بهترین فیلم های کمدی سیاه
در این مطلب به معرفی بهترین کمدی سیاه‌های تاریخ سینما، که یکی از جذاب‌ترین گونه‌های کمدی است، پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.
کمدی یکی از جذاب‌ترین و پر مخاطب‌ترین ژانرهای سینمایی است، ژانری که در دورن صامت با بزرگانی همچون چاپلین و کیتون به اوج رسید و تا همین امروز فیلم‌های بی‌شماری در این ژانر ساخته می‌شوند. اما کمدی ژانر گسترده و متنوعی است و دارای زیرژانرهای مختلفی است. یکی از مهم‌ترین زیرژانرهای کمدی، کمدی سیاه است که بعد از جنگ جهانی دوم و در دوران جنگ سرد اولین نمونه‌هایش ساخته شدند؛ کمدی‌هایی که باتوجه‌به فضای تلخ و شرایط اسفناک پس از جنگ ساخته شدند و دیگر شادابی گذشته را نداشتند و مخاطبان سینما را با نوع دیگری از طنز و خنده رو‌به‌رو کردند.
دانلود از آپارات | تماشا از یوتیوب
اصولا کمدی سیاه‌ها فیلم‌هایی هستند که موقعیت‌های عجیبی را به‌وجود می‌آورند و در عین جدیت و طرح مسائل جدی، از لایه‌های طنز و کمدی هم بهره می‌برند و به‌طور کلی حس و حال متفاوتی با دیگر گونه‌های کمدی دارند.به مرور زمان، زیر ژانر کمدی سیاه هم گسترده‌تر شده و فیلمسازان مختلف، از استنلی کوبریک تا برادران کوئن، هرکدام به شیوه‌ی خودشان از این زیر ژانر برای روایت قصه‌هایشان استفاده کرده‌اند. در این مطلب قصد داریم تا ۱۰ مورد از بهترین فیلم‌های زیر ژانر جذاب کمدی سیاه را به شما معرفی کنیم. همراه زومجی باشید. شما همچنین می توانیم مقاله‌ای کامل از بهترین فیلم های کمدی را برای تماشا در زومجی مشاهده کنید.
Trainspotting -۱۰
رگ یابی
کارگردان: دنی بویل | نویسنده: جان هاج، اروین ولش
بازیگران: یوان مک‌گرگور، یوئین برمنر، جان لی میلر
متاکریتیک: ۸۳ | راتن تومیتوز: ۹۱
فهرست امروز را با این فیلم از دنی بویل شروع می‌کنیم. این فیلم که سروصدای زیادی هم کرد زندگی چند جوان معتاد به هروئین را روایت می‌کند که خب مشخصا موضوع جذابی نیست و مسلما نمی‌تواند معدن کمدی باشد، ولی از آن‌جایی‌که فیلم سوژه‌ی تلخ و فضای بسیار ناخوشایندی دارد، که البته برای تعریف کردن چنین قصه‌ای لازم است، واقعا استفاده از شوخی در طول فیلم بسیار ضروری است، تا فضا کمی مفرح بشود که بتوان فیلم را راحت‌تر تحمل کرد، که خب این اتفاق به شکل درستی افتاده است و حس شوخ طبعی در فیلم به شکلی پخش شده که نتیجه‌اش کمدی سیاهی درست و حسابی است.
۹- Snatch
قاپ زنی
کارگردان: گای ریچی | نویسنده: گای ریچی
بازیگران: جیسون استتهام، برد پیت، وینی جونز
متاکریتیک: ۵۵ | راتن تومیتوز: ۷۳
گای ریچی یکی از اساتید کمدی جنایی و کمدی سیاه است و فیلم محبوب Snatch هم یکی از بهترین آثار او است، فیلمی که در فهرست‌های مختلفی می‌توانید پیدایش کنید، مثل برترین‌های imdb، نکته های خیلی زیادی هست که باعث جذابیت و محبوبیت فیلم شده است، مثل سبک خاص گای ریچی برای روایت کردن داستانش، دیالوگ‌های خاطرانگیز، و شخصیت‌های باحال و به یادماندنی که جذاب‌ترین‌شان میکی او نیل (Mickey O'Neil) با بازی عالی برد پیت است، همانی که با فقط یک مشت کار هر حریفی را یکسره می‌کند. فقط اینکه اگر عادت دارید تا فیلم‌ها را بدون زیر نویس ببینید، برای این فیلم حتما از زیرنویس استفاده کنید زیرا برای لحظاتی لهجه‌ها به قدری غلیظ می‌شوند که حتی انگلیسی زبان‌ها هم برای فهمیدن دیالوگ‌ها به مشکل بر می‌خورند.
