گزارش باکس آفیس: پیشی گرفتن مرد عنکبوتی ۳ از انتقام‌جویان و شوالیه‌ی تاریکی

گزارش باکس آفیسِ این هفته را با جیغ ۵ (Scream) شروع می‌کنیم که در آخرهفته‌ای که مصادف با تعطیلیِ روز مارتین لوتر کینگ در ایالات متحده (دوشنبه) بود، به یک معجزه‌ی باکس آفیسی بدل شد. این فیلم ترسناکِ اسلشرِ بزرگسالانه صدر جدول را با کسب ۳۰ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار افتتاحیه‌ی جمعه تا یکشنبه و ۳۵ میلیون دلار افتتاحیه‌ی جمعه تا دوشنبه تصاحب کرد؛ رقمی که بدون احتساب نرخ تورم نه‌تنها بهتر از افتتاحیه‌ی سه‌روزه‌ی ۳۳ میلیون دلاری جیغ ۲ (۶۵ میلیون با احتساب نرخ تورم) در سال ۱۹۹۷ و افتتاحیه‌ی سه‌روزه‌ی ۳۴ میلیون دلاری جیغ ۳ (۵۷ میلیون با احتساب نرخ تورم) در سال ۲۰۰۰ است، بلکه فقط مقدار اندکی پایین‌تر از افتتاحیه‌ی ۳۸ میلیون دلاری جیغ ۴ در سال ۲۰۱۱ جای می‌گیرد. بخشِ معجزه‌آسا و عجیب ماجرا این است که عملکردِ قوی جیغ ۵ درحالی اتفاق می‌اُفتد که دو دنباله‌ی قبلی این مجموعه با بی‌اعتنایی نسبی سینماروها مواجه شده بودند؛ نه‌تنها اکثر مخاطبان در اوایل سال ۲۰۰۰ به جیغ ۳ اهمیت ندادند (۸۹ میلیون دلار خانگی و ۱۶۲ میلیون دلار جهانی)، بلکه آن‌ها جیغ ۴ را در اوایل سال ۲۰۱۱ کاملا نادیده گرفته بودند (۳۸ میلیون دلار خانگی و ۹۸ میلیون دلار جهانی).

به بیان دیگر، هیچ‌وقت سابقه نداشته که یک مجموعه‌ی بزرگ بدون ریبوت کردنِ خودش چنین کامبکی را تجربه کرده باشد. معمولا ساختنِ یک دنباله‌ی مستقیم برای مجموعه‌ای که دنباله‌های قبلی‌اش با اُفت فروش شدید مواجه شده بودند، به شکستِ دنباله‌ی جدید منجر می‌شود که از جدیدترین نمونه‌هایش می‌توان به مارپیچ: از کتاب اَره، ماتریکس: رستاخیزها یا ترمیناتور: سرنوشت تاریک اشاره کرد. نزدیک‌ترین نمونه به اتفاقی که برای جیغ ۵ اُفتاده، گودزیلا علیه کونگ است. مخاطبان گودزیلای گرت اِدواردز را کمتر از منتقدان دوست داشتند و از گودزیلا: پادشاه هیولاها استقبال نکردند، اما در عوض، در مقایسه با آن برای دیدنِ گودزیلا علیه کونگ به سینماها هجوم بُردند. اما برتری گودزیلا علیه کونگ این بود که نه‌تنها دنباله‌ای بود که تازه‌واردها بدون نیاز به دیدن فیلم‌های قبلی می‌توانستند آن را ببینند و ازش لذت ببرند، بلکه این فیلم در قالب نبردِ هیولاهای محبوبِ سینماروها، نویدبخشِ یک رویداد متفاوت در مقایسه با فیلم‌های قبلی بود.

