گزارش سخت افزار: ای ام دی در برابر انویدیا

سرانجام R9 Fury X محصولِ اِی‌اِم‌دی اینجاست. اولین بار از سالِ ۲۰۱۳ بود که هر دو شرکتِ اِی‌اِم‌دی و اِنویدیا سخت افزارِ گرافیکیِ رقابتیِ جدیدی را همزمان به بازار عرضه کردند. کارت‌های گرافیک GTX 980 Ti و Radeon R9 Fury X هر دو ۶۵۰ دلار قیمت گذاری شده‌اند و هر دو رزولوشنِ 1440p و 4K را هدف گیری کرده‌اند. البته Fury X نمایانگرِ یک عرضه‌ی بزرگ و مهم برای اِی‌اِم‌دی بود، در حالی که ‌اِنویدیا در حالِ عرضه‌ی سیرِ یکنواختی از کارت‌های گرافیکی بر پایه‌ی معماریِ مکسول از اواخرِ سالِ ۲۰۱۴ میلادی بوده است. در برابرِ وضعیتی که شرح دادیم، فکر کردیم زمانِ آن است که به بررسیِ جایگاهِ کنونی ‌اِنویدیا و اِی‌اِم‌دی بپردازیم و ببینیم به کدام سو می‌روند و از همه مهمتر اینکه، کارتِ گرافیکِ کدام یک از آنها را باید خریداری کنیم؟

نخست آنکه هیچ شرکتی سزاوارِ وفاداریِ همیشگیِ شما نیست. کورکورانه از اِی‌اِم‌دی یا ‌اِنویدیا پیروی نکنید و از یک محصولِ گرافیکی به محصولِ بعدیِ آن شرکت مهاجرت نکنید و متعصّبانه از آن در برابرِ رقیبش ستایش نکنید. ناگفته پیداست که باید به سمتی بروید که بهترین محصول را دارد. وقتی ما در موردِ کارت‌های گرافیکی صحبت می‌کنیم، منظور از بهترین محصول فقط سخت افزارِ آن نیست، از راندمانِ درایور و بروز رسانی‌هایش هم حرف می‌زنیم، از نرم افزار و ویژگی‌های اختصاصی آن محصول می‌گوییم و همینطور از لوازمِ جانبی که با آن کارت‌های گرافیکی سازگار هستند، مانند مانیتورهایی که با G-Sync یا FreeSync کار می‌کنند.

در این نوشتار به هر یک از این زمینه‌ها نگاهی داریم و اِی‌اِم‌دی و ‌اِنویدیا را از جنبه‌ی اینکه اکنون در چه جایگاهی هستند رتبه بندی کرده و در پایان امتیاز داد‌ه‌ایم. در اینجا دسته بندی‌ها را داریم:

جدولِ مندرجاتِ کارت گزارش

• کارت‌های گرافیکی
• بروز رسانیِ درایورِ گرافیکی و راندمانِ آن
• نرم افزارِ همراهِ درایورِ گرافیکی
• ویژگی‌های اختصاصی: Gameworks و TressFX
• G-Sync و FreeSync

کارت‌های گرافیکی

دنبال کردن و بروز رسانی تمامِ کارت‌ها در بازارِ تراشه‌های گرافیکی کارِ دشواری است. اما اینها مدل‌هایی هستند که اکنون باید در موردِ آنها اطلاع داشته باشید، مدل‌هایی که به رده‌‌های سرعتی عمده‌ای تقسیم شده‌اند. در مورد مقایسه‌ی ای‌ام‌دی و ‌انویدیا در زمینه‌ی راندمان و قیمت، در ذیل هر یک از جدول‌ها به تفصیل صحبت خواهیم کرد:

