گزارش باکس آفیس: افتتاحیه ناامیدکننده فیلم جدید جیمز باند در آمریکا

گزارش باکس آفیسِ این هفته را با زمانی برای مُردن نیست آغاز می‌کنیم که ۵۶ میلیون دلار به عنوان افتتاحیه‌ی جمعه تا یکشنبه‌اش در آمریکای شمالی فروخت. این رقم پایین‌تر امثال جیسون بورن (۵۹ میلیون دلار در سال ۲۰۱۶) و ماموریت غیرممکن:‌ فال‌اوت (۶۱ میلیون دلار در سال ۲۰۱۸) قرار می‌گیرد و به‌طرز قابل‌انتظاری کمتر از افتتاحیه‌ی ۷۰ میلیون دلاری سریع و خشن ۹ است. نه تنها این رقم از زمان کازینو رویال (۴۰ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶)، ضعیف‌ترین افتتاحیه‌ی تاریخِ فیلم‌های جیمز باندِ دنیل کریگ حساب می‌شود، بلکه زمانی برای مُردن نیست با احتساب نرخ تورم از زمانِ فردا هرگز نمی‌میرد (۲۵ میلیون دلار در سال ۱۹۹۷ / ۴۹ میلیون دلار با احتساب نرخ تورم) تاکنون، کمترین افتتاحیه‌ی فیلم‌های جیمز باند را تجربه کرده است. درآمد افتتاحیه‌ی زمانی برای مُردن نیست با احتساب نرخ تورم با کازینو رویال (۵۶ میلیون دلار اما بدون نسخه‌ی سه‌بعدی یا آیمکس) و گلدن‌آی (۲۶ میلیون دلار در سال ۱۹۹۵ / ۵۶ میلیون دلار با احتساب نرخ تورم) برابر است. اگر بخواهیم مُنصف باشیم، قابل‌ذکر است که افتتاحیه‌ی زمانی برای مُردن نیست حداقل بهتر از افتتاحیه‌ی ۵۵ میلیون دلاری ماموریت غیرممکن: قوم سرکش (که تابستان ۲۰۱۵ به ۱۹۵ میلیون دلار فروشِ خانگی دست یافت) است.

این نتیجه گرچه می‌تواند «ناامیدکننده» تفسیر شود، اما چندان غافلگیرکننده نیست. واقعیت این است که جیمز باند معمولا به عنوانِ مجموعه‌ای شناخته می‌شود که «همیشه ساقدوش است و هرگز عروس نیست». به عبارت دیگر، فیلم‌های این مجموعه معمولا در سایه‌ی موفقیت‌های بزرگ‌تر قرار می‌گیرند. گلدن‌آی یک هفته بعد از افتتاحیه‌ی ۳۸ میلیون دلاری اِیس ونتورا ۲ (Ace Ventura 2) در نوامبر ۱۹۹۵، به ۲۶ میلیون دلار افتتاحیه دست یافت. فردا هرگز نمی‌میرد در کنار غوغای بی‌سابقه‌ی ۶۰۰ میلیون دلار تایتانیک، به ۱۲۵ میلیون دلار فروشِ‌ خانگی از ۲۵ میلیون دلار افتتاحیه دست پیدا کرد. کازینو رویال در زیر سایه‌ی خوش‌قدم (Happy Feet)، انیمیشنِ برنده‌ی اُسکار جُرج میلر (۱۹۵ میلیون دلار از ۴۸ میلیون دلار افتتاحیه) هرگز صدرنشینِ جدول باکس آفیس نشد و در نهایت ۱۶۰ میلیون دلار از ۴۰ میلیون دلار افتتاحیه کسب کرد. و حالا هم زمانی برای مُردن نیست فقط یک هفته بعد از افتتاحیه‌ی رکوردشکنانه‌ی ۹۰ میلیون دلاری ونوم: بگذار کشتار برپا شود (بهترین افتتاحیه‌ی دوران کرونا) روی پرده رفته است.

