آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از A Goofy Movie تا Mistaken for Strangers
انیمیشن قدیمی دیزنی، فیلم Eve's Bayou با بازی ساموئل ال جکسون، یک مستند درباره‌ی گروه راک The National و یک فیلم پرتغالی‌زبان عجیب راجع به تولد گرگینه.
زومجی در شماره‌ی ۲۲۷ سری مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» از عامه‌پسندترین اثر شروع می‌کند و قدم به قدم سراغ آثاری می‌رود که مخاطب‌های به‌خصوصی را هدف گرفته‌اند؛ افرادی که کاملا به موضوع کلی آن‌ها علاقه دارند. انیمیشن دیزنی، یک درام از سال ۱۹۹۷ میلادی، مستندی بدون تعارف راجع به چند فرد معروف در صنعت موسیقی و فیلم پرتغالی‌زبان و عجیب As Boas Maneiras آثاری هستند که در این مقاله‌ی معرفی فیلم سینمایی، فهرست شده‌اند.
A Goofy Movie (1995)
یکی از انیمیشن‌های قرن ۲۰ میلادی که توسط دیزنی ساخته شد و همین حالا اعضای خانواده می‌توانند با تماشای آن‌ها اوقات خوشی را کنار یکدیگر داشته باشند. دوستی‌های ساده، علاقه‌های واقعی، همراهی گوفی با فرزند خود در یک سفر جاده‌ای و انواع‌واقسام موقعیت‌های بامزه‌ای که می‌توانید انتظار مواجهه با آن‌ها را داشته باشید، در این اثر قرار گرفته‌اند. تازه دنباله‌ی آن هم در سال ۲۰۰۰ میلادی با اسم An Extremely Goofy Movie پخش شد.
اهمیت هر محتوا بیشتر زمانی به چشم می‌آید که به مخاطب هدف آن فکر می‌کنیم؛ به نیازهای مختلف مردم برای سرگرمی که باید با آثار درست پاسخ داده شوند. انیمیشن‌های کودکانه گاهی برای مخاطب بزرگ‌سال نمی‌توانند هیچ کششی داشته باشند. ولی وقتی از زاویه‌ی درست به آن‌ها نگاه می‌کنیم، با آثاری مواجه می‌شویم که قابل جایگزینی نیستند. چرا که می‌توانند انتقال‌دهنده‌ی برخی از مفاهیم ساده و مناسب به مخاطب کم سن‌وسال باشند یا آن‌ها را برای حدودا یک ساعت، به شکل سالم با بزرگ‌ترهای خود همراه کنند.
این در حالی است که کمدی تصویری اثری مثل انیمیشن A Goofy Movie همین حالا هم انقدر خوب مخاطب را به خنده می‌اندازد که حتی برخی از تماشاگرهای بزرگ‌سال نیز از وقت گذراندن و خستگی در کردن با آن خسته نمی‌شوند. تازه نباید از یاد برد که چه‌قدر جنس تصویرسازی‌های انیمیشنی چنین آثاری برای بسیاری از مردم خاطره‌انگیز به نظر می‌رسد و از برخی جهات واقعا شباهتی به انیمیشن‌های سینمایی و تلویزیونی روز ندارد.
Eve's Bayou (1997)
Eve's Bayou که برنده‌ی جوایز گوناگونی شده است و ساموئل ال. جکسون را در گروه بازیگری دارد، نمونه‌ای بسیار خوب از سوار شدن داستان‌گویی یک درام روی رازها و گسترش دادن خود براساس آن‌ها را تقدیم مخاطب می‌کند. این اثر بزرگ‌سالانه راجع به دختربچه‌ای است که متوجه یک حقیقت تأثیرگذار روی زندگی اعضای گوناگون خانواده‌ی خود می‌شود. ماجرا با گذر زمان مدام پیچیده و پیچیده‌تر به نظر می‌رسد؛ تا اینکه کم‌کم حقایق تلخ به نیروهای ماورایی پیوند می‌خورند و داستان را به یک درگیرکنندگی غیرمنتظره برای بسیاری از مخاطب‌ها می‌رسانند.
