بررسی بازی موبایل Pocket Run Pool

بازی آیفون و آیپد Pocket Run Pool جدیدترین اثر ساخته شده توسط زک گیج، بازی ساز مستقل آمریکایی است که پیش از این نیز بازی‌های موفقی همچون Really Bad Chess و SpellTower را برای پلتفرم موبایل توسعه داده بود. از ابتدای ظهور گوشی‌های هوشمند، بازی‌های مختلفی با محوریت ورزش بیلیارد ساخته شده که هر یک به گونه‌ای تلاش می‌کردند تا تجربه‌ای مشابه با واقعیت را برای بازیکنان‌شان رقم بزنند؛ متاسفانه از میان این تعداد بازی، تنها تعداد معدودی از آن‌ها همچون بازی 8Ball Pool موفق شدند تا علاقمندان به این ورزش را راضی نگه دارند. اما آیا بازی Pocket Run Pool را هم می‌توان در زیرِ همان گروه موفق دسته‌بندی کرد؟ برای پاسخ دادن به این سوال بخش‌های مختلف بازی را یک به یک با هم بررسی و مرور خواهیم کرد اما اگر به دنبال یک جواب کوتاه هستید، پاسخ مثبت است.

یکی از مشکلات رایج در بازی‌های منتشر شده با محوریت Pool (پول، یکی از انواع مختلف بازی‌هایی است که در گروه ورزش بیلیارد دسته‌بندی می‌شوند)، نبود یک قسمت تک نفره‌ی با کیفیت در آن‌ها است. زک گیج، سازنده بازی Pocket Run Pool، هم در صفحه‌ی این بازی در اپ‌استور به این موضوع اشاره کرده و آن را به عنوان انگیزه‌اش برای ساخت بازی Pocket Run Pool معرفی کرده است. اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، چاره‌ای جز تایید صحبت‌های گیج نخواهیم داشت؛ حقیقت آن است که تمامی بازی‌های موفق بیلیارد در چند سال اخیر، اکثراً آنلاین بوده‌اند و آن‌طور که باید، بخش تک نفره‌‌ی جذابی نداشته‌اند. دلیل این امر هم دقیقا همان چیزی است که خود گیج بیان می‌کند؛ هوش مصنوعی این بازی‌ها معمولاً یا آن‌قدر قوی هستند که احتمال غلبه بر آن‌ها برای بازیکنان تقریباً غیر ممکن است یا آن‌قدر ضعیف هستند که لذت پیروزی در برابرشان، آن‌طور که باید به دل بازیکنان نمی‌چسبد. اما در بازی Pocket Run Pool خبری از هوش مصنوعی نیست؛ تنها رقیب موجود برای بازیکن، خود او است. یعنی در واقع بازیکن باید با رکوردهایی که قبلاً خودش در بازی ثبت کرده است، رقابت کند. این موضوع اگرچه ممکن است در نگاه اول چندان جذاب به نظر نرسد اما طراحی گیم پلی بازی به قدری هنرمندانه و خلاقانه صورت گرفته که بازیکنان را به شکل اعتیادآوری برای دستیابی به رکوردهای بهتر ترغیب می‌کند.

