معرفی مستند Ingrid Bergman: In Her Own Words | اینگرید برگمن، الهه جنجالی عصر طلایی

مستند Ingrid Bergman: In Her Own Words، یک فیلم مستند سوئدی به‌کارگردانی استیگ بیورکمن است که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این فیلم دسترسی بی‌سابقه‌ای به‌دنیای شخصی و حرفه‌ای بازیگر و شخصیت محبوب دوران طلایی سینما و هالیوود، اینگرید برگمن، فراهم می‌آورد و در این راه از مطالب آرشیوی شخصی مانند نامه‌ها، یادداشت‌های روزانه، عکس‌ها و فیلم‌های ۸ میلی‌متری و ۱۶ میلی‌متری که خود اینگرید برگمن گرفته است، استفاده می‌کند.

استیگ بیورکمن در مستند خود، سفر این بازیگر افسانه‌ای از جوانی تا آغاز دوران حرفه‌ای کاری و البته زندگی زناشویی و مادری پرفرازونشیب او را به‌تصویر می‌کشد. این مستند همچنین شامل مصاحبه‌هایی با فرزندان اینگرید برگمن است و صداگذاری شخص برگمن توسط آلیسیا ویکاندر (نسخهٔ سوئدی) و ملیندا کینامن (نسخهٔ انگلیسی) انجام شده است. مستند (اینگرید برگمن: از زبان خودش) برای اولین‌بار در جشنواره فیلم کن (The Cannes Film Festival) در سال ۲۰۱۵ به‌نمایش درآمد و به‌خاطر نمایشی جذاب و صمیمی از این بازیگر برجسته، بسیار مورد تحسین قرار گرفت.

اینگرید برگمن، هنرپیشه اسطوره‌ای سوئدی، با زیبایی الهه‌‌گونه و نقش‌آفرینی‌های فوق‌العاده قدرتمند خود به‌صفحهٔ نقره‌ای سینما زیبایی بخشید. در اینجا تعدادی از برجسته‌ترین نقش‌های او را نام می‌بریم:

بازی در نقش شخصیت ایلسا لاند و تصویری که برگمن از شخصیت ایلسا لاند در طول جنگ جهانی دوم که در یک مثلث عشقی گرفتار شده برجای گذاشت، فراموش‌نشدنی است؛ فیلم Casablanca (کازابلانکا) به‌کارگردانی مایکل کورتیز، محصول سال ۱۹۴۲ و با حضور ابرستارگانی چون هامفری بوگارت، اینگرید برگمن و پل هنراید. بازی در نقش شخصیت ماریا در فیلم For Whom the Bell Tolls (زنگ‌ها برای که به‌صدا درمی‌آیند) که فیلمی در ژانر جنگی، رمانتیک و درام به‌کارگردانی سم وود بود و در سال ۱۹۴۳ اکران شد و این فیلم براساس رمانی با همین عنوان، اثر ارنست همینگوی ساخته شده است.

بازی در نقش شخصیت پائولا آلکوئیست در فیلم Gaslight (چراغ گاز) که اثری دلهره‌آور ساختهٔ جرج کیوکر بود و در سال ۱۹۴۴ اکران شد و این فیلم نیز اقتباسی بود و اقتباسی از نمایشنامهٔ «خیابان فرشته» اثر پاتریک همیلتون. بازی در نقش شخصیت خواهر مری بندیکت در فیلم The Bells of St. Mary's (زنگ‌های کلیسای مریم مقدس) به‌کارگردانی لئو مک‌کری که این فیلم در سال ۱۹۴۵ روی پرده رفت. بازی در نقش شخصیت ژان دارک در نسخهٔ کلاسیکی که ویکتور فلمینگ در سال ۱۹۴۸ ساخت؛ فیلم Joan of Arc (ژان دارک) در بخش‌های مختلفی نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد، ازجمله نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن که یکی از نامزدی‌های فراوان اینگرید برگمن در اسکار بود.

بازی در نقش شخصیت آناستازیا در فیلم Anastasia (آناستازیا) به‌کارگردانی آناتول لیتواک، محصول سال ۱۹۵۶ که یکی از جوایز اسکار اینگرید برگمن، مربوط‌به‌نقش‌آفرینی در همین فیلم است. وی سه جایزهٔ اسکار در کارنامه خود دارد که یکی برای همین فیلم «آناستازیا» است و پیش از آن برای ایفای نقش در فیلم «چراغ گاز» و آخری نیز مربوط‌به‌دوران بازگشتش از اروپا و بازی در فیلم Murder on the Orient Express (قتل در قطار سریع‌السیر شرق) سیدنی لومت که در سال ۱۹۷۴ روی پردهٔ سینما رفت.

