بررسی بازی Full Throttle Remastered

قطعا برای هریک از ماها بازی‌های قدیمی‌ای وجود دارند که دوست داریم امروز هم بتوانیم با بازی کردن دوباره آن‌ها، خاطرات خوشمان را از این آثار تکرار کنیم. اما به هر حال پیشرفت‌هایی که بازی‌های ویدیویی در طی سال‌ها داشته‌اند، باعث شده‌اند تا چشمان‌مان به گرافیک‌های واقع‌گرایانه و امروزی عادت کند و به همین دلیل هم تجربه بازی‌های کلاسیک محبوب‌مان با آن گرافیک‌های قدیمی، کمی امروزه توی ذوق می‌زند. اما به لطف پدیده‌ای به نام ریمستر، یک سری از این بازی‌های قدیمی، به لباسی نو مجهز شده‌اند. البته این وسط یک سری ریمستر‌ها صرفا یک پشتیبانی از رزولوشن‌های بالاتر هستند و یک سری هم به معنی واقعی کلمه، تغییری اساسی در بازی‌ها به وجود آورده‌اند. Full Throttle Remastered که اخیرا توسط استودیو دابل‌فاین ساخته و عرضه شده است، یک ریمستر از نوع دوم است که ضمن حفظ روح کلاسیک بازی Full Throttle، آن را در قالبی کاملا امروزی ارائه می‌کند.

برای دانلود ویدیو از آپارات اقدام کنید | تماشا در یوتیوب

نسخه اصلی Full Throttle محصول سال ۱۹۹۵ و ساخته تیم شیفر است. راستش را بخواهید اگر الان سراغ نسخه اصلی بازی بروید، شاید به دلیل گرافیک قدیمی آن اصلا نتوانید با بازی ارتباط برقرار کنید یا حتی آیتم‌ها را پیدا کرده و معماهای بازی را حل کنید. ولی نسخه ریمستر بازی، این مشکل را به طور کامل رفع کرده است. بدون شک در بررسی یک بازی ریمستر، مهم‌ترین مورد پیشرفت‌هایی است که بازی نسبت به نسخه اصلی داشته است و در این زمینه باید گفت که استودیو دابل فاین عملکرد عالی‌ای داشته است. این پیشرفت نه فقط در زمینه‌های بصری، که در جلوه‌های صوتی بازی نیز کاملا مشهود است. ابتدا بگذارید از جنبه‌های بصری بازی آغاز کنیم؛ در نسخه پی‌سی بازی، کافی است در یکی از صحنه‌ها کلید F1 را فشار دهید تا به گرافیک نسخه اصلی بازی سوییچ کرده و متوجه شوید که بازی چه پیشرفتی در نسخه ریمستر کرده است.

تفاوت بین این نسخه‌ها به حدی زیاد است و سازندگان آنقدر عالی در زمینه ارائه تجربه بصری بهتر عمل کرده‌اند که می‌توان گفت واقعا بازی چیزی از یک بازسازی کامل هم کم ندارد. برای مثال طراحی محیط‌ها از آن حالت پیکسلی گذشته خارج شده و شکل و شمایلی کاملا امروزی پیدا کرده است. یا این مساله در مورد طراحی کاراکتر‌ها هم صدق می‌کند و در نسخه ریمستر، می‌توانید چهره بن تروتل، شخصیت اصلی بازی یا دیگر کاراکتر‌ها را به طور واضح ببینید!