رده بالا

عرضه‌ی R9 Fury X توسطِ اِی‌اِم‌دی با قیمتِ ۶۵۰ دلار یک حرکتِ تهاجمی بود، با این هدف که بتواند با GTX 980 Ti در رده‌ی کارت‌های گرافیکیِ قدرتمند رقابت کند. مصرفِ توانِ Fury X هم تراز با GTX 980 Ti است که بهبودِ قابلِ توجهی نسبت به نسلِ قبلِ کارت‌های اِی‌اِم‌دی است. از نظرِ راندمان هم بسیار به آن نزدیک می‌شود، اما نه آنقدر نزدیک که بتوانیم آن را بجای GTX 980 Ti توصیه کنیم. ممکن است درایورهای بهینه شده بتوانند عملکردِ Fury X را اندکی افزایش دهند، اما در حالِ حاضر این محصول از نبودِ ظرفیتِ اورکلاک و ثباتِ فریمِ مناسب رنج می‌برد و حافظه‌ی ۴ گیگابایتیِ آن هم در بازی‌های آینده به محدودیتش تبدیل خواهد شد. همان گونه که در بررسیِ Fury X گفتیم، این محصول روی کاغذ عالی به نظر می‌رسد، اما برای آشکار کردن قابلیت‌هاش نیاز به بهینه سازی‌ها و درایورهای بیشتری دارد.

از طرفِ دیگر، کارتِ GTX 980 Ti خریدِ بسیار هوشمندانه‌تری نسبت به محصولِ گران قیمت‌ترِ تایتان ایکس است، چرا که راندمانی بسیار نزدیک را با ۴۵۰ دلار کمتر در اختیارتان قرار می‌دهد. میزانِ ۶ گیگابایت فریم بافرِ این کارت بیش از نیازِ بیشترِ بازی‌های امروزی حتی در رزولوشنِ 4K است و زمانی که شما واقعا نیاز به ۱۲ گیگابایت رمِ گرافیکی برای بازی‌هایتان داشته باشید، احتمالا به دنبالِ کارتِ گرافیکیِ جدیدتر و سریع‌تری نسبت به تایتان ایکس خواهید بود. گزینه‌ی فوق العاده قویترِ دیگر هم محصولِ اِی‌اِم‌دی و R9 295X2 است ، یک کارتِ دو تراشه‌ای که هنوز می‌تواند به وضوح، کارتِ تایتان ایکسِ قدرتمند را پشتِ سر بگذارد و فقط ۶۳۰ دلار قیمت دارد. این کارت راندمان بالایی نسبت به قیمتش عرضه می‌کند، اما اشکالاتِ خودش را دارد. همان‌گونه که در بررسیِ کارتِ تایتان ایکس گفتیم، کارتِ 295X2 کمینه‌ی نرخِ فریمِ پایین‌تری را ثبت می‌کند و گاهی اوقات مشکلاتِ عدم ثباتِ زمان بندیِ نمایشِ فریم یا Frametime دارد و دارای Stutter است. همچنین حجمِ بالایی از توان را مصرف می‌کند و برای ادامه‌ی کارش نیاز به خنک کننده‌ی قدرتمندی دارد. این کارت یک هیولای واقعی است، اما از نقطه نظرِ بهره‌ وری در مصرف، محصولاتِ GTX 980 Ti و تایتان ایکس خریدهای بسیار بهتری هستند.

سرانجام محصولاتِ GTX 980 و R9 390X را در اختیار داریم. سریِ جدیدِ کارت‌های نسلِ ۳۰۰ از اِی‌اِم‌دی در واقع بازسازیِ کارت‌های گرافیکیِ نسلِ قبلیِ ۲۰۰ هستند و همان فناوریِ تراشه‌ی گرافیکی را استفاده می‌کنند. این تراشه‌ها قدیمی هستند، اما اِی‌اِم‌دی برخی بهینه‌ سازی‌ها را صورت داده است که شاملِ افزودنِ حافظه تا ۸ گیگابایت در مدلِ 390X ( همین‌طور روی R9 390 که ما آن را در دسته بندی پایین‌تر قرار داده‌ایم) و افزایشِ ۲۰ درصدیِ فرکانسِ کاریِ آن حافظه نسبت به مدلِ کاملا مشابه‌ی 290X است. فرکانسِ کاریِ خودِ تراشه‌های گرافیکی هم کمی افزوده شده و بهبودهایی در بخشِ مدیریتِ توانِ مصرفِ انرژی هم اعمال شده است. در بخشِ درایور هم سعی شده که راندمانِ نسلِ جدید نسبت به سریِ ۲۰۰ افزایش یابد.

همان‌گونه که بررسیِ ما از کارتِ 390X نشان داد، این کارت به راندمانِ GTX 980 نزدیک می‌شود، همان‌طور که 290X قبلا نزدیک شده بود، اما GTX 980 اورکلاکِ بسیار قوی‌تری دارد، در عینِ اینکه بی‌صدا کار می‌کند و مصرفِ توانش هم بسیار کمتر است.