۸- Arsenic and Old Lace
آرسنیک و تور کهنه
کارگردان: فرانک کاپرا | نویسنده: جولیوس اپستین، فیلیپ اپستین
بازیگران: کری گرانت، پریسیلا لین،پیتر لوره
راتن تومیتوز: ۸۸
حال سفری طولانی به تاریخ سینما می‌کنیم و می‌رسیم به سال ۱۹۴۴ و فیلم آرسنیک و تور کهنه از فرانک کاپرا با بازی یکی از سوپر استارهای فراموش نشدنی آن دوران هالیوود، یعنی کری گرانت. فیلم اقتباسی است از نمایشنامه‌ای محبوب و موفق که در اوایل دهه‌ی چهل میلادی و وسط بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم بیشتر از ۱۵۰۰ اجرا داشت. فیلم داستان منتقدی را روایت می‌کند که متوجه می‌شود خاله هایش درواقع قاتلانی زنجیره‌ای هستند و پیرمردهای مجرد را فریب می‌دهند و آن‌ها را یه قتل می‌رسانند. تا همین‌جا هم سوژه‌ای خیلی جذاب برای یک کمدی سیاه داریم نه؟ ولی این فقط گوشه‌ای از غوغا و کابوس دیوانه وار قصه است، البته فیلم در میان تمام این دیوانگی‌ها و دروغ‌ها و قتل‌ها، موفق می‌شود همچنان خنده دار باشد.
۷- After Hours
پس از ساعات اداری
کارگردان: مارتین اسکورسیزی | نویسنده: جوزف مینیون
بازیگران: گریفین دان، رزانا آرکت، لیندا فیورنتینو
متاکریتیک: ۹۰ | راتن تومیتوز: ۸۹
اگر خیال می‌کنید که اسکورسیزی فقط در ساختن فیلم‌هایی با فضای جنایی و روابط گنگستری تبحر دارد، کاملا در اشتباه هستید. اگر فقط یک سبک دیگر باشد که اسکورسیزی در ساختن آن مهارت داشته باشد، آن قطعا کمدی سیاه است. اسکورسیزی که دارک کمدی گرگ وال استریت را در کارنامه‌اش دارد، سال‌ها قبل از این فیلم فیلم after hours را با بازی گریفین دان ساخته بود. فیلمی راجع به مردی که با دختری آشنا می‌شود و شب برای دیدنش به محله‌ی آن‌ها می‌رود، ولی چشم‌تان روز بد نبیند، این عزیز بدترین بلاها و اتفاقات بر سرش آوار می‌شوند و عجیب ترین و وحشتناک‌ترین شب زندگی‌اش را که البته خنده دار هم هست، سپری می‌کند. این فیلم استادانه کارگردانی شده است و تدوین درخشانی هم دارد، حتی مورد توجه منتقدین هم بود و در همان سال نخل طلای بهترین کارگردانی را هم از جشنواره کن گرفت، اما متاسفانه هیچوقت درست دیده نشد. ولی شما ببینید و لذتش را ببرید.
Birdman -۶
بردمن
کارگردان: الخاندرو گونسالس اینیاریتو | نویسنده: الخاندرو گونسالس اینیاریتو،
بازیگران: مایکل کیتون، اما استون، ادوارد نورتون
متاکریتیک: ۸۷ | راتن تومیتوز: ۹۱
می‌رسیم به فیلم برنده‌ی اسکار آقای اینیاریتو، یعنی بردمن، یا مرد پرنده‌ای، که داستان بازیگری را برایمان روایت می‌کند که روزگاری ستاره‌ای شناخته شده در هالیوود بوده اما الان به فراموشی سپرده شده. او سعی دارد با فرصتی که برای اجرای نمایشش در برادوی گیرش آمده، دوباره خودش را ثابت کند و اعتبار از دست رفته‌اش را پس بگیرد، اما او تنها نیست و برای اجرای هرچه بهتر نمایش باید با گروه بازیگرانش و خیلی مسائل دیگر سرو کله بزند، سروکله زدنی که در مواقعی مذبوحانه به نظر می‌آید، بعضی وقت‌ها خنده دار است و البته باعث دلسوزی هم می‌شود. فیلمنامه‌ی خوب و کارگردانی عالی اینیاریتو با فضاسازی درست و فیلم‌برداری فوق‌العاده درکنار ترکیب بازیگران که همگی در این فیلم عالی ظاهر شده‌اند، حاصل‌اش فیلم خوبی است که حتی چندبار دیدنش هم از لذت تماشایش کم نمی‌کند.
