نمره‌های فیلم Springsteen: Deliver Me from Nowhere از سایت‌های معتبر دنیا

فیلم Springsteen: Deliver Me from Nowhere داستان بروس اسپرینگستین را دنبال می‌کند که برای ساخت آلبوم ششمش، مسیری متفاوت از آثار قبلی خود را انتخاب کرده و اثری را خلق کرده که نمایانگر شخصی‌ترین و ساده‌ترین حالت اوست. اسپرینگستین آلبوم نبراسکا را به ساده‌ترین و کم‌تکلف‌ترین شکل ممکن و با استفاده از یک دستگاه ضبط در اتاق خوابش در نیوجرسی ضبط کرد. این فیلم جدیدترین فیلم درام موزیکال زندگی‌نامه‌ای است که به‌تازگی اکران شده است و در ادامه نگاهی به نقدهای آن خواهیم داشت.

• کارگردان: اسکات کوپر
• نویسنده: اسکات کوپر
• بازیگران: جرمی آلن وایت، جرمی استرانگ، پال والتر هاوزر، استیون گراهام و اودسا یانگ
• تاریخ اکران: ۲ آبان ۱۴۰۴ (۲۴ اکتبر ۲۰۲۵)
• ناشر: استودیوی قرن بیستم

برای فیلمی که دست‌کم بخشی از آن درباره‌ی موسیقی است، Deliver Me From Nowhere از سکوت به‌طرز مؤثری استفاده می‌کند؛ به‌ویژه در لحظاتی که اسپرینگستین خود را گم‌گشته و بی‌انگیزه می‌یابد، نه الهام‌گرفته.

- استیو پاند، TheWrap

از بسیاری جهات، این فیلم آینه‌ای از خود آلبوم Nebraska است؛ اثری غیرمنتظره، پیچیده و به‌شدت در فضای گوتیک آمریکایی.

- مارک کندی، آسوشیتد پرس

تماشا فیلم‌هایی درباره‌ی افسردگی همیشه دشوارند، اما طرفدارانی که در دوران گذار پالایش هنری و شخصی خود با چنین موضوعی درگیرند، از تماشای آن پاداش خواهند گرفت.

- دیوید رونی، هالیوود ریپورتر

کوپر نیز تلاش نمی‌کند تا پایانی منظم و بی‌نقص برای داستان ببافد. او اجازه می‌دهد این سوپراستار انسانی آسیب‌دیده و دارای نقص باشد، اما نه به‌صورت ملودراماتیک و تصنعی، بلکه به شکلی واقعی و قابل لمس؛ روایتی که در واقع به مخاطب نیرویی می‌دهد تا باور کند کمک خواستن نقطه‌ضعف نیست. اسپرینگستین در این فیلم به‌اندازه‌ی شخصیت‌های درون ترانه‌هایش بی‌پرده و صادق می‌شود.

- رابرت دنیلز، راجر ایبرت

از نظر فنی، فیلم به آن اندازه که به‌نظر می‌رسد دراماتیک نیست و تماشای وایت»در مسیر عبور از نخستین دوره‌ی جدی افسردگی این اسطوره، جذابیت محدودی دارد؛ مگر اینکه کسی واقعاً درک کند که آن آلبوم تا چه اندازه برای نسل‌های بعدی موسیقی‌دان‌ها معنا دارد و دلیلش چیست.

- پیتر دبراگ، ورایتی

گاهی اوقات فیلم نکته‌های دلنشینی درباره‌ی روند خلاقانه ارائه می‌دهد — مانند زمانی که اسپرینگستین بخشی از ترانه را از سوم‌شخص به اول‌شخص تغییر می‌دهد؛ در چنین تغییرات کوچکی شکوهی نهفته است. اما بیشتر لحظات پشت‌صحنه‌ی فیلم فاقد الهام و تازگی‌اند.

- کایل اسمیت، وال استریت ژورنال

در مجموع فیلم Springsteen: Deliver Me from Nowhere نقدهای متناقضی دریافت کرده است. گروهی به ستایش فیلم و نمایش داستان پشت صحنه ضبط آلبوم نبراسکا پرداخته‌اند و عملکرد بازیگران و تم افسردگی فیلم را جذاب دانسته‌اند، اما گروهی دیگر مخالف این نظر هستند و فیلم را بیشتر مخصوص طرفداران آلبوم نبراسکا دانسته‌اند. اما باید دید نظر تماشاگران بیشتر به سمت کدام گروه است.

منابع: Metacritic / RottenTomatoes