قیمتِ R9 390X رقابتی تعیین شده است و ۸ گیگابایت رمِ گرافیکی دست آورد خوبی است؛ اما سخت است که بگوییم اینها چقدر ارزشمند خواهند بود. 390X قطعا کارتی است که برای بازی‌های رده بالا در رزولوشن 1080p و 1440p مناسب‌تر است تا رزولوشنِ 4K، همان رزولوشنی که حافظه‌ی اضافی برایش مفیدتر است. اگر در رزولوشنِ 1080p بازی می‌کنید، می‌توانید با خریدِ مدلِ قدیمی‌تر 290X با ۴ گیگابایت رم گرافیکی صرفه جوییِ بیشتری در بودجه‌ی خود کنید.

هر چند که نمی‌دانیم کدام کارت‌های گرافیکی از ‌اِنویدیا در ۶ ماهِ آینده عرضه خواهند شد، اما می‌دانیم که اِی‌اِم‌دی R9 Fury را در ماهِ ژولای عرضه خواهد کرد که ۱۰۰ دلار ارزان‌تر از Fury X خواهد بود. آنها کارت‌های مشابهی هستند، اما R9 Fury به جای خُنک کننده‌ی آبی از خنک کننده‌ی معمولی استفاده خواهد کرد. بعلاوه، یک مدل در ابعادِ کوچک‌تر با نامِ Fury Nano و یک مدلِ دو تراشه‌ای بر اساسِ Fury هم خواهیم داشت که در پاییز خواهند رسید. این مدل‌ها پس از عرضه، صف بندیِ قدرتمندتری را برای اِی‌اِم‌دی شکل خواهند داد و R9 Fury با قیمتِ ۱۰۰ دلار پایین‌تر از GTX 980 Ti ، بالقوه به یک خریدِ رده بالایِ خوب تبدیل خواهد شد.

رده میانی

اِی‌اِم‌دی قیمتِ کارتِ R9 390 خود را با GTX 970 تطابق داده است که مانندِ بقیه‌ی مدل‌های سری ۳۰۰، یک نسخه‌ی بهینه شده از نسلِ قدیمی‌ترِ سریِ ۲۰۰ با ۸ گیگابایت رمِ گرافیکی است. فرکانسِ هسته‌یِ آن کمی بالاتر است و سرعتِ فرکانسِ حافظه‌اش هم ۲۰ درصد افزایش یافته است.

از جنبه‌ی قیمت، ۸ گیگابایت رمِ گرافیکی با قیمتِ ۳۳۰ دلار یک معامله‌ی عالی است، اما هنوز مقایسه‌ی GTX 970 در برابرِ R9 390 تقریبا شبیه مقایسه‌ی آن با R9 290 است. GTX 970 باز هم از نظرِ قابلیتِ اورکلاک، نویز و بهره وری در توانِ مصرفی سرتر است و راندمانِ بهتری هم دارد. البته هیچ کدام هم برای بازی در 4K مناسب نیستند، همان رزولوشنی که داشتن رمِ گرافیکیِ فراتر از ۴ گیگابایت کاربرد دارد. هر چند که GTX 970 کارتِ بهتری است اما، امکان دارد که مثلا تا دو سال بعد، حافظه‌ی ۳.۵ گیگابایتیِ پر سرعتش در بازی‌های حافظه خور به یک عاملِ محدود کننده تبدیل شود.

رده پایین

در حوزه‌ی کارت‌های گرافیکی ارزان قیمت‌تر، اِی‌اِم‌دی توانسته ‌اِنویدیا را با گزینه‌هایش تحتُ الشعاعِ خود قرار دهد. کارتِ GTX 960 کارتِ خوبی است، تراشه‌ی گرافیکیِ مبتنی بر ماکسوِلِ آن توانِ مصرفیِ کمتری نسبت به همرده‌های اِی‌اِم‌دی خواهد داشت و همزمان راندمانِ خیلی بهتری نسبت به R7 370 و R7 360 دارد که هر دو کارت‌های بسیار ارزان قیمتی هستند. در عوض R9 380 می‌تواند آن را با اختلافِ ۵ تا ۱۰ فریم پشتِ سر گذارد، گر چه GTX 960 نیز می‌تواند اندکی از این فاصله را با قابلیتِ اورکلاکش کم کند.