اینگرید برگمن، هنرپیشه افسانه‌ای سوئدی‌تبار، زندگی شخصی متفاوت و جنجالی نیز داشت و در درخشش به‌پای دوران حرفه‌ای کاری وی می‌رسد و استیگ بیورکمن در مستند خود علاوه‌بر دوران کاری این بازیگر، نگاهی به‌زندگی شخصی وی نیز داشته است.

ازدواج:اینگرید برگمن سه بار ازدواج کرد و همسر اول او دکتر پتر لیندستروم بود که از او صاحب یک دختر به نام پیا (متولد ۱۹۳۸) شد. بعدتر با فیلم‌ساز به‌نام ایتالیایی، روبرتو روسلینی ازدواج کرد و با هم صاحب یک پسر به نام روبرتینو (متولد ۱۹۵۰) و دو دختر دوقلو به‌نام‌های ایزابلا و ایزوتا (متولد ۱۹۵۲) شدند و کیست که ایزابلا روسلینی محبوب و دوست‌داشتنی را نشناسد. ازدواج سوم اینگرید برگمن با لارس اشمیت بود.

اروپای جنجالی: در سال ۱۹۵۰، اینگرید برگمن در فیلم Stromboli (استرومبولی)، ساختهٔ روبرتو روسلینی بازی کرد که فیلم دربارهٔ بحران هویت زنان در نتیجهٔ نابسامانی‌های سال‌های پس از جنگ جهانی دوم در اروپا بود. نه فیلم، که این آغاز رابطهٔ عاشقانهٔ اینگرید برگمن با روبرتو روسلینی، جنجالی در آمریکا به‌وجود آورد. رابطه این دو در طول زمان ساخت فیلم، باعث آنچه رسوایی در ایالات متحده آمریکا خوانده می‌شد، شد و کار به‌جایی کشید که او مجبور به‌زندگی در اروپا برای سال‌ها شد تا از دست روزنامه‌های آمریکایی در امان بماند. در طول این مدت، او در فیلم‌های روسلینی چون Europa '51 (اروپا ۵۱) و Journey to Italy (سفر به ایتالیا) بازی کرد که هر دو فیلم نشان داد استعداد بی‌نظیر و فوق‌العادهٔ اینگرید برگمن تنها به‌بازی در سینمای هالیوود محدود نمی‌شود و وی در اروپا ثابت کرد چه بازیگری همه‌کاره‌ای است، در کلامی جواهری در سینمای جهان.

بازگشت به‌هالیوود: با‌وجود تمام جنجال‌ها، اینگرید برگمن سرانجام به‌هالیوود بازگشت و چه بازگشت باشکوهی داشت و دو جایزهٔ اسکار را برای بازی در فیلم‌های «آناستازیا» و «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» دریافت کرد. او باوجود اطلاع از ابتلا به‌‌بیماری سرطان سینه در سال ۱۹۷۴، همچنان باقدرت به‌کار خود ادامه داد و تا زمان درگذشتش در شصت‌و‌هفتمین سالگرد تولدش در سال ۱۹۸۲، فعال بود؛ بازیگر متولد استکهلم، در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ از پدری سوئدی و مادری آلمانی به‌دنیا آمد و در ۲۹ اوت ۱۹۸۲ در لندن درگذشت.

رابطهٔ اینگرید برگمن با کارگردان ایتالیایی، روبرتو روسلینی، هم پرشور و هم رسواکننده بود. آن‌ها در جریان ساخت فیلم «استرومبولی» به‌کارگردانی روسلینی با یکدیگر آشنا شدند. برگمن با وجود ازدواج با همسر اولش، پتر لیندستروم، عمیقاً عاشق روسلینی شد. رابطهٔ برگمن و روسلینی منجر به‌بارداری او شد و او همسر و دخترش را ترک کرد تا با روسلینی در ایتالیا زندگی کند. این انتخابِ برگمن سروصدای زیادی در ایالات متحده آمریکا به‌پا کرد و باعث شد که او چندین سال در اروپا بماند. رابطهٔ اینگرید برگمن با روبرتو روسلینی تأثیر قابل توجهی بر حرفهٔ بازیگری او داشت. درحالی‌که، رابطه آن‌ها باعث ایجاد جنجال و همچنین منجر به‌قرار گرفتن نام برگمن در فهرست سیاه هالیوود برای مدتی شد، اما فرصت‌های هنری جدیدی، درهای جدیدی از دنیاهای متفاوتی بر وی گشود. برگمن با روسلینی در فیلم‌هایی مانند «اروپا ۵۱» و «سفر به‌ ایتالیا» همکاری کرد و استعداد فوق‌العاده خود را به‌نمایش گذاشت. باوجود چالش‌ها، رابطهٔ آن‌ها به‌او اجازه داد تا جنبه‌های مختلف توانایی‌های بازیگری‌اش را کشف کند و این امر اثری پاک‌نشدنی در میراث او به‌عنوان یک بازیگر برجای گذاشت.

