تحلیلگران: کنسول NX نینتندو می‌تواند اولین پلتفرم «واقعیت مجازی اجتماعی» باشد
نینتندو چندان طرفدار پلتفرم‌های واقعیت مجازی فعلی نیست و بارها عدم رضایت را خود از دستگاه‌های فعلی ابراز کرده است. شاید این عدم رضایت، بهترین دلیل برای آن‌ها باشد که کنسول NX را به یک پلتفرم واقعیت مجازی تبدیل کنند، آن هم از نوع اجتماعی و سرگرم‌کننده‌اش.
این نتیجهگیری‌ای است که دیجی-کپیتال، وبسایت تحلیلگر مسائل اقتصادی انجام می‌دهد. به نظر آن‌ها چه واقعیت مجازی و چه واقعیت افزوده، می‌تواند بازاری دست‌نخورده برای نینتندو باشد تا با یک برنامه‌ریزی حساب‌شده، آن را مال خود کند.
رِجی فیسه‌مِی، رئیس و مدیر ارشد اجرایی شعبه‌ی آمریکای نینتندو ماه گذشته در مورد واقعیت مجازی گفته بود:
اعتقاد ما این است که اگر می‌خواهید این فناوری [در زمینه‌ی بازی] پیشرفت کند، باید آن را سرگرم‌کننده و اجتماعی کنید. من تخصصی در این زمینه ندارم و نمی‌توانم راجع به مسائل فنی نظر دهم، اما حداقل بر اساس چیزهایی که تا به امروز دیده‌ام، می‌توانم بگویم [واقعیت مجازی] نه سرگرم‌کننده است نه اجتماعی، فقط یک تکنولوژی است.
شیگرو میاموتو، طراح و سازنده‌ی افسانه‌ای بازی‌هایی مثل Mario و The Legend of Zelda در مصاحبه‌ای کمی بعد از صحبت‌های فیسه‌می، حرف‌های او را اینگونه تکرار کرد:
واقعیت مجازی به شکلی که امروز وجود دارد چندان مناسب فلسفه‌ی نینتندو نیست؛ فلسفه‌ای که بر پایه‌ی ایجاد سرگرمی برای مردم به طوری که بتوانند در کنار یکدیگر در اتاق نشیمن تجربه کنند، بنا شده است. ما دائماً در حال بررسی فناوری‌های مختلف هستیم و المان‌های گوناگونی را آزمایش می‌کنیم، اما فکر نمی‌کنیم واقعیت مجازی در حال حاظر در جایگاهی باشد که بتواند به عنوان محصولی که در اتاق نشیمن از آن استفاده می‌کنیم و مناسب فلسفه‌ی نیتندو باشد، عرضه شود.
همه‌ی این شخصیت‌ها را شاید روزی در هدست‌های واقعیت مجازی نینتندو ببینیموبسایت دیجی-کپیتال علاوه بر اشاره به این دو نقطه‌نظر، به دیدگاه ساتورو ایواتا، مدیرعامل فقید نینتندو هم اشاره می‌کند. او اظهار کرده بود کنسول NX به صورت یک «راه حل نینتندویی» عرضه خواهد شد.
اما پلتفرمی غیر از واقعیت مجازی چه سودی برای نینتندو خواهد داشت؟ اندروید که از دور خارج شده است (کافی است نگاهی به کنسول Ouya بیاندازید که چگونه با آن سرمایه‌ای که جذب کرده بود شکست خورد). Wii U هم با ایده‌ی «یک کنسول خانگی دیگر با سخت‌افزار ضعیف که کنترلر و صفحه‌نمایش را ترکیب کرده است» شکست خورد. علاوه بر این‌ها، نینتندو دلیلی ندارد که بخواهد با غول‌هایی مانند پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس وان رقابت کند.
البته همین استدلال را می‌توان برای واقعیت مجازی هم به کار برد. بازیگران بزرگی مانند فیسبوک، استیم و سونی مدتی است که شمشیرهای خود را آخته‌اند و آماده‌ی مبارزه برای به دست آوردن سهمی از این بازار دست‌نخورده هستند.