خوشبختانه مدل‌های ۴ گیگابایتیِ هر دو کارتِ GTX 960 و R9 380 موجودند که موردِ توصیه‌یِ ما هم هستند، چرا که رمِ گرافیکیِ ۲ گیگابایتی این روزها واقعا کافی نیست. R9 380 به نسبتِ قیمتش بسیار قوی عمل می‌کند و در کل ارزشِ خریدِ بیشتری دارد، گر چه برای یک سیستمِ رده میانی، ممکن است نیاز به خریدِ منبعِ تغذیه‌یِ قدرتمندتری داشته باشید، نسبت به زمانی که می‌خواهید از GTX 960 استفاده کنید.

امتیاز ‌اِنویدیا: A

تراشه‌ی گرافیکیِ مکسولِ ‌اِنویدیا کم مصرف است و قابلیتِ اورکلاکِ فوق العاده‌ای دارد. همچنین در تمامِ ردیف‌های قیمتی گزینه‌ای برای خرید دارد که شکست دادنش سخت است.

امتیاز اِی‌اِم‌دی: B

Fury X جدید قدرتمند است، اما بقیه‌ی محصولاتِ اِی‌اِم‌دی، مدل‌های قدیمی و کارت‌های تغییر نام یافته‌ای هستند که در برابِر تراشه‌های کم مصرف‌ترِ ‌اِنویدیا شکست می‌خورند، هر چند که قیمت‌ گذاری مناسبی هم داشته باشند. کارت‌های معمولی Fury همین پاییز از راه می‌رسند و ممکن است در این زمینه یاری رسان باشند.

بروز رسانی درایور گرافیکی و راندمان آن

بخاطر می‌آورم که در سالِ‌ ۲۰۰۶ یک لپ‌تاپِ ۲۰۰۰ دلاری خریده بودم که مشخصاتِ بالایی داشت. پردازنده‌ی اِی‌اِم‌دی  و تراشه‌ی گرافیکیِ ATI آن، قرار بود آنقدر برای بازی کردن قوی باشند که لپ‌تاپ‌های معمولی نتوانند از پسِ چنین کاری برآیند. هرگز فراموش نمی‌کنم کابوس‌های تمام ناشدنی‌ام را که همیشه در حال سر و کله زدن با درایورهایی بودم که قرار بود کارتِ گرافیکی‌اش را به همان خوبی که گفته شده بود فعال کند. نهایتا مجبور بودم از درایورهای ثانویه و غیر رسمی برای گرفتنِ تصویرِ مناسب روی تلویزیون استفاده کنم. درایورها مشکلِ بزرگی برای ATI در ۱۰ سال قبل بودند و به نظر می‌رسد امروز هم هنوز مشکلِ عمده‌ای برای اِی‌اِم‌دی باشند.

در مَقامِ مقایسه، ‌اِنویدیا ۱۰ درایورِ WHQL را در سال ۲۰۱۴ منتشر کرد و ۸ درایورِ مشابه را هم در نیمه‌ی اولِ ۲۰۱۵ منتشر کرده است. اما اِی‌اِم‌دی ۴ درایور در سالِ ۲۰۱۴ منتشر کرد و در سالِ ۲۰۱۵ تاکنون حتی یک درایورِ WHQL هم منتشر نکرده است. اِی‌اِم‌دی درایورهای بتا را تقریبا هر ماه یکبار منتشر می‌کند، اما آنها می‌توانند و باید، در مورد بهینه سازی درایورها برای عرضه‌ی بازی‌های جدید بهتر عمل کنند، به نحوی که بتوانند درایورها را برای تمام گیمرها و نه فقط کسانی که به درایورهای بتا متکی هستند، عرضه کنند.

تضمینی وجود ندارد که درایورهای GameReady ‌اِنویدیا هم همیشه بهترین راندمان را در بازی‌های جدید ارائه کنند. برخی مواقع راندمان به میزانِ قابلِ توجهی در درایوری که پس از عرضه‌ی بازی منتشر می‌شود بهبود پیدا می‌کند، گاهی اوقات هم درایوری که در روزِ انتشارِ بازی بیرون می‌آید، مشکلاتی با راندمان در حالتِ SLI یا ویژگی‌های گرافیکیِ دیگر دارد. با این حال ‌اِنویدیا با بروز رسانیِ پیاپیِ درایورهایش بهتر از همیشه عمل می‌کند، به این معنی که مشکلاتِ زمانِ انتشارِ بازی‌ها کمتر پیش می‌آید و سریع‌تر هم برطرف می‌شود. در سال‌های اخیر ‌اِنویدیا به سختی تلاش کرده تا پشتیبانیِ درایورهایش را برای ترکیباتِ چند کارتیِ SLI بهبود بخشد.