۵- The Big Lebowski
لبافسکی بزرگ
کارگردان: جوئل کوئن، ایتن کوئن | نویسنده: ایتن کوئن، جوئل کوئن
بازیگران: جف بریجز، جان گودمن، جولیان مور
متاکریتیک: ۷۱ | راتن تومیتوز: ۸۳
معمولا فیلم‌های برادران کوئن نوعی از کمدی سیاه را به ما نشان می‌دهند که خاص خودشان است، به جرات می‌شود گفت که آن‌ها استاد این زیر ژانر از کمدی هستند. اما شاید شخصی‌ترین و خاص‌ترین فیلم آن‌ها لبافسکی بزرگ باشد. این فیلم به‌لطف دیالوگ‌های فوق‌العاده و کاراکترهای عجیب و دوستداشتنی‌اش امروزه به‌عنوان فیلمی کالت و خیلی محبوب شناخته می‌شود. لبافسکی بزرگ به جز دیالوگ‌ها و صحنه‌های رویاگون و اتفاقات بامزه و فوق‌العاده‌اش، شخصیت دود (dude) را با بازی درخشان جف بریجِز به ما معرفی می‌کند و او را برای همیشه جزئی از خاطرات سینمایی ما می‌کند. کوئن‌ها درکنار تمام عوامل فیلم، مخصوصا ترکیب بازیگران، کار عالی‌ای انجام داده‌اند که نتیجه‌اش جادوی خالص سینما است.
۴- In Bruges
در بروژ
کارگردان: مارتین مک دونا | نویسنده: مارتین مک دونا
بازیگران: کالین فارل، برندن گلیسن، رالف فاینس
متاکریتیک: ۶۷ | راتن تومیتوز: ۸۴
مارتین مک دونا با ساختن فیلم‌هایی مثل «هفت روانی» و « سه بیلبورد خارج از ایبینگ میزوری»، خودش را به‌عنوان کسی که می‌داند چطور کمدی سیاه بسازد ثابت کرده است، ولی احتمالا بهترین فیلم او در زمینه‌ی ترکیب کردن داستانی سرد و جدی با لایه هایی از کمدی، فیلم در بروژ باشد. کالین فارل (Colin Farrell) با بازی خوبش به همراه برندون گلیسن (Brendan) ، نقش دو آدمکش حرفه‌ای را بازی می‌کنند که در شهر زیبای بروژ در کشور بلژیک مخفی شده‌اند و منتظر رسیدن دستورها جدید از رئیس خود هستند، که البته نقش آقای رئیس را هم یکی از بهترین‌های نقش منفی بازی می‌کند، یعنی رالف فاینس (Ralph Fiennes). همه چیز در این فیلم سر جای خود است، از چیدمان صحنه و فیلمنامه‌ی سرحال مک دونا، تا بازی خوب بازیگران، و این فیلم خوب بدون وجود هیچکدام از این‌ها، فیلمی نمی‌شد که امروز می‌بینیم و از دیدنش لذت می‌بریم.
۳- Fargo
فارگو
کارگردان: ایتن کوئل، جوئل کوئن | نویسنده: جوئل کوئن، ایتن کوئن
بازیگران: فرانسیس مک دورمند، ویلیام اچ میسی، استیو بوسمی
متاکریتیک: ۸۵ | راتن تومیتوز: ۹۴
همان‌طور که قبلا اشاره شد، برادران کوئن استاد دارک کمدی هستند و این موضوع را بارها و بارها ثابت کرده‌اند. خالقین بارتون فینک، این‌جا و در فارگو، داستان پلیس بارداری را تعریف می‌کنند که در تلاش است تا بین یک پرونده‌ی آدم ربایی و پرونده‌ی قتل‌های زنجیره‌ای، ارتباطی پیدا کند. کوئن‌ها به شکل استادانه‌ای المان‌های ژانر جنایی را با کمدی سیاه ترکیب کرده‌اند و فیلمی ساخته‌اند که به اندازه‌ی لبافسکی بزرگ بامزه است ولی کمی واقعی‌تر به نظر می‌آید و البته خشونت زیادی هم دارد. چیزی که فیلم را به کمدی سیاه تبدیل می‌کند، تضاد شدیدی است که بین جنایت‌های خشونت بار و نزاکت شخصیت‌های اصلی وجود دارد که واقعا جالب است و البته به قطعه قطعه شدن یکی از کاراکتر‌ها در دستگاه چوب خرد کن ختم می‌شود، که البته روش مودبانه‌ای برای ازبین‌بردن شواهد نیست.