اما دیجی-کپیتال تفاوت نینتندو و دیگر کمپانی‌ها را در طرز نگاه این شرکت به فناوری واقعیت مجازی می‌داند. نینتندو به جای اینکه به طول کامل واقعیت مجازی را بی‌فایده بداند، وضعیت فعلی دستگاه‌های فعلی این فناوری را نقد می‌کند. نتیجه این است که NX می‌تواند روی قابلیت‌های اجتماعی واقعیت مجازی تمرکز کند.
پروژه مورفیوس، هدست واقعیت مجازی سونیراه حل نینتندو می‌تواند یک کنسول بازی ارزان‌قیمت باشد که با قدرتی برابر یا کمتر از پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس وان، برای واقعیت مجازی و واقعیت افزوده بهینه‌سازی شده باشد. این کنسول همراه یک هدست ارزان عرضه خواهد شد که احتمالاً شبیه چیزی گیر وی‌آر سامسونگ خواهد بود که در راستای آرمان‌های نینتندو برای ورود به عرصه‌ی گوشی‌های هوشمند عمل می‌کند. همچنین احتمال می‌رود این کنسول دارای کنترلری باشد که برای واقعیت مجازی طراحی شده و کاری را می‌کند وی‌ریموت برای Wii انجام می‌داد. دیجی-کپیتال اضافه می‌کند:
به نظر می‌رسد این همان استراتژی کنسول Wii باشد که حالا در زمینه‌ی گوشی‌های هوشمند، بر روی بازار واقعیت مجازی و افزوده اعمال می‌شود. نینتندو در صورت موفقیت می‌تواند با قدرت نفوذ بالای بازی‌های خود، دوباره کل صنعت بازی‌های رایانه‌ای را البته به شکل مفیدی، به هم بریزد.
تحلیلگر این وبسایت راه حل عملی و جالبی برای کنسول واقعیت مجازی نینتندو پیشنهاد می‌کند:
ساخت هدست‌هایی واقعیت مجازی مانند گیر وی‌آر سامسونگ و پروژه‌ی Cardboard گوگل، که تمام پردازش‌ها توسط یک گوشی هوشمند خارجی انجام می‌شود می‌تواند پردازش کلی را بین یک کنسول مرکزی و چند گوشی هوشمند تقسیم کند. این روش باعث اجتماعی شدن بازی‌ها می‌شود و قیمت کلی سیستم را نیز برای کاربر کاهش می‌دهد. می‌توان توسط یک کنسول ارزان‌قیمت که بازیکنان را هماهنگ می‌کند، حرکات آن‌ها را تشخیص می‌دهد و فرمان‌های کنترلر را اجرا می‌کند به این هدف دست یافت. پردازش‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده‌ی اضافی توسط پرازنده‌های محاسباتی و گرافیکی گوشی‌های هوشمند درون هدست‌ها انجام می‌شود.
این روش به توسعه‌دهندگان اندروید و iOS اجازه می‌دهد با مهارت‌های برنامه‌نویسی فعلی خود و با کیت توسعه‌ی نرم‌افزاری (SDK) که نینتندو در اختیار آن‌ها می‌گذارد، برای این پلتفرم جدید بازی تولید کنند. افزایش دقت تشخیص حرکات توسط کنترلرها یا هدست‌ها می‌تواند تجربه‌ی واقعیت مجازی فراگیری مانند هدست‌های وایو و آکیولس، اما با قیمت بسیار پایین‌تری ارائه کند. در نهایت، همکاری با شرکت بازیسازی موبایل دی‌ان‌ای می‌تواند به نینتندو کمک کند تا در بازار پررونق بازی‌های رایگان free-to-play (یا آن طور که ایواتا از آن‌ها یاد می‌کرد، بازی‌های رایگان برای شروع یا free-to-start) حرفی برای گفتن داشته باشد.
این روزها همه می‌خواهند در زمینه‌ی واقعیت مجازی حرفی برای گفته داشته باشند و با این که فعلاً در مورد شانس موفقیت این فناوری چیز زیادی نمی‌توان گفت، نینتندو می‌تواند با ایده‌ای هوشمندانه، به هدف خود یعنی ایجاد پلتفرمی همگانی و سرگرم‌کننده برسد و برنده‌ی این رقابت تنگاتنگ باشد.
منبع: MCVUK