بله، البته که اسکای‌فال در نوامبر ۲۰۱۲ به ۹۰ میلیون دلار افتتاحیه‌ دست یافت و رفت تا به درآمد خانگیِ شگفت‌انگیز ۳۰۴ میلیون دلار و درآمد جهانی شگفت‌انگیزترِ یک میلیارد و ۱۱۰ میلیون دلار دست پیدا کند، اما آن فیلم که از نقدهای فوق‌العاده‌ مثبت، سروصدای رسانه‌ای قوی، ترانه‌ی برنده‌ی اُسکار اَدل، تبلیغات رسانه‌ای مُفت و مجانی ناشی از همزمانی‌اش با پنجاهمین سالگرد دکتر نو (Dr. No) و عدم وجود بلاک‌باسترهای رقیب تا ماه‌ها بهره می‌بُرد، یک استثنا بود. البته که گرگ و میش: سپیده‌دم ۲ (۲۹۵ میلیون خانگی / ۸۱۹ میلیون جهانی) و هابیت: سفری غیرمنتظره (۳۰۴ میلیون خانگی / یک میلیارد جهانی) نزدیک به اسکای‌فال اکران شدند، اما آنها که تقریبا مخصوص جامعه‌ی طرفدارانِ این فرنچایزها بودند، رقبای مستقیم فیلم سم مندز حساب نمی‌شدند. بنابراین، اگر از اسکای‌فال فاکتور بگیریم، واقعیت این است که اکثر فیلم‌های جیمز باندِ دوران پیرس برازنان و دنیل کریگ در گیشه‌ی خانگی کمتر از نمونه‌های مشابه‌شان (فیلم‌های ماموریت غیرممکنِ تام کروز، دنباله‌‌های بورنِ مت دیمون) یا هجوهای کمدی‌شان (هر دوی دنباله‌های آستین پاورز در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ از مرز ۲۰۰ میلیون دلار فروش خانگی عبور کردند) فروخته‌اند.

در عوض، نقطه‌ی قوتِ مجموعه‌ی جیمز باند در برابر همه‌ی تغییر و تحول‌های صنعت سینما در طول ۴۰ سال گذشته، همواره ثبات و تداومش بوده است. فیلم‌های جیمز باند گرچه در مقایسه با امثال مهاجمان صندوقچه‌ی گم‌شده، جان سخت، بتمن برای همیشه، ماتریکس، اولتیماتوم بورن، مرد آهنی، انتقام‌جویان و سریع و خشن ۷ کمتر فروخته‌اند و زلزله‌های فرهنگی به مراتب بی‌سروصداتری بوده‌اند، اما فیلم‌های مامور ۰۰۷ در تمام این مدت نسبت به انتظاراتی ازشان می‌رود، از لحاظ تجاری بادوام و قابل‌اتکا باقی مانده‌اند. این ویژگی برتر از وفادار ماندنِ این مجموعه به هویت اورجینالش سرچشمه می‌گیرد. در دنیایی که هالیوود هرروز بیش از پیش به سوی فیلم‌های فانتزیِ کودک‌پسندانه‌ی نوستالژی‌‌گرای فاقد المان‌های جنسی متمایل می‌شود، ماهیت واقع‌گرایانه‌تر، بزرگسالانه‌پسند و اِروتیک‌ترِ فیلم‌های جیمز باند، یک‌جور پرستیژ به این مجموعه بخشیده است و آن را در مقایسه با گزینه‌های پیرامونش به یک انتخاب استثنایی بدل کرده است.

