ها حذف گردند؟ در ادامه نظرات خود را با ما در میان بگذارید.