دروغ‌های سوارشده روی هم مدام زندگی شخصیت‌های داستان را تحت تاثیر قرار می‌دهند و آن‌ها را مشغول فرار از گذشته‌ای نگه می‌دارند که واقعا نمی‌توان از واقعیت‌های ترسناک آن فرار کرد. البته که عملکرد تیم بازیگری هم تاثیر بسیار خوبی روی درگیرکنندگی قصه گذاشته است و پابه‌پای طراحی صحنه‌ی مناسب اثر، مخاطب را به فضای ذهنی مشخص انتقال می‌دهد. سپس وقتی کارگردان سراغ بازی با تصویر برای پرداختن به جنبه‌های عجیب داستان رفت، عمق ارتباط بین فیلم و بیننده افزایش می‌یابد. خوش‌بختانه باتوجه‌به مدت‌زمان مناسب حدودا ۱۱۰ دقیقه‌ای، فیلم Eve's Bayou با ریتم درستی قصه می‌گوید و به‌موقع تمام می‌شود.
Mistaken for Strangers (2013)
رویکردهای متفاوتی در ساخت مستند برای افراد فعال در جهان موسیقی وجود دارند. گاهی به مانند آن‌چه در The Beatles: Get Back یا فیلم Summer of Soul (...or, When the Revolution Could Not Be Televised) می‌بینیم، به اصطلاح افرادی از بیرون سعی می‌کنند به مطالعه‌ی گذشته بپردازند و به موسیقی گروهی از هنرمندها نزدیک شوند. آن‌جا اثر مستند می‌تواند حس‌وحالی مانند ورق زدن صفحاتی از کتاب تاریخ را به مخاطب بدهد و بیشتر از نمایش واقعیت، مشغول به تصویر کشیدن بازتابی از آن شود.
در آن سو مستندهایی کاملا کنترل‌شده را داریم که بیشتر مخاطب را یاد ویدیو پشت صحنه‌ی تبلیغاتی می‌اندازند. زیرا به‌جای نمایش واقعی تلخی‌ها و شیرینی‌های حاضر در لحظاتی کلیدی از زندگی چند فرد شناخته‌شده، صرفا مواردی را به مخاطب نشان می‌دهند که خود آن آهنگ‌سازها و خواننده‌ها می‌خواستند.
ولی جدا از دو نوع اثری که توصیف شدند، مستندهایی را هم داریم که همراهی واقعی با یک گروه بزرگ را بدون ظاهرسازی تحویل مخاطب می‌دهند. Mistaken for Strangers با تمرکز روی بند راک The National دقیقا موفق به انجام چنین کاری شده است؛ نه فقط به این هدف که طرفدارهای گروه سراغ تماشای آن بروند. بلکه احتمالا پس از دیدن این اثر، چند نفر تازه با این بند همراه می‌شوند و بسیاری از مخاطب‌ها به یاد می‌آورند که چه‌قدر در پس نقش‌آفرینی‌های همیشگی هنرمندهایی که به شکل جدی وارد یک صنعت بزرگ شده‌اند، احساسات پایه‌ای و انکارناپذیر انسانی مشغول کنترل همه‌چیز هستند.
Good Manners (2017)
فیلم‌های گرگینه‌ای معمولا به نمایش تمام‌وکمال وحشت روان‌شناختی و عمق اسطوره‌شناسی‌های مربوط‌به این موجودات حتی نزدیک نمی‌شوند. ولی وقتی سینمای جریان اصلی هالیوود از پس سیراب کردن برخی از عطش‌های مخاطب خاص برنمی‌آید، سفر به سینمای کشورهای مختلف گاهی می‌تواند پاداش‌های خوبی برای او داشته باشد؛ با آثاری از جنس فیلم Good Manners، محصول مشترک فرانسه و برزیل.
شخصیت‌های این اثر که در اصل با نام As Boas Maneiras شناخته می‌شود، به مدل‌های مختلف با تولد یک گرگینه دست‌وپنجه نرم می‌کنند. ماه کامل است، پزشک‌ها متوجه هویت واقعی فرزند قرارگرفته در وجود مادر نشده‌اند و شخصی که قرار بود به زن برای به دنیا آوردن بچه کمک کند، پس از پی بردن به حقیقت تصمیم می‌گیرد که نابودکننده‌ی او باشد. اگر به‌دنبال آثار عامه‌پسند می‌گردید، سراغ این فیلم پرتغالی‌زبان نروید. ولی اگر یک فانتزی ترسناک عجیب می‌خواهید، یک شانس به آن بدهید.