همانطور که گفته شد، بازی Pocket Run Pool از ابتدا به منظور ارائه‌ی یک بخش تک نفره با کیفیت ساخته شد؛ بنابراین بهتر است تا ما هم بررسی گیم پلی بازی را از همین بخش آغاز کنیم. بخش اصلی بازی که Standard Run نام دارد، همان بخش رکوردی بازی است که احتمالاً برای بسیاری از بازیکنان، اعتیادآورترین بخش آن نیز خواهد بود. در این بازی به جای ۱۵ توپ هدف، که به صورت استاندارد در بازی Eight-ball وجود دارند، تنها ۱۰ توپ روی میز قرار گرفته‌ است و شماره‌های ۱، ۵، ۱۱، ۱۴ و ۱۵ از بازی حذف شده‌اند. شما به عنوان بازیکن وظیفه دارید تا برای پیروزی در بازی، هر کدام از ۱۰ توپ موجود روی میز را به وسیله‌ی ضربه زدن به یک توپ سفید رنگ که Cue Ball نام دارد، وارد پاکت‌ها یا همان حفره‌های موجود روی میز، کنید. در هر بازی سه توپ سفید رنگ در اختیارتان قرار داده می‌شوند که به نوعی نشان دهنده‌ی تعداد جان‌های‌تان در بازی هستند. در صورتی که با زدن یک ضربه، موفق نشوید توپی را به درون پاکت‌ها بیندازید یکی از جان‌ها‌ی‌تان را از دست می‌دهید. طبیعتاً اگر این اتفاق سه مرتبه تکرار شود تمامی جان‌های‌تان را از دست خواهید داد و بازی را نیز واگذار می‌کنید. روی هر کدام از پاکت‌ها عددی درج شده است. عدد روی هر پاکت‌ نشان دهنده‌ی ضریب آن پاکت است. امتیازاتی که در بازی کسب می‌کنید از ضرب همین اعداد در شماره‌ی توپ‌ها حاصل می‌شوند؛ به طور مثال اگر توپ شماره‌ی ۶ را در پاکتی که ضریب هشت دارد قرار دهید، به تعداد ۶ ضربدر هشت یعنی ۴۸ امتیاز، به مجموع امتیازات‌تان اضافه خواهد شد. طبیعتاً برای کسب امتیازات بیشتر باید تلاش کنید تا همه‌ی توپ‌ها را در پاکتی که ضریب ۱۰ دارد قرار دهید. با هر بار قرار دادن یک توپ در پاکت که اصطلاحاً به آن Sinking گفته می‌شود ضریب‌های موجود روی پاکت‌ها به صورت ساعتگرد روی میز می‌چرخند. برای این که بتوانید هر بار بیشترین امتیاز ممکن را از قرار دادن توپ در پاکت کسب کنید باید حرکت ضریب‌ها را نیز در نظر داشته باشید. بدیهی است که ضریب ۱۰ ایده‌آل‌ترین پاکتی است که می‌توان توپ‌ها را در آن قرار داد اما با توجه به چرخش ضریب‌ها پس از هر ضربه ممکن است شرایط به گونه‌ای پیش برود که نتوانید توپ مورد نظرتان را در آن قرار دهید؛ بنابراین در این مواقع باید به سراغ بزرگ‌ترین ضریب در دسترس‌تان بروید تا بدین ترتیب از هر ضربه بیشترین امتیاز ممکن را کسب کنید. همین عامل باعث شده تا گیم پلی بازی یک جور حالت پازل نیز داشته باشد. در واقع بازیکن باید برای هر ضربه برنامه‌ریزی و استراتژی مناسبی داشته باشد و با پیش‌بینی محل قرارگیری توپ سفید پس از ضربه چرخش ضریب‌ها را هم وارد معادلات خود کند تا بدین شکل هر بار، حداکثر امتیاز ممکن را به اندوخته‌ی خود اضافه کند. مشخصاً، همین گیم پلی خلاقانه و حالت معمایی بازی است که باعث شده تا بخش تک نفره‌ی Pocket Run Pool را در مقایسه با سایر بازی‌های بیلیارد برتر بدانیم که صرفا امکان رقابت با هوش مصنوعی را فراهم می‌کنند.

سیستم نحوه تعامل بازیکن با بازی اگرچه بی‌نقص نیست اما حداقل می‌توان با کمی ارفاق به آن نمره‌ی‌ قبولی داد. برای چرخاندن چوب روی میز تنها کافی است تا یک نقطه‌ی دلخواه از میز را لمس کنید و سپس انگشت‌تان را روی صفحه نمایش گوشی در جهت دلخواه بکشید تا چوب نیز در همان جهت قرار بگیرد. با توجه به راستای قرارگیری چوب، خط راهنمایی در جلوی توپ سفید رنگ ظاهر می‌شود که مسیر حرکت توپ را نشان می‌دهد. پس از تعیین مسیر طبیعتاً باید به توپ ضربه بزنید؛ برای انجام این کار باید یکی از دو فلشی را که در دو سمت راست و چپ میز قرار گرفته‌اند لمس کنید. در این فرایند یک کادر در کنار میز باز می‌شود که با کشیدن انگشت‌تان روی آن، می‌توانید چوب را به عقب و جلو ببرید و سپس به یک باره با کشیدن سریع انگشت‌تان رو به جلو، به توپ ضربه بزنید. شدت ضربه‌ای که به توپ زده می‌شود متناسب با سرعت کشیدن انگشت‌تان روی صفحه است؛ هرچه سریع‌تر انگشت‌تان را بکشید ضربه شدیدتر خواهد بود و هرچه آرام‌تر این کار را انجام دهید ضرب توپ نیز کم‌تر خواهد بود. شاید بتوان تنها نقطه ضعف بازی را در همین بخش به آن نسبت داد؛ رابطه‌ی میان شدت ضربه و سرعت انگشت بازیکن آن‌طور که باید کالیبره نیست. حتی می‌توان گفت که پس از چندین ساعت بازی کردن هم آن‌گونه که انتظار دارید قلق شدت ضربه‌ها دست‌تان نمی‌آید. شاید بهتر بود برای تعیین شدت ضربه‌ها کادری مدرج طراحی می‌شد تا بازیکن به درک بهتری از آن چه که باید انجام دهد، دست می‌یافت. در مجموع به غیر از این یک ایراد، نمی‌توان مشکل دیگری را به گیم پلی بازی وارد دانست.