این موضوع درباره‌ی کامبکِ مجموعه‌ی سریع و خشن با فیلم چهارم هم صدق می‌کند. گرچه این مجموعه بعد از سریع و خشن ۲ (بدون وین دیزل) و توکیو دریفت (بدون هر دوی وین دیزل و پُل واکر) احیا شد، اما فقط به خاطر اینکه فیلم چهارم بازگشتِ موردانتظارِ گروه بازیگرانِ اورجینالِ مجموعه را نوید می‌داد. این موضوع اما درباره‌ی جیغ ۵ صدق نمی‌کند؛ این فیلم به‌عنوانِ «یک فیلم جیغ دیگه» که قولِ چیزی بیشتر از تکرارِ قدم به قدمِ فرمولِ این سری را نمی‌دهد، تبلیغات شده بود. اما دلیل این موفقیت چیست؟ مسئله این است که پارامونت از اینکه همه از وجودِ فیلم جدید جیغ خبردار شوند اطمینان حاصل کرد؛ این کار در دورانی که افراد کمتری شبکه‌های سنتی تلویزیون را می‌بینند (افراد کمتری برای دیدنِ آگهی‌های بازرگانی وجود دارند) و افراد کمتری برای دیدنِ فیلم‌های غیربلاک‌باستری به سینما می‌روند (سینماروهای خوره‌ی کمتری برای دیدنِ تریلرها وجود دارند) حتما سخت بوده است.

برخی از اجزای کنجکاوی‌برانگیزِ کمپین تبلیغاتی پارامونت عبارت بودند از: طرفداران می‌توانستند خانه‌ی اورجینالِ فیلم جیغ را به میزبانی دیوید آرکت (بازیگر کاراکتر کلانتر دویی رایلی) برای اقامت اجاره کنند؛ اسپاتیفای برنامه‌ای را ترتیب داد که کاربران می‌توانستند ازطریق آن پیام‌های تهدیدآمیز و شرورانه‌‌ای را با صدای گوست‌فیس درباره‌ی استریم‌شده‌ترین آهنگ‌هایشان در سال ۲۰۲۱ دریافت کنند؛ توئیتر تجربه‌ی بی‌سابقه‌ای را فراهم کرد که طی آن دکمه‌ی لایکِ پُست‌هایی که شامل هشتگِ جیغ می‌شد، در حالت لایت مود به یک شکل و در حالتِ دارک مود به شکلِ دیگری در می‌آمد و تیک‌تاک هم قابلیتی را برای تغییر متن به گفتار ایجاد کرد که متن‌های کاربران را با صدای گوست‌فیس می‌خواند. این درحالی است که متریال‌های جیغ ۵ در یوتیوب مجموعا حدود ۶۰ میلیون بازدید داشته‌اند. با اینکه یازده سال از فیلم قبلی مجموعه می‌گذرد، اما مجموعِ دنبال‌کنندگانِ جیغ در شبکه‌های اجتماعی ۱۲۶ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر است؛ آماری که ۲۷ درصد بهتر از استانداردِ فیلم‌های ترسناک است. در مقایسه، مجموع دنبال‌کنندگانِ هالووین می‌کُشد در شبکه‌های اجتماعی ۱۴۵ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر (۴۹ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار افتتاحیه) و مجموع دنبال‌کنندگانِ احضار: شیطان مرا وادار کرد هم ۱۳۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر (۲۴ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار افتتاحیه) بود.

قابل‌ذکر است که بازیگرانِ جیغ ۵ هم با وجود فالوئرهای ۱۵ میلیون و ۶۰۰ هزار نفری کورتنی کاکس، ۷ میلیون و ۹۰۰ هزار نفری دیلن مینت، ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار نفری جِنا اورتگا، یک میلیون نفری ملیسا بارِرا، ۴۶۸ هزار نفری دیوید آرکت و ۴۱۸ هزار نفری نِو کمبل حضور فعالی در شبکه‌های اجتماعی دارند. همچنین، تریلرها و تیزرهای تلویزیونی و آنلاینی که از فیلم پخش شدند نه آن‌قدر سربسته بودند که مخاطبان را پس بزنند و نه آن‌قدر افشاکننده بودند که کنجکاوی‌شان را کور کنند. ایده‌ی اصلی داستان پیرامونِ گروه کاراکترهای جدیدی اتفاق می‌اُفتد که وقتی مورد حمله‌ی یک گوست‌فیسِ جدید قرار می‌گیرند، ردِ قهرمانانِ سابقه‌دارِ مجموعه مثل دویی (دیوید آرکت)، سیدنی (نِو کمبل) و گِیل (کورتنی کاکس) را می‌زنند و از آن‌ها درخواست کمک می‌کنند. همچنین، این فیلم میانگین امتیازِ B مثبت را از تماشاگرانش دریافت کرده که با جیغ ۲ برابری می‌کند و بهتر از جیغ ۳ (B) و جیغ ۴ (B منفی) است.