گرچه افتتاحیه‌ی ۵۶ میلیون دلاری زمانی برای مُردن نیست همچنان ناامیدکننده است، اما احتمالا مرگبار نخواهد بود. چرا که نه تنها فیلم میانگین امتیازِ A منفی را از تماشاگرانش (و امتیاز ۸۵ روی راتن‌تومیتوز) دریافت کرده است، بلکه مخاطب اصلی فیلم‌های جیمز باند سینماروهای بزرگسال‌تر هستند که برخلاف مخاطبان فیلم‌های مارول برای هرچه زودتر دیدنِ فیلم در آخرهفته‌ی افتتاحیه عجله ندارند. بنابراین، تحلیلگران امیدوار هستند که زمانی برای مُردن نیست در هفته‌‌های آینده به لطف تماشاگران علاقه‌مندی که در آخرهفته‌ی افتتاحیه در خانه باقی مانده‌اند و دیدن فیلم را به هفته‌های بعدی موکول کرده‌اند، دوام قدرتمندی را تجربه خواهد کرد. اگر این فیلم عملکردی شبیه به اسکای‌فال یا ماموریت غیرممکن: قوم سرکش داشته باشد، به چیزی حدود ۱۹۵ میلیون دلار فروشِ خانگی دست خواهد یافت. اما اگر دوامی نزدیک به اسپکتر (۲۰۰ میلیون دلار از ۷۰ میلیون دلار افتتاحیه) یا جیسون بورن (۱۶۲ میلیون از ۵۹ میلیون افتتاحیه) را تجربه کند، فروشِ خانگی ۱۵۵ میلیون دلاری‌اش پیش‌بینی می‌شود.

وضعیت این فیلم در کشورهای خارجی اما حرف ندارد. تعجبی هم ندارد. بالاخره مجموعه‌ی ۰۰۷ معمولا مجموعه‌ای بوده که اکثر درآمدش را مدیونِ گیشه خارجی بوده است؛ اسپکتر ۷۵ درصد از درآمد ۸۸۱ میلیونی‌اش و اسکای‌فال هم ۷۳ درصد از درآمد یک میلیارد و ۱۱۰ میلیونی‌اش را از کشورهای خارجی به دست آوردند. زمانی برای مُردن نیست هم با ۸۹ و نیم میلیون دلار تازه‌ای که در خارج از آمریکای شمالی فروخت، مجموعِ درآمد خارجی‌اش را به ۲۵۷ میلیون دلار رساند و در نتیجه، تاکنون ۳۱۳ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار در سراسر دنیا فروخته است. این موضوع زمانی برای مُردن نیست را به نخستین فیلم غیرمارولی (بلک‌ویدو و شانگ‌چی حساب نیستند) دوران کرونا که بدون نیاز به بازار چین از مرز ۳۰۰ میلیون دلار فروشِ جهانی عبور کرده است تبدیل می‌کند. هم‌اکنون تنها بازارهای مهمِ باقی‌مانده‌ای که این فیلم هنوز در آنها روی پرده نرفته، استرالیا (یازده نوامبر) و چین (بیست و نهم اکتبر) هستند.

اگر زمانی برای مُردن نیست از این لحظه به بعد اُفت فروشِ نرمالی را تجربه کند، فروش حدودا ۴۳۶ میلیونی‌اش در کشورهای خارجی پیش‌بینی می‌شود. این رقم به اضافه‌ی ۱۵ میلیون دلاری که از استرالیا (اسپکتر ۲۵ میلیون دلار در این کشور فروخت) و ۷۰ میلیون دلاری که از چین (اسپکتر ۸۳ میلیون دلار در این کشور فروخت) به دست خواهد آورد، به معنی چیزی حوالی ۵۲۰ میلیون دلار مجموعِ فروش خارجی خواهد بود. این رقم به علاوه‌ی ۱۶۰ میلیون دلار درآمد خانگی‌اش (در بدبینانه‌ترین حالت ممکن) به مجموعِ جهانی ۶۸۰ میلیون دلاری این فیلم منجر خواهد شد که گرچه فوق‌العاده نیست، اما برای دنباله‌ی یکی از منفورترین فیلم‌های جیمز باند که با واکنش خیلی خوب (اما نه خارق‌العاده‌ی) منتقدان و مردم مواجه شده، خوب و مناسب است.

