گزارش روز ششم سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر

برا منم بپا گذاشتی؟ - برا خودمم بپا گذاشتم

در گزارش ششمین روز از جشنواره فیلم فجر، به فیلم ماجرای نیمروز می‌پردازیم. خیانت، منافق، مجاهد، دروغ، اعتماد، تنش و تعلیق آجرهای دومین فیلم ماجرای نیمروز ساخته محمد حسین مهدویان هستند. فیلم یک درام سیاسی درباره حوادث آشوبناک دهه ۶۰ در ایران است که با تم اعتماد و قضاوت و با هیجان بالا و شخصیت‌های پیچیده و متفاوت با یکدیگر که هدف هر یک مشخص است، پیش می‌رود. دیگر کمتر می‌توان موقعیت‌های ملال آور فیلم «ایستاده در غبار» را که به واسطه فرم به خصوص‌اش تعلیق را در داستان کمرنگ کرده بود در ماجرای نیمروز پیدا کرد. تنور فیلم از میانه گرم می‌شود و تا انتها یک نفس جلو می‌رود. مهم نیست که به سینمای سیاسی علاقه دارید و یا تاریخ معاصر دغدغه‌تان باشد یا نباشد، ماجرای نیمروز حتماً شما را درگیر خواهد کرد و شخصیت‌هایش در ذهنتان نقش خواهد بست. تعلیقی که در فیلم وجود دارد ساختگی نیست و حاصل انتخاب درست زاویه دید داستان و همراه کردن مخاطب با شخصیت‌هاست. اتفاقی که در فیلمی بر پایه واقعیت و تاریخ، بسیار کار دشواری است که مهدویان به خوبی از پس‌اش برآمده است.

سید محمود رضوی سال گذشته فیلم «سیانور» به کارگردانی بهروز شعیبی را درباره گروه مجاهدین خلق، که یکی از مهمترین گروهک‌ها در جریان انقلاب و پس از آن به شمار می‌رود و اعضای آن اتفاقات مهمی را رقم زده‌اند، تهیه کرد. ماجرای نیمروز دومین فیلمی است که در یکسال گذشته درباره این موضوع به تهیه‌کنندگی او ساخته شده است. مشکل بزرگی که در فیلم سیانور وجود داشت فارغ از مسائل تکنیکی و بازی‌های ضعیف بعضی از بازیگران زاویه دید ناعادلانه فیلم بود. شخصیت‌ها بسیار سطحی پرداخت شده‌ بودند و قضاوت فیلمساز راجع به هر یک از شخصیت‌ها کاملا به چشم می‌آمد اما ماجرای نیمروز با هوشمندی توانسته یک نگاه نسبتا منصفانه به ماجرا بیاندازد.  

افزایش کشمکش و اضطراب از میانه داستان تا لحظه پایان بندی به شکلی است که مخاطب در دنیای خلق شده بر پرده گرفتار شده و دوست ندارد فیلم تمام شود. بازی‌ها خوب و یکدست از آب درآمده، طراحی صحنه و لباس و گریم بر خلاف نمونه‌ها ناموفق گذشته، فضاسازی درستی را شکل داده‌اند و از همه مهمتر فیلمبرداری خیره‌کننده فیلم به مدیریت فیلمبرداری هادی بهروز با استفاده از دوربین نگاتیو و بستن از لنز تله و دیافراگم باز و عمق میدان کم که در راستای فرم فیلم کاملاً منطقی به نظر می‌رسد یکی از مهمترین آثار امسال جشنواره را نتیجه داده است. فیلم ماجرای نمیروز حاصل ظرافت، نکته‌سنجی و وسواس در اجرا است. هر چند هنوز فیلمنامه ایراداتی دارد و فیلم دیر جان می‌گیرد اما باید پذیرفت که نوشتن فیلمنامه در این ژانر کمتر در سینمای ایران سابقه داشته و نیاز به تلاش زیادی برای عدم قضاوت درباره حوادث دارد.

محمد حسین مهدویان پس از «ایستاده در غبار» که جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم فجر سال گذشته را دریافت کرد حال فیلمی بهتر، هیجان انگیزتر و قابل قبول‌تر در فرم فیلم گذشته خود ساخته است. به شخصه علاقه زیادی به فیلم ایستاده در غبار به خاطر روایت خسته‌کننده‌اش ندارم هر چند در اجرا ستودنی است اما باید پذیرفت که ماجرای نیمروز بدون شک پیشرفت مهمی برای مهدویان به حساب می‌آید.

---