یکی دیگر از فاکتورهایی که فروشِ نامرسوم جیغ ۵ را توضیح می‌دهد این است که گرچه فیلم چهارم در زمان اکرانش منفور بود، اما در طول دهه‌ی گذشته طرفدارانِ کالت خودش را به‌دست آورده است. بنابراین آن نسلی که جیغ ۴ را در نوجوانی دیده بودند (چه در سینماها و چه در قالب دی‌وی‌دی)، الان آن‌قدر بزرگ شده‌اند که خودشان برای دیدنِ فیلم جدید به سینما بروند. از زاویه‌ی دیدِ این نسل جیغ ۵ نه دنباله‌‌ی فیلمی که همه از آن متنفر بودند یا نادیده‌اش گرفتند، بلکه‌ دنباله‌ی فیلمی که دوستش دارند حساب می‌شود. اتفاقی که چندان به وضعیتِ مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست بی‌شباهت نیست. هرچه فیلم‌های مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز منفور هستند، در عوضش، اسپایدرمنِ اندرو گارفیلد در گذر سال‌ها محبوب شده است. بنابراین، گارفیلد در این مدت از چهره‌ی یک مجموعه‌ی شکست‌خورده به کسی که حکم یکی از سلاح‌های راهی به خانه نیست را دارد ارتقا یافته بود و دیزنی هم با زیرکی از پتانسیل سودآوری‌اش نهایتِ استفاده را کرد.

خلاصه اینکه عملکردِ جیغ ۵ یادآورِ یک معجزه‌‌ی باکس آفیسی دیگر است: اینکه سونی چگونه با جومانجی: به جنگل خوش آمدید این مجموعه را از یک بی‌موویِ ستاره‌محورِ موفق در دهه‌ی ۹۰ به یک بلاک‌باسترِ مُدرنِ درجه‌یک متحول کرد. ۵۳ درصد از تماشاگران جیغ ۵ مرد، ۵۴ درصدشان غیرسفیدپوست و سنِ ۶۷ درصدشان بینِ ۱۸ تا ۳۴ سال بوده است. میانگینِ نظرات تماشاگرانِ افتتاحیه به فیلم ۷۹ درصد مثبت بوده است و ۶۱ درصد هم تماشای آن را پیشنهاد کرده‌اند. گرچه دنباله‌های ترسناک معمولا پس از افتتاحیه‌ی بزرگشان با اُفت فروش شدید مواجه می‌شوند، اما از طرف دیگر، جیغ ۵ از حالا تا فوریه بدون رقیب خواهد بود. پس، این به آن در می‌شود. اگر این فیلم دوامی شبیه به سواری با هم ‌(Ride Along) یا پسران بد تا ابد (Bad Boys for Life) داشته باشد، ۹۷ میلیون دلار در گیشه‌ی آمریکای شمالی خواهد فروخت و اگر عملکردی نزدیک به سواری با هم ۲ (Ride Along 2) یا ماما (Mama) داشته باشد، فروشِ نهایی ۷۸ میلیون دلاری‌اش پیش‌بینی می‌شود.