عرضه‌ی متناوبِ درایورهای جدید هم اهمیت دارد، اما به اهمیتِ راندمانِ آن درایور نیست. در حالی که بیشترِ بنچمارک‌ها از میانگینِ نرخِ فریم بعنوان ملاکی برای مقایسه‌ی راندمانِ عمومیِ کارتِ گرافیکی استفاده می‌کنند، کمینه‌ی نرخِ فریمِ تولیدی و Frametime یا زمان‌بندیِ نمایشِ فریم هم داستانی به همان اندازه پر اهمیت را بازگو می‌کنند: اینکه اجرای یک بازی چقدر می‌تواند روان یا توام با وقفه و Stuttery باشد.  و اینجا همان جایی است که درایورهای اِی‌اِم‌دی ضعیف عمل می‌کنند.

هنگامی که برای اولین بار سایتِ PCPer به اهمیتِ اندازه گیریِ Frametime در بازی‌ها پرداخت، نشان داد که کارت‌های اِی‌اِم‌دی (مخصوصا در حالت CrossFire) نرخِ فریم‌هایِ بسیار متغیرتری را نسبت به کارت‌های ‌اِنویدیا ثبت می‌کنند. البته وضعیتِ امروز به آن بدی نیست، اما حتی مدلِ کاملا جدیدی مثلِ R9 Fury X هم برای تولیدِ Frametime با ثبات و پایدار باید تَقَلا کند.

امتیاز ‌اِنویدیا: A

درایورهای ‌اِنویدیا همیشه بی نقص نبوده‌اند، اما آنها بروز رسانی‌های جدید را مرتب منتشر می‌کنند، برای عرضه‌ی بازی‌های بزرگ همیشه آماده هستند و عموما راندمانشان را با درایورهای جدیدتر بهبود می‌بخشند.

امتیاز اِی‌اِم‌دی: C

درایورهای اِی‌اِم‌دی از نظرِ راندمان در کل عقب‌تر هستند و با تناوبِ کمتری هم بروز رسانی می‌شوند، که مخصوصا برای راندمانِ بازی‌ها در روزِ انتشارشان مشکل ساز است.

نرم افزار درایور گرافیکی

از زمانی که ‌اِنویدیا برنامه‌ی GeForce Experience را معرفی کرد، به طورِ مداوم در حالِ افزودنِ امکاناتِ کاربردی به آن بوده است. بروز رسانیِ درایور از داخلِ این برنامه آسان است. بهینه سازیِ خودکارِ تنظیماتِ بازی هم از طریقِ این برنامه جالب است، اگر اهلِ سر و کله زدن با تنظیماتِ گرافیکیِ درونِ بازی نباشید. قابلیتِ DSR یا Dynamic Super Resolution، که قابلِ فعال سازی از طریقِ این برنامه یا پنلِ کنترلیِ خودِ درایور است، یک روشِ ساده برای اجرای بازی در رزولوشن‌های بالاتر و تطابقِ آن برای نمایش در رزولوشنِ پایین‌ترِ صفحه‌یِ نمایش است. از همه مهم‌تر در اینجا ShadowPlay را داریم که می‌تواند در پس زمینه قابلیتِ DVR یا ضبطِ ِبازی را تا حداکثر رزولوشنِ 4K و ۶۰ فریم در ۱۳۰ مگابیت بر ثانیه روی تراشه‌ی مکسوِل و تا حداکثر رزولوشنِ 2560*1600 روی تراشه‌های قدیمی‌تر کِپلر انجام دهد. ضبطِ 4K در حالِ حاضر، حتی برای دو کارتِ تایتان ایکس در حالتِ SLI هم بی نهایت سنگین است، اما به هر حال یک گزینه است.

