آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ | از انیمیشن ربات وحشی تا یک درد واقعی

در این شماره از مجموعه مقالات آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟ به‌سراغ بهترین فیلم‌های امسال رفته‌ایم. درست است که ۲۰۲۴ سال بدی برای سینما بود، اما در میان همه‌ی فیلم‌هایی بدی که به‌نمایش درآمدند، می‌توان چندتایی خوب هم پیدا کرد. در ابتدا به‌سراغ انیمیشن ربات وحشی می‌رویم، یکی از انیمیشن‌هایی که نامزد اسکار بود اما به انیمشن Flow جایزه را باخت. بعد از آن حقایق سخت را خواهیم دید. درامی انسانی درباره‌ی زندگی‌هایی با مشکلات متعدد. و در آخر یک درد واقعی را می‌بینیم فیلمی که همانند بروتالیست از هلوکاست صحبت می‌کند اما شبیه آن نیست و رویه‌ای کمدی و نسبتا فلسفی دارد.

انیمیشن The Wild Robot

• کارگردان: کریس سندرز
• نویسنده: کریس سندرز
• سال انتشار: ۲۰۲۴

یک ربات بعد از غرق شدن به یک جزیره‌ می‌رود، او در آنجا جوجه‌ای را به فرزندخواندگی قبول می‌کند.

ربات وحشی یکی از جذاب‌ترین انیمیشن‌های سال‌های اخیر است. یک اثر خیره‌کننده که حتما باید تماشایش کنید. از آن دسته از آثاری که هم جذب سبک بصری‌اش خواهید شد و هم قصه‌ی خوب‌اش. ربات وحشی قصه‌ی رباتی است که قبل از رسیدن به دست مشتریان در دریا غرق می‌شود. او بعد از اینکه توسط چند سگ آبی روشن می‌شود، به جزیره‌‌ای که در آن رسیده است پا می‌گذارد. رویایی‌های اولیه‌ی این ربات با موجودات جنگل لحظات جذابی را رقم می‌زند. سادگی ربات و نحوه‌ی برخورد او با اتفاقاتی که در این جنگل می‌افتد، بسیار تماشایی است. نام ربات رز است، او بعد از یک برخورد تراژیک با یک درخت مجبور می‌شود تا از جوجه غازی مراقبت کند.

حالا رز در این جزیره خانواده‌ای برای خود دارد. او به‌همراه یک روباره و این جوجه، خانه‌ای می‌سازد تا زمان کوچ غازها فرابرسد. اما این همه‌ی ماجرا نیست، روایت چیزهای زیادی برای مخاطب‌اش دارد. رز با همه‌ی موجودات جنگل دوست می‌شود و همچون پیامبری همه را به دور خود جمع می‌کند. ربات وحشی روایتی درباره‌ی غریزه (رز به آن برنامه‌نویسی می‌گوید)، خانواده، هم‌نوعان، دوستی، صلح و محبت و عشق است. رز بعد از اینکه حافظه‌اش را دستکاری می‌کنند با اینکه یک ربات است با قلب‌اش دوستانش را به‌خاطر می‌آورد. ربات وحشی با ایده‌ی دستکاری غریزه و رسیدن به صلح و مهربانی، درام جذابی را برای مخاطب ترتیب داده است. این انیمیشن پر از کشمکش‌های دوستداشتنی و تعلیق‌های تاثیرگذار و قابل اعتناست. ربات وحشی هم در معنای نزدیک و دور خود کار می‌کند، هم چشم‌اندازهایی استعاری از خود نشان می‌دهد و هم اینکه برای مخاطبی که به‌دنبال سرگرمی است، خود را خیلی جذاب نشان می‌دهد. اما مهم‌تر از همه عنصری لحن این اثر است، ربات وحشی لحنی نزدیک به انیمه‌های ژاپنی دارد اما خیلی در آن‌ها غرق نمی‌شود. این انیمیشن نامزد جایزه بهترین انیمیشن اسکار امسال بود.

فیلم Hard Truths

• کارگردان: مایک لی
• نویسنده: مایک لی
• بازیگران: ماریان ژان بتیست، میشل آستین
• سال انتشار: ۲۰۲۴

پانزی زنی افسرده و مضطرب است که با همه دعوا دارد اما خواهرش او را همچنان دوست دارد.