با همه‌ی اینها داریم درباره‌ی فیلم ترسناکی با فقط ۲۴ میلیون دلار بودجه صحبت می‌کنیم که در دورانِ پسا-اکران سینمایی‌اش هم سودآور خواهد بود. جیغ ۵ اما با کسب ۱۸ میلیون دلار از ۵۰ بازارِ خارجی، در باکس آفیسِ بین‌المللی هم شروعِ قدرتمندی را تجربه کرد. در مقایسه، این درآمد ۲۳ درصد بهتر از جیغ ۴ و ۵۷ درصد بهتر از هالووین می‌کُشد است. مجموع جهانی این فیلم ۴۸ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار است. اما تنها فیلم دیگری که جراتِ اکران همزمان با جیغ ۵ را داشت، انیمه‌ بِل (Belle) بود. این فیلم بسیار تحسین‌شده و پُرسروصدا در یک هزار و ۳۵۰ سینما روی پرده رفت و یک میلیون و ۸۷۰ هزار دلار کسب کرد. گرچه این رقم شگفت‌انگیز نیست، اما کسانی که دوست داشتند برداشتِ مُدرنِ مامورو هوسودا از داستان دیو و دلبر را در سینماها ببینند، حالا به مدت یکی-دو هفته این شانس را به‌دست آورده‌اند. فیلم ژاپنیماشینم را بران (Drive My Car) هم که تاکنون جایزه‌ی بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان گلدن گلوب، جایزه بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه‌ی حلقه‌ی منتقدان لس آنجلس، منتقدان نیویورک و هیئت ملی نقدِ آمریکا را برنده شده است، این هفته تعداد سینماهایش را از ۲۹ به ۶۵ سالن افزایش داد، ۷۸ هزار دلار کسب کرد و به مجموعِ ۵۲۴ هزار دلار فروش رسید.

رده‌ی دوم جدول اما به مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست (Spider-Man: No Way Home) تعلق دارد که ۲۰ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار دیگر در پنجمین آخرهفته‌ی جمعه تا یکشنبه‌اش فروخت و به مجموعِ ۳۱ روزه‌ی ۶۹۸ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار در گیشه‌ی آمریکای شمالی دست یافت و از انتقام‌جویان: جنگ ابدیت (۶۷۹ میلیون دلار) پیشی گرفت. احتمالا راهی به خانه نیست همین الان که دارید این مطلب را می‌خوانید، بلک‌پنتر (۷۰۰ میلیون دلار) را پشت سر گذاشته و در رده‌ی چهارم پُرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخِ گیشه‌ی آمریکای شمالی جای گرفته است. راهی به خانه نیست درحالی در آخرهفته‌ی پنجمش بالاخره به رده‌ی دوم جدول سقوط کرد که جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد هم در سال ۲۰۱۶ صدرنشینی‌اش را در پنجمین آخرهفته‌اش از دست داده بود (آخرهفته‌ای که مصادف با افتتاحیه‌ی ۴۱ میلیون دلاری سواری با هم ۲ بود). در مقایسه، آواتار صدرنشینی متوالی‌اش را حتی در پنجمین آخرهفته‌اش هم حفظ کرد. فیلم علمی‌تخیلیِ جیمز کامرون در پنجمین آخرهفته‌اش به مصاف با کتاب ایلایِ دنزل واشنگتن (۳۸ میلیون دلار افتتاحیه‌ی چهار روزه) رفت و آن را با کسب ۵۴ میلیون دلار شکست داد (بالاخره همه آواتار نمی‌شوند!). یادش به خیر، تا همین ۱۰ سال پیش وقتی فیلمی مثل کتاب ایلای حدود ۴۰ میلیون دلار به‌عنوان افتتاحیه می‌فروخت، با آن همچون یک اتفاق عادی رفتار می‌شد، اما الان افتتاحیه‌ی ۴۰ میلیون دلاری یک فیلم مشابه معجزه‌آسا تفسیر می‌شود. بگذریم.

