اولین نگاه به بازی Bombshell

سال ۲۰۱۴ سال سختی برای فردریک شریبر، مدیر عامل 3D Realms بود. بعد از شکایتی که استودیوی گیرباکس به خاطر پروژه‌ی ناموفق Duke Nukem از آنها کرد، این شرکت سراسیمه بازی جدید خود به نام Bombshell را معرفی کرد. در تریلر سه و نیم دقیقه‌ای معرفی ‌بازی، یک زن نیمه ربات را می‌بینیم که روی موتورش می‌پرد و اسلحه‌اش را به سمت بیننده نشانه می‌گیرد. با همین چند دقیقه، متوجه می‌شویم که با یک بازی بی‌کیفیت طرف هستیم که به اجبار ساخته شده و البته جذابیت‌های جنسی نیز در آن گنجانیده شده است. یکی از همکاران شریبر در شرکت تری‌دی رِلمز می‌گوید:

بیایید رو راست باشیم، این بازی همان Duke Nukem که شخصیت‌ اصلی‌اش با Bombshell (نام شخصیت اصلی بازی) عوض شده است.

این دقیقاً همان کاری است که این شرکت انجام داده است. قهرمان زن بازی، یک متخصص انفجار که شلی هریسون نام دارد، قرار بود در ابتدا به عنوان یک شخصیت فرعی در بازی Duke Nuke حضور داشته باشد. بعدها شکایت گیرباکس مانع ساخت آن بازی شد و تیم سازنده تصمیم گرفت او را شخصیت اصلی یک بازی مخصوص خودش قرار دهد. اما یک هفته بعد از آن تریلر فاجعه‌بار، تری‌دی رلمز تصمیم گرفت پروژه را از ابتدا آغاز کند. با کمک اسکات میلر که یکی از پایه‌گذاران اصلی این شرکت بود، سازندگان دنیایی جدید همراه با داستانی متفاوت برای Bombshell در نظر گرفتند و امیدوارند یک مجموعه‌ بازی جدید و موفق تولید کنند. شریبر درباره‌ی نسخه‌ی اولیه‌ی بازی می‌گوید:

استقبال ضعیف از Bombshell به خاطر بدن‌نما بودن لباس‌های شخصیت اصلی آن نبود، دلیلش این بود که واقعاً بازی بدی بود.

در داستان جدید، هریسون یک دانشمند بمب‌شناس نوجوان است که بازو و گروهش را در اتفاق مرموزی به نام «حادثه‌ی واشنگتن» در دهه‌ی ۹۰ از دست داده است. در زمان حال، او به کمک دستگاهی به نام «ناکِلز» که سلاحی پیشرفته‌ بر اساس تحقیقات خطرناک دشمن دیرینه‌ی او است، باید کهکشان را نجات دهد. پروژه‌ی Duke Nukem شرکت تری‌دی رلمز شاید تعلیق شده باشد، اما آثار آن باقی مانده است. زد و خردهای مقدماتی که شامل موجودات فضایی، پورتال‌های بین‌کهکشانی، اسلحه‌های سنگین و دیالوگ‌های بامزه‌ی دهه‌ی نودی هستند، از تأثیرات Duke Nukem روی Bombshell به شمار می‌روند. بازی از زاویه‌ی دید سوم شخص کنترل می‌شود اما نشانه‌گری برای اسلحه‌ها دارد که در طول صفحه گسترده شده است و ما را یاد اولین بازی‌های شوتر مانند Duke Nukem 3D می‌اندازد. Bombshell همه‌ی ویژگی‌های یک بازی اکشن خاطره‌انگیز را دارد و المان‌هایی از سبک نقش‌آفرینی هم به آن افزوده شده است. شخصیت‌ اصلی آن می‌توان به سرعت بدود، مشت بزند و در محیط کروی‌شکل نیمه‌شفاف بازی، دنبال پناهگاه بگردد. اسلحه‌ی او می‌تواند به وسیله‌ی بیش از چهل قابلیتی که به صورت گزینه‌های درختی در بازی موجود است، بهبود یابد. با پیشروی در بازی، حرکت‌هایی جدیدی برای شلی باز می‌شود که به او این امکان را می‌دهد که به مکان‌های مختلفی در هر مرحله سر بزند. ناکلز، بازوی مکانیکی او نیز  می‌تواند از بدنش جدا شود و کاربردهای متفاوتی داشته باشد. مانند Duke Nukem، جایی در بازی شخصیت اصلی زمین را ترک می‌کند و مبارزاتی بزرگ‌تر و خشن‌تر انتشار او را می‌کشد. اولین مبارزه‌ی بزرگ Bombshell با هیولای هزارپایی است که با شاخک‌ها و چشم‌ها پوشیده شده و سراسر بدن او را دندان‌هایش فرا گرفته است. باز هم مانند Duke Nukem، هر سلاح اسم خاص خودش را دارد و ممکن از روی دیوار یک سرویس بهداشتی عمومی نام یک اسلحه را بیابید. برخلاف صحبت‌های شریبر، واضح‌ترین تغییری که Bombshell از سال گذشته تا امسال به خود دیده است، کمد لباس‌های شخصیت اصلی آن است. در اولین تریلر بازی، شلی لباس‌هایی کاملاً باز و بدن‌نما پوشیده بود اما در تصاویری که از نسخه‌ی جدید Bombshell منتشر شده، او یک شلوار نظامی همراه جلیقه‌ی ضد گلوله به تن کرده است. قهرمان بهبودیافته در اواسط سی سالگی‌اش به سر می‌برد و صدای یکنواخت و بی‌احساسش مانند کسی است که آرزو دارد پدر و مادرش برای او در این سن، جشن تولد نگیرند. شریبر توضیح می‌دهد تری‌دی رلمز ناشر بازی است و وظیفه‌ی ساخت و توسعه‌ی آن بر عهده‌ی شرکت اینترسپتر است. این همان شرکتی است که بازی کلاسیک دیگری از تری‌دی رلمز یعنی Rise of the Triad را بازسازی کرده بود. تری‌دی رلمز در آن زمان زیرمجموعه‌ای از شرکتی به نام آپوگی بود که بعدها به دو بخش تقسیم شد: گیرباکس که حالا ادعای مالکیت Duke Nukem را می‌کند و تری‌دی رلمز که به اینترسپتر فروخته شده است. واضح است که اینترسپتر قصد داشته یک نسخه‌ی دیگر از Duke Nukem بسازد، اما شاید بهترین ویژگی Bombshell این باشد که دوک نوکم در آن حضور ندارد. شاید جذاب‌ترین نکته‌ در مورد Bombshell این باشد این بازی هویت مستقل خود را دارد. منبع: The Verge