اما پیشرفت‌های بازی همان‌طور که اشاره کردیم تنها به جنبه‌های بصری و ظاهری خلاصه نمی‌شوند و در زمینه صوتی نیز شاهد کیفیت به مراتب بهتری در مقایسه با نسخه اصلی بازی هستیم. داستان بازی Full Throttle در مورد یک گروه از موتورسواران به اسم پولکتز است که بن تروتل رهبری آن‌ها را برعهده دارد. معمولا گروه‌های موتورسواری اینچنینی، پیوند عجیبی با موسیقی‌های راک و متال دارند و سازندگان بازی این مورد را به خوبی در بازی در نظر داشته‌اند. به همین دلیل هم تقریبا به هرجایی که در بازی سر می‌زنید یا زمانی که در جاده در حال حرکت با موتور‌تان هستید، موسیقی‌هایی در این سبک را خواهید شنید. در نسخه اصلی بازی، به دلیل محدودیت‌هایی که در آن زمان وجود داشتند، کیفیت این موسیقی‌ها آنطور که باید و شاید حس نمی‌شد. اما در نسخه ریمستر این قطعات کاملا با کیفیتی عالی پخش می‌شوند و می‌توانید از موسیقی‌هایی که کاملا هم مناسب حال و هوای بازی هستند، لذت ببرید.

اما شاید نقطه عطف بازی Full Throttle را بتوان صداگذاری‌های شخصیت‌ها دانست که این مورد هم در نسخه ریمستر بازی، با ارتقای کیفیت روبرو شده و با اینکه در نسخه اصلی هم صداگذاری شخصیت‌ها بسیار عالی بود، اما در نسخه ریمستر این قضیه حتی بیش از پیش خودش را نشان می‌دهد. جالب است بدانید که نسخه اصلی Full Throttle، اولین بازی‌ای بود که در آن از صداپیشه‌های کاملا حرفه‌ای چون روی کنراد (برای شخصیت بن) و مارک همیل استفاده شد. حال و از آنجایی که کیفیت صدای شخصیت‌ها بهتر شده، صدای کاراکتری مثل بن حتی از نسخه اصلی هم دل‌نشین‌تر است و همین مساله هم باعث شده تا دیالوگ‌های این شخصیت با اینکه شاید گاهی خیلی هم خفن و عمق نباشند، اما در ذهن‌تان برای طولانی مدت حک شوند.

در مجموع، می‌توان گفت که استودیو دابل فاین به هیچ وجه از تلاش‌هایش برای ارائه یک ریمستر واقعی کم نگذاشته و Full Throttle Remastered چه در جنبه‌های صوتی و چه در جنبه‌های بصری، چیزی فراتر از یک ریمستر و حتی در حد یک بازسازی کامل است. البته یک ایراد بسیار جزئی هم در این زمینه دیده می‌شود که تاثیر منفی روی کیفیت بازی ندارد ولی ذکر کردن آن هم خالی از لطف نیست. این مساله، ضعف در برخی از انیمیشن‌های بازی است. البته بازهم تاکید می‌کنم که این مشکل، آنقدر کم پیش می‌آید که اصلا شاید خیلی متوجه آن هم نشوید. ولی برای مثال گاهی زمانی که در محیط حرکت می‌کنید، شخصیت بن به طرز عجیبی به جای اینکه رو به جلو حرکت کند، به صورت برعکس و به سمت عقب راه می‌رود. ولی خب شخصا چنین چیزی را فقط یک بار در بازی دیدم و به همین دلیل هم آن را یک نقطه منفی نمی‌دانم.

پس تا به اینجا، به این نتیجه رسیده‌ایم که Full Throttle Remastered یک ریمستر عالی و حتی فراتر از آن است که کاملا بازی‌ای قدیمی را با حفظ حس و حالش، در قالبی جدید ارائه می‌دهد. با این حال زمانی که مخاطب بازی را خریداری می‌کند، صرفا به لطف پیشرفت‌های گرافیکی و صوتی، از آن لذت نخواهد برد و از بازی انتظارات دیگری نیز دارد. در این زمینه باید بگویم که بازی Full Throttle Remastered از حیث داستان که یکی از موارد مهم در بازی‌های ادونچر است، عملکرد خوبی دارد. درست است که داستان بازی در زمره بهترین‌ها قرار نمی‌گیرد، اما به هیچ وجه ضعیف هم نیست و شاهد تلاش‌های بن برای نجات گروهش، پی بردن به یک حادثه قتل و موارد دیگر در بازی خواهید بود که درگیر‌کننده بوده و می‌توانند تا پایان بازی شما جذاب باقی بمانند.