اِی‌اِم‌دی هم برای حفظِ اعتبار تلاش کرد که ویژگی‌های مشابه‌ی برنامه‌ی ‌اِنویدیا را با برنامه‌ی Gaming Evolved فرآهم کند، اما نرم افزارشان به آن خوبی نیست. GeForce Experiance یک ابزار است و دقیقا همان کاری را انجام می‌دهد که شما از آن می‌خواهید، و شما را با هیچ ابزارِ اضافیِ دیگری آزار نخواهد داد. برنامه‌ی Gaming Evolved از اِی‌اِم‌دی در مقایسه، به برنامه‌ی Raptr وابسته است و از شما می‌خواهد که سرویسِ اجتماعیِ گیمینگ ِآن را استفاده کنید. همچنین بازی‌های رایگانِ Free-to-play را در رابطِ کاربریِ شلوغ و بی نظمش تبلیغ می‌کند. راهکارِ ضبطِ ویدیوییِ آن هم از نظرِ کیفیت و گزینه‌ها نسبت به گزینه‌ها‌ی ‌اِنویدیا محدودتر است و به رزولوشنِ 1080p ختم می‌شود.

اِی‌اِم‌دی یک مزیتِ نرم افزاریِ ویژه دارد و آن هم قابلیتِ اورکلاکِ کارتِ گرافیکی از داخلِ برنامه‌ی Catalyst Control Center است. اورکلاکِ کارت‌های ‌اِنویدیا مستلزمِ دانلودِ نرم افزارِ جداگانه‌ای است، گر چه آن ابزارها مانندِ MSI Afterburner و EVGA PrecisionX، اطلاعاتِ ارزشمندِ زیادی را در موردِ ولتاژ، دما و فرکانس در اختیار شما قرار می‌دهند. ابزارِ اورکلاک Catalyst Control Center ابتدایی‌تر است، اما به شما اجازه می‌دهد با سرعت و سهولت، کارتِ گرافیک ِخود را اورکلاک کنید.

هر دو شرکتِ اِی‌اِم‌دی و ‌اِنویدیا بازی در حالت چند مانیتوری را از طریقِ Surround ‌اِنویدیا و EyeFinity اِی‌اِم‌دی پشتیبانی می‌کنند اما زمانِ زیادی برای بررسیِ بیشترِ قابلیتِ آنها و مقایسه با هم نداشتیم.

امتیاز ‌اِنویدیا: +A

برنامه‌ی GeForce Experience دانلودِ درایور را آسان می‌کند و امکاناتی عالی را ارائه می‌کند که پیوسته هم بهتر می‌شوند.

امتیاز اِی‌اِم‌دی: +C

اِی‌اِم‌دی برخی مشخصه‌های نرم افزارِ ‌اِنویدیا را شبیه سازی کرده است، اما در نرم افزاری که پُر از تبلیغات و عناصرِ آنلاینِ آزار دهنده است.

امکانات گرافیکی اختصاصی

برای سالیانِ مُتمادی، اِی‌اِم‌دی و ‌اِنویدیا مشارکت‌های اختصاصیِ زیادی را با توسعه دهندگانِ بازی برای بهینه سازی آنها با سخت افزارِ خود داشته‌اند. یک لوگوی اِی‌اِم‌دی یا ‌اِنویدیا قبل از عنوانِ بازی ظاهر می‌شود و به مَدَدِ همکاریِ نزدیک، نرخِ فریم هم اغلب به نفعِ کارت‌های گرافیکیِ شریکِ کاریِ سازنده‌ی بازی است. اخیرا هم هر دو شرکت، فناوری‌های اختصاصی را توسعه داده‌اند که در آن بازی‌ها گنجانده شود و در عینِ حال روی سخت افزارِ خودشان هم بهتر اجرا می‌شود.

فناوریِ اختصاصیِ اِی‌اِم‌دی در این زمینه، TressFX بود که در بازیِ Tomb Raider برای موهای شخصیتِ لارا کِرافت استفاده شد. اما ‌اِنویدیا مجموعه‌ی بزرگتری از فناوری‌ها دارد که GameWorks نامیده می‌شود و به توسعه دهندگان ارائه می‌شود. GameWorks شاملِ تکنیک‌هایی مثل TXAA و HBAO+ و همین‌طور HairWorks برای مو و پردازشِ خزِ بدنِ حیوانات، PhysX برای فیزیکِ شتاب داده شده توسطِ تراشه‌ی گرافیکی و مواردِ بیشترِ دیگری می‌شود. به عنوانِ یک نرم افزارِ اختصاصی، GameWorks طبیعتا برای سخت افزارِ ‌اِنویدیا بهینه شده است و این خود عاملِ بروزِ برخی مشکلات است.