۲- Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love The Bomb
دکتر استرنج‌لاو یا: چگونه یاد گرفتم دست از هراس بردارم و عاشق بمب باشم
کارگردان: استنلی کوبریک | نویسنده: استنلی کوبریک
بازیگران: پیتر سلرز، جرج سی اسکات، اسلیم پیکنز
متاکریتیک: ۹۷ | راتن تومیتوز: ۹۸
جنگ اصلا چیز بامزه‌ای نیست، استفاده از سلاح‌های هسته‌ای هم بامزه نیست، نابود شدن کل دنیا با شلیک بمب‌های اتمی هم که اصلا شوخی بردار نیست. ولی شاید فقط لازم است تا فیلمی بامزه درمورد این موضوعات ببینیم. فیلمی که به‌لطف استنلی کوبریک و البته مقداری کافی از پیتر سلرز ساخته شده است. کوبریک به وحشتناک بودن این موضوع جور دیگری نگاه کرده است و دارک کمدی‌ای ساخته که بیا و تماشا کن. بعد از اینکه یک افسر ارشد آمریکایی خودسرانه دستور حمله‌ی هسته‌ای به شوروی را میدهد، خطر تبدیل شدن جنگ سرد به جنگ داغ شدیدن حس می‌شود و همه‌ی سران جمع می‌شوند تا به نحوی جلوی این اتفاق را بگیرند. البته بعد از کلی بحث و دعوا در اتاق جنگ، به نتیجه‌ای نمی‌رسند و دنیا زیر بارش بمب‌های اتمی نابود می‌شود، به همین سادگی.
اما قبل از اینکه برویم سراغ انتخاب اول‌مان برای بهترین کمدی سیاه، چند فیلم دیگر را معرفی می‌کنیم که کاملا شایستگی حضور در این فهرست را داشتند اما از چون بیشتر از ۱۰ فیلم جا نداریم، نتوانستند در این فهرست حضور داشته باشند :
- مرگ استالین (The Death of Stalin) ۲۰۱۷
- باشتگاه مشت زنی (Fight Club) ۱۹۹۸
- گرگ وال استریت (The Wolf of Wall Street) ۲۰۱۳
- عشق خل و چلی (Punch-Drunk Love) ۲۰۰۲
- قاتلین پیر زن (The Lady Killers) ۱۹۵۵
1- Pulp Fiction
داستان عامه پسند
کارگردان: کوئنتین ترنتینو | نویسنده: کوئنتین ترنتینو
بازیگران: جان تراولتا، ساموئل ال. جکسون، اوما تورمن
متاکریتیک: ۹۴ | راتن تومیتوز: ۹۱
اما انتخاب اول ما برای این فهرست فیلمی است از کارگردانی که فیلم سازی را با سگهای انباری شروع کرد و از همان ابتدا همه را متوجه کرد که وقتی اسم ترنتینو می‌آید باید انتظار چه نوع سینمایی را بکشیم. ترنتینو خیلی زود و با پالپ فیکشن آن نوع از سینمای خاص خودش را به کمال رساند. پالپ فیکشن خطوط داستانی مختلفی دارد و شما را با صحنه‌هایی رو‌به‌رو می‌کند که قطعا جزء خاطرات فراموش نشدنی سینمایی‌تان خواهند شد و با هر چند بار دیدن‌شان از آن‌ها سیر نمی‌شوید. درست موقعی که انتظارش را ندارید در دل اضطراب و هیجان، با صحنه‌ای رو‌به‌رو می‌شوید که به آرامی به کمدی می‌گراید و موقعیت‌های جالبی به‌وجود می‌آورد. پالپ فیکشن هم مثل همه‌ی فیلم‌های سازنده‌ی حرام زاده‌های بیشرم و روزی روزگار در هالیوود، پر از خشونت و پمپاژ خون است که البته به شکل عجیبی خنده دار هم هستند و حتی شاید شما را بابت خندیدن کمی معذب کنند. البته توانایی بالای ترنتینو در نوشتن، پالپ فیکشن را از یک درام جنایی معمولی چند پله بالاتر برده و فیلمی به یادماندنی خلق کرده است.
در انتها پیشنهاد می‌کنیم حتما مقاله بهترین فیلم های کمدی 2020 را در زومجی بخوانید.