همچنین، این فیلم به محض عبور از بلک‌پنتر (۷۱۵ میلیون به نرخ امروز)، دنیای ژوراسیک (۶۵۲ میلیون در سال ۲۰۱۵ / ۷۱۹ میلیون به نرخ امروز) و انتقام‌جویان (۶۲۳ میلیون در سال ۲۰۱۲ / ۷۲۰ میلیون به نرخ امروز)، از زمان پارک ژوراسیک در سال ۱۹۹۳ تاکنون در رده‌ی نهم بیشترین بلیت‌های فروخته‌شده‌ی ۳۰ سال گذشته قرار می‌گیرد. تازه این درحالی است که اُفت فروشِ ۳۵ درصدی راهی به خانه نیست در پنجمین آخرهفته‌اش بهتر از اُفت فروش چهار فیلم کریسمسیِ قبلی جنگ ستارگان، آکوآمن، ترون: میراث و دو فیلم آخرِ هابیت است و فقط اندکی بدتر از اُفت فروشِ هابیت: سفری غیرمنتظره و سه‌گانه‌ی ارباب حلقه‌ها حساب می‌شود. اگر راهی به خانه نیست از اینجا به بعد عملکردی شبیه به نیرو برمی‌خیزد، ترون: میراث و آکوآمن داشته باشد فروشِ نهایی ۷۶۵ میلیون دلاری‌اش پیش‌بینی می‌شود و در صورتی که نزدیک به دنباله‌های هابیت، روگ وان، آخرین جدای و ظهور اسکای‌واکر بفروشد، ۷۲۰ تا ۷۴۵ میلیون دلار خواهد فروخت. اما اگر دوامی شبیه به ارباب حلقه‌ها: دو بُرج و ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه داشته باشد (که خیلی نامتحمل است)، به ۸۰۰ میلیون دلار فروش نهایی دست خواهد یافت.

باید تاکید کرد که راهی به خانه نیست در سالی که فاقدِ یک مدعی اُسکار پُرفروش در مایه‌های لالالند و ۱۹۱۷ است، حکم تنها بلاک‌باسترِ آخر سال را دارد. حالا مشخص شد که چرا سونی تاریخ اکران موربیوس (Morbius) را از بیست و هشتم ژانویه (۸ بهمن ۱۴۰۰) تا اول آوریل (۱۲ فروردین ۱۴۰۱) عقب انداخت. سونی این کار را نه به خاطر کرونا، بلکه به منظور فراهم کردنِ فضای بیشتری برای صعودِ آزادانه‌ی راهی به خانه نیست انجام داد. در همین حین، قدرتِ راهی به خانه نیست در گیشه‌ی جهانی هم بلامنازع است. این فیلم تاکنون یک میلیارد و ۶۲۵ میلیون دلار در سراسر دنیا فروخته است که ۹۲۶ میلیون دلارش متعلق به بازارهای خارج از آمریکای شمالی است (تازه آن هم بدون چین). راهی به خانه نیست با ۷۲ میلیون دلاری که در مکزیک فروخته، پُرفروش‌ترین فیلم تاریخ این کشور و دومین فیلم پُرفروشِ تاریخ برزیل (۵۰ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار)، آمریکای مرکزی (۱۲ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار) و اکوادور (۷ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار) حساب می‌شود. بیش از ۱۰۰ میلیون دلار از فروش جهانی راهی به خانه نیست متعلق به سینماهای آیمکس است؛ رقمی که آن را به یازدهمین فیلم تاریخ شرکت آیمکس که از مرز ۱۰۰ میلیون دلار عبور کرده بدل می‌کند. این فیلم هم‌اکنون پشت سرِ بازسازی شیرشاه (یک میلیارد و ۶۶۰ میلیون دلار)، دنیای ژوراسیک (یک میلیارد و ۶۷۰ میلیون دلار)، انتقام‌جویان: جنگ ابدیت (۲ میلیارد و ۴۸ میلیون دلار)، جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد (۲ میلیارد و ۶۸ میلیون دلار)، تایتانیک (۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار)، انتقام‌جویان: پایان بازی (۲ میلیارد و ۷۹۰ میلیون دلار) و آواتار (۲ میلیارد و ۸۴۷ میلیون دلار) در رده‌ی هشتم پُرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ دنیا قرار دارد و احتمالا تا پایان دوره‌ی اکرانش یک میلیارد و ۷۴۰ میلیون دلار خواهد فروخت و جایگاهش را تا رده‌ی ششم بهبود خواهد بخشید.

