آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | از رز جولی را بازی می کند تا تابو
در این شماره از مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» در ابتدا به‌سراغ فیلمی کمتر دیده شده اما به شدت تاثیرگذار و قابل بحث خواهیم رفت. درامی عمیق که می‌داند چگونه مخاطب‌اش را به دل حوادث ناگوار ببرد و زوایای تاریک زندگی را به او نشان دهد. بعد از این فیلم هم با اثر تابو سری به سینمای مضمون‌گرا و جذاب پرتغال خواهیم زد.
فیلم رز جولی را بازی می کند
فیلم Rose Plays Julie
- کارگردان: کریستین مولوی
- بازیگران: آیدان گیلن
- سال انتشار: ۲۰۱۹
جولی برای پیدا کردن پدر و مادر واقعی‌اش سفری پرچالشی را آغاز می‌کند.
Rose Plays Julie، روایتی است درباره‌ی تطهیر و قصاص. بازگویه‌ای از داستان گوزن مقدس. این فیلم درامی به‌شدت تاثیرگذار است از آن فیلم‌هایی که تا همیشه در خاطرتان خواهد ماند. رز، جولی را بازی می‌کند فیلمی از آتش گرفتن تاریخ یک زندگی است. تاریخی که در یک مثلث سه نفره از نو خوانده می‌شود و شعله‌هایش تا ابد ادامه پیدا خواهد کرد. این فیلم تنها داستان دختری نیست که در جست‌وجوی مادرش است، بلکه قصه‌ای از هویتی دردناک است که زندگی صاحب‌اش را تبدیل به یک درام غمگین می‌کند. این فیلم داستان دختری است که به‌دنبال هویت خود می‌گردد و در کشاکش این جست‌وجو به رازهای تلخی از گذشته‌ی خود پی می‌برد.
رز، جولی را بازی می‌کند فیلمی از خلاها، پرتگاه‌ها، افشاگری‌ها و حساب‌ها است. مادر (آلن)و دختر (جولی) چیزهایی در اعماق روح خود دارند که تبدیل به درد مشترکی می‌شود. ترومایی که در آخر روح همه را خواهد خراشید و دادگاهی انسانی را بر پا خواهد کرد. فیلم داستان یک تعرض با جزئیات بسیار وحشتناک است که بر بستری از تاریخ یونان روایت می‌شود. رز جولی را بازی می‌کند دنیایی از تلاقی همه‌ی لایه‌های زندگی است دنیایی که تجربه‌های گذشته و آینده و حال بشر را همزمان با خود حمل می‌کند. قصه‌ای از گناه، خودبیگانگی و تاوان‌ها. فیلم تجربه ایست که مخاطب را هرگز رها نخواهد کرد
فیلم تابو
فیلم Tabu
- کارگردان: میگل گومز
- بازیگران: کارلوتو کوتا
- سال انتشار: ۲۰۱۲
زنی که در لیسبون زندگی می‌کند، زندگی گذشته‌‌اش را به یاد می‌آورد.
سینمای پرتغال سینمای تقریبا ناشناخته‌ای است. فیلم‌های این کشور شبیه دیگر همسایگان خود تفاوت زیادی با فیلم‌های آمریکایی و هالیوودی دارند و نسبتا مضمون‌گرا عمل می‌کنند. چند سال قبل از شروع نئورئالیسم ایتالیا مانوئل دی‌الیویرا با سبک رئالیستی خود نقطه عطفی را در سینمای پرتغال بوجود آورد که باعث شد بسیاری از فیلمسازان در سال‌های بعد نیز از او تبعیت کنند. سینمای پرتغال همانند دیگر کشورهای اروپایی تحت تاثیر شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی فیلم می‌سازد. ورود مهاجران، استعمارگری پرتغال، حاشیه‌نشینی، موادمخدر و انقلاب میخک سهم بسزایی در نگارش فیلمنامه‌های پرتغالی دارد.
میگل گومز یکی از کارگردانان صاحب سبک پرتغالی است که آثار متعدد و مولفانه‌ی قابل احترامی در کارنامه‌ی خود دارد. تابو یک روایت عجیب و غریب در سینماست. این فیلم درباره‌ی زنی بازنشسته است که در یک بلوک آپارتمانی در لیسبون زندگی می‌کند و معتقد است که در زندگی گذشته خود مزرعه‌ای در دامنه کوه تابو آفریقا داشته است. تابو ما را به سفری نوستالژیک می‌برد. این سفر از لیسبون مدرن امروزی آغاز می‌شود و به آفریقای پنجاه سال پیش مستعمره می‌رود تا بهشت از دست‌رفته‌ی خاطرات قهرمان قصه را بازگرداند. تابو اثری است که شبیه یک رویا عمل می‌کند، استعاری می‌شود، لایه‌های زیادی به خود می‌گیرد و در نهایت تبدیل به اثری درباره عشق و از دست دادن می‌شود.