اما خب شاید اصلی‌ترین جنبه یک بازی ادونچر، گیم‌پلی آن باشد و این بخش است که Full Throttle Remastered در آن ضعف دارد. البته این ضعف‌ها مربوط به نسخه ریمستر نبوده و همان مشکلاتی هستند که در نسخه اصلی بازی هم وجود داشتند. از حیث معما‌ها، Full Throttle با اینکه شرایط بدی ندارد، اما در حد و اندازه‌های دیگر بازی‌های سازندگانش مثل Monkey Island هم نیست. معما‌های بازی یا خیلی ساده هستند یا اینکه آنقدر سخت که گاهی پیدا کردن منطق حل آن‌ها، ممکن است ساعت‌ها وقت‌تان را بگیرید. البته در بازی شاهد یک سری معما‌های واقعا خلاقانه نیز هستیم که خب از شخصی چون تیم شیفر انتظاری غیر از این نیز نمی‌رود. اما یکی از موارد اعصاب‌خوردکن در گیم‌پلی بازی، کُند بودن شخصیت اصلی است! شاید این مورد ایراد مسخره‌ای به نظر برسد، ولی به دلیل تعریف نشدن مکانیزم دویدن در بازی، گاهی رفتن از نقطه‌ای به نقطه دیگر به لطف حرکت کند بن چند دقیقه‌ای طول می‌کشد و وای به حالتان اگر جایی که رفته‌اید اشتباه بوده باشد و مجبور باشید دوباره این زمان را منتظر بمانید تا جناب بن به قسمت دیگری برسد.

ولی اصلی‌ترین مشکل بازی Full Throttle، مربوط به قسمت‌های اکشن‌مانند آن است. به هر حال از یک بازی ادونچر اشاره و کلیک، شخصی انتظار صحنه‌های اکشن را ندارد ولی سازندگان بازی در سال ۱۹۹۵ تصمیم گرفتند تا با گنجاندن چنین قسمت‌هایی در بازی، به آن تنوع بیش‌تری ببخشند که خب به نظر من بهتر بود چنین تصمیمی گرفته نمی‌شد. وقتی در مورد صحنه‌های اکشن صحبت می‌کنیم، منظور قسمت‌هایی مثل رانندگی در جاده‌ها با موتور است که در آن باید با موتورسواران دیگر گروه‌ها مبارزه کنید. این قسمت‌ها علاوه بر اینکه کنترل بسیار بدقلقی دارند، فاقد منطق خاصی هم هستند که بتوانید بر اساس آن برنده یا بازنده نبرد باشید. همه چیز در این صحنه‌ها بیش‌تر به شانس بستگی دارد و گاهی یک دشمن با چند ضربه شما نقش بر زمین می‌شود و گاهی هم پس از ۱۰ بار زدن وی، خودتان به شکل عجیبی چپ کرده و شکست می‌خورید! شاید با این توضیحات خیلی به عمق بد بودن این قسمت‌ها پی نبرید ولی زمانی که نزدیک به دو ساعت برای به دست آوردن یک عینک خاص تلاش کنید، متوجه منظورم خواهید شد.

در مجموع، Full Throttle Remastered حتی با وجود مشکلاتی که به آن‌ها اشاره کردیم، یک بازی خیلی خوب و یک ریمستر عالی است. اگر در گذشته این بازی را تجربه کرده‌اید، تجربه مجدد آن با گرافیک امروزی می‌تواند تجدید خاطره خوبی باشد و در صورتی هم که تا به حال حتی اسم این بازی را نشنیده‌اید، Full Throttle Remastered می‌تواند یک انتخاب خوب برای طرفداران سبک ادونچر باشد.