ابتدایی‌ترین مشکل این است که برخی امکاناتِ GameWorks برای خریدارانِ کارت‌های اِی‌اِم‌دی در دسترس نیست. این امر برای خریداران اِی‌اِم‌دی قابل قبول نیست اما دلیلِ موجهی دارد: ‌اِنویدیا زمان، نیرویِ کاری و هزینه‌‌ی زیادی را صرفِ توسعه‌ی این فناوری‌های اختصاصی می‌کند. بعلاوه، امکاناتی مانندِ HairWorks که روی کارت‌های اِی‌اِم‌دی هم کار می‌کند، به نابود کردنِ راندمانِ کارت‌های رادئون متهم هستند. اِی‌اِم‌دی این اتفاق را خرابکاریِ عمدی توصیف کرده است، در حالی که در نمونه‌های دیگر از کاستیِ راندمانِ درایورها، سازندگانِ بازی، خودِ اِی‌اِم‌دی را برای عدمِ همکاری در بهینه سازی راندمانِ بازیشان موردِ سرزنش قرار داده‌اند.

ممکن است اِی‌اِم‌دی در موردِ متن باز بودنِ نرم افزارش بهتر از ‌اِنویدیا عمل کرده باشد، اما اِی‌اِم‌دی به همان میزانی که ‌اِنویدیا روی GameWorks هزینه کرده، در بخش مهندسیِ نرم افزارش سرمایه گذاری نکرده است. با این حال این شرکت پولش را روی TressFX هزینه کرده و آن را متن باز کرده است تا مطمئن شود که می‌توان آن را روی سخت افزارِ ‌اِنویدیا هم به خوبیِ محصولاتِ خودِ اِی‌اِم‌دی اجرا کرد.

کتابخانه‌ی GameWorks ‌اِنویدیا می‌تواند برای بازی‌سازان خوب باشد، و برای ‌اِنویدیا هم اختصاصی نگه داشتن آن منصفانه و قابل پذیرش به نظر می‌رسد. همچنین همکاریِ ‌اِنویدیا در توسعه و بهینه سازی درایور با مهندسانی که در استودیوهای بازی‌سازی مشغول کار هستند، کارِ پسندیده‌ای است. اما با این روشی که بازی‌ها به صورتِ روز افزون برایِ محصولاتِ یکی از تیم‌های سبز یا قرمز بهینه سازی می‌‌شوند، در کل برای صنعتِ بازی‌های پی‌سی خوشایند نیست. این امر برای برخی گیمرها محدود کننده و آزار دهنده است، چیزی که اغلب به دلایلِ تجاری و بازاریابیِ محصولات انجام می‌شود. هر دو شرکت در این قضیه مُقصِر هستند و به نظر هم نمی‌رسد به این زودی‌ها این رویه را متوقِف کنند.

امتیاز ‌اِنویدیا: -B

کتابخانه‌های گرافیکی و پشتیبانیِ آنها برای توسعه دهندگان سودمند است، اما انحصار می‌تواند به کلِ پلتفرم صدمه بزند.

امتیاز اِی‌اِم‌دی: B

سوای امکاناتِ ِگرافیکیِ محدودتر و مشکلاتِ بهینه سازی، اِی‌اِم‌دی با تکنیک‌هایی مثلِ  TressFX به استانداردِ متن باز تعهدِ بیشتری دارد. اما همچنان معاملاتِ انحصاری دارد که می‌تواند برای پلتفرمِ پی‌سی مُضر باشد.

فناوری نوسازی تصویر متغیر: G-Sync در مقابل FreeSync

G-Sync یک فناوریِ نوسازیِ تصویرِ عالی است که به مانیتور با بُردِ اختصاصی G-Sync اجازه می‌دهد که نرخِ نوسازیِ تصویرِ مانیتور را با خروجیِ گرافیکِ ‌اِنویدیا هماهنگ کند و یک نرخِ فریمِ روان را از ۳۰ تا ۱۴۴ هرتز نمایش دهد. این فناوری یک راهکار اختصاصی است که البته کمی هم گران قیمت است، چرا که نیاز به ماژول سخت افزاریِ خاصی دارد که باید در مانیتور نصب شود. به هرحال فناوریِ نوسازیِ تصویرِ متغیر یک فناوریِ فوق العاده است و وقتی شما نرمی و روانی آن را به چشم ببینید، سخت است که دوباره به عقب برگردید.