حقایق سخت هم یکی دیگر از فیلم‌های خوب امسال است. درامی کمدی با ایده‌هایی تراژیک و دردناک. این فیلم داستان زنی به‌نام پانزی را روایت می‌کند که اخلاق خوبی ندارد. او با همه درگیر می‌شود و نمی‌تواند خودش را از استرس برهاند. پانزی زندگی شادی ندارد اما درعوض خواهرش با همه ارتباط خوبی دارد و او را به داشتن یک زندگی شاد تشویق می‌کند. حقایق سخت یک درام انسانی است، فیلمی درباره‌ی عواطف و روابط انسانی. این فیلم با اینکه دیالوگ‌محور است اما مخاطب را خسته نمی‌کند و او را نمی‌آزارد.

حقایق سخت شخصیت‌هایی دارد که همه‌شان شاید برای مخاطب آشنا باشند. حرف‌های آن به گوش‌مان آشناست، مشکلاتشان نیز همینطور. فیلم با استفاده از یکسری ایده‌های ساده وارد عمق زندگی انسان‌ها می‌شود، آن‌ها را تبدیل به کشمکش‌هایی می‌کند که شاید برایمان حل کردن‌اش سخت باشد. فیلمساز اما در این میان لحن درستی را برای اثرش انتخاب کرده است. یک لحن کمدی و خوشایند. کارکترها در دنیایی پر درد و طنز زندگی می‌کنند و بعضی‌هاشان نیز به‌دنبال خلاصی از مشکلاتشان هستند. فیلم رویه‌های روانشناسانه نیز دارد اما ترجیح می‌دهد چندان به این بُعد وارد نشود. پانزی بخاطر اختلال استرس جهنمی عجیب برای خودش دست‌وپا کرده است، همه‌ی رفتارهای او به‌نوعی نشان‌دهنده یک جور مکانیزیم دفاعی است. این کارکتر بخاطر مشکلات درونی‌اش نمی‌تواند زندگی بیرون خود را سروسامان ببخشد.

فیلم A Real Pain

• کارگردان: جسی آیزنبرگ
• نویسنده: جسی آیزنبرگ
• بازیگران: جسی آیزنبرگ،کایل کالکین
• سال انتشار: ۲۰۲۴

بنجی و دیو برای ادای احترام به مادربزرگشان به لهستان می‌روند.

فیلم یک درد واقعی یکی از بهترین فیلم‌های امسال بود. یک درام جاده‌ای با ایده‌های سینمای کمدی سیاه. دیو و بنجی برای یادبود مادربزرگشان دوری با یک تور به لهستان می‌روند. آن‌ها از آمریکا رهسپار لهستان می‌شوند تا آخرین جائی که دوری در آن کشور زندگی کرده است را ببیند، مادربزرگشان یکی از بازماندگان هلوکاست است. شاید فکر کنید که این فیلم هم یکی دیگر از فیلم‌های هلوکاستی شعارمحور این چند سال باشد. اما یک درد واقعی روایت عجیبی دارد، درواقع فیلمساز تنها از این اتفاق استفاده می‌کند تا جهان دردناک خودش را به‌تصویر می‌کشد. یک درد واقعی تنها درباره‌ی یهودیان نیست، درباره‌ی همه‌ی انسان‌هایی است که در این جهان گیر افتاده‌اند.

این فیلم در زیرمتنی از هلوکاست و ظلم نازی‌ها به یهودیان اتفاق می‌افتد، اما همه‌ی ماجرا درباره‌ی یهودیان نیست. یک درد واقعی به‌دنبال نمایش هویت درد است. همه‌ی آدم‌های این فیلم در حال درد کشیدن هستند. هرکدام از آن‌ها که به این تور آمده‌اند به نحوی در حال دست‌وپنجه نرم کردن با شرایط تراژیک و خاص خودشان هستند. اما در این میان فیلمساز روی بنجی دقیق می‌شود، او برونگراست به‌ظاهر می‌خندد اما چون زندگی پرتلاطمی را از سر رد کرده است، بیش از هر آدم دیگری، دچار تلاطم احساسات می‌شود. کرانبرگ از مخاطب درباره‌ی درد واقعی می‌پرسد. اینکه درد اصلا چه معنایی دارد و چه کسی در این جهان بیشترین درد را متحمل شده است؟ و اینکه چرا فردی که بیش از همه می‌فهمد و بیش از همه درد را تجربه کرده، اینقدر تنهاست و رفتارهای ضداجتماعی از خود بروز می‌دهد؟ کرانبرگ او را نمادی از آگاهی در نظر می‌گیرد، کسی که درد بیدارش کرده است.