البته همیشه این احتمال وجود دارد که عملکرد بهتر این فیلم در استرالیا و چین به نزدیک شدنِ درآمد جهانی‌اش به سریع و خشن ۹ (۷۱۶ میلیون دلار) منجر شود. آیا این رقم برای بازگرداندن سرمایه‌ی هنگفتِ تولید و تبلیغات ۲۵۰ میلیون دلاری این فیلم که این‌قدر با تاخیر مواجه شده بود کافی است؟ شاید بله، شاید هم نه. اما نباید فراموش کنیم که مجموعه‌ی جیمز باند همیشه زندگی پُرباری در دورانِ پسا-اکران سینمایی‌اش داشته است و می‌توان تصور کرد هرکسی که دوست داشته این فیلم را ببیند، اما به دلیل عدم احساس امنیت در دوران کرونا از دیدنش صرف‌نظر کرده است، بالاخره آن را به‌وسیله‌ی دی‌وی‌دی، بلوری یا پلتفرم‌های اجاره‌ی فیلم تماشا خواهد کرد. زمانی برای مُردن نیست شاید دوران نقش‌آفرینی دنیل کریگ در قامتِ مامور ۰۰۷ را در اوج به اتمام نرساند، اما حداقل آن‌قدر می‌فروشد که جیمز باند را فعلا برای یک روز دیگر هم که شده زنده نگه دارد.

رده‌ی دوم جدول اما به ونوم: بگذار کشتار برپا شود (Venom: Let There Be Carnage)، محصول سونی اختصاص دارد که ۳۲ و نیم میلیون دلار دیگر در دومین آخرهفته‌ی نمایشش کسب کرد. فروش این فیلم به‌طرز قابل‌انتظاری از رقیبش زمانی برای مُردن نیست صدمه دیده است. بالاخره فیلم جدید جیمز باند رقیب بزرگ‌تری در مقایسه با نخستین انسان (First Man) که در اکتبر ۲۰۱۸ در دومین آخرهفته‌ی اکرانِ قسمت اول ونوم به نمایش درآمد حساب می‌شود. با وجود این، ونوم ۲ به ۱۴۳ میلیون دلار فروش ۱۰ روزه دست پیدا کرده است که آن را در این زمینه لابه‌لای بلک‌ویدو (۱۳۱ میلیون دلار فروش ۱۰ روزه) و شانگ‌چی (۱۴۴ میلیون دلار فروش ۱۰ روزه) جای می‌دهد. ونوم ۲ که با ۱۱۰ میلیون دلار بودجه تهیه شده، اگر دوامی شبیه به ریبوت هالووین (۱۵۹ میلیون دلار از ۱۲۶ میلیون درآمد ۱۰ روزه / ۷۶ میلیون افتتاحیه) داشته باشد، فروشِ خانگی ۱۸۰ میلیون دلاری‌اش پیش‌بینی می‌شود و در صورت تجربه‌ی دوامی نزدیک به بلک‌ویدو (۱/۴ برابر درآمد ۱۰ روزه‌اش)، از مرز ۲۰۰ میلیون دلار نیز عبور خواهد کرد. این فیلم درحالی از این هفته در اکثر بازارهای خارجیِ مهمش روی پرده خواهد رفت که تاکنون ۱۸۶ میلیون دلار در دنیا فروخته است. آیا ونوم ۲ می‌تواند درآمد ۳۷۱ میلیون دلاری قسمت اول در کشورهای خارجی منهای بازار چین (۲۶۹ میلیون دلار در چین) را تکرار کند؟ درحال حاضر، فقط باید صبر کنیم و ببینیم.