اِی‌اِم‌دی هم راهکارِ خودش را دارد که FreeSync گفته می‌شود و از استانداردِ VESA Adaptive Sync روی DisplayPort استفاده می‌کند. G-Sync فقط با کارت‌های ‌اِنویدیا و FreeSync هم فقط با کارت‌های اِی‌اِم‌دی کار می‌کند. تفاوت این است که FreeSync به هیچ سخت افزارِ اضافه‌ای نیاز ندارد که آن در دسترس‌تر و ارزان‌تر می‌کند.

G-Sync هم مزایای خودش را دارد. سخت افزارِ اختصاصیِ آن در نرخِ فریم‌های پایین‌تر بهتر عمل می‌کند و در این اواخر هم ‌اِنویدیا پشتیبانی از G-Sync را برای نمایشگرهای لپ‌تاپ معرفی کرد. همچنین ‌اِنویدیا از نظرِ مانیتورهای با این قابلیت از اِی‌اِم‌دی جلوتر است، اما مانیتورهای بیشتری با هر دو فناوری در راه هستند.

هر دو فناوری پیشرفتِ چشمگیری در تجربه‌ی بازی‌های شما محسوب می‌شوند.

امتیاز ‌اِنویدیا: -A

فناوریِ  G-Sync قوی‌تر است و مانیتورهای دارای این فناوری مدل‌های بیشتر، اما گرانتری دارند.

امتیاز اِی‌اِم‌دی: +B

FreeSync در حالِ حاضر یک فناوریِ محدودتر است، اما مدل‌هایش موجودند و قیمتِ کمتری هم دارند.

نتیجه گیری

بازیِ بزرگِ اِی‌اِم‌دی با Fury X و حافظه‌های پُرسرعتِ HBM توانست آن‌ها را به چرخه‌ی رقابتِ موثر با ‌اِنویدیا بازگرداند، اما هنوز کارهای زیادی مانده است که باید انجام شود. کارت‌های سری ۳۰۰، تغییر نام یافته‌ی مدل‌های قدیمی‌تر با قیمت گذاریِ بهتر و افزایشِ مناسبی در میزانِ حافظه هستند، اما هیچ پیشرفتِ معماری یا بهبودِ توانِ مصرفی را مانندِ کارت‌های گرافیکی ‌اِنویدیا به خود ندیده‌اند. از جنبه‌ی سخت افزاری، شش ماهِ آینده برای اِی‌اِم‌دی نوید بخش به نظر می‌رسد، چرا که کارت‌های Fury متعددی در راهِ بازار دارد.

نرم افزار نقطه‌ی قوتِ ‌اِنویدیا باقی می‌ماند. درایورهای آنها واقعا بهتر از اِی‌اِم‌دی است و با تناوبِ بیشتری بروز رسانی می‌شود. GeForce Experience هم نرم افزارِ خوبی است، اما Gaming Evolved اینگونه نیست. اِی‌اِم‌دی نیاز دارد که درایورهایش را برای بهبودِ زمانبندیِ نمایشِ فریم‌ها در بازی‌های سنگین بهبود بخشد و درایورهای روزِ اولش را برای عناوینِ بازی‌های بزرگ آماده داشته باشد.

متاسفانه به نظر می‌رسد هر دو شرکت به عقدِ قراردادهای انحصاری با بازی‌سازان برای بهینه سازی بازی‌هایشان با کارت‌های گرافیکیِ یکی از دو شرکتِ رقیب ادامه دهند، که در کل برای بازی‌های پی‌سی زیان آور است.

اما اگر از سمتِ خوب قضیه نگاه کنیم، زمانی که ‌اِنویدیا و اِی‌اِم‌دی در آینده از HBM 2.0 استفاده کنند، مزایای استفاده از حافظه‌های پر سرعتِ HBM در کارت‌های گرافیکی بیشتراز اکنون خواهد شد،  زمانی که امیدواریم سال ۲۰۱۶ باشد. اِی‌اِم‌دی نیاز دارد که به بهبودِ درایورهایش ادامه دهد و شروعِ زود هنگامش با HBM را پر رنگ‌تر جلوه دهد، قبل از اینکه ‌اِنویدیا با پیاده سازیِ خودش از HBM، واردِ این عرصه شود.

منبع: PCGamer