برخی ویژگی‌های مستند «اینگرید برگمن: از زبان خودش»، ساختهٔ استیگ بیورکمن را برمی‌شماریم:

مطالب بایگانی شخصی: این مستند با استفاده از شخصی‌ترین مطالب آرشیوی اینگرید برگمن، دسترسی بی‌سابقه‌ای به‌دنیای درونی این ستاره بی‌بدیل سینما فراهم می‌آورد که این موارد شامل نامه‌ها، یادداشت‌های روزانه، عکس‌ها و حتی فیلم‌های ۸ میلی‌متری و ۱۶ میلی‌متری می‌شود که پیش‌تر گفتیم توسط شخصِ برگمن گرفته شده‌اند.

پشت صحنه: مستند ازطریق فیلم‌های خصوصی، یادداشت‌ها و مصاحبه‌هایی با فرزندان برگمن که قبلاً هرگز دیده نشده بودند، نگاه گیرا و دنبال‌کنندهٔ تماشاچی را به‌همراه دارد که کنجکاوانه خواهان دانستن هرچه بیشتر از پشت صحنهٔ زندگی چشمگیر این ابربازیگر است. استیگ بیورکمن از دوران جوانی تا زندگی زناشویی و مادر شدن پرسروصدای اینگرید برگمن را به‌تصویر می‌کشد.

جوایز: «اینگرید برگمن: از زبان خودش»، در جشنواره فیلم کن در ماه مه ۲۰۱۵ به‌نمایش درآمد و در بخش کلاسیک کن نمایش داده شد و جایزه ویژه L’Œil d’or را دریافت کرد. در جشنواره بین‌المللی فیلم ونکوور (Vancouver International Film Festival) ۲۰۱۵، این فیلم برنده جایزهٔ محبوب‌ترین مستند بین‌المللی براساس رأی‌گیری تماشاگران شد.

صداپیشگان:آلیسیا ویکاندر صدای خود را در نسخهٔ سوئدی به‌ اینگرید برگمن فقید قرض داد، درحالی‌که ملیندا کینامن صداپیشگی نسخهٔ انگلیسی را برعهده داشت. در این مستند همچنین ستارگان سینما و اعضای خانوادهٔ این بازیگر چون جینین بسینگر، پیا لیندستروم، فیورلا مارانی، اینگرید روسلینی، ایزابلا روسلینی، روبرتو اینگمار روسلینی، لیو اولمان و سیگورنی ویور حضور دارند. به‌طورخلاصه، این مستند نگاهی صمیمی به‌زندگی و میراث هنرپیشه‌ای طلایی از عصری طلایی را جشن می‌گیرد و نور بر زیبایی او هم روی پردهٔ نقره‌ای و هم خارج از آن می‌تابد.

استیگ بیورکمن، متولد ۲ اکتبر ۱۹۳۸، نویسنده، منتقد سینما و کارگردان سوئدی است. وی آثار چشمگیری در طول چندین دهه فعالیت حرفه‌ای خود ساخته است. بیورکمن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۲ به‌عنوان سردبیر مجله فیلم «چاپلین» فعالیت کرد. او تألیفات متعددی در زمینه سینما از جمله مصاحبه‌های روشنگرانه با سینماگران مطرح دارد. وی در سال ۱۹۷۲ فیلم درام Georgia, Georgia (جورجیا، جورجیا) که اثری سوئدی-آمریکایی بود ساخت و این فیلم در بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین (Berlin International Film Festival) شرکت کرد و جالب است بدانید فیلم‌نامه آن که توسط مایا آنجلو نوشته شده است و از آن به‌عنوان اولین فیلمی که فیلم‌نامه آن را زنی سیاه‌پوست نوشته شده است یاد می‌شود.

بیورکمن با چهره‌های معروفی چون اینگمار برگمن، وودی آلن و لارس فون تریه گفتگوهایی داشته که نتیجه این مصاحبه‌ها، برای علاقمندان به‌سینما بسیار روشنگر و جذاب خواهد بود. بیورکمن در ساخت مجموعه «حکایات برگمان» همکاری داشت و داستان‌هایی درباره اینگمار برگمن، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ صاحب سبک و به‌نام سوئدی به‌اشتراک گذاشت. آثار استیگ بیورکمن نمایه‌های ارزشمندی از دنیای اینگمار برگمن و دیگر چهره‌های سرشناس سینما ارائه می‌کند.