فیلم جنگی نبرد در دریاچه‌ی چانگجین (The Battle at Lake Changjin)، جدیدترین بلاک‌باستر بومی چین است که باکس آفیسِ این کشور را درنوردیده است. این فیلمِ ۲۰۰ میلیون دلاری که حکم یکی دیگر از پروپاگانداهای دولتی سینمای چین را دارد، هفته‌ی گذشته روی پرده رفت و در شش روز نخست اکرانش ۳۸۸ میلیون دلار فروخت و بلافاصله مجموع جهانی مرد آزاد (۳۲۰ میلیون دلار)، تنت (۳۶۶ میلیون دلار)، بلک‌ویدو (۳۷۷ میلیون دلار) و شانگ‌چی (۳۸۸ میلیون دلار در طول پنج هفته) را پشت سر گذاشت. این فیلم در دومین آخرهفته‌ی اکرانش ۱۱۰ میلیون دلار دیگر کسب کرد که فقط ۴۵ درصد کمتر از افتتاحیه‌ی سه روزه‌ی ۲۰۳ میلیون دلاری‌اش است. این اُفت فروش آمار بهتری در مقایسه با کاراگاه محله‌چینی‌ها ۳ (۸۹ درصد اُفت فروش / ۴۲ میلیون آخرهفته‌ی دوم بعد از ۳۹۸ میلیون افتتاحیه) و زمین سرگردان (۵۰ درصد افت فروش بعد از ۱۷۹ میلیون افتتاحیه) است. نبرد در دریاچه‌ی چانگجین پس از یازده روزی که از نمایشش گذشته، ۶۴۰ میلیون دلار فروخته است که بهتر از درآمد ۱۰ روزه‌ی ۶۱۱ میلیون دلاری کاراگاه محله‌چینی‌ها ۳ است. میزانِ دوام این فیلم در طول هفته‌ی بعد مشخص خواهد کرد که آیا این فیلم درآمد ۸۳۷ میلیون دلاری سلام، مامان (پُرفروش‌ترین فیلم باکس آفیس ۲۰۲۱) را پشت سر خواهد گذاشت یا نه.

اما در رده‌ی چهارم جدول باکس آفیس آمریکای شمالی به شانگ‌چی و افسانه‌ی دَه حلقه (Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings) برمی‌خوریم که همچنان به اکرانِ قدرتمندتش ادامه می‌دهد. این فیلم ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار دیگر در ششمین آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموعِ خانگی ۲۱۲ و نیم میلیون دلار دست یافت. فروش نهایی ۲۲۰ تا ۲۲۵ میلیون دلاری این فیلم در گیشه‌ی خانگی پیش‌بینی می‌شود که برابر با ۸۵ درصد از درآمدِ واقعی‌اش که احتمالا در شرایط غیرکرونایی کسب می‌کرد، احساس می‌شود. همچنین، شانگ‌چی این هفته از مرز ۴۰۰ میلیون دلار فروش جهانی عبور کرد تا به نخستین فیلم هالیوودی دوران کرونا که بدون نیاز به بازار چین (گودزیلا علیه کونگ و سریع و خشن ۹ حساب نیستند) به ۴۰۰ میلیون دلار درآمد جهانی دست یافته، بدل شود. احتمالا زمانی برای مُردن نیست نیز هفته‌ی آینده به این مهم دست خواهد یافت.

آیا اگر شانگ‌چی چیزی حدود ۱۲۵ میلیون دلار از بازار چین به دست می‌آورد و در شرایط غیرکرونایی اکران می‌شد، می‌توانست به جای قسمت اول ثور (۴۴۹ میلیون دلار)، به درآمد ثور: دنیای تاریک (۶۴۴ میلیون دلار) نزدیک شود؟ بله، البته. اما واقعیت این است که شانگ‌چی که ماموریت اصلی‌اش (سفت کردنِ جای پای ابرقهرمانش به عنوان جدیدترین کاراکترِ محبوب مارول) را با موفقیت انجام داده است، در همین حالت فعلی‌اش هم یک پیروزی قاطعانه حساب می‌شود. رده‌ی سوم جدول به انیمیشن خانواده آدامز ۲ (The Addams Family 2)، محصول ام‌جی‌ام اختصاص دارد که ۱۰ میلیون دلار دیگر در دومین آخرهفته‌اش فروخت. این دنباله پس از ۱۰ روزی که از اکرانش گذشته، ۳۱ میلیون و ۱۴۰ هزار دلار فروخته که فقط کمی بهتر از افتتاحیه‌ی سه روزه‌ی ۳۰ میلیون دلاری قسمت اول در سال ۲۰۱۹ است. دوام این دنباله (منفی ۴۲ درصد افت فروش) بهتر از افت فروش ۴۶ درصدی قسمت اول که در قالب مالفیسنت: بانوی شرارت با رقیب مستقیمِ خودش شاخ‌به‌شاخ شده بود، است. اگر خانواده آدامز ۲ با همین فرمان ادامه بدهد، درآمدِ خانگی ۵۵ تا ۶۰ میلیونی‌اش پیش‌بینی می‌شود. در همین حین، مرد آزاد (Free Guy) نیز یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار دیگر در نُهمین آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموعِ خانگی ۱۲۰ میلیون دلار و مجموع جهانی ۳۲۲ میلیون دلار رسید.