اما در رده‌ی سوم جدول به انیمیشن آواز بخوان ۲ (Sing 2) برمی‌خوریم که با وجودِ پخشش در شبکه‌ی نمایش خانگی از هفته‌ی گذشته، ۳ میلیون و ۷۶۰ هزار دلار دیگر در چهارمین آخرهفته‌اش کسب کرد. محصولِ موزیکالِ یونیورسال/ایلومینیشن تاکنون حدود ۱۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار در گیشه‌ی خانگی فروخته است. این فیلم درحالی با عبور از گشت‌و‌گذار در جنگل (۱۱۷ میلیون دلار) و فری‌گای (۱۲۲ میلیون دلار) در رده‌ی دهم پُرفروش‌ترین فیلم‌های ۲۰۲۱ جای گرفته است که مجموعا ۲۱۵ میلیون دلار در سراسر دنیا فروخته است (از ۸۵ میلیون دلار بودجه). آواز بخوان ۲ در ادامه‌ی صعودش شکارچیان ارواح: افترلایف (۱۲۷ میلیون دلار فروش خانگی) را پشت سر خواهد گذاشت؛ افترلایف که با ۷۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده است، ۱۹۴ میلیون دلار در دنیا فروخته است. رده‌ی چهارم به اکشنِ پُربازیگرِ ۳۵۵ (The 355)، محصول یونیورسال تعلق دارد که هفته‌ی گذشته با افتتاحیه‌ی ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار دلاری‌اش ضعیف ظاهر شد.

این فیلم که گروه بازیگرانش از امثالِ جسیکا چستین، لوپیتا نیونگو، پنه‌لوپه کروز، دایان کروگر و غیره تشکیل شده است، ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار در دومین آخرهفته‌اش کسب کرد و مجموعِ فروش خانگی‌اش را به رقم ناچیزِ ۹ میلیون دلار رساند. در رده‌ی پنجم جدول با مرد شاه ‌(The King's Man)، محصول دیزنی/قرن‌بیستم روبه‌رو می‌شویم که ۲ میلیون و ۳۲۰ هزار دلار دیگر کسب کرد و به مجموعِ خانگی ۲۹ میلیون و ۲۸۵ هزار دلار رسید. به بیان دیگر، فروش این فیلم در طولِ ۴ هفته برابر با همان مقداری که کینگزمن: حلقه‌ی طلایی در طول دو روز فروخته بود است؛ این فیلم ۹۲ میلیون دلار در دنیا فروخته است. موزیکال داستان وست‌سایدِ استیون اسپیلبرگ که با ۱۰۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده، ۹۴۸ هزار دلار در ششمین آخرهفته‌اش فروخت و به مجموع خانگی ۳۴ میلیون دلار و جهانی ۵۷ و نیم میلیون دلار رسید. گرچه درآمد این فیلم هنوز منهای تلماسه (۱۰۷ میلیون خانگی / ۳۹۰ میلیون جهانی) و خاندان گوچی (۵۱ میلیون خانگی / ۱۲۷ میلیون جهانی) بیشتر از دیگر مدعیان اُسکار است، اما این نکته چیزی از مقیاسِ بزرگِ شکست تجاری‌اش نمی‌کاهد.

یکی دیگر از فیلم‌هایی که با کسب فقط ۵ میلیون دلار در طول ۱۰ روز افتتاحیه‌ی فاجعه‌باری را در چین تجربه کرد، انیمیشن افسون (Encanto) بود؛ رقمی که مجموعِ درآمد جهانی‌اش را به ۲۲۲ میلیون دلار رساند. در همین حین، سونی ونوم: بگذار کشتار برپا شود را با هدفِ عبور دادن آن از درآمد خانگی قسمت اول ونوم (۲۱۳ و نیم میلیون دلار) مجددا در یک هزار و ۴۳۵ سینما اکران کرد و این مأموریت موفقیت‌آمیز بود. این فیلم با ۳۸۰ هزار دلاری که در شانزدهمین آخرهفته‌اش کسب کرد، به مجموعِ خانگی ۲۱۳ میلیون دلار رسید. درنهایت، درام نیمه‌زندگینامه‌ای بلفاست (Belfast) که از آن به‌عنوان یکی از مدعیان اسکار یاد می‌شود، تاکنون ۶ میلیون و ۹۰۰ هزار دلار کسب کرده که آن را با اختلاف پایین‌تر از امثال گزارش فرانسویِ وس اندرسون (۱۶ هزار دلار) و شاه ریچاردِ ویل اسمیت (۱۵ هزار دلار) قرار می‌دهد.