علاوه بر بخش استاندارد بازی دو بخش دیگر با نام‌های High Stakes Pool و Insta-Tournament نیز دارد؛ در بخش Insta-Tournament می‌توانید مهارت خود را در مقایسه با سایر بازیکنان بازی تحت یک Break یکسان (منظور از Break حالتی است که توپ‌ها به صورت نامنظم پس از اولین ضربه به آن‌ها، روی میز قرار می‌گیرند) بسنجید. تحت این شرایط مشابه، بازیکنان بر اساس امتیازاتی که کسب می‌کنند رده‌بندی می‌شوند و به عنوان جایزه مقداری پول مجازی در بازی دریافت می‌کنند. با استفاده از این پول، هم می‌توانید در یک تورنمنت دیگر شرکت کنید و هم می‌توانید به بخش High Stakes Pool بروید و در آن جا مهارت‌های خود را به چالش بکشید. در بخش High Stakes Pool، پس از پرداخت مبلغی به عنوان ورودی به وسیله‌ی پول مجازی بازی، با یک سری شروط روبه‌رو خواهید شد که ضمن به سوراخ انداختن تمام توپ‌ها، باید آن شرط‌ها را هم رعایت کنید. در صورتی که بتوانید این کار را انجام دهید، مقداری پول به عنوان جایزه دریافت می‌کنید اما در صورت شکست در انجام این کار تمامی پولی را که روی آن شرط بسته بودید از دست خواهید داد. به عنوان مثال یکی از این شرط‌ها می‌تواند انجام بازی با تنها یک جان باشد که در صورت پذیرش این شرط بازیکن به جای داشتن سه جان، مجبور می‌شود تا فقط با یک جان، بازی را آغاز کند و آن را تا پایان ادامه دهد.

با توجه به این که بازی Pocket Run Pool در رده‌ی بازی‌های آرکید دسته‌بندی می‌شود، در مقایسه با سایر بازی‌های این سبک از کیفیت گرافیکی قابل قبولی برخوردار است. فیزیک برخورد توپ‌ها با یکدیگر، باور پذیر و نحوه‌ی چرخش آن‌ها روی میز نیز تا حد ممکن به واقعیت نزدیک است. در مجموع می‌توان گفت که Pocket Run Pool حداقل استانداردهایی را که یک بازی رکوردی باید در محیط بصری خود داشته باشد، دارا است و محیط آن به خوبی حال و هوای یک میز واقعی بیلیارد را به بازیکن منتقل می‌کند. رنگ میز در هر یک از سه بخش مختلف بازی، متفاوت انتخاب شده است تا بدین وسیله، قسمت‌های مختلف بازی به لحاظ بصری نیز متفاوت و از یکدیگر قابل تشخیص باشند به علاوه این کار باعث شده تا کمی تنوع هم به محیط بازی تزریق شود.

موسیقی متن بازی، یکی از بخش‌هایی است که همواره اهمیت زیادی در بازی‌های رکوردی دارد. بازی‌های رکوردی عمدتاً بازی‌هایی هستند که گیم پلی آن‌ها پس از مدتی، تکراری می‌شود و دیگر آن تازگی اولیه را ندارند؛ به همین دلیل نقش موسیقی در این بازی‌ها بیش از دیگر سبک‌ها به چشم می‌آید؛ چرا که در این آثار، بازیکن مجبور است روندی تکراری را بارها برای کسب رکورد بهتر تجربه کند. اگر در چنین شرایطی موسیقی کِسل‌کننده باشد، اشتیاق بازیکن برای شنیدن چند باره‌ی آن و نیز تکرار بازی، فروکش خواهد کرد. خوشبختانه موسیقی بازی Pocket Run Pool این‌گونه نیست و شنیدن آن به دفعات زیاد برای بازیکنان آزاردهنده نخواهد بود. از طرفی صداگذاری بازی نیز واقع گرایانه انجام شده است و برای کسانی که بیلیارد را در واقعیت تجربه کرده‌اند، صدای برخورد توپ‌ها با یکدیگر یا افتادن آنها در پاکت‌های میز بسیار آشنا و نزدیک به واقعیت خواهد بود.

Pocket Run Pool یک بازی رکوردی با گیم پلی‌ خلاقانه و محوریت ورزش بیلیارد است که بدون شک از پس برآورده کردن انتظارات دوستداران این ورزش، بر خواهد آمد. مطمئناً Pocket Run Pool اولین و بهترین گزینه برای کسانی است که به دنبال یک بازی بیلیارد تک نفره و عاری از مشکلات هوش مصنوعی هستند. اگرچه بازی نواقص کوچکی در زمینه‌ی کنترل‌ها دارد اما تمامی این نقطه ضعف‌ها در برابر سیستم امتیازدهی و گیم پلی خلاقانه‌ی آن قابل چشم پوشی هستند. Pocket Run Pool به صورت رایگان فعلاً تنها برای سیستم عامل iOS منتشر شده و تجربه‌ی آن به تمامی علاقمندان به بیلیارد پیشنهاد می‌شود.