تل‌ماسه (Dune) که پیش از آغاز اکرانش در آمریکای شمالی، چند وقتی است که در کشورهای خارجی روی پرده رفته، ۸ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار دیگر در چهارمین آخرهفته‌اش کسب کرد و با وجودِ رقابتِ بی‌رحمانه‌ای که از سمت جیمز باند دریافت کرد، با افت فروش قابل‌قبول ۴۱ درصد مواجه شد. ساخته‌ی علمی‌تخیلیِ حماسی دنی ویلنوو که با ۱۶۵ میلیون دلار بودجه تهیه شده، تاکنون ۱۱۷ میلیون دلار در دنیا فروخته است و این درحالی است که هنوز آمریکای شمالی و چین (بیست و دوم اکتبر)، کلیدی‌ترین بازارهایش باقی مانده‌اند. این فیلم درحالی یازده میلیون دلار از سینماهای آیمکس (یازده درصد از کل درآمدش) به دست آورده که از هفته‌ی آینده در ژاپن اکران خواهد شد. در رده‌ی پنجم جدول به فیلم گنگستری قدیسان بی‌شمار نیوآرک (The Many Saints of Newark) برمی‌خوریم که یک میلیون و ۴۵۰ هزار دلار در دومین آخرهفته‌اش کسب کرد و به مجموع ۱۰ روزه‌ی ۷ میلیون و ۴۰۷ هزار دلار رسید.

این فیلم نه تنها به‌طور همزمان از طریق پلتفرم اچ‌بی‌اُ مکس نیز قابل‌تماشا است، بلکه به عنوان پیش‌درآمد سینمایی سریال سوپرانوها، چه پیش از کرونا و چه در دوران کرونا، هرگز قرار نبود جز جامعه‌ی طرفدارانِ این سریال، با استقبال دیگران مواجه شود. همچنین، منهای پدرخوانده (۱۳۳ میلیون دلار در سال ۱۹۷۳) و رفقای خوب (۵۲ میلیون دلار در سال ۱۹۹۰)، فیلم‌های گنگستریِ فاقد اکشن معمولا از لحاظ تجاری ژانرِ قابل‌اتکایی حساب نمی‌شوند. حتما دلیلی داشت که پارامونت و شرکایش راضی به خرج ۱۶۰ میلیون دلار برای ایرلندیِ مارتین اسکورسیزی نشدند. حتی در دورانِ پیش از کرونا هم ریختن ۶۰ میلیون دلار به پای فیلمی مثل قدیسان بی‌شمار حکم یک سرمایه‌گذاری ریسکی را داشت.

رده‌ی هشتم جدول به موزیکال ایوان هَنسون عزیز (Dear Evan Hansen)، محصول یونیورسال تعلق دارد که یک میلیون دلار دیگر در سومین آخرهفته‌اش فروخت و به مجموع ۱۷ روزه‌ی ضعیفِ ۱۳ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار رسید (از ۲۸ میلیون دلار بودجه). فیلم ترسناک کندی‌من (Candyman)، محصول یونیورسال از مرز ۶۰ میلیون دلار فروش خانگی عبور کرد. بَره (Lamb)، فیلم فوق‌العاده عجیبِ جدید استودیوی A24 در ۵۸۳ سالن سینما اکران شد و فقط یک میلیون و ۱۰۰ هزار دلار فروخت که گرچه عدد ضعیفی است، اما برای بدل کردن آن به پُرفروش‌ترین فیلم سینمای ایسلند در آمریکای شمالی کافی بود. این فیلم به زوجی در روستایی در ایسلند می‌پردازد که پسربچه‌ای با سر بَره را در طویله‌ی گوسفندانشان پیدا می‌کنند و تصمیم می‌گیرند او را به عنوان بچه‌ی خودشان بزرگ کنند.

جدول ۱۰ فیلم برتر آخرهفته (۸ تا ۱۰ اُکتبر ۲۰۲۱)

---